คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 999 กับความปรารถนา ข้อที่ 2
อากาทา นอร์ อายุ 25
อาค นอร์
ชื่อและอายุของเธอนั้นตรงกับหน้าต่างที่แสดงนี่ไม่ผิดแน่นอน แม้ว่าจะจำอะไรไม่ได้ แต่เธอก็มั่นใจ
หญิงสาวอ่านข้อมูลเบื้องหน้าทั้งหมดและทำความเข้าใจ ทว่ายังมีบางจุดที่น่าสงสัยและหาคำตอบไม่ได้ เพราะดูแล้วทุกคนก็น่าจะอยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกับเธอ
คือไร้ความทรงจำ
หลังจากที่เงานั้นพูดจบ ก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรต่อ คงเพราะไม่รู้ว่าจะต้องถามเรื่องอะไร เงานั่นลอยอยู่ในอากาศคล้ายกำลังปั่นประสาทของผู้คน อาคไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เอาซะเลย จนกระทั่งมีชายคนหนึ่งเป็นผู้กล้าเอ่ยขึ้น “ระ เราจะต้องทำยังไง”
“โอ้ว ดวงวิญญาณที่น่าสงสาร เจ้าบังอาจมีคำถามกับผู้หยิบยื่นแสงสว่างให้อย่างนั้นหรือ ช่างน่ารักเสียจริง” น้ำเสียงเย็นๆ แสนน่าขนลุกเอ่ยเจือหัวเราะ มันเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้ ซึ่งต่างจากตอนแรก
อาคหรี่ตา เธอไม่ชอบการตอบกลับของเงานั่น มันให้ความรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายกำลังเหยียดหยามราวกับพวกเขาเป็นเพียงแมลงน่ารังเกียจ แต่การกระทำของมันก็เหมือนกำลังรอฉากดังกล่าว เหมือนอย่างทุกครั้ง
‘อะ อ๊ากกกกก’
คนกลุ่มหนึ่งถอยกรูอย่างตื่นตระหนกออกห่างจากเสียงร้องดังกล่าว วินาทีต่อมาเธอคล้ายจะได้ยินเสียง ‘โผละ’ ของอะไรบางอย่างและแตกกระจายออกเป็นชิ้นๆ
มันคือต่ำแหน่งของชายคนนั้นไม่ผิดแน่
ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องอย่างหวาดกลัวของผู้คน ณ จุดนั้น
“ไม่ต้องตกใจกันไป เพราะนี่ก็เป็น หนึ่ง ในสัญญา พวกท่านจะต้องไม่ตั้งคำถามใดๆ กับข้า ไม่ว่าจะ เรื่อง อะ ไร ก็ ตาม”
ไอเวรนี่ กวนตีน
และเงานั่นก็อันตรธานลับไปในความว่างเปล่า
ดูก็รู้ว่ามันจงใจ และส่วนหนึ่งก็เป็นคำเตือนด้วยเช่นกัน ไม่แปลกใจเลย หากต้องการแสดงอำนาจ การทำให้เห็นย่อมได้ผลกว่าคำพูดเป็นเรื่องปกติ
ทว่า
การที่ต้องตายเพียงเพราะถามคำถามเดียวเนี่ยนะ ไร้สาระเกินไปแล้ว
อาครู้สึกเหมือนจะอาเจียน กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งวนในอากาศ ทุกคนมีเสียหน้าย่ำแย่ไม่ต่างกัน จากนั้นผู้คนโดยรอบเริ่มกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง ทำให้เธอเห็นบางสิ่งบนพื้น
นัยน์ตาสีดำสนิทไหววูบ อาครีบเบี่ยงหน้าหนีภาพชิ้นเนื้อสีสด แขน ขา และอวัยวะส่วนอื่นๆ
‘อุ๊บ แหวะ’
รวมถึงคนบางส่วนที่รับไม่ไหวถึงกับอาเจียนออกมาเปรอะเปรื้อนดอกไม้รอบลานน้ำพุ จนมันเละเทะไร้เค้าโครงความงดงามในคราแรก
ดวงตาของเธอจ้องมองผู้คนรอบๆ อย่างไร้อารมณ์ ก่อนไปสะดุดที่ชายคนหนึ่ง มีรูปร่างผอมบาง ผมและตามีสีดำเช่นเดียวกับเธอ ทว่าสิ่งที่ทำให้เธอสนใจมากที่สุดคือลักษณะท่าทางที่ค่อนข้างกระฉับกระเฉงดูมีไหวพริบมากกว่าคนอื่่นๆ
ดวงตาคมกริบราวกับเหยี่ยวจ้องมองชายหนุ่มจนสัญชาตญาณพร่ำร้อง จังหวะที่เขาหันขวับมาทางอาค เธอก็ดึงสายตามองไปรอบๆ พอดิบพอดี
ทำให้ครั้งคู่คลาดกันในครั้งแรก
ติ้ง!!
หน้าต่างโปร่งแสงปรากฏขึ้นอีกครั้ง เกมที่มีชีวิตเป็นเดิมพันกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
‘จงเลือกอาวุธของท่าน เพื่อเอาตัวรอด’
[1] ดาบ สเตตัส เพิ่มค่า ทุกอย่าง อย่างละ 50 แต้ม
[2] หอก สเตตัส เพิ่มค่า STR และ AGI 100 แต้ม
[3] คทา สเตตัส เพิ่มค่า MAG 100 STR 50 AGI 50 แต้ม
[4] ธนู สเตตัส เพิ่มค่า STR และ STR 100 แต้ม
[5] โล่ สเตตัส เพิ่มค่า STA 120 MAG 100 ลดค่า AGI 20 แต้ม
หัวคิ้วของเธอขมวดเข้าหากันอีกครั้ง เมื่อนิ้วจิ้มจอดังกล่าวตรงคำว่าดาบ รูปประกอบก็โผล่ขึ้นมา รวมถึง
‘ท่านต้องการเลือกอาวุธชิ้นนี้ใช่หรือไม่’
‘ใช่’ ‘ไม่’
อาคกดคำว่าไม่อย่างไม่ลังเล เธอปิดจอเบื้องหน้าไปและเหลือบมองปฏิกิริยาของผู้คน บางคนกำลังล้างหน้าล้างตา ส่วนบางคนนั้น ก็ถือบางสิ่งอยู่ในมือ มีทั้งดาบ หอก คทา ธนู ทว่าในที่นี้ เธอกลับไม่เห็นใครเลือกเลยโล่สักคน
น่าสนใจ
แต่นอกจากอาวุธห้าอย่างแล้ว ก็ไม่มีอย่างอื่นอีก ทั้งๆ ที่หน้าต่างสเตตัส มีสิ่งที่เรียกว่าสกิลอยู่ด้วยแท้ๆ จากนั้นเธอก็ปล่อยให้เวลาล่วงเลยผ่านไปกับความขบคิดเพราะนิสัยตัว
อาคเดินสำรวจสถานที่แห่งนี้ มีลักษณะเป็นทุ่งหญ้ากว้างๆ ถูกล้อมด้วยป่าทึบสูงอีกที อาคเริ่มนับตั้งแต่จุดที่เธอยืนอยู่ มาจนถึงเขตรั้วสุดท้าย ซึ่งไม่ได้ห่างกันมากมายเท่าไหร่นัก นัยน์ตาสีดำสนิทจ้องคนจำนวนหนึ่ง ที่จับกลุ่มกันสองถึงสามคนเดินเข้าไปในป่าทึบ คงเป็นเพราะเธอยังไม่ได้เลือกอาวุธ ทำให้ไม่รู้ว่าคนพวกนี้กำลังทำอะไร
ขณะที่กำลังจะกลับไปสำรวจต่อ หางตาพลันเหลือบเห็นชายหนุ่มคนนั้นที่เธอสนใจเข้าพอดี เขาถือหอกยาวท่าทางเก้งก้างต่างจากความประทับใจแรก เขาใช้ปลายด้ามทู่ๆ เดินค้ำราวกับคนเท้ามีปัญหา แล้วก็เข้าไปหาชายหนุ่มอีกคนก่อนจะพากันเดินไปยังป่าทึบเหมือนกับคนอื่นๆ
ใบหน้าของอาคยังคงประดับด้วยความเย็นชาอยู่เป็นนิจ คล้ายกำลังคิดลังเล สักพักก็กลับมาเดินสำรวจรอบๆ อย่างที่ตั้งใจในครั้งแรก
สรุปได้ว่าพื้นที่แห่งนี้ที่ถูกล้อมรั้วเอาไว้มีพื้นที่เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัส ทั้งสี่ฝั่งมีช่องให้ออกไปคล้ายประตูรั้ว ทว่ายังไม่แน่ใจเรื่องระยะและความกว้าง โดยมีจุดศูนย์กลางคือน้ำพุสีขาวที่เงาดำนั่นปรากฏขึ้นมา และด้านหน้าของประตูทุกฝั่ง จะมีชายชราคนหนึ่งพร้อมสิ่งของตั้งอยู่ตรงนั้น
ถ้าให้เดาไม่ผิด ก็คงเป็น NPC ดีๆ นี่เอง ครั้นเมื่ออาคลองพยายามชวนคุยก็ไม่เป็นผล เขาไม่ตอบโต้กลับเลยสักนิดทำราวกับเธอเป็นธาตุอากาศ แต่พอมีคนเข้ามาถามเกี่ยวกับสิ่งของที่วางอยู่บนผ้า เขากลับกระตือรือร้นกลายร่างเป็นพ่อค้าผู้มากประสบการณ์ไปซะอย่างนั้น อาคจ้องมองคนทั้งคู่ด้วยสายตาว่างเปล่า
อันนี้บัคหรือกวนตีน เอาดีๆ
เธอพรูลมหายใจอย่างเบื่อหน่าย เมื่อไม่มีอย่างอื่นให้สำรวจแล้วเธอจึงกลับมาที่หน้าเลือกอาวุธเจ้าปัญหาอีกครั้ง
ความคิดเห็น