Jenlisa เกลียดก็จริง แต่ยัยหน้าหยิ่งนี่น่ะของฉัน (END)

ลำดับตอนที่ #41 : หักล้าง

ครืดด ครืดด

โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงยีนส์สั่นขึ้นสองครั้ง สาวร่างโปร่งที่กำลังเช็ดหัวให้แห้งอยู่รีบหยิบเสื้อขึ้นมาใส่ก่อนที่จะคว้ามือถือออกมาดูแล้วก็พบว่าเป็นแชยองที่เขียนมาบอกเธอว่าตนจะไปเดินที่ชายหาดกับพี่สาวคณะแพทย์ และจะไม่ไปร่วมปาร์ตี้หลังการแสดงที่ทางค่ายจะจัดขึ้นในคืนนี้

แชยอง: แอบหยิบของขวัญมาแล้ว...

แชยอง: ><

แชยอง: พี่เค้าจะชอบมั้ยอะๆๆๆๆ งืออ

ลิซ่าอ่านข้อความของเพื่อนที่ตอบมาทันทีที่เธอพิมกลับไปแล้วก็ส่ายหน้ากับตัวเองยิ้มๆ

ลิซ่า: ถึงไม่ชอบเค้าก็โอ๋แกอยู่ดีอะ

ลิซ่า: ให้ๆไปเหอะ พี่ซูมีเหรอจะบอกว่าไม่ชอบ

แชยอง: ทำไมเพื่อนไม่อ่อนโยน ;-;

ลิซ่าส่งอิโมจิให้กำลังใจเพื่อนไป ก่อนที่จะกดปิดหน้าจอโทรศัพท์ แต่ก็ยังไม่ลืมเช็คสองสามอย่างที่เธอต้องควรรู้

'เวลา 18:01น. แบตเตอรี่คงเหลือ 64%'

(+แชยองส่งสติ๊กเกอร์มา)

มือเรียวคว้าชุดที่เพิ่งใส่แสดงเต้นไปเมื่อสักครู่แล้วก็ก้าวออกมาจากห้องน้ำ เธอโยนเสื้อผ้าที่ชื้นไปด้วยเหงื่อเอาไว้บนเก้าอี้ของห้องพักที่โรงแรมมีให้

ในหัวของเธอตอนนี้ยังคงมีเสียงเพลงดังอยู่ราวกับสมองยังไม่ยอมลืมท่าเต้นและจังหวะ

หัวใจของเธอเต้นเร็ว... แต่ไม่ใช่เพราะการแสดงที่เพิ่งเสร็จสิ้นไป

เป็นเพราะสิ่งที่เธอกำลังคิดจะทำหลังจากนี้

ด้วยตัวคนเดียว

'เจอกันสักที...แม็ค'

ลิซ่าก้าวออกมาจากห้องพักของตัวเองด้วยหัวที่ยังเปียกหมาดจากการสระผม เธอได้ยินเสียงสตาฟคนนำกำลังพูดบางอย่างผ่านลำโพงที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล คงจะกำลังกล่าวเปิดปาร์ตี้แห่งค่ำคืนและแจกโทรศัพท์คืนลูกค่ายอยู่เป็นแน่ เพราะก่อนที่จะเป็นฟรีปาร์ตี้จะมีการเล่นเกมที่ต้องใช้มือถือขึ้นก่อนเพื่อเรียกน้ำย่อยและสร้างความสนุกสนาน

...และนั่นแหละสิ่งที่เธอกำลังตั้งตารอให้เกิดขึ้น เพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเธอ

อย่างแรกคือแม็คต้องอยู่กับเจนนี่ในปาร์ตี้ครั้งนี้ก่อน แต่นั่นเธอคงไม่ต้องห่วงอยู่แล้วเพราะชายหนุ่มไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลยเรื่องการจับจองรุ่นพี่หน้าหมวยในทุกครั้งที่มีโอกาส

อย่างที่สองเขาต้องทำสิ่งที่เขาถนัดเหมือนทุกที... เอาเปรียบอย่างไม่ปิดบัง และยิ่งถ้ามีแอลกอฮอล์ด้วยคงจะยิ่งทวีคูณ

ลิซ่ากำหมัดแน่นเพียงเพราะแค่ภาพสิ่งที่คงจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า แต่เธอต้องใจเย็นเอาไว้ก่อนถ้าอยากให้ทั้งหมดนี้สำเร็จเพราะนั่นแหละคือแผนของเธอ

และอย่างที่สามคือเธอต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้ให้ได้ ไม่ให้ไปลงไม้ลงมือกับคนที่เรียกตัวเองว่าแฟนของรุ่นพี่ดาวคณะ

รีบถ่ายแล้วรีบแพร่... ทันทีที่ทุกคนรู้เรื่องข่าวก็จะกระจายไปจนถึงบุคลากร จนกระทั่งถึงคนที่ตั้งเป้าหมายเอาไว้...

ผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยที่เป็นลุงของดาวคณะสาวเอง

ขายาวก้าวเร็วขึ้นในขณะที่เสียงของผู้คนที่กำลังชุมนุมค่อยๆเข้ามาใกล้ตัวขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังไม่ทันถึงที่เธอก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังขึ้นข้างหลังเป็นรอบที่สาม ทำให้รอบนี้เธอต้องหันกลับไปดูด้วยความสงสัยและเริ่มหวาดระแวงว่าสิ่งที่ได้ยินอาจเป็นภัยอันตราย

...

คนที่อ้างว่าอายุน้องกว่าเธอยืนอยู่ห่างออกไปข้างหลังเธอเพียงไม่เกินสิบเมตร ตาโบกมือให้กับเธอเบาๆ ไหล่ของเจ้าตัวยกขึ้นสูงเหมือนคนที่กำลังแอบซ่อนอะไรอยู่แล้วถูกจับได้ แต่ลิซ่าก็เลือกที่จะไม่แสดงท่าทีอะไรนอกจากทักกลับด้วยรอยยิ้มบางๆที่เธอรีบปั้นขึ้นมาอย่างฉับไว

"ตา มาทำอะไรน่ะ? ไม่ไปร่วมกิจกรรมเหรอ...เค้าจะแจกมือถือคืนกันแล้วนะ"

"อ๋อ ตาฝากเพื่อนเก็บเอาไว้ให้แล้วค่ะ พอดี... "

"?"  

รุ่นน้องตัวเล็กค่อยๆทิ้งน้ำหนักลงที่ขาทีละข้างอย่างประหม่า ลิซ่าค่อยๆหายใจเข้าอย่างช้าๆ... เธอกำลังรีบไปเสียด้วย

"ตามาเอาของที่ห้องน่ะค่ะ คือว่า...!"

เมื่อเห็นใบหน้าของรุ่นพี่ตัวสูงที่ดูเหมือนกำลังจะตัดบทสนทนาจบในประโยคถัดไป...ตาจึงรีบพูดขึ้นมาพร้อมกับยกมือข้างหนึ่งขึ้นมาห้ามเพื่อเสริม

"เมื่อกี๊ตาดูที่พี่เต้นอยู่ด้วยนะคะ"

ลิซ่าพยักหน้าเบาๆ แม้จะกำลังเร่งรีบแต่สีหน้าของสาวร่างโปร่งก็ยังคงไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เธอพึมพำขอบคุณตามมารยาท แต่สาวตัวเล็กก็ยังเดินเข้ามาใกล้เธอเหมือนจะไม่ให้ไปไหนจนกว่าจะได้พูดสิ่งที่ตนต้องการ

"มีคนชมพี่เยอะเลย ยิ่งเห็นตาก็ยิ่งรู้สึกหวงพี่ลิซ่า"

คนตัวสูงเพียงเลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ หญิงตัวเล็กจึงพูดต่อ

"ตาก็เลยอยากรู้ว่า ที่เพื่อนตาพูดกันมันจริงรึเปล่า..."

"พูดว่าอะไรเหรอ?"

"ว่าพี่เป็นแฟนกับพี่เจนนี่"

ดวงตากลมโตของคนถูกที่ถามกระพริบสองสามที สิ่งที่รุ่นน้องพูดมาก็ไม่ใช่ว่าจะไม่จริงเลยสักทีเดียว แต่ว่าแม้เธอจะอยากยืนยันเพียงใด...

ก็ยังรู้อยู่แก่ใจว่าไม่ถูกต้องอยู่ดี

ลิซ่าจึงส่ายหน้า

"ไม่ใช่หรอก"

รอยยิ้มที่เธอฝืนออกมามันคงดูเจ็บปวดจนอีกคนสัมผัสได้ คนตัวเล็กถึงได้ขมวดคิ้วเข้าหากันแทนที่จะยิ้มดีใจออกมาอย่างที่น่าจะเป็น

"ถ้าอย่างนั้น... พี่น่ะชอบพี่เค้าแต่ยังไม่ได้บอกเหรอคะ?"

"บอกไปแล้วล่ะ"  ลิซ่าลังเลเพียงนิด แต่ยังไงความเป็นจริงก็หนีไปไหนไม่พ้นอยู่ดี เธอจึงเลือกที่จะบอกไปตรงๆ คนอายุน้อยกว่าเม้มปากเป็นเส้นตรง

"อ้าว... พี่เจนนี่เค้าไม่ได้ชอบพี่กลับเหรอ?"

"ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก... คือว่า"

"หรือจะเป็นเรื่องของแม็คแฟนพี่เค้า?"

ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งทำร้ายจิตใจเธอโดยที่อีกคนไม่ได้จงใจ แต่ดูเหมือนตาจะรู้เรื่องเจนนี่มากกว่าที่เธอคิด... ที่ถามมาก่อนในตอนแรกคงจะแค่ลองเชิงดูเท่านั้น

"ได้ยินคนพูดมาสินะ555 ก็...ประมาณนั้นแหละ"

เด็กสาวเงียบไปอีกครั้ง จริงอยู่ที่เธอได้ยินเรื่องดราม่าของรุ่นพี่ดาวคณะหน้าหมวยที่ขึ้นชื่อว่าหยิ่งที่สุดมาสักพักแล้ว แต่เพิ่งมารู้เรื่องมากขึ้นก็วันนี้ที่การแสดงเต้นปิดฉากเวทีค่ายทำให้หัวข้อลิซ่ากลายมาเป็นเป็นประเด็นสนุกปากของคนที่ได้ชมกันอย่างถ้วนหน้า

ยิ่งเธอเองก็สนใจเรื่องที่เกี่ยวกับรุ่นพี่ร่างโปร่งอยู่แล้ว เมื่อกี๊เธอจึงได้รับรู้ข่าวลือมากมายจากทั้งรุ่นเดียวกันและรุ่นพี่ที่เต็มใจแพร่ข่าวต่อๆกันอย่างเมามันส์ให้กับใครก็ตามที่อยากจะรู้

"แล้วพี่จะปล่อยเค้าไปเหรอ?"

แม้ใจหนึ่งสาวร่างเล็กจะอยากให้คนตัวสูงทำอย่างนั้นสักเท่าไหร่ แต่อีกใจเธอก็ไม่อยากจะเห็นคนที่ยอมแพ้เช่นกัน โดยเฉพาะในเรื่องความรัก

"ไม่อยากทำแบบนั้นหรอก แต่ถ้าถึงที่สุดแล้วในความเป็นจริงบางทีมันก็อาจจะไม่มีตัวเลือกอื่น-"

"ทั้งๆที่พี่เค้าก็ชอบพี่เหมือนกันเนี่ยนะ!? พี่ลิซ..."  มือเล็กจับไหล่ลิซ่าด้วยความแรงที่ร่างสูงไม่อาจนึกได้ คนตัวเล็กเข้ามาใกล้เธอเหมือนกับตอนที่กำลังจะสาดน้ำใส่ในตอนนั้น แต่คราวนี้ได้แววตากลับมีความโกรธอีกแบบที่มากมายจนคราวนั้นเทียบไม่ได้

"เราบอกให้นะลิซ่า ในความเป็นจริง... มันยังไม่ถึงที่สุดตราบใดที่คุณยังคงหายใจและคิดหาทางที่จะทำมันอยู่ แต่มันจะถึงที่สุดก็ตอนไหนรู้มั้ย?"

"ตอนที่ฉันหยุดหายใจน่ะเหรอ?"  ลิซ่าไม่ได้แปลกใจในสรรพนามที่อีกคนเปลี่ยนอย่างกระทันหัน... เพราะคราวนี้ในดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมีความจริงจังที่ให้เธอโฟกัสอย่างอื่นนอกจากสิ่งที่ต้องการจะบอก

"ตอนที่คุณบอกว่ามันถึงที่สุดแล้วต่างหาก"

มือเล็กค่อยๆปล่อยไหล่กว้างให้เป็นอิสระ แต่หญิงสาวปีหนึ่งยังคงจ้องตาคนที่สูงกว่าเหมือนกับต้องการที่จะเห็นว่าแววตานั้นเข้าใจที่เธอพูด

"จำไว้ว่าทุกความคิดที่กำลังพยายามมันมีความหมาย อย่าหยุดพยายามและ!! นานๆครั้งไม่ต้องบ่อย...แต่นานๆครั้งต้องอย่าลืม..."

ลิซ่ารอสิ่งที่อีกคนกำลังพูดอย่างจดจ่อ ดวงตาทั้งสองคู่จ้องมองกันราวกับอีกฝั่งเป็นหนังสือศักดิ์สิทธิ์ที่น้อยคนนักจะได้เปิดอ่าน

"...ลองจู่โจม"

"..."

ลิซ่าเงียบไปอีกครั้ง แต่ในดวงตากลมโตของตัวเธอเองฉายแววประหลาดที่แม้แต่เธอก็ไม่รู้ว่าคืออะไร หญิงสาวตัวเล็กพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่นยิ่งกว่าเดิม

"พลาดก็ไม่เป็นไร มันยังไม่ถึงที่สุดถ้าหากคุณยังมีชีวิตอยู่และคุณยังคง..."

"พยายาม"

คราวนี้ตาพยักหน้าให้กับคำตอบของเธอ 

ด้วยเพียงคำพูดไม่กี่ประโยค... คำพูดของคนที่ไม่เคยกลัวที่จะต่อสู้ทำให้ลิซ่าคิดอะไรขึ้นมาได้หลายอย่าง

เธอเข้าใจแล้ว แถมเธอยังนึกอะไรออกอีกอย่างด้วย

"อยากช่วยฉันลองจู่โจมในครั้งนี้ดูไหม?"

"จริงๆก็ไม่ค่อยอยากหรอก"  ตาพูดออกมาอย่างจริงใจ แต่ในแววตากลับมีความผ่อนคลายที่สุดเท่าที่ลิซ่าเคยเห็น แม้ว่าตอนแรกจะเข้ามาด้วยความปรารถนา แต่ในตอนนี้ดูเหมือนสาวตัวเล็กจะพร้อมยกธงขาวอย่างเต็มใจเพื่อที่จะได้เป็นเพื่อนกับเธอแทน

"5555 เอางี้.. ถ้าช่วยฉันคราวนี้ล่ะก็ ฉันจะช่วยแนะนำเรื่องชมรมเต้นให้"

"ฮะ!? รู้ได้ยังไงว่าตาอยากเ-"

"ตอนอยู่บนเวทีไม่ใช่แค่เธอที่เห็นฉันนะ ฉันเองก็เห็นเธอเหมือนกัน แล้วก็เห็นสีหน้าของเธอด้วย"  ลิซ่าส่ายหน้าอย่างรู้ดี เพราะเธอเองก็เคยอยากจะเรียนเต้นมาก่อน เธอจำความรู้สึกยอดเยี่ยมที่อยากจะไปอยู่บนเวทีแบบนั้นบ้างได้อย่างดี

"โฮ่..."

"ว่าไงล่ะ? สิ่งที่เธอต้องทำก็แค่ไปเอามือถืออันที่ฝากเพื่อนเก็บเอาไว้..."

ฟึ่บ

ลิซ่าย่อตัวลงนั่งหลังพุ่มไม้ที่สามารถบังเธอได้สนิทมิดชิด โทรศัพท์ของเธออยู่ในมือขวาแต่ยังไม่ได้เปิดหน้าจอเพราะในตอนนี้สาวร่างโปร่งกำลังพยายามมองหาเป้าหมายที่ควรจะมาอยู่ตรงหน้าแต่กลับเดินหายไปไหนไม่รู้เพียงไม่กี่นาทีที่แล้ว

ขณะนี้ปาร์ตี้ได้เริ่มขึ้นแล้ว นักศึกษานอกเครื่องแบบจับกลุ่มยืนคุยกันกระจัดกระจาย แก้วแอลกอฮอล์ในมือทุกคนโยกย้ายไปมาอย่างไม่ค่อยตรงกับจังหวะของเพลงที่มีเสียงเบสดังกระหึ่ม ด้วยจำนวนคนที่เต็มพื้นที่ไปหมดทำให้ลิซ่าไม่สามารถมองหาแม็คกับเจนนี่ได้ง่ายนัก เธอต้องชะโงกหัวไปมาเพื่อมองลอดเงาขาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมา แถมมุมอับที่เธอนั่งอยู่ทำให้การมองเห็นของเธอในยามค่ำคืนนี้ยิ่งมืดเข้าไปอีก

มือเรียวกดเปิดหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดู

'เวลา 18:48น. แบตเตอรี่คงเหลือ 57%'

ร่างสูงพยักหน้ากับตัวเองเบาๆพลางทวนแผนในหัวอีกหนึ่งรอบไม่ให้มีอะไรผิดพลาดขึ้นได้

และในขณะนั้นสองร่างที่เธอกำลังต้องการก็มาอยู่ตรงที่เธอกำลังเพ่งเล็งพอดี

แม็คที่เพิ่งเดินกลับมาพร้อมกับคนหน้าหมวยที่กำลังรับแก้วแอลกอฮอล์หลังจากที่เขาทำท่าจะยัดใส่มือเธอถึงสองรอบ

เจนนี่ยังคงมีหน้าตาบึ้งตึงเช่นเคย แต่ดูเหมือนคนข้างตัวเธอจะไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น ชายหนุ่มยิ้มพลางผายมือให้เธอนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ตัวยาวข้างๆเขา

โชคดีของลิซ่าที่โต๊ะของทั้งคู่เป็นโต๊ะเหล็กบางๆที่มีเพียงขาโต๊ะลงมาตรงๆสองข้าง เผยให้เห็นช่วงขาของคนที่นั่งอยู่ได้ดี เพราะฉะนั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นใต้โต๊ะคนที่อยู่มุมต่ำตรงหน้าโต๊ะอย่างเธอก็จะสามารถถ่ายภาพเก็บเอาไว้ได้อย่างสะดวกสบาย

แต่ระยะที่ห่างออกไปพอสมควรทำให้ลิซ่าไม่สามารถได้ยินสิ่งที่ทั้งคู่คุยกันได้ เธอเห็นเพียงแม็คกวักมือเรียกเพื่อนของเขาสองสามคนมานั่งที่โต๊ะด้วย... เจนนี่ขยับตัวอย่างไม่สบายใจเมื่อหนึ่งในนั้นเข้ามานั่งข้างเธอ.. สักพักแม็คก็ฝากรุ่นพี่เอาไว้กับเพื่อนคนนั้นในขณะที่ตนเองเดินไปเติมเครื่องดื่มมาเพิ่ม

เพื่อนคนนั้นไม่ได้มีท่าทีสนใจเจนนี่มากขนาดนั้น แต่ดูเหมือนเพื่อนอีกคนที่นั่งอยู่ตำแหน่งหัวโต๊ะจะค่อนข้างสนใจเมื่อเขาย้ายมานั่งที่แม็คแทน ซึ่งก็คือข้างๆรุ่นพี่หน้าหมวยในตอนที่หนุ่มหน้าเข้มไม่อยู่

ลิซ่ามองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ประมาณสิบเมตรข้างหน้าอย่างจดจ่อ เวลาผ่านไปเรื่อยๆชายหนุ่มที่เธอกำลังรอก็ไม่กลับมานั่งที่เดิมสักที

'เวลา 19:01น. แบตเตอรี่คงเหลือ 55%'

ระหว่างนั้นเพื่อนของแม็คคนนั้นที่ย้ายที่เข้ามานั่งใกล้เจนนี่ก็เริ่มชวนเธอคุย ลิซ่าเลิกคิ้วขึ้นเมื่อเจนนี่ดื่มเหล้าชงที่เขาเป็นคนยื่นให้เข้าไปเป็นแก้วที่สาม เขาชวนคุยต่อ... ในตอนแรกที่รุ่นพี่หน้าหมวยดูจะไม่สนใจใดๆทั้งสิ้นก็เริ่มเปลี่ยนไป ดวงตาเฉี่ยวเริ่มจ้องมองรุ่นน้องเวลาเขาพูด แม้จะไม่ได้ตอบอะไร แต่เพียงแค่นั้นมันก็เป็นสัญญาณดีสำหรับชายหนุ่มที่ตอนแรกเขาถูกรุ่นพี่เมินไปทางอื่นโดยสิ้นเชิง

สาวร่างโปร่งนั่งสังเกตอยู่ที่เดิมไม่ขยับไปไหน เธอพลิกโทรศัพท์ขึ้นมาดูเป็นรอบที่สามเมื่อเป้าหมายของเธอไม่ยอมกลับมาสักทีและสิ่งที่อยู่ตรงหน้ากำลังจะทำให้เธอหมดความอดทนแทน

'เวลา 19:16น. แบตเตอรี่คงเหลือ 54%'

สิบห้านาทีแล้ว...

'แม็ค แกไปไหนเนี่ย?'

ลิซ่าเฝ้ามองดูอยู่ที่เดิมจนเธอเริ่มมีความคิดว่าจะเดินออกไปหาชายหนุ่มหน้าเข้มเสียเองแล้ว แต่ในที่สุดแม็คก็เดินกลับเข้ามาที่โต๊ะตรงหน้าเธอตามที่รอคอยจนได้

แม็คชี้นิ้วสั่งให้เพื่อนของเขาเขยิบออกห่างจากรุ่นพี่หน้าหมวยและออกไปจากที่ของตน ทันทีที่ชายหนุ่มอายุน้อยกว่าหย่อนตูดนั่งลงใกล้...เจนนี่ก็เบะหน้าพร้อมกับยกมือขึ้นมาพัดไปพัดมาเหมือนกำลังได้กลิ่นเหม็นทันที 

เขาสังเกตได้ในทันทีกับท่าทางรังเกียจของรุ่นพี่ ชายหนุ่มคงจะเพิ่งเดินไปสูบบุหรี่มาเป็นแน่ และทันใดนั้นมือหนาก็หยิบมวนกระดาษขึ้นมาพร้อมจุดไฟให้ติดได้ภายในชั่ววินาที วัตถุอันเล็กที่นิ้วโป้งและนิ้วชี้ของแม็คคีบอยู่ถูกส่งไปให้คนที่กำลังทำหน้าไม่อยากจะเชื่อที่สุด

'ฉันไม่สูบบุหรี่'

ขนาดอยู่ตรงนี้ยังอ่านปากรุ่นพี่หน้าหมวยได้อย่างชัดเจนขนาดนี้ แต่เขาก็ยังคงตื๊อให้เธอลองทำสิ่งที่ขัดกับคำพูดอย่างไม่เลิก ลิซ่าขมวดคิ้วแน่นเมื่อมือหนาๆพยายามจ่อกระดาษมวนสีขาวไปที่ปากสวยของรุ่นพี่ดาวคณะสาว แถมจู่ๆเขาก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้เรือนผมที่ปล่อยยาวสลวยและเหมือนจะกระซิบอะไรข้างหูด้วยสีหน้าหยอกล้อเล่นเมื่อเขาผละออกมา

เจนนี่ทำตาโตขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งที่แมคกระซิบ แต่ลิซ่ารู้ตัวว่าไม่ว่าจะพยายามอย่างไรเธอก็ไม่มีทางได้ยินสิ่งที่สองคนนั้นคุยกันได้

สาวร่างโปร่งที่ซุ่มดูอยู่พ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงเหมือนกำลังหมดความอดทน เธอขมวดคิ้วมองไปรอบๆงานอย่างไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ แม้มือจะถ่ายฉากที่แม็คยื่นบุหรี่ให้กับเจนนี่ได้แล้ว แต่นั่นก็ดูเหมือนจะยังไม่พอที่จะมัดตัวเขาว่าทำความผิดร้ายแรงอะไรถึงขนาดนั้น

และแล้วจู่ๆชายหนุ่มก็เริ่มเอามือโอบไหล่เจนนี่ให้เข้าไปแนบใกล้ รุ่นพี่ดาวคณะเอนตัวหลบไปอีกทางในทันที แต่ก็สู้แรงของชายหนุ่มหน้าเข้มไม่ค่อยไหวด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ด้วย สุดท้ายสาวหน้าหมวยจึงได้แต่นั่งขมวดคิ้วกอดอกแน่นเหมือนกำลังไม่พอใจ ดวงตาเฉี่ยวมองไปมองมานิดๆเหมือนกำลังแอบมองหาใครบางคน

ลิซ่ายังคงไม่กดหยุดถ่ายคลิป เธอเม้มปากรอดูสถานการณ์ตรงหน้าอย่างใจจดใจจ่อ 

อันที่จริงท่าทางของทั้งสองคนตรงหน้ามาถึงตอนนี้ก็คงพอจะทำให้คนรู้กันแล้วว่าเขาเป็นคนประมาณไหน...แต่เพราะมันยังไม่ถึงจุดนี่สิเธอถึงยังหยุดถ่ายตอนนี้ไม่ได้!

!!!

และยังไม่ทันขาดคำ...ลิซ่าที่กำลังตัดสินใจว่าจะกดหยุดถ่ายเอาไว้ก่อนก็ต้องรีบถือกล้องให้เห็นได้ชัดเจนและถ่ายต่อไปทั้งๆที่ริมฝีปากแทบจะห้อเลือด เพราะภาพตรงหน้าของเธอคือมือของชายหนุ่มที่เริ่มไหลไปในที่ที่มันไม่ควรอยู่

เจนนี่เอามือจับมือหนาของชายหนุ่มที่อยู่บนต้นขาของเธออย่างแรง สาวดาวคณะมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง...แต่แม็คก็ยังไม่สนใจเขยิบมือเข้าไปใกล้ต้นขาด้านในของเธอมากกว่าเดิม เจนนี่ลุกขึ้นยืนทันทีแถมยังเอาน้ำเปล่าตรงหน้าสาดใส่หน้าเขาอย่างแรง

ซ่าาาาา

ลิซ่ากดหยุดคลิปทันทีก่อนที่จะกดส่งโดยที่ไม่สนใจจะตัดมันด้วยซ้ำ...ให้คนเห็นเรื่องราวกันตั้งแต่แรกไปเลย

"แม็ค!!!!"

เสียงของเจนนี่ดังก้อง แต่ชายหนุ่มที่เพิ่งถูกน้ำสาดหน้าเหมือนจะไม่ได้ตื่นตระหนกไปกับเธอมาก เขาลุกขึ้นมายืนข้างเธอพลางจับข้อมือของรุ่นพี่สาวจะพาให้นั่งลงไปกันที่เดิมเหมือนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

"ไม่เอาหน่าพี่... มองอะไรกันครับ? แฟนทะเลาะกันเอง"

เพียงเท่านั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นหน้าหนุ่มสาวทั้งคู่ หัวหน้าการแสดงเต้นร่างโปร่งที่ทุกคนเพิ่งได้รับชมกันไปได้เปลี่ยนเป็นอีกชุดและกำลังเข้ามาอยู่ตรงกลางระหว่างแม็คและเจนนี่ เพียงไม่กี่วินาทีของผู้คนที่ต่างเห็นเหตุการณ์และได้ยินข่าวลือเรื่องระหว่างทั้งสามคนรีบสะกิดเพื่อนให้หันมามอง  แทบจะทุกสายตาของคนที่อยู่ในละแวกนั้นก็หยุดปาร์ตี้และหันมามองกันอย่างเป็นจุดสนใจ

"อ้าว...พี่ลิซ่า"

ชายหนุ่มที่มีทั้งกลิ่นเหล้าและบุหรี่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงยียวน ดูจากสายตาก็รู้ว่าเขาไม่ได้เมาขนาดนั้น...ต่างจากเจนนี่ที่ดื่มเข้าไปจนตาแดง ลิซ่าหันหน้าเข้าหาแม็คโดยใช้มือแยกมือหนาๆของเขาออกจากรุ่นพี่ดาวคณะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"ออกไป"

ลิซ่าพูดเสียงเบาแต่กลับมีน้ำเสียงที่ขู่ขวัญคนได้อย่างไม่ยาก โดยเฉพาะกับแววตาที่เกรี้ยวกราดเหมือนเก็บกดอารมณ์กับเรื่องนี้มานานแล้ว

"อะไรนะครับ? จะให้ผมไปไหนเหรอ? ก็แฟนผมอยู่นี่ทั้งคน"

"ใครแฟนแก?"

เมื่อเห็นท่าทางที่โมโหของลิซ่า เจนนี่จึงรีบพูดขึ้นมาแม้ตัวเองจะยังไม่มีสติครบร้อยด้วยฤทธิ์เหล้าก็ตาม... แต่เธอรู้อย่างเดียวคือไม่อยากให้คนร่างโปร่งตรงหน้าต้องเจ็บตัว

"ลิซ่า..."

หน้าตาดุๆของสาวหน้าหมวยกำลังมองเธอด้วยแววตาเหมือนขอร้องพลางส่ายหน้าเบาๆเป็นการห้ามปราม แต่เห็นอย่างนั้นลิซ่ายิ่งรู้สึกเหมือนอีกคนจะทำตามใจแม็คเกินหน้าเกินตามากไปแม้จะมีเธอยืนอยู่ตรงนี้ด้วยซ้ำ

"อะไร? พี่จะบอกว่าเป็นแฟนมันงั้นเหรอ?"

สายตาของลิซ่าน่ากลัวเหมือนกำลังส่งคำเตือนครั้งสุดท้ายให้กับเจนนี่ แต่ชายหนุ่มข้างหลังก็หัวเราะขึ้นมาดังลั่นก่อนที่จะพูดกับเจนนี่อย่างเป็นกันเอง

"มัน เลยเหรอครับ? แหม55555 เธอบอกเค้าไปสิว่าเราเป็นแฟนกัน"

"เรียกพี่สิวะ!!!!!!"

เพียงลิซ่าตวาดออกมาทุกคนแถวนั้นก็เงียบกริบ แม็คแสดงท่าทีตกใจเล็กน้อยกับเสียงที่ดังต่อหน้าของเขาและแววตาที่น่ากลัวเกิดคาด แต่เมื่อรู้ว่ากำลังถูกจับจ้องเขาก็แค่นหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จะกล่าวต่อด้วยน้ำเสียงที่ไม่มีความกลัวแทรกแซง

"ผมจะเรียกแฟนตัวเองว่าอะไรมันก็เรื่องของผม ใช่มั้ยเธอ?"

เจนนี่ยังคงเงียบกริบ สติสัมปชัญญะเหมือนจะเริ่มกลับมาเนื่องเพราะเหตุการณ์รุนแรงที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า สายตาของเธอจ้องมองหลังลิซ่าสลับกับหน้าของชายหนุ่มซึ่งตอนนี้ทั้งคู่กำลังเริ่มเข้าใกล้มันเหมือนจะเอาเรื่อง โดยที่เธอก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะห้ามได้รึเปล่าเหมือนกันถ้าทั้งคู่จะลงไม้ลงมือกันจริงๆ

"นายมันไม่เหมาะสมกับพี่เค้า"

ลิซ่าเรียกเจนนี่อย่างกับเจ้าตัวไม่ได้ยืนฟังอยู่ที่นี่ แต่เพียงเท่านั้นกลับทำให้คนที่ยืนอยู่รู้สึกดีใจขึ้นมาอย่างแปลกๆ...อาจเป็นเพราะคนร่างโปร่งในปกติจะไม่ยอมเรียกเธอว่าพี่สักที แต่พอมาตอนนี้กลับพูดออกมาได้อย่างเต็มปากโดยไม่ต้องให้เตือนก็เป็นได้

แถมยังพูดในฐานะปกป้องเธออยู่อีกด้วย

"แล้วจะเอาอะไรมาบอกว่าผมไม่เหมาะสม? พี่นั่นแหละ...ตัวเองก็เป็นผู้หญิง-"

"ถามทุกคนดูก็ได้มั้ง"

แววตาของลิซ่ามีแต่ความรังเกียจแต่ก็ดูมั่นใจในคำพูดจนชายหนุ่มรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่การขู่เล่นๆอย่างไม่มีมูล เขามองผู้คนรอบๆอย่างไม่สบอารมณ์และเมื่อสังเกตท่าทางแปลกๆของคนที่ดูโทรศัพท์มือถือกันอย่างถ้วนหน้า เพื่อนของเขาคนหนึ่งก็ยื่นมือถือมาให้เหมือนจะช่วยให้เขาได้เห็นสิ่งที่ทุกคนกำลังเห็นกัน

"ไอ้....!!!!!"

ดวงตาของชายหนุ่มลุกวาวขึ้นมาทันทีที่เห็นคลิปในหน้าไทม์ไลน์ของเพื่อน เขาแทบจะปาโทรศัพท์มือถือเครื่องนั้นทิ้งถ้าไม่ติดว่าเพื่อนของเขารีบเข้ามาหยิบของมีค่าของตัวเองเอาไว้เสียก่อนพลางจับไหล่ของเพื่อนไม่ให้เข้าไปซัดหน้าหญิงสาวร่างโปร่งที่ยืนทำหน้าเหมือนผู้ชนะอยู่ห่างไปไม่กี่เมตร

"เห้ย!!!! เล่นอย่างงี้เลยอ่อ!?!"

แม็คสลัดเพื่อนที่จับเอาไว้หลุดก่อนที่จะกระโจนเข้าหาลิซ่า เสียงของผู้คนรอบๆเปลี่ยนจากคำด่าสารพัดต่อชายหนุ่มขี้เอาเปรียบที่เห็นในคลิปมาเป็นตกใจกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นสดๆร้อนๆข้างหน้าแทน

สาวร่างโปร่งยืนทำหน้ากวนประสาทอย่างไม่กลัวอยู่แถมยังยืดตัวขึ้นเต็มหน่วยเหมือนพร้อมที่จะต่อสู้ ส่วนแม็คที่กำลังพุ่งเข้ามานั้นก็ยกหมัดแรกหวังจะสวนหน้าของคนที่เป็นรุ่นพี่ให้จงได้โดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้หญิงหรือไม่

หมับ

หมัดแรกลิซ่ารับเอาไว้ได้ด้วยมือขวา แต่เธอก็โกหกไม่ได้เหมือนกันว่าเป็นหมัดที่แรงใช่ย่อย...เนื่องจากชายหนุ่มทุ่มน้ำหนักตัวมาเต็มที่จากการพุ่งกระโจนเข้ามา แต่ถึงอย่างนั้นแรงเจ็บที่ข้อมือก็ยังไม่หนักเท่าอาการเป็นห่วงคนที่ยืนอยู่ข้างหลังว่าเจนนี่จะได้รับลูกหลงไปด้วย

"ถอยไป"

ลิซ่าหันไปพูดขึ้นกับเจนนี่อย่างรวดเร็ว โดยไม่วายถูกชายหนุ่มแซะไปอีกดอกก่อนที่จะโยนหมัดอีกข้างเข้ามาเล็งตรงหน้าเธอพอดี

"เหอะ ยังจะมาทำห่วงอีก"

ฟึ่บ!

เสียงของหมัดซ้ายของเขาที่เฉี่ยวหน้าเธอไปทำเอาสาวร่างโปร่งขนลุกไปทั้งหูจนถึงต้นคอของข้างที่อาจโดนต่อยเข้าไปเมื่อกี๊...สงสัยเธอจะประเมินทักษะร่างกายของแม็คต่ำเกินไปรึเปล่าเนี่ย

ปั่กก

แต่ถึงกระนั้นลิซ่าก็ยังเป็นคนเดียวกับที่เคยฟัดกับนักเลงด้วยตัวคนเดียวมาหลายต่อหลายครั้ง เธอเรียนรู้อย่างรวดเร็วในการต่อสู้ที่ผ่านๆมาว่าเมื่อใดที่ได้จังหวะควรจู่โจมด้วยหมัดตายและจบไฟต์ให้รวดเร็วที่สุด และแน่นอนว่าเธอก็ต้องพึ่งสกิลในการต่อสู้ที่ผ่านมาหลายสนามของตัวเองด้วย

แรงศอกที่ทิ่มลงกลางหลังของชายหนุ่มที่พุ่งตัวเข้ามาต่อยพลาดทำให้เขาล้มลงไปกองหน้าทิ่มด้านหลังแทน ซึ่งเจนนี่ที่ยืนอยู่แถวนั้นก็รีบก้มลงดูอาการของแม็คทันทีด้วยกลัวว่าเขาจะตาย เพราะเสียงของศอกลิซ่าที่กระทบหลังเขานั้นดังจนผู้คนตกใจกันไปเป็นแถว

"แค่กๆๆๆ"

แม็คไอออกมาก่อนที่จะรีบลุกขึ้นอย่างกลัวเสียหน้า เขาเลียปากตัวเองที่มีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย...ไม่รู้เพราะการล้มหรือเพราะศอกที่แทงมาเมื่อกี๊ แต่อย่างหนึ่งที่แน่ชัดคือตอนนี้ชายหนุ่มกำลังโกรธมาก

"พอก่อนเหอะ"

มีผู้ชายรุ่นเดียวกันกับลิซ่าสองสามคนกำลังเดินเข้ามาจะห้ามการต่อสู้เพราะเห็นการชกต่อยที่กลัวจะเลยเถิด แต่แม็คก็ควักวัตถุสี่เหลี่ยมออกมาจากกระเป๋าซึ่งทำให้รุ่นพี่พวกนั้นหน้าซีดกันไปหมด

เหลือแต่เพียงลิซ่าที่ยังคงยืนในท่าพร้อมรบโดยไม่ได้กลัวมีดคมในมือของเขาเลยแม้แต่น้อย

"เล่นอาวุธงั้นเหรอ? ก็มาสิ"

สาวร่างโปร่งแสยะยิ้มมุมปากก่อนจะตั้งการ์ดขึ้นมา แม็คเหยียดยิ้มน่ารังเกียจแล้วก็แกว่งมีดในมือไปมาพอเป็นพิธี

"ผมเอาตายแน่...อยากแย่งแฟนคนอื่นดีนัก"

ประโยคหลังเป็นเสียงเบาที่ฟังดูน่าขนลุก..แต่ไม่ใช่สำหรับลิซ่า เธอรอเวลานี้มานานกว่าที่จะได้มาจัดการกับชายหนุ่มตัวต่อตัวให้มันรู้ดำรู้แดงกันไปเสียที

"ลิซ่า...ไม่เอา"

เจนนี่วิ่งเข้ามาจับแขนของลิซ่าที่กำลังอยู่ในท่ากำหมัดสองข้างด้วยคิ้วเรียวสวยที่ขมวดเข้าหากันแน่น ดาวคณะสาวไม่อยากให้ทั้งคู่ต้องสู้กันจนมีใครบาดเจ็บ แน่นอนว่าเธอก็ไม่ชอบสิ่งที่เป็นอยู่กับแม็คในตอนนี้...แต่ที่ต้องยอมเป็นตุ๊กตาที่เรียกว่าแฟนให้กับเขาและสายตาของคนรอบๆก็เพราะเธอไม่อยากให้มันเกิดปัญหาขึ้นเนี่ยแหละ

"ให้ฉันได้สู้กับหมอนี่สักทีเถอะ"

ลิซ่าหันไปพูดกับเจนนี่ด้วยเสียงที่พยายามให้ได้ยินกันสองคน แต่ดูเหมือนแม็คเอาก็จะพลอยได้ยินไปด้วย...จึงหัวเราะก๊ากแม้จะยังถือมีดอยู่ในมือและก็กำลังเดินเข้ามาอย่างช้า

"จริงด้วย ให้ผมจัดการเขาสักทีเถอะครับ พี่ไม่อยากเห็นแฟนจัดการกับชู้สักทีหรือไง?"

"แม็ค!!! หยุดได้แล้ว"

เมื่อเห็นว่าลิซ่าไม่ฟัง แถมมีดของชายหนุ่มก็กำลังเคลื่อนเข้ามาใกล้ตัวสาวร่างโปร่งที่อยู่ข้างๆเธอทุกที เจนนี่จึงเดินเข้าไปหาแม็คแล้วต่อรองกับอีกฝั่งแทน ดาวคณะสาวมองมีดในมือชายหนุ่มแล้วก็เลยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยแววตาที่ขอร้อง แต่เขากลับค่อยๆผลักตัวเธอให้ออกไปข้างๆแทน แถมยังมองเธอด้วยสายตาน่ากลัวในระยะใกล้อีกด้วย

"อย่ามายุ่งสิครับ"

"ชิ"

ลิซ่าสบถออกมาเพียงแค่เห็นชายหนุ่มแตะต้องตัวของเจนนี่ เธอจะทนไม่ไหวเต็มที่แล้วที่ต้องทนเห็นอะไรแบบนี้ทุกๆวัน สาวร่างโปร่งพุ่งเข้าใส่ร่างของเขาพลางจับข้อมือข้างที่มีมีดเอาไว้อย่างเต็มแรง หวังจะควบคุมมันเอาไว้ไม่ให้สามารถแทงได้ แต่เธอกลับถูกต่อยเข้าที่ท้องด้วยมือที่แข็งแรงอีกข้างของชายหนุ่มแทนจนแทบกระอักเลือดไปด้วยความจุก

"อั่ก!"

คนรอบข้างแม้จะเห็นความหวาดเสียวของมีดและการต่อสู้ตรงหน้า แต่ก็ไม่มีใครกล้าพอที่จะเข้าไปห้ามด้วยกลัวว่าจะตัวเองจะโดนลูกหลงจากของมีคมนั่นเสียเอง ถึงกระนั้นก็มีคนคนหนึ่งที่ไม่กลัวมีดรีบวิ่งเข้าใส่สองคนที่สู้กันอยู่ตรงพื้นโดยมีแม็คที่ทับตัวลิซ่าอยู่อย่างได้เปรียบจากลูกต่อยเมื่อครู่

เจนนี่วิ่งเข้าไปจับตัวแม็คเอาไว้หวังจะเหวี่ยงให้พ้นทาง แต่เขาใช้ศอกข้างที่ถือมีดกระแทกตัวเธอออกอย่างแรง ส่งผลให้ลิซ่าที่เห็นดังนั้นยิ่งโมโหเข้าไปมากกว่าเดิม เธอกัดฟันแน่นยับยั้งความเจ็บปวดช่วงท้องเอาไว้พลางพยายามยื้อมีดในมือของเขาสุดฤทธิ์

กร๊อบ

นิ้วเรียวยาวของสาวร่างโปร่งถูกหักไปข้างหลังดังกร๊อบด้วยแรงบีบของมือชายหนุ่ม เธอร้องออกมาเสียงดังและเสียงกระดูกที่หักนั้นทำเอาเจนนี่ที่นั่งอยู่ไกลไปไม่กี่เมตรต้องยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา แม็คแสยะยิ้มมุมปากก่อนที่จะหยิบมีดขึ้นแล้วก็เลียมุมปากของตัวเองพลางจ้องเหยื่อตรงหน้าอย่างมีชัยชนะ

เขากำลังจะแทงลงไปกลางลำตัวของคนที่ตัวเองนั่งทับอยู่แล้วถ้าลิซ่าไม่เอามืออีกข้างที่ยังไม่โดนหักนิ้วขึ้นมาแทงตาของเขาสองข้างด้วยนิ้วชี้และนิ้วกลาง

"อ๊ากกกกกกก!"

แม็คร้องออกมาเสียงดังจากความเจ็บปวดที่แล่นมาอย่างคาดไม่ถึง ลิซ่าอาศัยจังหวะนั้นทุบมีดออกจากมือของชายหนุ่มที่อยู่บนร่างตัวเองก่อนที่จะพยายามลุกขึ้นจากการกดทับของเขา

แต่ยังไม่ทันที่จะทำอะไรได้ลำคอของเธอก็ถูกกดเข้ากับพื้นด้วยมือแข็งแกร่งสองมือที่ร้อนและบีบคอเธอเต็มแรง ลิซ่าหอบหายใจเฮือกสุดท้ายก่อนที่จะเริ่มมึนหัว แม้เขาจะมองไม่เห็นแต่การบีบคอเธอดูเหมือนจะไม่ต้องใช้การมองเห็นก็สามารถชนะได้ เพราะเพียงแค่เขากดแรงมาทั้งหมดเหมือนที่กำลังทำอยู่ในตอนนี้...

ลมหายใจของเธอก็จะค่อยๆเข้ามาไม่ได้...

แม้จะพยายามอ้าปากควานหาอากาศสุดแรงก็เหมือนจะไม่มีอะไรไหลผ่านเข้ามาได้

คอของเธอเหมือนกำลังจะจมดิน ทั้งเจ็บปวดและอึดอัดจนน้ำตาแทบไหล

ลิซ่าเริ่มรู้สึกว่าภาพตรงหน้าค่อยๆมืดลง...เธอได้ยินเสียงคนร้องขอความช่วยเหลือที่ค่อยๆลางหายไปอย่างช้าๆ เหมือนตัวเองกำลังตกลงไปในหลุมมืดที่ไม่มีใคร

แรงที่มือทั้งสองเริ่มหาย ความเจ็บปวดที่นิ้วที่ถูกหักก็เริ่มค่อยๆจางลงไปด้วย พร้อมกับสติเฮือกสุดท้ายของเธอที่โหยหาคิดเป็นห่วงคนคนหนึ่งขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

ฉึบ

ภาพของเธอถูกตัดออกด้วยเสียงสุดท้าย หรือนี่จะเป็นจุดจบของเธอเสียแล้วกันนะ?

...

'พี่เจนนี่'