คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1 ♥
HOLDING BACK THE TEARs
ร่างสองร่างที่เดินมาคู่กันในเวลาออกจะเย็นๆหน่อย ในสายสายตาคนอื่นอาจจะดูเป็นคู่รักที่น่ารักและน่าอิจฉา แต่ในสายตาของ จองยุนโฮ เขาไม่เคยคิดว่าทั้งคู่จะดูดี เหมาะสม หรือว่าน่ารักเลยสักนิดก็เพราะอะไรนะหรอ ?ก็ คิมแจจุง มันทั้งน่ารำคาญแล้วที่สำคัญมันร่านไปทั่วยังไงล่ะ !!
"หึ นี่คงจะเป็นคู่ควงรายใหม่ของนายสินะท่าทางจะเอาใจน่าดู"ยุนโฮยืนมองร่างของแจจุงที่เดินโอบกับผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนนึงผ่านหน้าคอนโดไปด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ออกว่าเขาจะทำอะไรต่อไป
HOLDING BACK THE TEARs
"นี่แจจุง จริงๆแล้วไม่ต้องลำบากมารับก็ได้นะ"หญิงสาวที่เดินคู่มากับแจจุงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะเกรงใจนิดๆ
"โถ่ เป็นอะไรไปเล่าพี่ซูยอง วันนี้วันเกิดพี่ทั้งที ผมก็จะพาพี่สาวคนนี้ไปเลี้ยงไง ไม่ดีหรอ? "แจจุงถามด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนงอนอยู่นิดๆ ทำเอาพี่สาว อดที่จะกอดปลอบเข้าไปเต็มๆ ทีนึงไม่ได้ 'กอด' ให้กับความน่ารักของเจ้าน้องคนเล็กของบ้าน แต่สำหรับคนที่ไม่ได้รู้ถึงความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ก็ได้แต่คิดกันไปต่างๆนานาโดยที่ไม่รู้ถึงอะไรที่แท้จริงเลยว่าเรื่องมันเป็นยังไง
"ไม่ใช่ไม่ดี แต่พี่ว่าแจจุงมีงานอะไรต้องทำรึป่าวล่ะ"คิมซูยอง ผู้ที่มีศักดิ์เป็นถึงพี่สาวของ คิมแจจุง เอ่ยถามขึ้นอย่างฉงนใจ เพราะปกติ ดงบังชินกิ มีงานแทบตลอดเวลาเลยไม่ใช่หรอ แล้วทำไมวันนี้เจ้าแจจุงน้องชายเขาถึงบอกว่าว่างล่ะ ?
"เอ่ อ .. วันนี้ผมไม่มีงานหรอก"แจจุงเอ่ย อึกอักๆ กับพี่สาวเพราะจะให้บอกได้ยังไงล่ะว่าเขาว่างแค่ สองชั่วโมงเท่านั้น และเวลาสิ้นสุดมันก็เหลืออีกแค่ไม่ถึงชั่วโมงเลย
"แน่นะ อย่าโกหกพี่นะแจจุง"หญิงสาวยืนชี้หน้าแจจุงอย่างจับผิด ก็พิรุธของเจ้าน้องคนนี้มันมีน้อยเสียที่ไหนกันเล่า
"ผมจะโกหกพี่ทำไมอ่ะ แล้วตกลงพี่จะไปหรือไม่ไปเนี่ยพวกพี่ๆที่เหลือเขาไปรอกันหมดแล้วนะ"เมื่อเห็นว่าพูดในแบบฉบับของ คิมแจจุง ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่สาวดูไม่ค่อยจะเชื่อ และก็ไม่ค่อยจะไว้ใจมากนัก ร่างบางเลยงัดไม้เด็ดขึ้นมาอ้าง
"เอ้อ จริงด้วยสิพี่นี่เสียมารยาทจัง ปล่อยให้พวกพี่ๆรอได้ไง ไปเร็วแจจุง"ซูยองกล่าวแล้วเป็นฝ่ายเดินลากแจจุงไปยังร้านอาหารที่นัดกับญาติๆคนอื่นไว้ด้วยท่าทีกระวนกระวาย แต่ใบหน้าหวานของอีกคนกลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่คิดว่าเขาสามารถเอาจุดอ่อนของพี่สาวมาแกล้งได้ แถมได้ผลเกินคาดอีกด้วย ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะฉลาดขนาดนี้ หึๆ
HOLDING BACK THE TEARs
"พี่แจจุง เข้ามาเร็วๆๆ"ทั้งจุนซูและชางมินต่างก็กวักมือเรียกร่างบางที่เพิ่งวิ่งขึ้นมายัง
ห้องประชุมอย่างกระหืด กระหอบ ใครจะไปรู้ล่ะว่าจู่ๆก็ดันมีนัดประชุมอัลบั้มกระทันหันขนาดนี้ โชคดีนะเนี่ยที่เขาพาพี่สาวมาฉลองวันเกิดแถวๆคอนโด ไม่งั้นโดนด่าเละแน่ๆเลย
"ฉันขอโทษที แฮ่กๆ พอดีติดธุระนิดหน่อยน่ะ แฮ่ก ๆ ..อ๊ะ"แจจุงกล่าวขอโทษพร้อมก้มหัวไปมา ด้วยความที่เมื่อกี้เขากลัวว่าจะมาเข้าประชุมไม่ทันก็เลยรีบวิ่งมาที่หน้าลิฟต์ของบริษัท แล้วพอวิ่งมาหยุดหน้าลิฟต์พนักงานดันบอกอีกว่าลิฟต์เสียขึ้นได้ไม่เกินชั้นสาม แต่ถึงอย่างงั้นมันก็ไม่เป็นไรหรอกถ้าห้องประชุมมันไม่ได้อยู่ชั้นสิบ
ร่างบางๆของแจจุงก็เลยต้องรีบวิ่งขึ้นบันไดมาอย่างกะหืดกระหอบ เพราะเวลามันล่วงเลยไปแล้วกว่าสิบนาที
"เฮ้ย ! แจจุงไปทำอะไรมาวะ ทำไมหน้าซีดจัง"ยูชอนเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าของแจจุงที่ดูไม่ค่อยจะสู้ดีนัก แล้วไหนจะมือเรียวที่คอยแต่จะเกาะขอบเก้าอี้นั่นไว้อีกหล่ะ
"ปะเปล่า ไม่มีอะไรหรอกยูชอน ฉันก็แค่.. "
"แค่ อะไรล่ะแจจุง ? รึว่านายไม่กล้าบอกว่านายไปมั่วผู้หญิงมา "เป็นอีกครั้งในรอบสัปดาห์ที่แจจุงไม่เคยได้พูดอะไรจบประโยคเสียที เพราะทุกๆครั้งที่กำลังจะเอ่ยปากพูดก็จะมีเสียงๆหนึ่งขึ้นแทรกเสมอ และคนๆนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ..
"ยุนโฮ !! ทำไมนายพูดอย่างนั้นล่ะ "เสียงของจุนซูเอื้อนเอ่ยขึ้นอย่างไม่กลัวเกรงคนที่นั่งไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์ตรงหน้าเลยสักนิด
"ทำไม ทำไม ! ฉันจะพูดไม่ได้ ก็ฉันมีปากหนิ"ร่างสูงของยุนโฮค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินตรงมายังที่ๆจุนซูนั่งอยู่อย่างหาเรื่อง โดยมีสายตาของปาร์คยูชอนจ้องอยู่ไม่ห่าง สายตาที่เต็มไปด้วยความกังวล
"ปากอย่างนายนะมีไว้แต่ใส่ร้ายคนอื่นเค้ารึไงห๊ะ นายก็รู้หนิว่าแจจุงไม่ใช่คนอย่างนั้น"จุนซูเองก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน ร่างเล็กๆ ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วหันมาเผชิญหน้ากับ ยุนโฮอย่างตัวต่อตัว จนแจจุงเห็นว่าเรื่องราวมันชักจะบานปลายไปกันใหญ่แล้วเอ่ยปากขึ้นห้ามด้วยน้ำเสียงที่เหมือนจะเหนื่อยเต็มทน
"หยุดเถอะ อย่าทะเลาะกันด้วยเรื่องของฉันเลย"ร่างบางแจจุงพูดแล้วเดินไปหยุดตรงหน้าของคนทั้งสองโดยที่ไม่ได้เงยหน้าสบตากับยุนโฮเลยสักนิด
"แต่แจจุง ... "
"พอเถอะ นายไม่ต้องแก้ตัวแทนฉันแล้ว เพราะพูดไปยังไงก็ไม่มีประโยชน์หรอก"แจจุงพูดแล้วเงยหน้ามองยุนโฮเล็กน้อย
"นายมองหน้าฉันอย่างงี้หมายความว่าไงห๊ะ ! คิมแจจุง"ยุนโฮพูดเสียงเรียบแต่ในความหมายของประโยคเมื่อกี้มันก็ดูหาเรื่องร่างบางตรงหน้าได้ไม่น้อย
"โอ๊ย !! แล้วเมื่อไหร่จะประชุมเนี่ยผมต้องรีบไปอ่านหนังสือต่อนะ"เสียงของชางมินโอดครวญขึ้นเมื่อเห็นทีท่าว่าคนที่กำลังจะเข้าไปห้ามทัพกลับโดนเล่นงานเสียเอง
"เงียบปากไปเลยชางมิน !! "ยุนโฮหันมาพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่าตอนนี้เขากำลังไม่สบอารมณ์สุดๆ จนยูชอนที่นั่งดูการทะเลาะของเพื่อนๆมานานทนไม่ไหวเอ่ยปากขึ้นมาบ้าง
"ยุนโฮ นี่แกลืมไปแล้วรึว่าวันนี้พวกเรามาทำอะไรที่บริษัท ทะเลาะกันเป็นเด็กๆอยู่ได้"แล้วก็เป็นดั่งคาดเมื่อสิ้นเสียงของปาร์คยูชอน ยุนโฮจึงค่อยๆเดินกลับไปนั่งสงบสติอารมณ์ตรงที่หัวโต๊ะเหมือนเดิม ส่วนแจจุงและจุนซูนั้นก็ได้แต่นั่งที่เดิมของตัวเองโดยที่ไม่มีใครปริปากพูดอะไรเลยสักคำ และพอเมื่อทุกคนนั่งประจำที่กันหมดแล้ว ยูชอนที่ดูจะมีสติครบถ้วนที่สุด ? ก็เอ่ยปากถามถึงงานที่ต้องทำทันที
"เอ่อ ยุนโฮไหนล่ะท่าเต้นที่นายว่าจะให้พวกเรามาดู"ยูชอนพยายามที่จะทำให้บรรยากาศภายในห้องประชุมกลับมาเหมือนห้องประชุมอีกครั้ง ไม่ใช่ห้องที่เปิดขึ้นมาเพื่อที่จะทะเลาะกัน
"จริงสิฉันลืม CD ไว้บนรถหน่ะ แจจุงนายช่วยไปหยิบให้หน่อยได้มั๊ย โทษฐานที่นายเป็น 'ตัวถ่วง' ของวง "ยุนโฮกล่าวขึ้นอย่างไม่สนใจคนฟังเลยสักนิด ว่าจะรู้สึกยังไงเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น
"ได้สิ"แจจุงรับคำโดยที่ไม่ลังเล อีกอย่างเขาก็กลัวว่ายุนโฮจะโมโหไปมากกว่านี้ แต่ถึงยังไงยุนโฮก็ไม่เคยมองเค้าดีไปกว่านี้หรอก ว่าแล้วร่างบางก็รีบลุกขึ้นและวิ่งออกไปยังที่จอดรถซึ่งอยู่ชั้นล่างของตึกทันที
ㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋㅋ
"นายมันโง่จริงๆ คิมแจจุง กุญแจรถก็ไม่เอาไป แล้วยังงี้มันจะได้อะไรขึ้นมาวะ"ยุนโฮ
สบถอย่างหัวเสีย ก่อนที่จะเปิดประตูแล้วเดินไปยังลิฟต์ เพื่อที่จะตามแจจุงไป
"เฮ้อ ทำไมลิฟต์ยังไม่มาอีกเนี่ย"นิ้วเรียวกดซ้ำๆไปยังปุ่มลงของลิฟต์ แต่ทว่ารอไปสิบนาทีก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปกติลิฟต์ตัวนี้แป๊ปเดียวก็มาแล้วไม่ใช่หรอ
"คุณยุนโฮครับ พอดีลิฟต์เสียหน่ะ ตอนนี้กำลังซ่อมอยู่ถ้ายังไงก็ขออภัยด้วย"คนที่ควบคุมแผนกไฟฟ้าของบริษัทกล่าวขึ้น
"แล้วมันเสียตั้งกะตอนไหนล่ะ เมื่อเช้าผมยังขึ้นได้อยู่เลย"ยุนโฮเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจทั้งๆที่เมื่อเช้าตัวเขาและสมาชิกยังขึ้นกันได้อยู่เลย
"ก็รอบของคุณยุนโฮนั่นแหละครับ เป็นรอบสุดท้ายพอดี"หลังจากฟังคำของผู้ควบคุมแผนกแล้วยุนโฮก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ ถ้างั้น คิมแจจุงก็ .........
"โธ่เว้ย !!! "
ความคิดเห็น