คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : HBD : Ogata Ryuichi [17-12-07]
สวัสดีคร้าบบบบ!!~ มิตรรักแฟนเพลงชาววินส์ทั้งหลาย!!! กระผมมีนามว่าโอกาตะ ริวอิจินั่นเอง! หรือหมูริวสุดหล่อของทุกคน!! [ยิ้มกว้างหน้าบาน] ทุกท่านอาจจะงงว่าผมออกมาทำหน้าหล่อทำไม? ผมจะบอกให้ว่าวันนี้วันเกิดผมหล่ะ!!!! [ยิ้มอีกที] ทุกคนคงรู้แล้วใช่ไหมหล่ะ? แต่คงไม่รู้อะไรบางอย่างหล่ะซิ ว่าผมแอบชอบใครคนหนึ่งอยู่ ใครคนนั้นก็คือคนที่ผมกำลังยืนรอเค้าเปิดประตูอยู่นี่ไงครับ!
"อ้าว ริวว่าไง?" ใบหน้าหวานโผล่พ้นจากประตูแล้วยิ้มหวานให้
"ขอเข้าไปหน่อยได้ไหมเรียวเฮ" เมื่อเอยขอเจ้าบ้านก็เปิดประตูกว้างแล้วยิ้มเชิญอีกฝ่าย
ใช่ครับ ผมแอบรักเรียวเฮ จิบะ เรียวเฮคนที่พวกคุณรู้ว่าเป็นแฟนไอ้กอริลล่ายักษ์นั่นหล่ะครับ! คิดแล้วเศร้าทำไมหมูน้อยน่ารักอย่างผมถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย! ความรักของผมเกิดขึ้นเมื่อผมกับเคตะเจอนางฟ้าองค์นี้
"ริวเป็นอะไร เอ้า! น้ำ" แก้วที่ใส่น้ำเย็นถูกยื่นให้และตามด้วยร่างเล็กบอบบางที่ลงนั่งข้างๆ
"มาไงหล่ะเนี่ย วันนี้วันเกิดริวนินา" เรียวเฮหันมามองคนที่กำลังซดดื่มน้ำโฮกๆ
"ก็วันเกิดไงถึงมาหาเรียวอ่ะ ยังไงคืนนี้เราก็ต้องเข้าบิรษัทอยู่แล้วมาฉลองกันก่อนจะเป็นไรไป!" ริวอิจิยักคิ้วให้
"แล้วจะไปไหนดีหล่ะ?" ริวอิจิยักไหล่นิดๆก่อนจะลุกขึ้นแล้วแบมือตรงหน้าร่างเล็กที่ยิ้มแล้ววางมือลงบนฝ่ามือนั้นอย่างเต็มใจ
เกือบจะทุกปีเลยถ้าริวอิจิไม่กลับบ้านเกิดก็จะมาเที่ยวกับเรียวเฮในวันเกิดเป็นประจำแล้วมันก็บังเอิญอีกที่วันนี้เคตะจะต้องออกจากบ้านทุกที มันอาจจะเป็นไปได้ก็ได้ที่ว่าเคตะเปิดทางให้เพื่อนของตัวเองได้ใกล้ชิดนางฟ้าที่ใครๆต่างก็ชื่นชมและอยากได้ไปครอบครอง
"ว้าว!!! มีตลาดนัดอาหารหล่ะ!" ริวอิจิเริ่มกระดี้กระด้าเมื่อมาในย่านใจกลางเมือง
"ริวนายคงไม่ เหวอ!!!~~" ยังพูดไม่ทันจบริวอิจิก็กึ่งลากกึ่งวิ่งจูงเรียวเฮไปทันที
"เรียวนายกินนี่ซิ"
"เรียวอันนี้อร่อย!!"
"ฉันอยากกินทาโกยากิ!!!"
"เรียวๆๆ สายไหมๆๆๆ"
"เรียวจัง!! ปลาหมึกๆๆๆๆ"
"ระ…"
"หยุด!!!!!!!!!!!!" เรียวเฮแหวเสียงดังทำเอาริวอิจที่กำลังจะป้อนไข่ปลาหมึกยัดไส้เงียบปากลง
"…" ริวอิจิรีบปิดปากทันที
"พอเถอะให้ฉันหายใจบ้าง นายอ่ะเอาแต่วิ่งเข้าร้านโน้น ออกร้านนี้" คิ้วเรียวขมวดมุ่น
"ขอโทษๆ อย่าโกรธเลยนะ" สองมือกุมสองมือนิ่มเอาไว้แล้วทำหน้าตาน่ารักออดอ้อน
"ก็ได้ๆ แต่ริวฉันอยากกินเนื้อทอด!" แล้วริวอิจิก็ทำตามคำบัญชาทันที
"ริวร้อนอ่ะ" เรียวเฮยื่นกล่องใส่เนื้อทอดที่มีควันลอยหอมชุยให้ริวอิจิ
"มาๆ" ริวอิจิรับกล่องนั้นมาแล้วจิ้มชิ้นเนื้อขึ้นมาเป่าให้หายร้อนก่อนจะส่งชิ้เนื้อนั้นเข้าปากของเรียวเฮไป
"อะ อ่อย อะ (อร่อยอ่ะ)" เรียวเฮยิ้มตาหยีให้
"กินให้หมดก่อนซิ" นิ้วอวบๆเฉดเข้าที่หน้าผากมนเบาๆทำเอาใบหน้าหวานมู่ลง
"อร่อยมากเลยริว ลองกินดู" เรียวเฮจิ้มชื้นเนื้อให้ยื่นให้ริวอิจิบ้างซึ่งหมูน้อยก็รับเข้าไปอย่างไม่อิดออด
"อืม อร่อยจริงๆ" ริวอิจิไม่รับรู้ถึงรสอาหารซักนิดรู้แต่ว่ามันหวาน หอมและเลี่ยนลามไปทั่วลำคอ
"ริว!!! อยากกินไอติม!!!" เรียวเฮที่เหลือบไปเห็นพอดีก็ชี้นิ้วบอก
"โอเคๆ แปบนึงนะ" ใบหน้าหวานพยักหน้ารับรู้
ความรักมันไม่เข้าใครออกใคร ความรักมันมีทั้งเรื่องที่ดีและไม่ดีแต่ตอนนี้ริวอิจิคิดอย่างเดียวคือต้องรักและดูแลนางฟ้าองค์นี้ไว้
"มาแล้วๆ" ริวอิจิมาพร้อมกับไอศรีมสีสวยแท่งยาว
"ว้าว!!!~~" ดวงตาหวานสวยระยับเป็นประกาย
"เอ้า! กินซะ" ริวอิจิทำหน้าที่ถือโคนไอศรีมแท่งยาวให้เรียวเฮได้ลิ้มลอง
"อร่อยจังเลย! ริวลองกินดูซิ!" เรียวเฮยิ้มให้อย่างเด็กๆ
"จริงเหรอ จะหวานมากหรือเปล่านะ" ริวอิจิเหล่ตามองนางฟ้าองค์งามที่ยื่นไอศรีมมาทางตน
"หวานซิ อร่อยด้วยแหละ!"
"กินดีๆซิ เลอะหมดแล้ว" ริวอิจิใช้นิ้วโป้งปาดเนื้อครีมสีสวยที่มุมปากของเรียวเฮแล้วเอามาเข้าปากล้มรส
"ก็อร่อยดีนินา" ใบหน้าหวานเริ่มแดงระเรื่อแล้วก้มลงกินไอศรีมอย่างไม่สนใจคนข้างกาย
"ใส่ฮู้ดไว้มันร้อนนะ"ริวอิจิดึงฮู้ดของเรียวเฮให้มาปิดหัวแล้วยิ้มจนตาหยี
"ขอบคุณนะ เดี๋ยวเราไปนั่งเล่นที่สวนสาธารณะดีกว่านะ" ริวอิจิพยักหน้ารับก่อนที่จะพาคนน่ารักไปหาของกินต่อ
เป็นไงครับเรื่องของผม? ไม่ได้หวานมากมาย ไม่ได้เป็นคนรักกันแค่นี้ผมก็ดีใจแล้วที่ได้ใกล้ชิด แม้ว่าเจ้าของหัวใจของคนๆนี้คือเพื่อนของผมแต่ผมก็ยังที่จะขออยู่ห่างๆแบบนี้ดีกว่า คุณว่าไหมว่าความรักชอบเล่นตลกกับเรา?
คุณคงไม่รู้หรอกว่าเจ้าเคตะเพื่อนรักของผมเนี่ยมันรู้ว่าผมชอบเรียวเฮ และก็เป็นเคตะเองที่จะมอบของขวัญอันล่ำค่าให้ผมทุกปีคือให้ผมอยู่กับเรียวเฮได้หนึ่งวันเต็มๆก่อนที่จะมาส่งเค้าในงานวันเกิดของผมและมันที่บริษัท นั่นคือเสียงระฆังหมดยกของผม
เค้าว่ากันว่าหนึ่งนาทีมีหกสิบวินาที แต่คำว่าหนึ่งนาทีของผมมีสามร้อยหกสิบห้าวัน เพียงก้าวเดียวเท่านั้นถ้าเกิดเพียงแค่ผมกล้าโทรไปบอกรักเรียวเฮก่อนเคตะเพียงหนึ่งนาที ถ้าผมกล้าที่จะเข้าไปคุยกับเรียวเฮก่อนเคตะ ถ้าเพียงผมกล้าที่จะช่วงชิงนางฟ้าองค์นั้นก่อนเคตะ
คำว่าสายของใครหลายคนอาจจะเป็นนาทีแต่ของผมคนนี้ ของโอกาตะ ริวอิจิคนนี้แค่เพียงหนึ่งก้าวเท่านั้น หนึ่งก้าวเดียวจริงๆ แต่ผมก็ทรยศและหักหลังเพื่อนรักของผมไม่ได้และผมก็หักหลังความเชื่อถือตัวผมจากเรียวเฮไม่ได้เหมือนกัน ผมถึงยอมอยู่แบบนี้
ใบหน้าอวบอมบิ้มมองใบหน้าหวานที่ก้มลงมองยิ้มให้อย่างฉงนที่คนบนตักอยู่ๆก็เศร้า อยู่ๆก็ยิ้ม ริวอิจิกุมมือของเรียวเฮขึ้นแนบอกแล้วหลับตาลง เมื่อเปลือกตาปิดสนิทเสียงเพลงหวานก็คลอเคล้ากับสายลมยามบ่าย
"ริว ริวอิจิตื่นได้แล้วเริ่มเย็นแล้วนะ" เสียงหวานปลุกอีกคนที่พล็อยหลับไปจากนิทรา
"ริวตื่นได้แล้วเดี๋ยวเราต้องเข้ายริษัทกันนะ"
"อืมมม…เย็นแล้วเหรอเนี่ย" เรียวเฮพยักหน้ารับ ริวอิจิลุกขึ้นนั่ง
"งั้นเราเข้าบริษัทกันนะ" ริวอิจิลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ
"อืม อ๊ะ!!" เมื่อยืนขึ้นอาการเจ็บขาจากอาการเหน็บชาทำเอาร่างเล็กเซล้มลง
"อ๊ะ!" ร่างเล็กเซเข้าปะทะกับอกกว้างอบอุ่น
"ขอโทษนะที่หลับนานไปหน่อย"
"ไม่เป็นไรๆ ปล่อยเถอะไปกัน"
ก็ใช่ว่าเรียวเฮจะไม่รู้ว่าริวอิจิแอบมีใจให้แต่เค้าก็คิดกับผู้ชายคนนี้แค่น้องจริงๆ น้องชายที่สามารถพูดคุยด้วยได้ทุกเรื่อง น้องชายที่สามารถปรึกษาได้ทุกเรื่องและน้องชายที่สนิทที่สุด
ฝ่ามือหนากอบกุมมือเล็กๆเอาไว้แล้วพาเดินไปด้วยกันตามเส้นทางการไปของบริษัท Pony ทั้งสองยังคงพูดคุยกันอยู่ ถึงแม้จะอยู่กันคนละที่แต่ยังไงไม่ว่าวินส์จะอยู่ตรงไหน ที่ใดก็สามารถพูดคุยกันได้
ทั้งสองเดินเข้ามาในตัวบริษัทก็มีพนักงานร้องทักตามรายทาง ทั้งสองหนุ่มก็ยิ้มตอบและก้มหัวทักทายทำเอาหลายคนยิ้มกับความน่ารักและขี้เล่นของสองหนุ่มและต้องพ่วงด้วยหนุ่มขารั่วประจำวง ทั้งสองเดินมาหยุดที่หน้าห้องซ้อมของวินส์
"Happy Birth's Day Ryuichi!!!!" เมื่อทั้งสองเปิดประตูเข้ามาทั้งสายรุ้งและพลุอันเล็กก็ดังมา
"ว่าไงเจ้าริว! แก่ขึ้นอีกแล้วซิ 555" เคตะหัวเราะร่าแล้วเดินมาเอาคนรักคืน
"ก็พอๆกับแกหล่ะวะ!!" มองค้อนใส่เจ้ากอริลล่ากล้ามโตไป
"เอ้านี่ริวของขวัญ" เรียวเฮล้วงมือหยิบจากกระเป๋ากางเกงแล้วยื่นให้
"ขอบคุณนะ จริงๆแล้วเรียวไม่น่าจะลำบากเลย"
"ไม่เป็นไรหรอกเงินเคตะเค้า 55" เรียวเฮหัวเราะร่า งกจริงๆ
"เป็นไงสนุกไหมวันนี้" เคตะก้มลงพูดกับริวอิจิเบาๆ
"ขอบใจหว่ะเพื่อนแต่แกไม่เห็นที่จะต้อง.."
"ไม่เป็นไรถือซะว่าเป็นของขวัญอีกชิ้นหนึ่งจากฉันแล้วกันนะ" เคตะยิ้มให้
"ริวอิจิ" เสียงหวานๆเอ่ยเรียกทำเอาสองหนุ่มรีบหันไปมองรวมทั้งแดนเซอร์และเหล่ารุ่นน้องร่วมค่ายด้วย
"อ๊ะ!!!" ริวอิจิร้องอย่างตกใจเมื่อเค้กก้อนโตถูกปะทะเข้าที่ใบหน้า
"555" เรียวเฮหัวเราะร่าอย่างสะใจ สมน้ำหน้าอยากพาเดินซะปวดขาเอง! แถมยังมานอนทับอีก!!
"555 ก๊าก!!!~~~" แล้วทั้งห้องก็มีแต่เสียงหัวเราะ
ใครนะที่บอกว่าเรียวเฮอ่อนหวาน ใครกันนะที่บอกว่าเรียวเฮใจดี ใครกันนะที่บอกว่าเรียวเฮน่ารักเสมอ ใครกันนะที่บอกว่าร่างเล็กของเรียวเฮน่าทะนุถนอม ถ้ารู้จักเรียวเฮจริงๆคุณจะเปลี่ยนใจแต่คนสองคนก็ยังคงคิดว่ามันถูกต้องและใช่เสมอไม่ว่าร่างเล็กบอบบางนี้จะทำอะไรก็ตามก็ยังน่ารักเสมอในสายตา
บางทีความอ่อนหวานและความน่ารักก็ไม่ได้แสดงทางท่าทางแต่แสดงออกจากการกระทำ เรียวเฮที่อ่อนหวาน เรียวเฮที่ใจดี เรียวเฮที่เป็นเหมือนนางฟ้าใครหล่ะจะเคยเห็นนอกจากคนสองคนที่ชื่อทาขิบานะ เคตะและโอกาตะ ริวอิจิ
แม้ว่ารักของริวอิจิจะไม่สมหวังแต่การที่มีความรักที่เพียบพร้อมอยู่ล้อมรอบกายแค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วนะ แม้ว่าอยาจะได้รักแท้มาครอบครองแต่ไม่นานมันก็สูญสลายแต่รักจากเรียวเฮและเคตะที่มอบให้ริวอิจิมันจะไม่มีวันเสื่อมคลายอย่างแน่นอน
____________________________________
มีความสุขมากๆนะค่ะมู๋ริว!! ^O^ ไม่ว่ามู๋ริวจะเป็นไงเค้าก็รักตัวเองนะ!!!
วินส์คือคนสามคน วินส์คือความรักสามรูปแบบ วินส์คือเสียงหัวเราะ วินส์คือเรียวเฮ เคตะ ริวอิจิ
ตลอดไป!~~
ความคิดเห็น