ยัยตัวร้ายกะนายคนดี

ลำดับตอนที่ #2 : ไม่มีใครสยบความร้ายของฉันได้

        ฉันนั่งรอพ่อที่หน้าโรงเรียนพลางเปิดหนังสือที่พื่อซื้อมา  ทำอะไรอยู่เนี่ยรอนานแล้วนะ
      "นี่ๆ วันเสาร์ไปเที่นวสยามกันมั๊ย"โปโพล่งขึ้น
      "ไปสิกำลังคิดอยู่ว่าจะไปไหนดี เธอล่ะไปมั๊ย"น้ำหันมาหาฉัน
      "ดูก่อนละกัน แต่ก็คงได้ไปอยู่หรอกมั๊ง"ทั้งสองคนพยักหน้า
      "ปิ่น"ฉันหันหลังไปมองคนที่มาเรียกฉัน
      คิงงั้นเหรอตาประธานนักเรียน
      "อะไร"
      "คุณอาให้ฉันมารับเธอ"
      "ใครอา อะไร"ตานี่พูดถึงใครน่ะ
      "พ่อเธอให้ฉันพาเธอกลับบ้าน มีเรื่องต้องคุยกันโอเคมั๊ย"ฉันขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ตานี่รู้จักรพ่อฉันได้ไง
      "ลุกขึ้นมาสิจะได้รีบๆไป"คิงลากฉันไปที่รถสปอร์ตคันสวย เอ๊ะนี่มันรถที่บ้านฉันนี่  มีคนนั่งในรถด้วย
       คิงเดินไปเปิดประตูรถแล้วผลักฉันเข้าไป
       "โอ๊ยนายนี่ ทำดีๆหน่อยไม่ได้รึไงฮะ"เขาแสยะยิ้มเยือกเย็นแล้วไปนั่งข้างหน้า  ฉันหันไปมองคนที่นั่งอยู่ก่อนฉัน นังปาปา


       ครึ่งชั่วโมงต่อมารถก็ขับมาถึงที่บ้านฉัน
       ฉันรีบลงรถเพราะไม่อยากนั่งกับนังปาปานาน
        รังเกียจ
       ฉันเดินไปห้องนั่งเล่นก็เจอพ่อนั่งอยู่  ฉันยกมืแว้แบบไม่ค่อยเต็มใจ
        "ปิ่นมานั่งนี่พ่อมีอะไรจะคุยด้วย"
        "คิงด้วย ส่วนปาปาขึ้นไปอยู่ข้างบนก่อนนะลูก"ฉันหันไปดูสองคนนั้น นังปาปาพยักหน้า
        ฉันเดินไปนั่งโซฟาด้วยถ้าทางอารมณ์เสีย
       "มีอะไรคะ"
       "ต่อไปนี่คิงเข้าจะมาดูแลลูก ให้ลูกทำตัวดี ลูกร้ายกาจเกินไปแล้ว"ฉันแสยะยิ้ม
       "หนูไม่ต้องการค่ะพ่อ  หนูเป็นอย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว"
       "ลุกร้ายเกินไปต่างหาก  ลูกทั้งดุทั้งด่าปาปา แล้วนะมีคนบอกว่าลูกไปตบตีรีดไถเงินคนอื่น"
        พ่อรู้ได้ไง
        "ใครบอกพ่อคะ เอ๊ะ รึลูกรักพ่อ  ก็คงจะใช่มันไม่ชอบหนูนี่ หนูบอกได้เลยนะคะว่า หนูกล้าทำมากกว่านี้อีก"
        "ก็เพราะลูกเป็นอย่างงี้ไงพ่อถึงต้องให้คิงมาดูแลลูก"
        "แล้วใครล่ะคะทำให้หนูเป็นอย่างงี้ ใครล่ะคะทำให้แม่ตรอมใจจนตาย ใครคะพ่อใครคะ"ฉันเริ่มนำตาคลอถ้าไม่ใช่เพราะพ่อฉันก็ไม่เป็นอย่างนี้หรอก  ฉันทุบโต๊ะรับแขกเสียงดัง
        "จำไว้นะคะพ่อ พ่อทำให้หนูเกิดมาเป็นคนนิสัยอย่างนี้ เพราะฉะนั้นไม่มีใครสยบหนูได้ จำไว้"ฉันวิ่งเสียงดังตึงตังขึ้นไปบนห้อง
         

         ใครจะสยบฉันได้ไม่มีวันไม่มีวัน