ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Opened]
Opened
ฝัน…มายาหรือความจริง
++++++++++++++++++++++++++
“กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว..ผู้หลบหนีจาก[คุก]สีดำนั้นได้เดินเข้าไปในป่า…”เสียงหนึ่งเล่าเรื่องราวอย่างเอื่อยเฉื่อย สบายๆ เสียงเก้าอี้โยกเยกไปมาดูน่ารำคาญหู พร้อมกับเด็กชายคนหนึ่งซึ่งนั่งอยู่บนตักของชายชรา…
เอี๊ยดอาด เอี๊ยดอาด…
“แล้วเป็นไงต่อหรอครับ คุณปู่…???”เด็กชายถามเสียงใส ชายชราลูบผมสีน้ำเงินของเด็กชายเบาๆ อย่างเอ็นดู
“นักโทษ คนนั้น เอ่ยนามของ[ใครบางคน] ก่อนจะหายไปจากโลกนี้ ตลอดกาล…”ชายแก่ตอบอย่างแผ่วเบา แล้วยิ้มให้หลานชาย
“แล้ว คุณนักโทษเอ่ยชื่อใครละครับ?”เด็กชายถามกลับ
“นั่นสินะ นั่นสินะ ใครกันนะ? ปู่ก็ไม่รู้เหมือนกัน…”ชายชราเอ่ย
“งั้นแล้ว…”
“นักโทษคนนั้น ตายหรือยังครับ?”
เฮือก!
ลูเคียสะดุ้งสุดตัว ก่อนหอบหายใจถี่ๆ เหมือนเวลาคนกำลังตื่นกลัวกับเรื่องอะไรจนถึงที่สุด ในใจคิดถึงแต่เรื่องความฝันว่าเป็นนความจริงหรือเปล่านะ? ดวงตาเบิกโพลงที่ฉายแววตื่นตระหนกจนถึงขีดสุด…
แฮ่ก แฮ่ก…
มือที่แสนจะสั่นเทาถูกยกขึ้นมาปาดเหงื่อที่หลั่งไหลดุจสายน้ำ(เว่อร์ๆ= = )
“แย่แล้ว ลูเคีย!!!”
ปั่ง!
++++++++++++++++++
อีกหนึ่งความฝัน...ของ...?
เด็กชายแห่งฝันร้ายในคฤหาสน์แห่งเหล่าเทพที่ถูก[ทอดทิ้ง]
กริ๊ก กริ๊ก…
เด็กชายแห่งฝันร้ายในคฤหาสน์แห่งเหล่าเทพที่ถูก[ทอดทิ้ง]
กริ๊ก กริ๊ก…
เข็มสีดำของนาฬิกาเรือนหนึ่งบอกเวลาใกล้เที่ยงคืน เงาร่างของคนสองคน(มั้ง?) ปรากฏอยู่ที่ฝาผนัง เลือดสีแดงหลายหยดเปราะเปื้อนไปทั่วเกือบทุกที่…
ฉึก! ฉึก!
มีดสองเล่มถูกปักเฉียดหัวไหล่ของเด็กชาย เจ้าของมีดเล่มนั้นคือเด็กหญิงผู้หนึ่ง กระจกบานใหญ่ตั้งตระหง่านเป็นฉากหลัง แค่ทว่า ช่างน่าแปลกที่…
ไม่มีเงาของใครฉายอยู่ในกระจกเลย…
“คิก…คิก น้องชายที่น่ารักของพี่…ไม่เจ็บเลยหรอจ๊ะ?^ ^”เด็กหญิงถามเสียงใส เด็กชายผู้ถูกเรียกว่า[น้องชาย] ทอดสายตาที่ดูไม่ออกว่าเป็นสีอะไร(มืดมากเพราะในห้องมีเทียน3เล่ม- - )มองกลับมาอย่างไร้ความรู้สึก
…[ว่างเปล่า] เด็กคนนี้ ว่างเปล่า…
“อ่า…น้องชายสุดที่รัก^ ^ ยังจะคิดช่วยเหลือพวกมัน อยู่ไหมล่ะจ๊ะ?”เด็กหญิงถาม ส่วนเด็กชายก็มองกลับมาด้วยสายตาแบบเดิม เด็กสาวเอียงคอน้อยๆ น้อยจะยิ้มอย่างเศร้าๆ
“อ่า…ขอโทษที พี่ลืมไปว่าน้อง….?”เด็กหญิงเอ่ย แต่ประโยคท้ายถูกเอ่ยเบามากจนไม่ได้ยิน ก่อนจะยิ้มอย่าง เศร้าๆอีกครั้ง ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบใบหน้าที่เปื้อนเลือดของน้องชายตัวเอง
“อย่าโทษตัวเองเลยนะ… พี่ขอร้อง”
“อ๊ะ!”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
ท่าน-โดน-แกล้ง
เพราะอ่านไปคงงงตายชัก=_=
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น