คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นที่ความร้าย
"ฉันจะปล่อย เธอไปทำไมอยากไปปากดีไปว่านู่นว่านี่ให้คนอื่นฟังว่าฉันไถเงินเธอ ก็เธออยากมายืมฉันทำไมรู้ว่าไม่มีปัญญาหามาคืน ฮะ ฮะ"ฉันมองมันอย่างสมเพช หึหึ ช่วยไม่ได้ก็ยัยนี่มันอยากยืมเงินฉันไปทำไมตั้ง 2หมื่น ยืมแล้วไม่มีปัญญาคืน
"ขอโทษนะเดี๋ยวฉันจะไปหาคืนให้ก่อนวันศุกร์"ฉันปล่อยมือที่จิกหัวมันอยู่
"ถ้าวันศุกร์ฉันไม่ได้ แก ตายแน่ยัยมด"ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหญิงที่เลิกใช้ไปแล้ว
"เป็นไงบ้างปิ่นมันให้รึเปล่า"เพื่อนในกลุ่มฉันคนนึงชื่อโปเดินเข้ามาถาม
"อย่างมันน่ะเหรอจะมีจนก็จนยังมาทำเป็นรวยเฮอะ ไปได้แล้ว"ฉันสองคนเดินไปที่โรงอาหาร เพื่อไปสมทบกับเพื่อนอีกคนนึง
"โอ๊ย โอ๊ย ฮึกๆ ฮือ ปิ่นปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง"ฉันจิกหัวนังมดเขย่าไปมาอย่างสะใจ อย่ามาว่าฉันร้ายนะ
"ฉันจะปล่อย เธอไปทำไมอยากไปปากดีไปว่านู่นว่านี่ให้คนอื่นฟังว่าฉันไถเงินเธอ ก็เธออยากมายืมฉันทำไมรู้ว่าไม่มีปัญญาหามาคืน ฮะ ฮะ"ฉันมองมันอย่างสมเพช หึหึ ช่วยไม่ได้ก็นังนี่มันอยากยืมเงินฉันไปทำไมตั้ง 2หมื่น ยืมแล้วไม่มีปัญญาคืน
"ขอโทษนะเดี๋ยวฉันจะไปหาคืนให้ก่อนวันศุกร์"ฉันปล่อยมือที่จิกหัวมันอยู่
"ถ้าวันศุกร์ฉันไม่ได้แก ตายแน่นังจีจี้"ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำหญิงที่เลิกใช้ไปแล้ว
"เป็นไงบ้างปิ่นมันให้รึเปล่า"เพื่อนในกลุ่มฉันคนนึงชื่อโปเดินเข้ามาถาม
"อย่างมันน่ะเหรอจะมีจนก็จนยังมาทำเป็นรวยเฮอะ ไปได้แล้ว"ฉันสองคนเดินไปที่โรงอาหาร เพื่อไปสมทบกับเพื่อนอีกคนนึง
"ปิ่น โป ทางนี้"น้ำเพื่อนอีกคนของฉันเรียกลั่นโรงอาหารทำให้คนหันมามองฉันสองคนเป็นตาเดียว ฉันตวาดลั่นโรงอาหาร
"มองทำไมไม่เคยเห็นคนหรอ"ทุกคนหันกลับไปดังเดิม ใครจะกล้ามองฉันล่ะ ก็ฉันมันพวกแบบว่าไม่เชิงเจ้าแม่ไม่เชิงอันธพาลนิหน่า
ฉันเดินไปหาน้ำด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
"เป็นอะไรน่ะ ทวงคืนไม่ได้รึไง"ฉันยักใหล่
"ก็เออดิ อุตส่าห์จะเอาไปซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ซะหน่อย เสียดายว่ะ"ฉันสบถ
"ทำไมแกไม่ขอพ่อล่ะ"ฉันหันไปมองหน้าโป
"อย่าพูดเรื่องพ่อเลยเซ็ง หลงแต่เมียน้อยกับนังลูกเมียน้อย นั่นไงพูดถึงก็มาเลย"ฉันหันไปเจอยัยปาปาลูกเมียใหม่พ่อฉัน
"พี่ปิ่นคะ"ฉันจ้องเขม็งไปที่ปาปา
"อย่ามาเรียกฉันแบบสนิทสนมจำไว้"ปาปกระตุกไปนิดนึง
"ขอโทษค่ะ คือว่าวันนี้คุณพ่อจะมารับนะคะ" ฉันขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
"ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะมารับนึกยังไงถึงจะมารับเนี่ย"ก็ปรกติน่ะนะฉันกลับรถแท็กซี่นี่
"คือว่าพ่อมีเรื่อง จะคุยกับพี่น่ะค่ะ"
"เออๆ รู้แล้วๆจะไปไหนก็ไปไป๊"ฉันสะบัดมือไล่ปาปา ปาปารีบเดินออกไป ฉันซื้อข้าวมากินกัน
"นี่ไปดูพี่โอมกันเหอะ"ฉันชวนน้ำกับโป พี่โอมคือคนที่ฉันแอบชอบมาตั้งแต่
ม.2 จนตอนนี้ฉันอยู่ ม.5แล้ว พี่โอมเป็นทั้งหนุ่มฮ็อตและนักกีฬาบาสของโรงเรียนด้วย
"เออๆ"ฉันสามคนไปที่โรงยิมก็หาที่ที่มันเห็นพี่โอมทุกมุม
"พักได้"เสียงโค้ชดังขึ้นพี่โอมหันมาเห็นฉันก็วิ่งมาหาฉัน ใจฉันเต้นไม่เป็นส่ำ เขาวิ่งเข้ามาไกล้เรื่อยๆ
"น้องปิ่นครับ"
"อ๊ะ ... คะ"ฉันตอบเขินๆ
"เอ่อคือว่า"พี่โอมเกาหัวแกรกๆ หัวใจของฉัรเต้นเร็วกว่าเก่าจากที่มันเร็วอยู่แล้วยิ่งเร็วเข้าไปใหญ่ ฉันบีบมือของน้ำแน่น
"ฝากบอกน้องปาปาด้วยนะครับว่าเอ่อพี่คิดถึง"พี่โอมหน้าแดงฉันก็งหน้าแดงแต่ด้วยความโกรธ
"ดะ ได้คะ"ฉันตอบพร้อมกับเก็บอารมณ์โกรธไว้
"งั้นพี่ไปนะครับ อย่าลืมนะ"พี่เขาวิ่งไปนั่งพัก โปกับน้ำดูจะอึ้งๆฉันปล่อยมือน้ำ
"ไปห้องน้ำกัน"ฉันลุกเดินเร้วๆไปที่ห้องน้ำ ยัยปาปาเธอจะแย่งฉันไปทุกอย่างเลยใช่ไหม พ่อเธอก็เอาไป เธอจะแย่งทุกอย่างจากฉันเลยใช่ไหม ได้ได้ เราได้เห็นดีกันแน่
"ปิ่น โป ทางนี้"น้ำเพื่อนอีกคนของฉันเรียกลั่นโรงอาหารทำให้คนหันมามองฉันสองคนเป็นตาเดียว ฉันตวาดลั่นโรงอาหาร
"มองทำไมไม่เคยเห็นคนหรอ"ทุกคนหันกลับไปดังเดิม ใครจะกล้ามองฉันล่ะ ก็ฉันมันพวกแบบว่าไม่เชิงเจ้าแม่ไม่เชิงอันธพาลนิหน่า
ฉันเดินไปหาน้ำด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
"เป็นอะไรน่ะ ทวงคืนไม่ได้รึไง"ฉันยักใหล่
"ก็เออดิ อุตส่าห์จะเอาไปซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ซะหน่อย เสียดายว่ะ"ฉันสบถ
"ทำไมแกไม่ขอพ่อล่ะ"ฉันหันไปมองหน้าโป
"อย่าพูดเรื่องพ่อเลยเซ็ง หลงแต่เมียน้อยกับยัยลูกเมียน้อย นั่นไงพูดถึงก็มาเลย"ฉันหันไปเจอยัยปาปาลูกเมียใหม่พ่อฉัน
"พี่ปิ่นคะ"ฉันจ้องเขม็งไปที่ปาปา
"อย่ามาเรียกฉันแบบสนิทสนมจำไว้"ปาปกระตุกไปนิดนึง
"ขอโทษค่ะ คือว่าวันนี้คุณพ่อจะมารับนะคะ" ฉันขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
"ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะมารับนึกยังไงถึงจะมารับเนี่ย"ก็ปรกติน่ะนะฉันกลับรถแท็กซี่นี่
"คือว่าพ่อมีเรื่อง จะคุยกับพี่น่ะค่ะ"
"เออๆ รู้แล้วๆจะไปไหนก็ไปไป๊"ฉันสะบัดมือไล่ปาปา ปาปารีบเดินออกไป ฉันซื้อข้าวมากินกัน
"นี่ไปดูพี่โอมกันเหอะ"ฉันชวนน้ำกับโป พี่โอมคือคนที่ฉันแอบชอบมาตั้งแต่
ม.2 จนตอนนี้ฉันอยู่ ม.5แล้ว พี่โอมเป็นทั้งหนุ่มฮ็อตและนักกีฬาบาสของโรงเรียนด้วย
"เออๆ"ฉันสามคนไปที่โรงยิมก็หาที่ที่มันเห็นพี่โอมทุกมุม เรานั่งดูกันไปสักพักเสียงโค้ชก็ดังขึ้น
"พักได้"พี่โอมหันมาเห็นฉันก็วิ่งมาหาฉัน ใจฉันเต้นไม่เป็นส่ำ เขาวิ่งเข้ามาไกล้เรื่อยๆ
"น้องปิ่นครับ"
"อ๊ะ ... คะ"ฉันตอบเขินๆ
"เอ่อคือว่า"พี่โอมเกาหัวแกรกๆ หัวใจของฉันเต้นเร็วกว่าเก่าจากที่มันเร็วอยู่แล้วยิ่งเร็วเข้าไปใหญ่ ฉันบีบมือของน้ำแน่น
"ฝากบอกน้องปาปาด้วยนะครับว่าเอ่อพี่คิดถึง"พี่โอมหน้าแดงฉันก็งหน้าแดงแต่ด้วยความโกรธ
"ดะ ได้คะ"ฉันตอบพร้อมกับเก็บอารมณ์โกรธไว้
"งั้นพี่ไปนะครับ อย่าลืมนะ"พี่เขาวิ่งไปนั่งพัก โปกับน้ำดูจะอึ้งๆฉันปล่อยมือน้ำ
"ไปกันได้แล้ว" ยัยปาปาเธอจะแย่งฉันไปทุกอย่างเลยใช่ไหม พ่อเธอก็เอาไป เธอจะแย่งทุกอย่างจากฉันเลยใช่ไหม ได้ได้ เราได้เห็นดีกันแน่........
ความคิดเห็น