คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 4 ♥
HOLDING BACK THE TEARs
"แจจุง นายก็รู้หนิว่าฉันไม่ได้รักยุนโฮ"คำพูดจริงจังและดูตรงไปตรงมา แต่คำพูดเหล่านั้นมันจะไม่เป็นอะไรเลยถ้าหญิงสาวผู้นี้ไม่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น แฟน ของยุนโฮ
"ฮโยจู แต่ว่า... "แจจุงเองก็ดูจะตกใจไม่น้อยเหมือนกันที่จู่ ๆ แฟนสาวของยุนโฮกลับมาบอกเรื่องอะไรแบบนี้กับเขา คิมแจจุง ซึ่งเป็นแค่เพื่อนสนิทเท่านั้น
"ไม่แจจุงนายไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น ฉันรู้ว่าที่ทำมันผิดแต่จะให้ทำยังไงล่ะในเมื่อคนที่ฉันรักคือนาย... คือ..นายแจจุง ไม่ใช่ ยุนโฮ ! "หญิงสาวพูดพร้อมกับปล่อยโฮออกมาชุดใหญ่ มือบาง ๆ ก็คว้าเอาร่างของแจจุงที่ยืนอึ้งอยู่เข้ามาสวมกอดอย่างถือวิสาสะ
"เอ่อคือ ปล่อยชั้นเถอะนะ ถ้าใครมาเห็นเข้ามันคงดูไม่ดี"แจจุงว่า มือเรียวดันร่างของหญิงสาวให้ออกห่างจากตัวเองมากที่สุด
"ไม่ ฮึกถ้านายให้ฉันปล่อย ฮึ ก ๆ แจจุง ฉันจะเลิกกับยุนโฮ"
"ไม่นะ จะบอกเลิกยุนโฮไม่ได้ ฮโยจู เธอตั้งสติหน่อยสิยุนโฮรักเธอรักมากแต่ว่าชั้น.. "
"ไม่.. ฉันไม่อยากฟัง นายรู้มั๊ยว่ามันลำบากขนาดไหน ที่ต้องปั้นหน้าทำตัวเป็นคนดี ทำตัวว่ารักคนที่ไม่ได้รักอยู่ตลอดเวลาหน่ะ ? ฉันบอกนายตั้งแต่แรกแล้วไงว่าฉันรักนาย รักนายได้ยินมั๊ย
แจจุงฉันรักนาย "ฮันฮโยจูตะโกนกลับอย่างบ้าคลั่ง ใช่สิที่แล้วมาเราไม่เคยรักยุนโฮเลยสักนิด
"แล้วยุนโฮล่ะ เขารักเธอมากนะ "แจจุงเองก็รู้ตัวดีว่าถ้าปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้คนที่เจ็บที่สุดจะไม่ใช่ทั้งเขา และฮโยจูแต่จะเป็น ยุนโฮ จองยุนโฮผู้ไม่รู้เบื้องลึกของปมรักครั้งนี้
"ฟังนะแจจุง ฉัน ไม่ เคย รัก ยุน โฮ !! "ถ้อยคำที่บรรจงพูดอย่างช้า ๆ เพื่อให้ชายหนุ่มตรงหน้าได้เข้าใจ แต่ทั้งสองจะรู้บ้างมั๊ยว่าใครคนหนึ่งเองก็เข้าใจกับคำพูดที่กรีดแทงหัวใจนั้นเหมือนกัน
หมายความว่าไง ที่ผ่านมาเธอหลอกชั้นงั้นสิ ? ทั้งหมดที่เธอทำมันก็เป็นแค่ภาพลวงตางั้นหรอ ?
ฮันฮโยจู ถึงชั้นจะรักเธอมากแค่ไหน
แต่ถ้ามาหักหลังกันแบบนี้
ความรักที่มีให้... มันก็สามารถจางหายไปราวกับว่ามีสายลมได้พัดพามันไปแล้ว
ร่างสูงของยุนโฮยืนหลบอยู่ระหว่างมุมตึกที่แจจุงและฮโยจูคุยกัน เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นออกมาจากปากของคนที่ขึ้นชื่อว่ารักหมดใจ ยุนโฮก็แทบจะไม่มีแรงเดินต่อเลยทีเดียว แต่สุดท้ายยุนโฮก็เดินพ้นออกมาจากซอยนั้นได้ จะไม่ทนฟังอีกแล้วถ้อยคำที่บีบคั้นหัวใจ ต่อไปจะเป็นยังไงก็ช่าง
"ไม่ชั้นไม่อยากฟังเธอพูดแล้ว ชั้นไม่ได้รักเธอเข้าใจมั๊ยฮโยจู"แจจุงเองก็พยายามพูดอย่างช้า ๆ เหมือนกันเผื่อว่าฮโยจูจะคิดได้ว่าตัวเองตัดสินใจผิดไปที่มาบอกรักเขา
"ทำไมล่ะ ทำไมนายไม่รักฉัน"หญิงสาวเขย่าร่างของแจจุงไปมา ราวกับจะเค้นเอาคำตอบออกมาให้ได้
"เธอกลับไปรักยุนโฮเหมือนเดิมเถอะนะ กลับไปหายุนโฮเถอะเขารักเธอมาก"
"ไม่ ฉันไม่ทำ ฉันจะไปบอกเลิกยุนโฮ"
"ฮโยจู ! ไม่ได้นะ ห้ามบอกเลิกยุนโฮ กลับไปรักเค้าซะชั้นเชื่อสักวันนึงเธอต้องรักเขา"แจจุงพูดแล้วเดินหันหลังออกไป
"ไม่นะแจจุง "มือเรียวของหญิงสาวกระชากร่างของแจจุงกลับมาแล้วประกบจูบลงไปที่ริมฝีปากอิ่มของแจจุงอย่างรวดเร็ว
"อื้อ เธอทำอะไรหน่ะ ? "มือบางเช็ดปากตัวเองอย่างแรง ๆ เขาไม่ต้องการสัมผัสอย่างนี้ สัมผัสจากผู้หญิงที่ยุนโฮรักหมดใจ ของอย่างนี้เขาไม่ต้องการ !
"แจจุง ถ้านายก้าวออกไปล่ะก็ฉันจะเอารูปนี้ให้ยุนโฮดู"มือเรียวโชว์โทรศัพท์มือถือของตัวเองให้แจจุงดูอย่างชัด ๆ รูปที่จูบเมื่อกี้ แจจุงเองก็ไม่รู้ว่าถูกถ่ายไว้ตอนไหน แต่ว่า มันกำลังถูกส่งไปยังเบอร์ของบุคคลที่คุ้นเคย เบอร์ของยุนโฮ !!
"โอ๊ะโอ ไม่ทันแล้วสิ ฉันดันกดปุ่มส่งไปแล้ว "
"ทำไมเธอทำแบบนี้ ทำไมห๊ะ ?? "แจจุงเริ่มฟิวส์ขาด กระชากแขนเรียวอย่างแรงจน ฮโยจูถึงกับร้องโอ๊ย ด้วยความเจ็บ
"ก็เพราะว่านายไม่รับรักฉันนะสิ สาเหตุอะไรฉันก็พอรู้ แจจุงนายหน่ะรักยุนโฮใช่มั๊ยล่ะ ?? "คำถามที่แจจุงไม่สามารถตอบออกไปได้ ใช่เขารักยุนโฮ แต่ยุนโฮไม่ได้รักเขาสักหน่อย อย่างมากก็เห็นเขาเป็นแค่เพื่อนสนิท
"ชั้นไม่อยากจะคุยกับคนสกปรก ๆ อย่างเธอแล้ว"แจจุงที่ตอนนี้ไม่สามารถทำอะไรได้ เดินเลี่ยงออกมาจากบริเวณนั้นโดยทันที ในสมองเริ่มประมวลเหตุการณ์ที่ได้ผ่านพ้นไปเมื่อครู่ ถ้ายุนโฮเห็นรูปนั้นจะโกธรเขามั๊ยนะ ?
"แจจุง "เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นเมื่อแจจุงเดินออกมาจากซอย ๆ นั้น พอหันไปก็พบกับบุคคลที่ตัวเองกำลังนึกถึง ใบหน้าคมฉายแววเศร้าเล็กน้อย ขัดกับนัยน์ตาเรียวที่จะดูแค้นเคืองอะไรบางอย่าง
"มีอะไรหรอ ? ยุนโฮ อั๊ก อ๊ะ " มือหนาสวนหมัดเข้ากับใบหน้าสวยของแจจุงโดยที่ร่างบางยังไม่ทันตั้งตัว ของเหลวสีแดงสดไหลรินออกมาตามขอบปาก ความคิดตีกันให้วุ่นวายไปหมด ยุนโฮต่อยเขาทำไมกัน ?
"นายทำอย่างนี้ทำไม "ยุนโฮตะโกนถามโดยที่ไม่อายสายตาของคนรอบข้างก็ตอนนี้มันเกือบจะทุ่มแล้วคงจะไม่มีใครมาสนใจเด็กม.ปลายสองคนทะเลาะกันหรอกจริงมั๊ย ?
"ทำอะไร อั๊ก โอ๊ย "สวนหมัดเข้าไปอย่างแรงอีกครั้งโดนที่ไม่คิดว่าคนที่โดนต่อยจะเจ็บแค่ไหน ? เลือดสีแดงเข้มที่ตอนแรกมีประปรายให้เห็นแต่ตอนนี้กลับอาบปากอิ่มของแจจุงเสียแล้ว
"ยังจะถามอีกหรอ ดูนี่ซะ "ยุนโฮขว้าโทรศัพท์ให้แจจุงดูอย่างไม่กลัวพัง แล้วสิ่งที่แจจุงคิดมันก็เป็นจริง รูปที่เขาจูบกับฮโยจู แต่ยุนโฮไม่รู้หนิว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดึงแจจุงเข้ามาจูบโดยที่แจจุงยังไม่ได้ตั้งตัวเลยสักนิด
"ฮึก ยุนโฮชั้นเปล่านะ ภาพที่เห็นมันมะ.. "
"มันก็ไม่เห็นจะแปลกนี่นะ ก็ฮโยจูไปสารภาพรักกับนายหนิ มันก็ต้องมีบ้างหล่ะไอ้จูบหน่ะ แต่ไม่คิดเลยนะว่านายจะกล้าหักหลังชั้นแจจุง ! "มือหนากระชากร่างของแจจุงให้ลุกมาเผชิญหน้า
"นายรู้ ? แต่ว่าชั้นไม่ได้คิดอะไรจริง ๆ นะ"แจจุงพยายามพูด
"หึไม่คิด แล้วนายจะจูบกับเธอทำไม ห๊ะ คิมแจจุง ตอบชั้นมาสิ "
"รึนายจะใส่ร้ายฮโยจู "ร่างสูงเย่าร่างของแจจุงไปมา ทำยังไงถึงจะสาแก่ใจนะที่โดนเพื่อนรักหักหลังอย่างนี้
"โอเค ถ้านายคิดว่าชั้นผิดชั้นก็ขอโทษ "ร่างบางก้มหน้าให้กับยุนโฮอ น้ำตาค่อย ๆ ไหลออกจากตาคู่สวย โดยที่ยุนโฮไม่ทันได้สังเกตมัน
"นายยอมรับแล้วใช่มั๊ย ดีถ้างั้นเราตัดเพื่อนกัน ชั้นไม่อยากถูกนายหักหลังซ้ำสอง "พูดแล้วก็เดินจากไปทิ้งไว้เพียง ชายหนุ่มร่างบางที่นั่งสะอื้นอยู่คนเดียวในสวนสาธารณะ
"พี่ยุนโฮฮะ กินข้าวฮะ "เสียงของชางมินน้องเล็กของวงดังขึ้นปลุกยุนโฮที่ตกอยู่ในภวังค์ของตัวเอง เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่ผ่านมาแล้วเกือบหกปี สาเหตุที่ทำให้เขาและแจจุงเข้าหน้ากันไม่ติด ทำไมจู่ๆนึกถึงมันขึ้นมา ?
"พี่ยุนโฮฮ่ะ "
"เออ รู้แล้ว ๆ เรียกอยู่ได้"ยุนโฮตะโกนตอบกลับไป ร่างสูงก้าวเดินมาช้า ๆ ที่ห้องครัว แล้วตาคมก็พบกับความผิดปกติ คนที่คิดว่าจะอยู่ไม่มีแม้แต่เงา ไม่มี คิมแจจุง
"นั่งสิว่ะไอ้ยุน ยืนเหม่ออย่างงี้ข้าวมันก็ไม่ลอยเข้าปากหรอกนะ"ยูชอนที่ไม่รู้ว่ากลับเข้ามาเมื่อไหร่เงยหน้าด่า เพื่อนร่างสูงที่เดินเข้ามาแล้วก็หยุดมองไปรอบ ๆ ห้องเหมือนหาอะไรสักอย่าง
"เออ รู้แล้ว"ยุนโฮลากเก้าอี้มานั่งตรงหัวโต๊ะแล้วตักข้าวกินอย่างเงียบ ๆ
"กับข้าวอร่อยมั๊ยฮะพี่ยุนโฮ"จู่ ๆ ชางมินก็ถามขึ้นทำเอายุนโฮหยุดรับประทานอาหารตรงหน้า แล้วหันมามองเจ้าน้องเล็กเป็นเชิงว่าถามอะไร
"อืม ก็อร่อยดี "เสียงต่ำตอบเรียบ ๆ แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินต่อ
"ใครทำหรอ"จุนซูที่กินอิ่มแล้วหันมาถามชางมิน
"พี่แจจุง แล้วก็ คีย์ "ชางมินพะงาบปากตอบอย่างช้า ๆ เผื่อว่าคนที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ที่หัวโต๊ะจะเข้าใจ เรื่องที่แจจุงช่วยสอนให้คีย์ทำกับข้าวไม่ใช่เรื่องอะไร ๆ อย่างที่ใครบางคนชอบคิด
ก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าไอ้กับข้าวบนโต๊ะมันเป็นฝีมือของใคร แต่ที่นึกไม่ถึงกว่าก็คือ นอกจากแจจุงแล้ว ยังมีคีย์อีกคนที่ร่วมทำกับข้าวครั้งนี้ด้วย ถ้างั้นวันนี้เขาก็เข้าใจผิดมาตลอดน่ะสิ แต่ถึงยังไงแจจุงก็ยังเป็นแจจุงอยู่วันยังค่ำ ยังคงเป็นคนที่หักหลังเขาอยู่ดี ไม่จำเป็นต้องไปขอโทษ คนๆ นั้นให้เสียเวลาหรอก
"จุนซู อิ่มแล้วใช่มั๊ย ลงไปเดินเล่นกันเหอะ"ยูชอนชวนเมื่อเห็นว่า เพื่อนที่เขารัก ? กินข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
"ก็ดีเหมือนกัน ไปเดินเล่น ๆ"จุนซูเดินเอาจานข้าวที่กินเสร็จไปล้าง คนตัวเล็กหันไปกระโดดโลดเต้นดีใจที่ยูชอนบอกว่าจะพาออกไปเดินเล่น ทั้งที่เพิ่งจะกลับเข้ามาในคอนโดได้ไม่นาน
"ไปด้วยกันมั๊ย ชางมิน ยุนโฮ"จุนซูหันไปถามคนทั้งสองที่เอาแต่ก้มหน้าอยู่กับจานข้าว
ชางมินไม่แปลก แต่ยุนโฮนี่สิ
"ไม่อ่ะ ผมไม่อยากเป็นก้าง"ตอบทั้ง ๆ ที่ยังเคี้ยวข้าวในปากไม่หมด ทำเอาคนเป็นพี่อดยิ้มให้กับความน่ารักของผู้เป็นน้องเล็กไม่ได้
"ไปเถอะ เดี๋ยวชั้นจะไปนอนแล้ว"ยุนโฮเอาจานไปเก็บแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้แต่ชางมินที่นั่งกินอยู่เพียงผู้เดียว
HOLDING BACK THE TEARs
ท้องฟ้าแจ่มใส ไร้ก้อนเมฆบดบังทัศนีย์ยามรัดติกาลของค่ำคืนนี้ ร่างสูงของยูชอนที่เดินห่างเว้นระยะกับร่างเล็กของจุนซูพอสมควร เพราะว่าไม่อยากจะใกล้ไปมากกว่านี้ เพียงแค่คิดในใจมันก็ชาไปหมดแล้ว กลัว... กลัวว่าจุนซูจะไม่รับรัก และจะไม่ยอมเป็นเพื่อนเหมือนแต่ก่อน
"ยูชอน นายเป็นอะไรไปเดินห่างชั้นทำไม"จุนซูที่พอจะสังเกตเห็นอาการของเพื่อนรักที่ตอนแรกก็เดินติดกันดี แต่พอเดินไปๆ มันกลับห่างลงเรื่อย ๆ
นายรังเกียจชั้นมากนักหรอยูชอน
ชั้นมัน.. คิมจุนซูคนนี้มันไม่คู่ควรที่จะเดินข้าง ๆ นายงั้นหรอ ?
อะไรกันเราเป็นอะไรไป.. ... ความรู้สึกที่เจ็บแปลบแล่นเข้ามาที่หน้าอกราวกับว่ามีใครมาบีบไว้ ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรกันแน่ .... . ทรมานทุกครั้งเมื่อเห็นแววตาที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมองของยูชอน ทุกครั้งที่ร่างสูงจับมือใครต่อใครที่ไม่ใช่ตัวเอง รู้มั๊ย คิมจุนซู.. .คนนี้ก็เจ็บไปทั้งหัวใจ หรือนี่ มันจะเป็นอาการของคนที่กำลังมี ความรัก ?
เขารักปาร์คยูชอนงั้นหรอ ? หมายความว่าเขาหลงรักเพื่อนสนิทงั้นสิ !
ความคิดเห็น