คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : CHAPTER 9 ♥
HOLDING BACK THE TEARs
บางสิ่ง บางอย่างควรเก็บเอาไว้
แต่บางสิ่ง บางอย่างก็ควรพูดออกไป ...
ภายในคอฟฟี่ช็อป ร้านเล็กๆที่ตกแต่งไปด้วยต้นไม้นานาพันธ์มีสมาชิกของวง ดงบังชินกิ รวมกันถึงสี่คนทั้งที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ริมฝีปากบางขยับเล่าเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมาระหว่างเขา และยุนโฮทั้งหมดให้สมาชิกที่เหลือฟัง
"พี่ทนอยู่ใน บรรยากาศอย่างนี้ได้ยังไงอ่ะ พี่แจ "ชางมินเอ่ยถาม ไม่น่าเชื่อทั้งที่พี่แจจุงไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด แต่คนที่ผิดที่สุดน่าจะเป็นผู้หญิงคนนั้นต่างหาก แล้วทำไมพี่ยุนโฮถึงไม่โทษผู้หญิงคนนั้นล่ะ ?
"นั่นสิ นายทนได้ยังไงแจจุง ขนาดชั้นงอนกับจุนซูแค่ไม่กี่วันชั้นยังทนไม่ไหวเลย แล้วนี่อะไรนะ ห้าปี จะบ้าหรอ ? ห้าปีเลยนะ ที่นายกับยุนโฮทะเลาะกัน เพราะผู้หญิงความคิดต่ำๆ คนเดียว "ยูชอนเองก็อดที่จะถามแจจุงไม่ได้เหมือน ๆ กับชางมิน
บ้าไปแล้วแน่ ๆ ไม่ใช่แจจุงนะ แต่เป็นยุนโฮต่างหาก
หลงเชื่อมารยาของผู้หญิงคนนั้น ถึงขนาดตัดเพื่อนกับแจจุงเลยหรอ?
"ไม่รู้เหมือนกันสินะ ว่าชั้นทนไปได้ยังไง "เสียงหวานดังขึ้นอย่างเศร้า ๆ
ยอมโดนว่า โดนบ่น ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ผิด
ทั้งหมดล้วนมีเพียงแค่เหตุผลเดียวคือ .. รัก
"ต่อจากนี้ พวกเราจะช่วยพี่เองฮะ พี่แจจุง"
"ช่วย ยังไง ? "ถามอย่างไม่เข้าใจ ชางมิน จุนซู และยูชอน จะช่วยเค้าในเรื่องไหนกัน ?
"ผมจะช่วยให้พี่สมหวัง ไม่ว่าจะได้มาในทางใดก็ตาม ! "เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นหนักแน่น
"ถึงนายจะช่วยยังไง มันก็ไม่มีค่าหรอกชางมิน "แจจุงบอก เขาคิดแล้วแหละว่าเวลานี้ไม่มีอะไรน่าทำนอกซะจาก ตัดใจ เพียงแค่นั้นทุกอย่างก็จะจบ
"ดูถูก !!!! "เสียงแหลมเล็กของจุนซูดังขึ้นฉุดความสนใจจากคนรอบโต๊ะ ไม่ว่าจะพนักงานหรืออะไรก็ตามทุกคนล้วนแต่มองจุนซูเป็นตาเดียว กลุ่มคนในร้านเริ่มจับกลุ่มซุบซิบกันว่า นี่จะใช่เหล่าสมาชิกวงดังหรือไม่ ?
"จุนจัง หุบปาก เอ้ย.. เบาหน่อยๆสิคนมองกันทั้งร้านแล้วน้า "ยูชอนเอ่ยเตือนคนรักเสียงเบา
"ทำไมล่ะ ชั้นไม่แคร์ นี่ยูชอน นายกล้าว่าชั้นหรอเดี๋ยวนี้ "
"ปล่าวนะ มันหลุดปาก"
"นี่มิน สองคนนั้นเค้าเป็นอะไรกันรึเปล่า"
"เค้าก็งอน กันตามประสาข้าวใหม่ปลามันก็เท่านั้นแหละฮะ "ชางมินเฉลยทำเอาพี่ใหญ่ทั้งสองคนถึงกับหน้าขึ้นสี ชางมินรู้ได้ไง !
"ผมรู้ละกันน่า ไม่ต้องมองหน้า เอาหละผมเริ่มจะคิดแผนอะไรดี ๆได้แล้ว "
"อะไรอ่ะ"
HOLDING BACK THE TEARs
บรรยากาศเงียบสงบในใจกลางห้างดังของกรุงโซล ใบหน้าคมเหม่อลอยมองออกไปนอกหน้าต่างแทนที่จะสนใจคนตรงหน้า
"ยุนโฮ อาหารไม่อร่อยหรอ ? "เสียงหวานเอ่ยถามต่อผู้ที่นั่งตรงกันข้ามอย่างเป็นห่วงเป็นใย
"ปล่าวหรอก พอดีมันไม่ค่อยหิวน่ะ คุณกินต่อเถอะ"พูดจบสายตาคมก็เสมองกลับไปยังจุด ๆ เดิม
แทนที่จะเห็นแจจุงเดินกลับไปแล้วแท้ ๆ แต่ทำไมสิ่งที่เค้าเห็นมันตรงกันข้ามล่ะ ?
"
.ใครกัน ? "เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเบา ๆ ราวกับคนขี้กังวล อากัปกิริยาของยุนโฮทำให้ฮโยจูเกิดความสงสัยว่าเวลาอย่างนี้ยุนโฮกลับเลือกที่จะมองอะไร ? แต่พอมองตามไปก็ต้องถึงกับตาโตเมื่อพบว่า .. แจจุง . .. กำลังเดินอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นักจากที่ ๆ เธอและยุนโฮนั่งอยู่
และที่สำคัญแจจุงไม่ได้เดินคนเดียว !
แน่นอนว่าคนข้าง ๆ ก็ไม่มีวันเป็นชางมินแน่นอน
ปากบางยกยิ้มขึ้นน้อย ๆ เมื่อเห็นว่าคนที่เดินข้าง ๆ แจจุงนั้นเป็นใครแต่ว่าก็แอบหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อยุนโฮเองก็ดูหวงแจจุงจนสังเกตได้ขนาดนั้น
"ยุนค่ะ พรุ่งนี้ฮโยจูจะเปิดกล้องแล้ว คุณไปดูได้มั๊ย ? "
"เอ่อ ได้สิ . .. "เสียงหวานของหญิงสาวเรียกให้สติของยุนโฮกลับมา
คนที่เราควรจะหยุดสายตาไว้ไม่ใช่แจจุง. ..
แต่คน ๆ นั้นต้องเป็นฮโยจูที่เราเลือกสิ ??
HOLDING BACK THE TEARs
ร่างสูงของใครบางคนกำลังยืนบังร่างบางของแจจุงเสียจนคนมองคิดว่าไม่มีร่างเล็ก ๆ นั่นเสียแล้ว มือหนาข้างหนึ่งก็ฉวยโอกาสจับเข้าเต็ม ๆที่มือบางของอีกคน ภาพที่เห็นมันช่างเป็นอะไรที่ยั่วต่อมโมโหของผู้ที่ดูอยู่เป็นแท้
"พี่ไม่คิดเลยว่าจะเจอแจจุง นานแล้วนะ ...ที่เราไม่ได้เจอกัน "เสียงทุ้มเอ่ยเบา ๆ แต่ความสามารถของชายหนุ่มที่นั่งติดอยู่ริมหน้าต่างของร้านอาหารก็จับใจความได้สั้น ๆว่าทังสองกำลังคุยอะไรอยู่
"ฮะ นานเหมือนกัน เกือบ ๆ สี่ปีได้มั๊ยฮะ "แจจุงถามพลางนับนิ้วมือ ทำเอาพี่ชายตัวโตแอบใจเต้นให้ไม่ได้กับความน่ารักของแจจุง
"ได้สิ ว่าแต่เราไปหาอะไรกินกันมั๊ย พอดีพี่ยังไม่ได้กินอะไรมาเลย "
"เอ่อ แต่ ..แปปนึงนะฮะ "มือบางล้วงเข้ากระเป๋ากางเกงเป็นการใหญ่เมื่อโทรศัพท์คู่ใจสั่นขึ้นมา
"ว่าไงชางมิน อ๋อ งั้นหรอ อืม ๆ แล้วเจอกันนะ "จัดแจงเก็บโทรศัพท์ไว้ที่เดิมก่อนจะหันมายิ้มกว้างๆ ให้พี่ชายตัวโตตรงหน้า
ชางมินโทรมาบอกว่า โดนพวกยูซูลากไปทำธุระ ให้กลับเองฉะนั้นก็ว่าง
ก็คงไม่ผิอะไรใช่มั๊ยที่จะไปนั่งกินข้าวเป็นเพื่อนพี่ชายที่แสนดีคนนี้
"ไปกันเถอะฮะ พี่ชางฮยอก"สิ้นเสียงมือหนาก็กระตุกมือบางแล้วเดินหายออกไปจากตรงนั้นทันที
"มาสองที่นะค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ "เสียงพนักงานหญิงสาวตอบขึ้นอย่างเป็นมิตรเมื่อทั้งคู่เดินเข้ามาภายในร้าน
"วันนี้แจ อยากกินอะไรเป็นพิเศษรึเปล่าพี่ได้สั่งให้ "ชางฮยอกถามเป็นมารยาท ใบหน้าคมโปรยยิ้มอย่างเป็นกันเองทำเอาใครหลาย ๆ คนถึงกับใจเต้นตึกตักกันเลยทีเดียว แต่ไม่ใช่กับคนตรงหน้าเป็นแน่
"ไม่ฮะ เดี๋ยวดูก่อน "ปากก็บอกไม่ แต่สายตาคมกับเลื่อนมองหาเมนูนั่นนี่อยู่ไม่สุข
เสียงของคนคุยกันในระยะประชิดทำเอาชายหนุ่มที่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะถัดไปถึงกับเอะใจ
อย่าบอกนะว่า โต๊ะข้างๆ มันคือ ......
"แจจุง !? "
"ยะ ยุนโฮ ! "
ในเมื่อทนความสงสัยไว้ไม่อยู่ ใบหน้าเรียวของยุนโฮจึงค่อย ๆ หันออกไปมองยังโต๊ะข้างๆ และนั่นก็ทำให้เขาพบกับแจจุง
แจจุงที่ไม่ได้มาแค่คนเดียว
ชายหนุ่มร่างสูงที่เห็นก่อนหน้านี้เป็นคนที่นั่งหันหลังให้เค้าอยู่ดังนั้นจึงมองไม่ชัดมาก แต่ก็พอจะเดาได้คราว ๆ ว่าคน ๆ นี้ก็คงจะดูดีไม่น้อย
"อ้าว พี่ชางฮยอก มาได้ไงค่ะเนี่ย ? "เสียงหวานของฮโยจูเอ่ยทักรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามอย่างประหลาดใจ
"ฮโยจู เอ้ย ไอ้ยุน มาได้ไงว่ะ"ชายหนุ่มที่ดูจะตกใจไม่น้อยที่จู่ ๆ ก็มาเจอรุ่นน้องแถมเพื่อนสนิทที่ห่างหายกันไปนานเสียจนเกือบจะลืมอย่าง ชองยุนโฮ
"ไอ้ชางฮยอก "ด้วยความตกใจและคาดไม่ถึงว่าคนที่มากับแจจุงจะคือเพื่อนเก่าเพื่อนแก่อย่าง
ปาร์คชางฮยอก คนเกิดก่อนตั้งเกือบปี ยุนโฮจึงเอ่ยทักอย่างสนิทสนม
"พี่ชางฮยอก แจจุง มานั่งด้วยกันสิ "ฮโยจูชวนอย่างเป็นมิตร พร้อมเรียกพนักงานให้มาเพิ่มเก้าอี้ อย่างเลี่ยงไม่ได้
หลังจากที่ย้ายโต๊ะมานั่งด้วยกันได้ไม่นานเสียงพูดคุยกันอย่างสนุกปากก็เริ่มทำให้แจจุงรู้สึกอึดอัดเสียจนอยากที่จะเดินออกมา แต่ก็ติดว่ายังไงซะก็ควรจะมีมารยาทบนโต๊ะอาหารซะบ้าง เผื่อว่าคนที่นั่งอยู่ตรงข้ามจะมองเค้าดีขึ้นมาบ้างก็ยังดี
ยังจะหวังอะไรจากเค้าอีก คิมแจจุง
เห็น ๆ กันอยู่ว่าตัวจริง เค้ามาแล้ว
"แล้วนี่แกกับฮโยจู กลับมาคบกันหรอ ? "ชางฮยอกถามเมื่อความสงสัยมันรบเร้า
"อื้ม คบกันอยู่ "ประโยคสั้น ๆ ที่ทำร้ายจิตใจคนฟังอย่างแจจุงไปถึงไหนต่อไหน
"ก็นะ เรารักกันจะตาย เน๊อะ ยุนโฮ "ไม่พูดเปล่าฮโยจูยังคว้าแขนยุนโฮมากอดไว้หลวม ๆ อีกตั้งหาก
"หวานว่ะเห้ย อิจฉาจริง ๆ "ส่ายหน้าไปมาให้กับความหวาน ? ของทั้งคู่พอเป็นพิธี แล้วหันไปมองหน้าของคนที่นั่งข้าง ๆ อย่างข้องใจ
"แจจุงเป็นอะไรรึเปล่า ? ไม่สบายหรอ "มือหนาแตะไปที่หน้าผากมนเบา ๆ เพื่อเป็นการวัดอุณหภูมิ แต่นั่นก็ยิ่งทำให้แจจุงอึดอัดเข้าไปใหญ่ ไม่ชอบเลยสายตาที่ยุนโฮมองมา
มันเหมือนกำลังว่าเค้าอยู่ยังไงยังงั้น
"คือ ผมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะฮะ"ร่างบางของแจจุงลุกออกมาจากที่ตรงนั้นเสียดื้อ ๆโดยที่ไม่ได้สนใจเสียงเรียกของพี่ชางฮยอกที่อยู่ข้างหลังเลยสักนิด
ปัง !
เสียงปิดประตูเบาๆ ทำเอาแจจุงที่กำลังล้างหน้าอยู่ถึงกับสดุ้ง
"ยุนโฮ "เสียงหวานเอ่ยอย่างแผ่วเบาเมื่อเห็นว่าคนที่เพิ่งเดินเข้ามาคือใคร
"แจจุง ชั้นบอกนายไว้ตรงนี้เลยนะ อย่าคิดที่จะทำอะไรเพื่อนชั้น ! "น้ำเสียงดุดันทำให้แจจุงทำตัวไม่ถูก
เค้าไปทำอะไร ?
"แล้ว พี่ชายฮยอกน่ะ ไม่ใช่เพื่อนชั้นรึยังไง "ตัดสินใจได้ในวินาทีนั้นไม่ว่ายังไงก็จะไม่ยอมยุนโฮอีกแล้ว คิมแจจุงคนนี้จะไม่ยอมแพ้ผู้ชายที่ชื่อ ชองยุนโฮอีกแล้ว
"นี่คิมแจจุงเดี๋ยวนี้นายกล้าขึ้นเสียงใส่ชั้นหรอ ? "คำพูดที่ดูเหมือนจะเป็นการย้อนกลายๆ ของแจจุงยิ่งทำให้ยุนโฮเดือดหนัก มือเรียวบีบเข้าไปเต็ม ๆ ทีต้นแขนของแจจุงจนเกิดรอยแดงจาง ๆ
"เจ็บนะ ยุนโฮ ! แล้วทำไมชั้นจะไม่กล้าขึ้นเสียงใส่นายล่ะ ในเมื่อนายยัง อุ๊บ .. " ยังไม่ทันที่จะได้พูดจบประโยคริมฝีปากหนาของยุนโฮก็ช่วงชิงลงมาประกบเสียก่อน ไม่มีความอ่อนโยน แถมไร้ความปราณีลิ้นหนาค่อย ๆ แทรกเข้ามาในปากอิ่มอย่างดื้อรัน เอาแต่ใจ และรุนแรง แจจุงต้องพยายามอย่างมากในการดันตัวของยุนโฮออก
"เพี๊ยะ !!!!! นายมันทุเรศ"พอดันตัวของยุนโฮออกมาได้มือบางก็ไม่รอช้าที่จะตบเข้าไปเต็มแรงที่ใบหน้าของยุนโฮ
"หึ ชอบไม่ใช่รึไงล่ะ ไอ้ของอย่างนี้น่ะ "มือหนาคลำหน้าตัวเองน้อย ๆ
"ยุนโฮ ! "
"แล้วนี่อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะแจจุง ว่านายจะทำอะไรไอ้ชางฮยอก "ไม่พูดเปล่าร่างหนาของยุนโฮ
ค่อย ๆ บดเบียดร่างเล็กของแจจุงให้ชิดติดกำแพงเข้าไปเรื่อย ๆอีก
"ทำอะไร ยุนโฮนายอย่าคิดว่าคนอื่นเค้าจะมีความคิด ต่ำ ๆ แบบนายกันหมดสิ "เวลานี้ไม่มีอีกแล้วคิดแจจุงคนเดิมคนที่จะมานั่งเสียใจกับคำพูดของตัวเอง บอกแล้วนับจากนี้จะมีแต่ คิมแจจุงคนใหม่ !
"ต่ำงั้นหรอ ? หึ งั้นนายอยากลองดีกับคนต่ำ ๆ แบบนี้มั๊ยล่ะ ? "
TBC
Talk to u
อ่า จบกันไปได้เสี๊ยทีตอนนี้ ฮ่า ๆ สั้นเน๊อะ แต่เดี๋ยวจะต่อตอนใหม่แล้วค่ะ
หายห่วงไรท์เตอร์เริ่มได้สมองกลับมาแล่ว วววว ดีใจ * *
ขอบคุณคอมเม้นนะค่ะ ส่วนอิหมี เกลียดมันได้ค่ะ 5555+
อ้อ เพลงประกอบฟิค เพลง Always be mine ของ FT.ISLAND ค่ะ ไปหาฟังกันได้นะ เพราะดี ^ ^
เม้นมา ปัญญาเกิดนะเอ้อ
เพื่อนรักอิหมีมัน ในชีวิตจริง
คนนี้แหละ
VVV
V
ความคิดเห็น