คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : พลิกป้าย (100%)
ใล้พลบ่ำวันเียวัน ภายในห้อทรอัษร
ป้ายที่ทำมาาหยเนื้อี สลัอัษรรายนามนาสนมถูัเรียบนถาสีทออร่าม บนถาทั้ 4 ะประอบ้วยรายื่อละันไป ผู้รับหน้าที่เิน้มหน้าเ้ามาพร้อมับนอีมามาย ภายใ้ายเสื้อลุมใรเล่าะินนาารออว่ามีำลึ่อนไว้มาแ่ไหน แ่มันเพียพอที่ะทำให้ำแหน่ารัวาเิมสลับสับเปลี่ยน และเพียพอให้ป้ายอนาสนมบานหายไป
วาเรียวแหลมอันทีหลายนายหลุบ่ำ สบาอย่ารู้ัน ูไปแล้วำแหน่ารัวาอามีารเปลี่ยนแปลไปมาพอสมวร
“ฝ่าบาท อทรพิารา พลิป้ายอืนนี้้วยพ่ะย่ะ่ะ”
เสียันทีึวามสนใีหย่เสวียนเอาไว้ ายหนุ่มพับปิราีา ถึอนนั้นเหวยึส่สัาเรียนถือถาเ้ามาใล้
“ฝ่าบาท เิทอพระเนร”
วาพยั์เหลือบมอ ป้ายหยถูแะสลัมาอย่าประี ัวหนัสือมีื่อและำแหน่เ่นั อย่าเ่นสนมไเหริน ินเหลียน ป้ายอนายับมาอยู่รลาแถวแร ทำมาาหยทั้้อนสีาวมุไร้ที่ิ ่าาป้ายนอื่นที่เป็นหยาวนวลทั่วไป นั่นทำให้ป้ายอินเหลียนูเ่นัึ้นมา
ใ้เวลาหลายั่วอึใ ถึอนนั้นายหนุ่มึเบนสายาลับืน
เหวยเห็นผู้สูศัิ์ไม่มีปิิริยา เาึล่าวึ้น “ถาที่สอ ยับเ้ามา”
“ฝ่าบาท”
ันทีราสัเสีหน้าผู้เป็นนายสัพั พูึ้นอี “ถา่อไป”
“…”
“่อไป”
“ฝ่าบาท เิทอพระเนรพ่ะย่ะ่ะ”
“…”
ไร้ารอบลับเ่นเย ีหย่เสวียนทำเพียมอป้ายบนถา้วยสายาอันว่าเปล่า ไม่่าาเห็นเพีย้นไม้้นหนึ่ ันทีผู้ถือถาพยายามเอียให้ทอพระเนรไ้ถนัึ้น แู่เหมือนมันะไม่่วยอะไรนั พวเาลอบมอหน้าันอย่าลุ้มใ แนเสื้อยัหนัไป้วยำลึ้อนทั้หลาย หนึ่ในนั้นทำใล้า ระิบเหวย
"เหวย ท่าน่วยพวเราหน่อยเถิ ลอให้ฝ่าบาททอพระเนรป้ายอีรั้ไ้หรือไม่"
"ทอพระเนรอะไร เห็นัว่าฝ่าบาทไม่ประส์เลือป้ายอใรแล้ว พวเ้าลับออไปเสีย!"
"เหวย! ไม่เอาน่าท่าน ้าหนึ่วันทายาทมัรย่อมมา้าเ่นัน เี๋ยวนี้นล่ำลือ ฝ่าบาทถูเหล่าุนนาันนหนัพระทัย ถึั้นบรรทมไม่่อยหลับ เหวย ท่านอยาเห็นพระอ์ทรประวรหรือ!" ันทีนหนึ่โน้มน้าว เหวยพลันิาม
"พวเ้าิแ่ฝ่าบาทรึ ประเี๋ยว้าะบปาให้!"
"มิล้าๆ!"
"หึ แน่ใแล้วนะว่าเอาป้ายมารบ ไม่มีสนมนไหนหล่นใ่หรือไม่"
ันทีฟัแล้วหน้าาื่น "ไม่มีๆ พวเรานำมานรบแล้ว อร้อท่านล่ะเหวย พว้าหวัีริๆนะ"
พูแล้ว็มีันทีอีสอสามนพยัหน้าสำทับ หาวามริลับมือไม้สั่น ้อแอบปาเหื่อในใ
ถึอนนั้นเหวยึยอมออหน้า เา้าวเ้ามาราบทูล
“ทูลฝ่าบาท เมื่อรู่ือถาแผ่นป้ายถาสุท้ายแล้วพ่ะย่ะ่ะ ถ้าอย่าไร ให้ระหม่อมเรียถาอื่นๆ เ้ามาให้ทอพระเนรอีรั้ีหรือไม่” เหวยหันไปหาันที้านหลั “พวเ้าเอา—”
“ื่ออฮอเฮา้าล่ะ?”
“ื่ออฮอเฮา” เหวยทำหน้าประหลาเล็น้อย “ทูลฝ่าบาท ามธรรมเนียมแล้ว ารพลิป้ายะมีเพียรายื่ออเหล่าสนมเท่านั้น หาพลิป้ายแล้ว ผู้ถูเลือะถูนำัวมายัำหนัเียนิ ฮอเฮาเป็นมาราอแผ่นิน นั่นึถือเป็น้อยเว้นพ่ะย่ะ่ะ”
ีหย่เสวียนฟัแล้วรุ่นิสัรู่ เหวยเป็นันทีมานาน เยรับใ้อีฮ่อเ้ทั้สอพระอ์่อนหน้า รู้นบธรรมเนียมภายในวั และมีวามรัภัี ายหนุ่มเอ็ไ้รับำี้แนะารามามามาย หาะบอว่าเามอเหวยเป็นเสมือนาิผู้ให่ไม่แปล
ถึอนนั้นเหวยึวัมือเรียนถือถาให้เ้ามาอีรั้
“ฝ่าบาท ถ้าอย่าไรลอทอพระเนรอีสัรั้เถิพ่ะย่ะ่ะ”
“ไม่้อ”
“เอ๊ะ เอ่อ… แ่ว่า”
“ืนนี้เราะไปำหนัุนหนิ”
เหวยนไปสัพั
“ไม่ใ่รึที่บอเอว่าโอรสสวรร์มีภาระหน้าที่ ารมีทายาทสืบทอบัลลั์ถือเป็นหน้าที่หนึ่ บันี้มีสนมมาใหม่็ริ แ่เราย่อม้อารให้เียริฮอเฮาอเรา่อนเสมอ”
“โอ้” ันทีราพยัหน้าเห็น้วย ฝ่าบาทรัสไ้ถู้อแล้ว รับใ้พระอ์มาหลายปี ไม่เยเห็นเส็ำหนัุนหนิเลยสัรา ไอ้ัวเรา็นึว่าทั้สอพระอ์อามีอะไรในพระทัยันเสียอี
เห็นทีเาะิมาเินไป เหวยพึมพำว่าีๆๆ อยู่สามถึสี่รั้ สะบัมือไล่นถือถาที่พาันทำหน้าหอยออไป านั้นึเรียมส่นแ้่าวให้ำหนัุหนิอีแร
“อย่าเอะอะไปเหวย”
“ทำไมหรือพ่ะย่ะ่ะ”
“แ่ไหนแ่ไรฮอเฮามัะนอนเร็ว ป่านนี้นาเรียมัวนอนไปเรียบร้อยแล้ว แ้่าวไปะรบวนเปล่า เราะไปแบบเียบๆ”
“โอ้ เอาอย่านั้นะีหรือพ่ะย่ะ่ะ”
“ีสิ” ีหย่เสวียนรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ไม่ไ้ปรามานาน “ไป พาเราไปอาบน้ำแ่ัว”
เหวยฟัแล้วุนเล็น้อย ปิแล้วไม่ใ่ฮอเฮาหรือที่้อำระาย และเรียมพร้อมเพื่อรอโอรสสวรร์ ไม่ใ่ว่าปิฮ่อเ้ะไม่อาบน้ำันหรอนะ ็อาบอยู่นั่นแหละ แ่ว่ามัน เอ่อ ออะสลับันอยู่หรือไม่
ันทีราิไปเอียหัวไป แ่สุท้าย็ยอมรับำนายเหนือหัวแ่โยี
ทา้านีหย่เสวียน บันี้วหน้าส่าามพลันปรารอยยิ้มลึึ้นมาว่าเิม
วันนี้… ถือเป็นวันมลริเียว
ความคิดเห็น