++แด่คนของความทรงจำ++

เนื้อเรื่อง

++ก็นานมากแล้วนะ....ที่เราไม่ได้เจอกัน  ไม่ได้พูดจากันเหมือนเมื่อก่อน++
++ยังจำได้ว่าวันนั้น วันที่เราต้องจากกัน จากกันทั้งที่ฉันไม่ได้บอกลาเธอสักคำ++
++ทั้งๆที่ความจริงอยากจะบอกลาเธอแทบใจจะขาดอยากจะพูดดีๆกับเธอสักหนแต่ฉันก็ทำไม่ได้++
 ++ได้แต่ยืนมองหน้าเธอแล้วค่อยๆหันหลังเดินกลับไปอย่างช้าๆและเธอต่างก็มองฉันโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ++
++ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ 6 ปี เต็มๆ แล้วนะ เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกัน 6 ปีผ่านไป โดยที่ตัวฉันไม่เคยบอกความรู้สึกในใจของฉันให้เธอได้รับรู้เลย++
++เธอจะรู้บ้างไหมนะ ว่าผู้หญิงคนหนึ่ง คนที่เคยบอกเธอว่า.... "เกลียด" จริงๆแล้ว "ชอบ" เธอมากแค่ไหน++
++เธอก็จะอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ ที่มิอาจลืมได้ง่ายๆ ทั้งๆที่อยากจะลืมเธอ " ไม่มีอะไร จะลืมได้ง่ายๆ ถ้าหัวใจสั่งให้จำ "    ที่ลืมเธอไม่ได้อาจเป็นเพราะเหตุผลนี้ก็ได้++
 ++ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าชอบเธอตอนไหน เธอคือ...
ผู้ชายคนแรกที่ทำให้ฉันได้รู้จักกับคำว่า" ชอบ "++
 ++ถ้าสามารถย้อนเวลาได้นะ ฉันอยากจะกลับไปทำดีกับเธอให้มากๆ และอยากจะขอโทษที่ทำให้อะไรๆที่ไม่ดีกับเธอไป อยากจะขอโทษเธอสักครั้ง เพียงแค่นั้น ฉันก็พอใจ แต่ ความจริง++

"อดีตก็คืออดีต ไม่มีใครสามารถที่จะย้อนกลับไปแก้ไขมันได้"