คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 999 กับความปรารถนา ข้อที่ 3
ส่วนหนึ่งในป่าทึบ
‘ก๊าซซซ’
“เฮ้ เควิน มันวิ่งไปหานาย” เสียงของเพื่อนร่วมทีมดังขึ้นแข่งกับเสียงร้องของสิ่งมีชีวิตเบื้องหลัง
ชายหนุ่มควงหอกในมือตัดผ่านสิ่งที่ระบบเรียกมันว่ามอนสเตอร์ หรือ ก็อบลิน เข้ากลางลำตัว เลือดสีน้ำเงินเข้มสาดกระเซ็นเปรอะไปทั่วบริเวณ ทั้งต้นไม้ พื้นดิน และร่างของตนเอง
[คุณได้สังหาร ก็อบลิน]
[คุณเลเวลอัพ]
“แฮ่ก ไคล์ มันฮึก ตายแล้ว” เสียงหอบหายใจของเควินไม่สู้ดี ร่างกายของเขาอ่อนแอ เห็นได้จากรูปร่างผอมบางและผิวหนังแทบหุ้มกระดูก
‘อุ๊บ!! อ็อก… แค่กๆ’ พอเห็นผลงานเต็มตาทำเขานึกถึงภาพของชายคนนั้นอีกครั้ง แม้สีของเลือดจะแตกต่าง แต่สิ่งที่เห็นกลับเหมือนกันราวกับภาพฉายซ้ำ เควินยืนใกล้กับชายที่เอ่ยคำถามเป็นคนแรก และเป็นคนเดียวที่ได้ถามอีกด้วย
ร่างกายลอยขึ้นเหนือพื้น ค่อยๆ พองอย่างกับลูกโป่งอัดแก๊ส เสียงร้องจากความทรมานครั้งสุดท้าย
และ
‘โผละ’
กลายเป็นซาก
ตอนนั้นเขาช็อกมากทำได้เพียงยืนนิ่งงัน ก่อนที่ร่างของเขาจะถูกคนอื่นๆ ผลักดันให้ถอยห่าง
เควินปิดปากเมื่อน้ำย่อยตีตื้นขึ้นมาจุกที่คอหอยก่อนจะ ‘อุ๊ แหวะ’
“เควิน เป็นยังไงบ้าง” ชายที่ชื่อไคล์วิ่งมาถามด้วยความเป็นห่วง เขาลูบแผ่นหลังเรียวบางดูน่าสงสาร
ไคล์เบ้หน้า เขาก็เป็นอีกคนที่ยืนใกล้ชายคนนั้น มีภาพติดตาเช่นเดียวกับเควิน แค่เขาจิตแข็งกว่า ทว่าก็รู้สึกพะอืดพะอืมไม่ต่างกัน แต่ไม่ได้แสดงมันออกมา
ดวงตาของไคล์มองไปรอบๆ อย่างหวาดระแวง หลังจากที่เลือกอาวุธเสร็จ ข้อความในหน้าต่างก็เปลี่ยนแปลง พออ่านอย่างตั้งใจก็สรุปได้ว่า
‘บททบสอบได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
จงเอาชีวิตรอดในโหมดฝึกสอนและเก็บเกี่ยวค่าประสบการณ์เพื่ออัพเลเวล
[เลเวล 5]
รางวัล
กล่องสุ่มอุปกรณ์
หลังจากนี้อีก 3 วัน ท่านจะถูกส่งไปยังชั้นที่ 1’
เวลาคงเหลือ 69 : 45 :17
ดูเหมือนเวลาจะผ่านไปสักสองชั่วโมงได้ และมีข้อความเล็กๆ ระบุไว้อีกด้วยว่า พวกเราในตอนนี้ยังไม่ตาย แต่จะไปเกิดหน้าลานน้ำพุแทน หากพ้น 3 วันนี้ไปเมื่อไหร่ ก็เท่ากับความตาย นับเป็นช่วงเวลาของการปรับตัว หรือก็คือ ฝึกการเอาตัวรอดและเก็บทรัพยากรก่อนจะเข้าสู่เกมที่แท้จริง
ถึงจะไม่ตายก็จริง แต่ความเจ็บปวดที่ได้รับก็ทรมานจนอยากตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเดี๋ยวนั้นเลย
ไคล์เหลือบตามองคาบเลือดแห้งกรังตรงช่วงแขนแล้วถอนหายใจ เขาได้พาสซีพสกิลที่มีชื่อว่าผู้อดทนมาจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ตอนเป็นตัวล่อ เพราะเผลอพลาดท่าให้กับมอนสเตอร์ขณะที่กำลังโฟกัสตัวด้านหน้า ก็อบลินตัวที่สองโผล่มาจากไหนไม่รู้กระโจนออกมาจากหลังต้นไม้และฟันแขนเขาจนเลือดไหลเป็นทางยาว โชคยังดีที่เควินไหวตัวทันและแทงหอกใส่อกเจ้านั้นทีเดียวจนตายคาที่
ผู้อดทนคือความสามารถที่ทำให้เลือดไหลช้าลงและแผลสมานอย่างรวดเร็ว ทำให้ตอนนี้เหลือเพียงคาบเลือดติดแขนเสื้อเพียงเท่านั้น
นอกจากนี้ยังมีสิ่งที่เรียกว่าระบบปาร์ตี้เข้ามาใหม่ คือสามารถเพิ่มรายชื่อของคนอื่นเพื่อเก็บค่าประสบการณ์ร่วมกัน เขาไม่แน่ใจว่ามันหารกันด้วยหรือเปล่า ถึงได้ขึ้นน้อยขนาดนี้
“ฉันไม่เป็นอะไร ขอบใจ” เควินตอบกลับ
ทั้งสองตัดสินใจกลับเพื่อไปล้างตัว โดยเฉพาะเควินที่มีสภาพแย่ที่สุด
น้ำพุพุ่งออกมาจากรูปปั้นอย่างสวยงาม รวมถึงน้ำสีใสสะอาดราวกับไม่มีวันหยุดไหล
ท่ามกลางกลุ่มคนมากมาย มีชายหนุ่มสองคนนั่งหลบมุมอยู่ริมรั้ว
“ไคล์ดูนี่สิ หน้าต่างระบบของฉันมีอะไรบางอย่างด้วย” เควินเอี้ยวตัวให้อีกฝ่ายดูข้อมูลของตน
ชื่อ เควิน สเลฟ อายุ 19
เลเวล 1
ทักษะ หอก
STR 5 + (100) (ค่าพลังโจมตี)
STA 10 + (ค่าพละกำลัง)
AGI 5 + (100) (ค่าความว่องไว)
MAG 10 + (ค่าสติปัญญา)
แต้มคงเหลือ 5
พาสซีพสกิล +(อัตโนมัติ)
สกิล
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
(จำนวนเหรียญ 50)
“หืม”
“ตรงนี้ไง” เควินชี้บรรทัดล่างสุดตรงคำว่าจำนวนเหรียญด้วยความสนใจ
ไคล์เลิกคิ้ว เขาเปิดข้อมูลของตนขึ้นมาดูบ้าง พบว่าก็มีสิ่งนั้นเช่นกัน
ไวเท่าความคิด เขาจำได้ว่าตรงทางเข้ามีชายชรานั่งอยู่ ด้านหน้าของเขามีข้าวของมากมาย ทว่าไม่ได้สังเกตถึงขนาดนั้น เพราะไม่คิดว่าจะมีความสลักสำคัญอะไร
“ฉันคิดว่า… เควิน นายจำชายแก่ๆ คนที่นายทักได้หรือเปล่า”
“อ้อ จำได้สิ ทำไมอะ”
“ยังไม่แน่ใจ แต่ไปกัน”
“เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน รอด้วย” เควินเอียงคืองุนงง ก่อนจะวิ่งตามไคล์ที่เดินไปโดยไม่รอเขา
เมื่อมาถึงทั้งสองก็เห็นผู้คนมากมายรายล้อมชายชราราวกับฝูงแมลง พวกเขาก็กำลังจะเป็นหนึ่งในแมลงเหล่านั้นหากไม่บังเอิญมีเรื่องเกิดขึ้นเสียก่อน
เคร้ง เคร้ง!!
“กูมาก่อนนะเว้ย!”
“กูสิมาก่อน ไอหน้าหมา!”
ตู้ม!!!
ตามด้วยเสียงที่คล้ายระเบิดลงท่ามกลางความวุ่นวาย
หญิงสาวท่าทางนางพญาเดินนวยนาดฝ่าสองคนแรกที่มีเรื่องกัน ใบหน้าหยิ่งผยองเชิดขึ้นมองรอบๆ ด้วยหางตา เธอเดินตรงไปหาชายชราแล้วชี้ไปยังของบางสิ่งที่มีรูปร่างคล้ายกำไลเงิน
“เท่าไหร่”
“3000 เหรียญ”
“แพงเกินไป ฉันต้องการซื้อ 2000”
คราวนี้ชายชราเงยหน้าขึ้นจ้องเธอ นัยน์ตาของเขาเป็นสีดำประกายแดงสดราวกับเลือด ทุกคนผงะพากันถอยห่าง ยกเว้นหญิงสาวคนนั้น เธอยังคงท่าทางเอาไว้เหมือนไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่หัวใจเต้นระรัวด้วยความตื่นกลัวสุดขีด
“ที่นี่ไม่ใช่สนามเด็กเล่นหรอกนะแม่หนู” น้ำเสียงแหบแห้งเอ่ยขึ้น ริมฝีปากของเขาฉีกยิ้มเห็นเหงือกดูน่าสยดสยอง จากนั้นก็ก้มหน้าลงเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
นี่คือคำเตือน
ทุกคนต่างถอนหายใจเมื่อไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทว่าหญิงสาวที่หันหลังให้ผู้คนกลับไม่มีปฏิกิริยาเลยสักนิด หนึ่งในชายที่มีเรื่องกันตอนแรกเดินเข้าไปหา เพราะเธอไม่ได้ซื้อของหรือแม้แต่หลีกทางให้พวกเขา
“นี่เธอ ถ้าไม่ซื้อก็ถอย ปะ ไป!”
ชายหนุ่มตื่นตะลึงอ้าปากค้าง ภาพที่เห็นก็คือร่างของหญิงสาว ที่ด้านหน้าเป็นโครงกระดูกสีขาวเปื้อนแดง สมองและอวัยวะทุกส่วนเหลือเพียงครึ่งเดียวตามสัดส่วนร่างกายของเธอ
เลือดสีสดไหลเจิ่งนองไปทั่วพื้นจากหญ้าสีเขียวถูกแต่งแต้มด้วยสีแดงทำผู้คนแตกฮือกันคนละทิศทาง รวมถึงไคล์และเควิน
มันไม่ใช่คำเตือน พวกเขาคิดผิด
ตามด้วยเสียงกลั้วหัวเราะแหบแห้งเฉพาะตัวของชายชรา เสียงกระซิบราวปีศาจร้ายดังก้องไปทั่วบริเวณนั้น ฟังแล้วชวนหลอนจับใจ
ความคิดเห็น