คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 6 ♥
HOLDING BACK THE TEARs
นับวันจุนซูกับยูชอนก็ยิ่งห่างกันมากขึ้น จากที่ปกติไปไหนมาไหนด้วยกัน กลายเป็นไปคนเดียว รอยยิ้มที่มักมีประดับอยู่บนหน้าของทั้งสองก็ลดน้อยลงจนแทบไม่มีเลยแถมยังจะดูจืดจางลงไปด้วย
ต่างคนต่างความคิด...
แต่ต่างความคิดก็สามารถเข้ากันได้...
หากทั้งสองเข้าใจกัน ... แต่
ปาร์คยูชอน เลือกที่จะรัก แต่กลับไม่กล้าที่จะบอกรัก ส่วน... อีกคน
คิมจุนซู... คนที่เลือกเก็บรักไว้ ดีกว่าได้เอ่ยปากบอกรัก...
ถ้าทั้งจุนซู และยูชอน กล้าที่จะพูดอีกสักนิดบรรยากาศรอบตัวมันก็คงจะไม่แย่ขนาดนี้
มีคนเคยบอกว่า เวลาแห่งความสุข มันผ่านไปเร็วเสมอ ตอนนี้จุนซูเองก็เชื่ออย่างนั้น
ตั้งแต่รู้ใจตัวเองมันคล้ายว่าจะเป็นวันสุดท้ายที่เขาจะมีความสุข ........
"ฮึก ๆ ฮือ "หยาดน้ำตามากมายไหลออกจากดวงตาคู่กลมสวยอย่างไม่หยุดหย่อน
เป็นอย่างนี้ทุกครั้งเวลาที่จุนซูตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
ร่างบางนั่งร้องไห้อยู่ในห้องน้ำของห้องตัวเองอย่างน่าสงสาร และดูท่าว่ามันจะทรมานไม่น้อยสำหรับจุนซูที่กำลังคิดไม่ตก
ทำยังไงถึงจะหลุดพ้นจากความรู้สึกแบบนี้ซะที ทำยังไง.. .
การที่ไม่ได้คุยกับยูชอน ทำให้จุนซูแน่ใจเข้าไปอีกว่า
เขาไม่เคยเห็นยูชอนเป็นเพื่อนเลยสักนิด ที่ผ่านมาเขาแย่มากเลยใช่มั๊ย ?
...........ที่คิดเกินเพื่อนอยู่คนเดียว ...........
ถึงจะบอกว่าเวลาผ่านไปเร็วเสมอ แต่ทำไมตอนนี้เวลามันช่างเชื่องช้าเหลือเกิน ช้าจนคิดว่าอีกวินาทีเดียวเขาคงจะเป็นบ้าตาย เพราะไม่สามารถทำอะไรให้จุนซูได้เลย
อ่อนแอ... เกินไป
ปาร์คยูชอน คนนี้อ่อนแอเกินไปที่จะทนเห็นน้ำตาของ คิมจุนซู
ร่างสูงของยูชอนยืนพิงบานประตูห้องน้ำของจุนซูอย่างเงียบๆ ไม่รู้ทำไมถึงไม่เปิดประตูเข้าไปหาจุนซูอย่างที่เคย รู้แต่ว่าตอนนี้ระหว่างเขาและจุนซูมันไม่เหมือนเดิม
ตั้งแต่วันนั้นเขาจำได้ดี วันที่ลงไปเดินเล่นด้วยกัน วันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เขาเห็นจุนซูยิ้ม แต่ว่ามันกลับเป็นยิ้มที่ดูขมขื่น ไม่สดใส และดูไม่ใช่ยิ้มของคิมจุนซูที่เขารู้จัก
หลังจากนั้นจุนซูก็เปลี่ยนไป มีท่าทีห่างเหิน จึงทำให้ยูชอนตีความเอาเองว่าคงจะถูกจุนซูรู้ความจริงว่าตนรัก และก็คงจะเกลียดเขาเข้าให้แล้ว
"จะ.. จุนซู "เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา ร่างสูงค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ร่างเล็กของจุนซูที่นั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นจนตัวสั่นอยู่ที่บริเวณห้องน้ำ
"อึก .. ออกไป ฮือ ๆ ออกไปยูชอน"ดูเหมือนจุนซูจะตกใจไม่น้อยที่เห็นยูชอนเดินเข้ามา มือเล็กพยายามเช็ดน้ำตาของตัวเองออก เพื่อไม่ให้คนตรงหน้าได้สงสัยไปมากกว่านี้
"ไม่ ชั้นไม่ออกไปไหนทั้งนั้น นายร้องไห้ทำไม จุนซู"ร่างสูงตรงเข้าไปกอดจุนซูอย่างใจเย็น ไม่สนใจว่าคนตัวเล็กจะมีท่าทีต่อต้านเขายังไง
"ฮึก ยูชอน"
"จุนซู ชั้นไม่รู้หรอกนะว่านายเป็นอะไร แต่ถ้าสาเหตุมันมาจากชั้นๆก็ขอโทษ"น้ำเสียงที่อ่อนโยน อ้อมกอดที่อบอุ่น และยิ่งแววตามุ่งมั่นไม่เปลี่ยนของยูชอน ทำให้จุนซูยิ่งหนักใจเข้าไปอีก...ถ้าเขาบอกความจริงออกมาอ้อมกอดนี้จะหายไปมั๊ยนะ
"ยูชอน นายไม่ผิดหรอก ฮึก ๆๆ ชั้นเอง ทะ ..ที่ผิด"จุนซูพูดเสียงแหบแห้ง พลางกอด
ยูชอน เพื่อให้มั่นใจว่าคนตรงหน้าจะไม่หายไปไหน
"นายผิดอะไร จุนซูบอกชั้นได้มั๊ย นายผิดอะไร"
"ชั้น รักนาย ... "เสียงอันสั่นเทา แหบพร่าของจุนซูดังขึ้น เป็นประโยคที่ปาร์คยูชอนคาดไม่ถึง และไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นจริง จุนซูรักเขา
มือใหญ่ค่อย ๆ ดึงร่างเล็กให้ออกห่าง ไม่ใช่อะไรแค่อยากเห็นหน้าจุนซูชัดๆเท่านั้น แต่อีกคนดันคิดว่า ไอ้ที่เค้าดันตัวเองออกห่างเพราะรับไม่ได้ ! ความหวาดกลัวในใจก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะมาเร็วกว่าที่คิด น้ำตาแห่งความเสียใจ
"ฮึก ๆ ยูชอน ถ้า ถ้ามันทำให้ ฮือ ๆ นายลำบากใจ ..ลืมไปก็ได้นะ ฮึก "ถึงแม้ว่าจะพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่นเท่าไหร่ แต่ผลที่ได้ก็เหมือนเดิมจุนซูร้องไห้อีกแล้ว
"จุนซู ใครบอกชั้นลำบากใจ " ยูชอนที่พอจะเดาออกว่าร่างเล็กตรงหน้าคิดยังไง ก็เลยได้แต่ดึงจุนซูเข้ามากอดอีกครั้ง คราวนี้ปาร์คยูชอนจงใจกอดแน่นกว่าเดิม เผื่อคนตัวเล็กนี่จะได้รู้สึกสักทีว่าเขาเองก็คิดไม่ต่างกัน
"หมายความว่าไง ? "เอียงคอถามอย่างน่ารัก ทั้ง ๆ ที่ใบหน้าก็มีแต่รอยคราบน้ำตา เคยมีคนบอกมั๊ย ? จุนซูเวลาร้องไห้น่ะ น่ารักที่สุดเลย
"ก็ชั้นน่ะนะ รักนายเหมือนกัน จุนซู"พูดจบก็ฉวยโอกาสฝังหน้าเข้ากับซอกคอขาวของจุนซูทันที เขินชะมัด แต่ทำไงได้ ก็เค้ารักจุนซูนี่น่า
"จริงหรอ ยูชอนรักจุนซูจริง ๆๆ หรอ ??? "ร่างเล็กกระโดดกอดคนตัวสูงกว่าเป็นการใหญ่ จนลืมตัวไปว่านี่มันในห้องน้ำ พื้นที่มันก็เลยไม่กว้างเท่าที่ควร ทำให้ร่างเล็กของเซไปเซมาในอ้อมกอดของ
ปาร์คยูชอน แล้วพากันล้มไปที่พื้นอย่างง่ายดาย
เหมือนมีอะไรมาดลใจทำให้ยูชอนกล้าเข้าไปอีก ใบหน้าคมเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้จุนซูมากยิ่งขึ้น เรียวปากอิ่มค่อย ๆ ประทับลงไปอย่างแผ่วเบา ไม่มีการรุกล้ำ แต่ถึงอย่างนั้นทั้งสองก็รับรู้ได้ดี เพราะจูบๆนี้ มันเต็มไปด้วยความรัก
HOLDING BACK THE TEARs
ภายในห้องนั่งเล่นของคอนโดดงบังชินกิ สมาชิกที่เหลืออยู่ก็ได้แต่นั่งกันนิ่ง ๆ ไม่มีประโยคการสนทนาใด ๆ ทั้งสิ้นเกิดขึ้นหลังจากที่พวกเค้าได้รับโทรศัพท์จากผู้จัดการ
หมายความว่ายังไงกัน ?
เวลา เดิม ๆ ความรู้สึกเดิม ๆ มันกำลังจะกลับมา... .. งั้นหรอ !
"คิมแจจุง"เสียงทุ้มเอ่ยเรียก มีบางอย่างแปลกไป ความรู้สึกอย่างนี้ น้ำเสียงอย่างนี้ ทั้งๆตลอดสอง สามวันที่ผ่านมายุนโฮพูดดีกับเขาแล้วก็จริง แต่ทำไม ทำไม ตอนนี้มัน... บางอย่างบอกกับเขาว่ามันกำลังจะเป็นเหมือนเดิม !
เป็นยุนโฮคนเดิม คนที่เกลียด คิมแจจุง !!!
"หะ ..หา เรียกทำไมหรอ "เสียงหวานเอ่ยตอบอย่างตะกุกตะกัก
"ชั้นเรียกไม่ได้รึยังไง !! เอ่อ ชางมิน ไปตาม จุนซู กับยูชอนทีมีเรื่องจะบอกหน่ะ"ประโยคแรกดูเหมือนยุนโฮจะใส่เสียงมากไปจนทำให้แจจุงถึงกับสดุ้ง แค่นี้ทำไม่ต้องขึ้นเสียงด้วยก็ไม่รู้ ร่างบางได้แต่คิดอย่างไม่เข้าใจ
"อ่า ครับ"พอร่างของชางมินเดินออกจากห้องไป ห้องทั้งห้องก็เกิดความเงียบขึ้นอีกครั้ง แจจุงไม่กล้าที่จะขยับไปไหนเพราะกลัวว่าจะถูกตำหนิอีก มีก็แต่ยุนโฮคนเดียวที่เดินวนไปวนมาเหมือนครุ่นคิดอะไรสักอย่าง
ใจจริงก็อยากจะถามว่ายุนโฮเป็นอะไร แต่พอลองนึกๆดูอีกที
แล้วเขาล่ะ เป็นอะไรกับยุนโฮ . .. ...
คิมแจจุง เป็นอะไรกับ ชองยุนโฮ อดีตเพื่อนสนิทงั้นหรอ ?
"พี่ยุนโฮ เอ่อ.. คือว่าเรียกทำไมหรอครับ"จุนซูเอ่ยถามอย่างเงียบ ๆ ตามด้วยยูชอนที่เดินกุมมือร่างเล็กมาติด ๆ
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอ แค่มีเรื่องที่อยากจะบอกให้ทุกคนรู้หน่ะ "ยุนโฮพูด
"เรื่องอะไรหรอฮะ"ชางมินถามขึ้น มันเรื่องอะไรกัน แล้วทำไมพี่ยุนโฮต้องทำเสียงเครียดขึ้นมาอีกแล้วล่ะ ??
"ก็ทางบริษัทบอกว่า ต้องการให้แจจุงไปแสดงหนัง "
"อะไรนะ !! "สิ้นเสียงยุนโฮ แจจุงก็ลุกพรวดทันที ไอ้ดีน่ะดีอยู่แต่ว่าถ้าไปแสดงหนังเขาก็ต้องมีเวลาร่วมกับสมาชิกน้อยลงนะสิ
"นั่งลง แจจุง "เสียงของยุนโฮดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งร่างบางของแจจุงที่ค่อย ๆ นั่งลงอย่างว่าง่าย
"หมายความว่าไง .. แล้ว พะ..พี่แจจุงหล่ะ คนเดียวหรอ ?? " ชางมินถามขึ้นทันทีเมื่อได้ฟังประโยคที่ยุนโฮบอก
"พอ หน้าชั้นเหมือนผู้จัดการรึไง ฉะนั้นอย่าถาม !! "เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างตัดบท แล้วเดินจากเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้แต่คนสี่คนที่นั่งล้อมกันเป็นวงกลมอยู่กลางห้อง
"นี่ ๆๆ พี่จุนซูว่า พี่แจ เค้าจะได้เล่นบทอะไรแล้วอ่า "ชางมินน้องเล็กถามขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้เปลี่ยนคนที่จะถามด้วย
"ฮ่า ๆ อย่างแจ อ่ะนะ เล่นเป็นอะไรได้เนี่ย ?? คิดสิ ยูชอน"เมื่อสมองเล็ก ๆ ของตัวเองคิดไม่ได้ ก็โยนความคิดให้อีกคนนึงคิดแทนเลยง่ายดี
"อย่างแจจุงอ่ะนะ ต้องเล่นเป็นนางเอกแล้วใครเป็นพระเอกล่ะเนี่ย อ้าว แจไหงหน้าเป็นงี้ล่ะ "เมื่อรู้สึกได้ถึงร่างบางที่นั่งเงียบมาโดยตลอด ทั้งสาม ยูชอน จุนซู และชางมินก็ได้แต่นั่งมองหน้าแจจุงที่ทำหน้าเซ็งกะตายอยู่คนเดียวอย่างสงสัย ?
มีอะไรที่พวกเขายังไม่รู้อีกรึเปล่า ?
เกี่ยวกับทั้งแจจุง และยุนโฮ
"ชั้นไม่อยากเล่นหนังอะไรนั่นเลยอ่ะ "แจจุงบอกเสียงอ่อย ก่อนที่จะหันหน้าเข้ามาร่วมคุยกับเพื่อน ๆ ที่เหลือ
จริงอยู่ที่การแสดงหนังอาจจะทำให้เค้าได้ประสบการณ์ในหลาย ๆ ด้าน แต่เวลาอย่างงี้ เวลาที่วงกำลังจะมีความสุข เค้าไม่อยากจะจากวงไปไหนเลยก็เป็นได้
HOLDING BACK THE TEARs
ตอนสาย ๆ ของวันนั้น ดงบังชินกิ ก็เป็นอันต้องอพยพตัวเองไปยังห้องซ้อมเต้น เพราะเดี๋ยวเย็นวันนี้พวกเค้าจะมีการโชว์เคส เปิดตัวกับอัลบั้มใหม่แล้ว ถ้าไม่ตั้งใจซ้อมดี ๆ ก็อาจจะเกิดการผิดพลาดได้ ดังเช่นตอนนี้
ทั้ง ๆที่คิดว่าตัวเองเต้นตามยุนโฮได้แล้วแท้ ๆ แต่ทำไมเอาเข้าจริงเขาก็ยังเต้นผิดอยู่อีกล่ะ เป็นเหตุให้ทั้งวงต้องหยุดซ้อมเต้นกลางคัน พร้อม ๆ กับที่ยุนโฮเดินอารมณ์เสียออกไป ทิ้งไว้แต่แจจุงที่นั่งร้องไห้โดยมีเหล่าสมาชิกคอยปลอบใจ
"นายมันน่ารำคาญจริงๆเลย คิมแจจุง"ร่างสูงที่แอบมองร่างบางนั่งร้องไห้ร้องห่มอยู่ที่กลางห้องโดยมีสมาชิกคนอื่นเข้าไปปลอบกันยกใหญ่ ทำยังกับว่าใครตายยังงั้นแหละ กับอีแค่ จำท่าเต้นไม่ได้ แล้วพอเขาเต้นให้ดูก็ดันไม่สนใจ สุดท้ายเป็นไงเขาก็เลยเผลอตวาดไป เป็นเรื่องเลย น่ารำคาญจริงๆ
"แจ ไม่ต้องร้องไห้หรอก ยุนมันคงไม่ได้หมายความอย่างนั้น"เสียงของยูชอนเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนอีกคนซึ่งดูท่าทีว่าเสียใจมากมายกับคำพูดของร่างสูงที่อยู่อีกห้องนึง
"ฮึก ๆ ๆยูชอน ฉันทำ ฮึกอะไรผิด ทำไม ฮือๆๆ" เสียงหวานๆที่ติดจะแหบอยู่นิดๆเอ่ยถามเพื่อนอย่างไม่เข้าใจ ว่าตนเองไปทำอะไรผิดยุนโฮถึงได้ตวาดออกมาอย่างนั้นทั้ง ๆ ยุนโฮเหมือนจะดีขึ้นกับเค้าแล้ว
"พี่แจ พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย หยุดร้องเถอะ"คราวนี้เป็นเสียงของชางมิน น้องเล็กของวงเอ่ยขึ้นบ้างเมื่อเห็นว่ายิ่งปลอบ คนตรงหน้าก็ยิ่งร้อง เฮ้อ !
"นั่นสิ แจ ไม่ต้องร้องหรอก เดี๋ยวตาบวมนะ"เสียงแหลมๆของจุนซูก็ดูเป็นห่วงคนตรงหน้าอยู่ไม่น้อย ถ้าไม่ติดว่ายุนโฮตัวใหญ่กว่านะป่านี้เขาอัดไปแล้ว โทษฐานที่ทำให้เพื่อนรักของเขาเสียใจ แล้วก็ร้องไห้หนักขนาดนี้
"นี่เมื่อไหร่จะหยุดร้องห๊ะ รู้มั๊ยว่าเสียงนายมันน่ารำคาญอ่ะแจจุง !! "ร่างสูงที่แอบดูอยู่นานทนความรำคาญของตัวเองไม่ไหวก็เลย เดินมาว่าแจจุงเข้าให้ถึงที่
"ฮึก ๆ"ร่างบางถึงกับหยุดร้องทันทีเมื่อได้ยินเสียงอันน่ากลัวของยุนโฮ เขาอยากจะเอ่ยปากถามคนตรงหน้าว่า เขาทำอะไรผิดอย่างนั้นหรอ ?
เมื่อวานยุนโฮเข้ามาขอโทษ แล้วก็ขอให้ลืมความหมางใจกัน
แต่ทำไมในวันนี้ยุนโฮก็เปลี่ยนไป .. ... เปลี่ยนไปเป็นคนเดิมโดยสมบูรณ์
ทำยังไงดี โดนยุนโฮเกลียดเข้าอีกซะแล้ว ........
HOLDING BACK THE TEARs
ขอโทษที่แต่งยาวไปกว่านี้ไม่ได้ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ
Intro เข้าไปเต็ม ๆๆ
ปล... เปอร์เซ็นที่เหลือที่บอกไว้ก่อนหน้าที่บอกไว้ว่า เป็นของยุนแจทั้งหมด
ขอยกเอาไปไว้เป็นตอนหน้าละกันนะค่ะ
เม้น ให้ กัน สักนิด นะ ~
ความคิดเห็น