Fic Magi x oc ║ Adventure Love ผจญภัยแดนเวทมนต์ ۞ (aladdin x oc)

ตอนที่ 3 : SS1 ผจยภัยครั้งที่ 3 เพื่อนใหม่

ผจญภัยครั้งที่3

เพื่อนใหม่

ทามกลางทะเลทราย มีร่างๆหนึ่ง เดินอยู่อย่างเนื่อยหล้า ร่างนั้นมีผมสีแดงแอปเปิ้ล ดวงตาสีเขียวมรกต  ใช่เธอคือ อาเคมิ

“ทะ-ทำไมต้องมาเจออะไรยังงี้!!!!!!!!!!!!!”

“แฮ่ก แฮ่ก ไม่ไหวแล้ว…..”ร่างของเด็กสาวร่วงลงไปกับพื้นทรายหลังจากผ่านไปสักพักปรากตร่างของเด็กคนหนึ่งที่มีเรือนผมี้น้ำเงินเดินมาทางร่างของเด็กสาวที่นอนอยู่กลางทะเลทราย

“เอ๋? พี่สาวมานอนอะไรอยู่ตรงนี้?”เด็กหนุ่มพูดอย่างสงสัย พลางในตาสีน้ำเงินกำลังจ้องมองไปยังร่างของอาเคมิที่กำลังนอนสลบอยู่อย่างเหนื่อยล้า
“สงสัยคงเหนื่อย”
“อูโกะคุง ช่วยหน่อยนะฮ่ะ”

ผ่านไปสักพัก

Akemi talk

“อะ-อืม”
“พี่สาวตื่นแล้ว”
ฉันตื่นมาเจอกับที่ๆไม่รู้จักแต่คงไม่งง ไปกว่าเพราะตื่นมาเจอเด็กชายหรือเด็กหญิงไม่รู้ ดูไม่ออก ที่มีผมสีน้ำเงิน ดวงตาสีน้ำเงิน

มองมาทางฉันน่ะสิ?
“เธอเป็นใครหรอ”ฉันถามออกไป ไม่รู้อ่า ว่าเป็นชายหรือหญิง๑_๑

“ผมชื่อ อาลาดิน ฮ่ะ เป็นนักเดินทาง ผมเจอพี่สาวนอนอยู่กลางทะเลทรายฮ่ะ”ผะ-ผู้ชาย ไม่อยากเชื่อเลยค่ะจอดดดดด

“หรอจ่ะ พี่ชื่อ อาเคมิ น่ะ เป็นนักเดินทางเหมือนกัน แล้วก็ขอบคุณที่ช่วยพี่น่ะ^^”ฉันไม่ได้โกหกนิ ก็ต้องสำรวจ สำรวจแล้วแปลว่าต้องเดินทาง? ฉันยิ้มให้อาลาดิน

“ไม่เป็นไรครับ อาเคมิซัง^^(พี่สาวพอยิ้มแล้วสวยจัง)”

“งั้นเพื่อเป็นการตอบแทนพี่ขอเดินทางไปด้วยคนน่ะ”
“ได้เลยครับ!! เดินทางกันหลายๆคนสนุกออก”
“นั้นสิน่ะ  ต่อจากนี้พวกเราเป็นพื่อนกันแล้วน่ะ^[+++]^”
“ช่ายยย แล้วฮ่ะ^[+++]^”

ฉันส่งยิ้มให้อาลาดินคุง อาลาดินคุงก็ส่งยิ้มให้ฉัน

“….?”
อาลาดินมองมาบนหัวของฉัน ที่มีที่ขาดผมคล้ายหูกระต่ายอยู่…

“พี่สาวมี หูด้วยหรอครับ?”
“ไม่ใช่หูจ่ะ^ ^,”

“แล้วมันคืออะไรหรอครับ?”
“เครื่องประดับน่ะ”
“หรอครับ? แต่ผมไม่เคยเห็นเลยน่า?”
“อย่าสนใจเลย”
“ครับ.....”

“อูโกะคุง ผมมีเพื่อนใหม่แล้วน่า”
“อูโกะคุง?”
“อ่อ อูโกะคุงเพื่อนผมเองฮ่ะ นี้ไงฮ่ะ”จากนั้นอาลาดินก็เป่าขลุ่ย ปรากต มือยักษ์สีฟ้าขึ้นมา ซึ่งฉันก็ ตกใจจนกลายเป็นไก่ตาแตกไปแล้ว!!!
“…..”
“อ่าว.....อาเคมิซัง เป็นอะไรไปฮ่ะ?”
“ปะ-เปล่าจ่ะ แค่ตกใจ”
“งั้นหรอฮ่ะ”
“งั้นเริ่มออกเดินทางกันเลย!!!”อาลาดินพูดขึ้นอย่างร่าเริงฉันอดที่จ่ะยิ้มไม่ได้ พวกราเดินทางไปเรื่อยๆ จนเจอเมื่องชื่ออะไรสักอย่าง

จน….

Writer talk

โครก…..

“อาลาดินคุง!?”
“แหะๆ สงสัยหิวแล้วสิ”
“นั่นสิน่า ฉันเองก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน”อาเคมิพูดขึ้นก่อนจ่ะมองรอบๆ แต่แล้วอาลาดินก็พูดขึ้น

“ได้กลิ่งหวานน่าอร่อยมาจากทางนี้ด้วยหล่ะ”

ณ เกวียน

หนุ่มผมทอง นาม อาลีบาบา ที่พึ่งกลับมาจากการไปเอาแอปเปิ้ลมาไว้ที่เกวียน แต่เขากับพบ….

“เฮ้ย…นี่นาย…”

“ง้ำๆ ง๋ำๆ  ย๊า ผม อาลาดิน เป็นนักเดินทาง เจ้าผมไม้สีแดงช่ำหว๊านหวานอร่อยดีน่ะครับ จัง”อาลาดินพูดทักทายอาลีบาบา

“ยังมีหน้ามาพูดอีก”อาลีบาบาก็เดินมากระซากคอเสื้ออาลาดิน (อาลีบาบาแก!=o=//ไรท์)

“อาลาดิน! ยังมีหน้ามาพูดอีก ไปกินของคนอื่นเดี่ยวก็ มีปัญหาหรอก!!”อาเคมิกล่าวเตือนอาลาดินด้วยเสียงดุ

 “ต้องขอโทษแทนอาลาดินด้วยนะคะ”อาเคมิก้มหัวขอโทษอาลีบาบา

“เฮ้ย! อาลีบาบาอยู่รึป่าว”เจ้าหมูตอนเตี้ยที่ไรต์จำชื่อไม่ได้เดินมาทางอาลีบาบา พร้อมคนใช้2คน(มั้ง)

“อยู่นี่ครับ..”
“ขนของขึ้นรถเรียบร้อยรึยัง?”

“เรียบร้อยแล้วครับ…”.

“ไหนดูหน่อย”เจ้าหมูตอนเดินไปทางรถเกวียน อาลีบาบาถึงกับตกใจ(สมน้ำหน้า=*=//ไรท์)

“ผะ-ผมเตรียมทุกอย่างไวเรียบร้อยแล้วนะครับ เพราะงั้น…”อาลีบาบารีบลุกขึ้นมาห้าม

“มัวแต่พูดมากอยูได้!”หนึ่งในคนใช้กระซากอาลีบาบาแล้วโยนไปไว้ที่อื่น และเจ้าหมูตอนก็เปิดเกวียนพบกับ…

“ง่ำๆ0 0”

“ซิบหาย…”อาเคมิมองเจ้าหมูตอนพร้อมเหงื่อตก

“อาลีบาบา! นี่มันอะไรกัน!"

“เออ-คือ แบบว่า”

“เฮ่อ ต้องขอโทษ ต้องขอโทษ ด้วยจริงๆ ค่ะ> <”อาเคมิกระโดดลงมาจากเกวียนและก้มหัวขอโทษ

“อ่ะจ่ะ…”อาเคมิอาลีบาบา ตกใจสตั้นไ เจ้าหมูตอนก็เหมือนกัน กับสิ่งที่อาลาดินทำ…

“ทำไมลุงคนนี้เป็นผู้ชายแท้ๆ แต่มีหน่ม หน๊ม  ผมชอบ หน่ม หน๊ม นุ่มนิ่มที่สุดเลย”ไปหน้าของเจ้าหมูตอน ตอนนีโกรธจัดเอามากๆ

“อุ๊บ คิก 555555555”อาเคมิหัวเราะอย่างคนบ้า

“เห้ย!! นี่แกสองคน!! มานี้เลย!!”

อาลีบาบากระซากอาลาดินและอาเคมิให้ไปนั้งคุกเข่าขอโทษอยู่และกดหัวอาลาดินและอาเคมิ

“ต้องขออภัยจริงๆน่ะครับท่าน คือว่า เจ้าเด็กนี่ กับแม่นี่ มัน…”อาลีบาบายังพูดไม่จบ เจ้าหมูตอนก็ใช้เท้าของมันเหยียบหัวอาลีบาบา

“แกน่ะชดใช่มันเลยน่ะ! ทำงานไปฟรี จนก็จ่ะจ่ายค่าเสียหายครบ!!”เจ้าหมูตอนเหยียบหัวอาลีบาบาซ่ำแล้วซ่ำเล่า อาเคมิเห็นอย่างงั้นเถอะกับตกใจกับการกระทำของเจ้าหมูตอน

“อย่าคิดว่าแกจ่ะหนีไปได้หล่ะ”

เวลากลางคืน

“โธ่เอ้ย ไอ้อ้วนมูเดล(ใช่ไหมว่ะ)งี้เง่านั่น”

“เพราะไอเด็กกับไอ้แม่นั่นแท้ๆ ที่ทำให้เกิดเรื่อง”

“เลว-ร้าย-สุดๆ”
โครก….

อาลีบาบาค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้น และก่ะจ่ะไปหยิบแอปเปิ้ลแต่คว้าได้….

“ง้ำๆ”

“….”อาลีบาบาสตั้นไปและโยนอาลาดินไปที่นอน(หรือป่าว?)

“นี่ยังจ่ะกินอีกหรอ!?”

“อ่าวทำไมอ่ะ? ก็เมื่อกี้ยังให้กินอยู่เลย?”
“ให้ตอนไหนกันฟร่ะ! เฮ้ย…”
“ใช่ ให้กินสักที่ไหนกันเหล่า อาลาดิน=_=”

“เฮ้ย!!!!!ยัยแม่นั่นนิ!!!”

“นิ ฉันไม่ใช่ผีน่ะเห้ย=o=”

“แบบนี้ ต้องไปดันเจี้ยนอย่างเดี่ยว ไม่งั้นมีหวังอดตายอย่างเดี่ยวแน่”อาลีบาบาลุกขึ้นเดินทำท่าทางหมดกำลังใจ และเดินไปกินเนื้ออะไรสักอย่าง

“ดันเจี้ยน?”อาเคมิพูดขึ้นอย่างสงสัย เพราะเธอเป็นจากต่างโลกเลยไม่รู้ และเดินมานั้งข้างอาลาดิน

“ดังเจี้ยนคืออะไรหรอ?”อาลาดินถาม

“ใช่ ฉันก็อยากรู้?”

“ห๋ะ? เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้รึไง?”อาลีบาบาเดินไปหยิบแผนที่มาให้อาลาดินและโอาเคมิดู

“(ก็ไม่รู้นิ=3=)”อาเคมิพูดในใจอย่างไม่สบอารมณ์ และหยิบสมุดปากามาเพื่อจด

“ดันเจี้ยนก็คือ ซากสิ่งก็สร้างลึกลับที่ปรากตขึ้นมาตามสถานที่ต่างๆ ในโลก เมื่อ14 ปีก่อนยังไนหล่ะ”

“คนที่สามารถเครียดันเจี้ยนได้ จ่ะได้รับทั้งความร่ำรวย และอำนาจ ทั้งสมบัติ ไอเทมเวทมนต์อีกด้วย”

“เวทมนต์หรอ?”
“อ่อ…ข่าวลือที่ว่ายังมีจอมเวทต์อยู่ที่ไหนสักแห่งเนี่ย ก็พอได้ยินอยู่อะน่ะ…แต่ของที่อยู่ในดันเจี้ยนของแท้น่ะ”
“…..(ทำไมรู้สึกเป็นตัวประกอบฟร่ะ!?)”

“พรมวิเศษเอ่ย.. ไหที่พ่นโล่ออกมาได้”

“แต่ที่เจ๋งสุดก็คือ….จินในภาชนะโลหะนี้แหละ”

“!...นี้พี่ชายดันเจี้ยนที่ว่าอยู่ที่ไหนกันหรอ?”หลังจากนั้นอาลีบาบาก็ลงไปนอนกับพื้น

“สงสัยหลับไปแล้วหล่ะ”อาเคมิพูดขึ้นพร้อมเก็บสมุดปากกา และหันมามองอาลีบาบา

“งั้นก็หลับกันเถอะ”อาเคมิยังไม่ทันพูดจบอาลาดินก็ทิ่งตัวลงนอน

อาเคมิก็ นอนพิงกำแพงนี้แหละ

“บางที่นายอาจจ่ะได้เจอกับเพื่อนแล้วหล่ะน่ะ”คำพูดของอาลาดินเข้าหูของโอาเคมิแต่เจ้าตัวก็แค่ยิ้มออกมาและหลับไป

ตอนที่3มาแล้ว ไรท์เฉลอยเลยแล้วกันใคร พระเอก อาลาดินนั้นเอง!!!

ไรท์ชอบอาลาดิน>///< ออริไรท์จ่ะกินเด็ก>w<

double_B