Harry potter Diggory girl OC

ตอนที่ 2 : ยินดีต้อนรับสู่ฮอกวอต์ (50%)

"ซวยจริงๆเลยค่ะ"

"พี่เซดเร็วเข้า!" ร่างเล็กเร่งรัดคนเป็นพี่ให้รีบตามเธอมา

"เซพี่บอกแล้วว่าอย่าวิ่ง อีกอย่างรถไฟยังไม่ออกนะ" คนเป็นพี่บ่นน้องด้วยความหน่ายใจ เมื่อไหร่น้องสาวเบาจะเลิกวิ่งสักที

"แหะๆตื่นเต้นนี่คะ จะได้วิ่งผ่านกำแพงด้วย!"

"เอาน่าเซดริก อย่าดุน้องเยอะนะ" คนเป็นพ่อหันมาบอกกับลูกชายและลูบหัวลูดสาวตัวน้อยเบาๆ

"เราด้วย อย่าซนให้พี่เขาปวดหัวเยอะ" คนที่ถูกลูบหัวยู่ปากเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าตกลง

"ได้เวลาแล้วเด็กๆ เดินทางปลอดภัยนะ"

"ส่วนเซดริกดูแลน้องดีๆอย่าให้ผู้ชายเข้ามายุ่งนัก"

"ข้าใจแล้วครับ"

"งั้นพวกเราไปแล้วนะครับ"

"คิดถึงนะคะ!"

"พร้อมมั้ยเซ"

"ยิ่งกว่าพร้อมค่ะ!" ตื่นเต้นชะมัดเลย ฉันกำชับรถเข็นให้แน่นก่อนจะวิ่งพุ่งเข้าไปที่กำแพง

พรึ่บ

"ว้าว! มันเจ๋งมากเลย" ดูรถไฟที่เราต้องนั่งไปสิ

"ขึ้นไปหาที่นั่งกันเถอะ" เซดริกจับมือน้องสาวขึ้นรถไฟทันที

"แน่ใจนะว่าเราจะไม่นั่งกับพี่จริงๆ"

"พี่เซดพี่พูดครั้งที่7แล้วนะคะ" ฉันทำหน้าเบื่อหน่ายใส่พี่ชายตัวเอง

"แต่--"

"ไม่มีแต่ค่ะ หนูต้องไปหาเพื่อนชั้นเดียวกันสิ"

"ก็ได้" ดูพี่ชายเธอสิ อย่าทำหน้าเป็นหมาหงอยได้มั้ย

"เฮ้อ ยังไงเราก็เจอกันอยู่ดี อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิคะ" เธอจับมืออีกฝ่ายไว้

"ก็ได้ เเต่ถ้าเจอผู้ชายอย่าไปใกล้พวกเขานะ" เขาก็ยังเป็นพี่ชายขี้หวงเหมือนเดิมสินะ

"เข้าใจแล้วค่ะ เจอกันที่ฮอกวอต์นะคะ!" ฉันฉีกยิ้มกว้างให้พี่ชายก่อนจะหอมแก้มเขาไปทีนึงแล้วเดินไปหาที่นั่ง

"แบบนี้ไงถึงไม่อยากให้ละสายตา" น้องเขาน่ารักที่สุดเลย

"เซดริก นายจะยืนเป็นซิสค่อนอีกนานมั้ย!"

"ไปนั่งที่ได้แล้วโว้ย!!"

เพื่อน นายก็อย่าดุเป็นแม่ฉันได้มั้ยล่ะ

"ตู้นี้ว่างนี่นา ขอนั่งก่อนนะคะ" ฉันเลื่อนประตูออกก่อนจะเดินเข้าไปนั่งได้ไม่นานก็มีเสียงเปิดประตูดังขึ้นอีก

"ขอโทษครับ"

"โอ๊ะ แฮรี่สวัสดี" ฉันทักทายเขา

"เซ! ดีจังเลยที่ได้เจอเธอ" เขายิ้มก่อนจะเดินมาข้างๆฉัน

"ขอนั่งด้วยคนนะ"

"ตามสบายเลย"

พวกเรานั่งคุยกันเรื่อยเปื่อยก่อนฉันจะขอตัวออกไปซื้อของในรถเข็น

"แฮรี่ นายเอาอะไรรึเปล่า"

"ไม่ล่ะ เธอรีบกลับมาก็พอ"

"โอเค รอฉันเดี๋ยวนะ"

ฉันเดินออกไปที่รถเข็นเพื่อหาพายฟักทองสักชิ้นกินก่อนที่มันจะหมด ด้วยความรีบฉันเดินชนใครอีกก็ไม่รู้

ปึก!

"โอ้ย ขอโทษค่ะ" ฉันลูบจมูกน้อยๆด้วยความเจ็บ

แผ่นหลังกว้างที่ฉันเดินชนเขาค่อยๆหันมาทำให้ฉันตกใจ

"คะ--คุณ!" คนที่ฉันเดินชนที่ตรอกไดแอกอนนี่นา ซวยชะมัดเลย

"เธอ อีกแล้ว?" ทอม ริดเดิ้ลมองร่างเล็กคุ้นตาตรงหน้าเจอครั้งแรกก็เดินชนเขา ครั้งนี้ก็ยังชนอีกหรอ

"ขอโทษค่ะ พอดีฉันรีบไปซื้อพายฟักทองนิดหน่อย" ฉันก้มหน้างุดไม่มองคนสูงกว่า อายนะ!

"พายฟักทองมันไม่หนีเธอไปไหนหรอก อีกอย่างอย่ารีบเดี๋ยวไปชนคนอื่นเขาอีก" เขาบอกร่างเล็กที่ก้มหน้าไม่ยอมมองเขา

"อ้าวเซ ออกมาทำอะไรหรอ?"

แงงพี่คะ ช่วยหนูด้วย;-;

"ริดเดิ้ล? นายทำอะไรน้องฉันน่ะ!" เซดริกไม่ว่าเปล่าจับตัวฉันพลิกไปพลิกมาเพื่อดูว่าเป็นอะไรมั้ย

เวียนหัวแท้

"น้องของนาย?" หมอนี่มีน้องด้วยหรอ

"ใช่น้องฉันเอง พึ่งเข้าปี1 อีกอย่างนายอย่ามาเปลี่ยนเรื่องนะว่านายทำอะไรน้องฉัน!" เขาจ้องเขม็งไปยังคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นจอมมาร

เขาเหมาะกับฉายานี้แล้วจริงๆ

"ฉันเปล่า ไม่เชื่อถามเธอสิ" เขาหันมามองฉัน

"ใช่ค่ะ หนูแค่เดินชนเขา" ฉันตอบ

"งั้นหรอ พี่เชื่อเรานะ" ก่อนจะปล่อยออร่าบางอย่างออกมาจนทอมอดไม่ได้ที่จะทำหน้ายี๋

ให้ตายสิ หมอนี่อาการหนักเอาเรื่อง

"หนูขอตัวไปซื้อพายฟักทองก่อนนะคะ แล้วเจอกันที่ฮอกวอต์ค่ะ" ฉันบอกลาทั้งสองก่อนจะวิ่งจู๊คไปซื้อ

หนีพ้นแล้วโว้ย!!

ทางฝั่งสองหนุ่มนั้น

"นายจะมองน้องฉันอีกนานไม่ริดเดิ้ล" เซดริกมองคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นจอมมารด้วยสายตาที่เขม็ง

"ฉันเปล่า" เขาตอบแบบหน้าตาเฉย

"แต่ฉันเห็นนายมอง เอาเถอะห้ามนายมายุ่งกับน้องสาวฉันเด็ดขาด!" พ่อครับ ผมจะไม่ทำให้พ่อผิดหวัง

"ทำไมฉันต้องทำตามที่นายบอกด้วย?"

หมอนี่มันกวนเขา

"ฉันจะจับตาดูนายริดเดิ้ล"

"ก็แค่น่ารัก" ทอมเขาพูดด้วยเสียงเเผ่วเบา

"เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ?"

"เปล่านี่ไอคนหลงน้อง" ว่าจบทอมก็เดินออกไปโดยทิ้งให้เซดริกยืนอึ้งอยู่

เมื่อกี้เขาพึ่งโดนด่ารึเปล่าวะ?

"พ่อฉันต้องรู้เรื่องนี้แน่ริดเดิ้ล"

"เซดริกนายแอบออกไปหาน้องนายอีกแล้วหรอไอนี่!!!"

"ขอโทษครับ!" ไว้คราวหน้าก็แล้วกัน

50%

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Talk

ประโยคมันคุ้นๆนะเซดริก นายจะไปเอาประโยคของเดรโกมาพูดไม่ได้!