ความคิดเดะๆ

ลำดับตอนที่ #1 : โรงเรียนใหม่

     เรื่องที่กำลังจะอ่านต่อไปนี้ ก็คงจะเป็นเรื่องที่เด็กเฟรชชี่อย่าง ม.1 ซึ่งเพิ่งเข้าโรงเรียนใหม่ ต้องเจอทุกคน ไม่ว่าจะสูงต่ำดำเตี้ย สวยขี้เหร่ รวยจน มันก็ต้องมีเจอซักครั้งในชีวิตในรั้วโรงเรียนแน่นอน ไม่ว่าจะใหญ่มาจากที่ไหน ลูกเต้าเหล่าใคร มาอยู่ที่นี่เหลือศักดิ์ศรีแค่น้องสุดท้อง แทบไม่มีโอกาสอ้าปากโต้ตอบใดๆทั้งสิ้น



     โดยเฉพาะกับพวกรุ่นพี่



     เอาล่ะ ไหนๆก็จะเป็นพี่ ม.2 แล้ว ขอบ่นหน่อยเหอะ ไม่งั้นคงอกแตกตาย



     เริ่มตั้งแต่เหยียบเท้าแรกเข้าประตูโรงเรียน ตอนนั้นจะเป็นช่วงที่เกร็งสุดๆ นักเรียนใหม่ส่วนมากจะแต่งตัวเนี้ยบตั้งแต่หัวจดเท้า เสื้อกระโปรงจะต้องไม่มีรอยยับ หัวเรียบแปล้ ถุงเท้าขาวจั๊วะ รองเท้าหนังดำต้องเงาขนาดส่องแทนกระจกได้ เดินเข้ามาอย่างมาดมั่น ก้มหัวเคารพอาจารย์ และก้าวต่อไป เชิดหน้านิดๆประมาณว่า ตูน้องใหม่เฟ้ย



     ทานโทษเถอะค่ะ พอเดินเข้ามาได้ซักสี่ห้าเมตร ก็จะเจอแล้ว เจ้าพวกรุ่นพี่ผู้ชาย ม.ปลายทั้งหลาย นั่งเรียงกันเป็นตับ บางทีก็นั่งล้อมวงบนม้าหินอ่อน คุยกันเอ็ดตะโร



     นี่ถ้าไม่เห็นอยู่ในชุดนักเรียนคงจะนึกว่าพี่แกจะมานั่งก๊งเหล้า



     นั่งไม่นั่งเปล่า รู้สึกปากจะว่างจัด ว่างมากซะจนต้องบริหารปากทุกเช้า กลัวสนิมขึ้นหรือไงคะ แหม ถ้าคุณพี่ไม่พูด ไม่มีใครเค้าหาว่าเป็นใบ้หรอกค่ะ



     เพราะคุณพี่เขาจะเอ่ยปากทักทุกคนที่เดินเฉียดเข้าใกล้ ประมาณว่า ‘น้อง ไปไหนจ๊ะ พี่ไปส่งมั้ย’ หรือ ‘น้อง เก็บของให้พี่หน่อย หัวใจพี่หล่นอยู่ตรงนั้นน่ะ’ ไม่ก็ ‘น้องเดินดีๆนะจ๊ะ ระวังสะดุดความรักพี่ล่ะ’ ได้ยินแล้วจะอ้วกค่ะ ตัวเองก็เคยเจอมาบ้างแล้ว รำคาญจัดทนไม่ไหวเลยต้องหันไปมองด้วยสายตาแบบว่า



     พี่คะ นี่โรงเรียนนะคะไม่ใช่ซาฟารีเวิลด์



     อย่าไปสนใจค่ะ สะบัดหน้าไปเลย เดินต่ออย่างมาดมั่นอย่าไปสนใจ อย่าหันไปมอง ทำหูทวนลมเข้าไว้ ถ้าทนไม่ไหวจริงๆแนะนำให้ใช้ธรรมะเข้าข่ม พุทโธ..ธัมโม..สังโฆ..



     แนะนำนะคะว่าถ้าเจอเจ้าพวกนี้ ต้องหัดหน้าด้านเข้าไว้ เพราะถ้าหน้าไม่ด้านจะถึงกับทนไม่ได้ ร้องห่มร้องไห้ไปเลยก็มีค่ะบางคนเนี่ย



     ถ้าด้านมากจริงๆ อนุญาตให้โต้กลับไปให้หนำใจเลยค่ะ ใช้สิทธิ์ความเป็นรุ่นน้องให้เต็มที่ เอ็งปากสุนัขกับตูได้ ตูก็ปากสุนัขกับเอ็งได้เหมือนกันแหละวะ (ชักยังไงๆ)



     นินทาพวกรุ่นพี่ ม.ปลาย ไปพอหอมปากหอมคอ คราวนี้ลองหันมาพูดถึงรุ่นพี่ผู้หญิง ม.2 ม.3 บ้าง อันนี้จะต่างกับพวกที่แล้วดั่งฟ้ากับเหว



     จากพวกเพศผู้ทั้งหลายที่สิงสถิตอยู่ในชุดนักเรียนเรียบร้อย แต่ปากนี่รู้สึกจะเป็นอย่างอื่น มาเจอกับรุ่นพี่ ม.2 ม.3 เป็นพวกแบบว่า แต่งตัวมาโรงเรียนยังกับจะไปเดินแฟชั่น



     ก็ไม่รู้เหมือนกันล่ะนะว่าทำไม ชุดพละที่ดูเป็นสัญลักษณ์อย่างหนึ่งที่สำคัญของโรงเรียน พวกรุ่นพี่ทำซะป่นปี้ แม่เจ้าประคุณจะสั่งซื้อกางเกงยืดไซส์ใหญ่สุด ทั้งๆที่ตัวเองหุ่นดียังกะโอเด็ต ใส่ไซส์ sss ก็ยังได้ แต่ไม่ทำค่ะ คุณเธอจะสั่งไซส์ xxl



     ใส่ให้ชายขากางเกงมันลงไปกองอยู่ตรงข้อเท้า เอวก็หลวมโคร่ง กระตุกนิดเดียวคงร่วงแหมะ



     ใส่เข้าไปได้ยังไงคะ



     ถัดมาที่เสื้อพละ อันนี้จะต่างกับกางเกงมากๆเลยค่ะ พวกเธอจะสั่งซื้อไซส์เล็กที่สุด อย่างเบอร์ sss ประมาณว่าใส่ให้มันเน้นทรวดทรงองค์เอว ไม่ได้นึกถึงหุ่นตัวเองที่ผอมยังกะแหนม ถึงบางคนจะหุ่นดีก็เถอะ ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่แค่นั้น พี่เค้าจะไปสั่งให้ร้านตัดเสื้อตัดเอาชายเสื้อกับแขนเสื้อออก จนแทบจะเป็นเสื้อแขนกุด เอวลอย เรียกได้ว่ายกมือชูทบาสทีเดียวเห็นไปถึงรักแร้



     เจอะครั้งแรกนึกว่าบ้านคุณเธอยากจนเสื้อผ้า



     ผ่านชุดพละมาแล้ว ต่อไปชุดนักเรียนบ้าง



     เสื้อนักเรียนสีขาว หูกระต่ายสีกรมท่า คุณพี่สุดสวยของเราจะไปตัดเสื้อให้มันสั้น ส่วนหูกระต่ายก็จะติดเข็มกลัดไว้ใต้ปกเสื้อ ให้มันห้อยยาวลงมาถึงพุง ทีนี้มันก็ปิดไม่มิดสิคะ ก้มทีนึงเห็นไปถึงสะดือโน่น



     ส่วนกระโปรงสีกรมท่า ถ้าจะใส่ให้ดูดีจะต้องยาวเกินเข่าลงมาประมาณ 5 ซม. ค่ะ



     แต่นี่ท่านพี่เธอหน้ามืด รีบแจ้นไปให้ร้านตัดทันทีที่ซื้อเสร็จ ไม่รู้เหมือนกันว่าพระมารดาเธอจะว่ายังไงบ้าง แต่มันเป็นไปแล้วค่ะ สั้นเหนือเข่าขึ้นมาเกือบสองคืบ นั่งไขว่ห้างทีเห็นไปถึงไหนต่อไหน      



     ประทานโทษ คุณเธอชอบมากมายค่ะ นั่งหัวร่อต่อกระซิกกันสนุกสนาน พวกเพศผู้ทั้งหลายเดินผ่านมองมาเห็นเข้า น้ำลายงี้ไหลยืดเป็นทาง



     ยังค่ะ ยังไม่หมด



     สาวน้อยทั้งหลาย อายุ 15-16 ก็ประมาณ ม.3 พวกหล่อนๆจะเดินเกาะกลุ่มกันเป็นสิบ ขวางถนนหนทางจราจรติดขัด ดูแต่ละคนนะคะ ผมซอยทั้งหัว ยาวเกือบถึงบ่า มองไกลๆ พระเจ้าจอร์จช่วย! ยังกะผีชัตเตอร์แน่ะค่ะ นึกภาพดูสิ หน้าขาวว่อก ปากแดงเหมือนเพิ่งกินลาบเลือดเสร็จหมาดๆ ผมดำยาวปิดหน้าปิดตา



     สยิวสยองซะไม่มี(ดี)



     อีกอย่างหนึ่งก็คือ คำพูดคำจาค่ะ



     โห ต้องเรียกได้ว่าคาดไม่ถึง เพราะบางคนหน้าสวยยังกับนางงามจักรวาล แต่งตัวเรียบร้อย ถูกระเบียบ แต่พอเปิดปากพูดเท่านั้นแหละ



     แหม สิงสาราสัตว์จากป่าซาฟารีงี้โผล่ออกมาเป็นฝูงเลยค่ะ ขัดกับหน้าตาจริงๆ



     อย่างนี้มั้งคะ ใครๆเค้าถึงบอกว่า ‘อย่าดูคนแค่ภายนอก’ ต้องมองให้ลึก ลึกเข้าไปถึงจิตใจ (แต่..อย่าลึกแค่ก่อนถึงจิตใจนะเฟ้ย แบบนั่นเค้าเรียกหื่นกาม)



     พวกพี่ผู้หญิงก็เช่นเดียวกันค่ะ จะนั่งเป็นก๊กเป็นเหล่า กลุ่มละประมาณ 7-8 คนเป็นอย่างต่ำ เมาท์แตกค่ะ (ปกติตัวเองก็เป็นงั้นเหมือนกัน)

แต่นี่คุณเธอไม่พูดเปล่า ดันด่ากันข้ามหัว ประมาณว่ามีรุ่นพี่สองกลุ่มนั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อน แล้วเรานั่งอยู่ระหว่างกลาง ตอนแรกๆก็แซวกันตาม

ประสา ตอนหลังมาชักกำเริบ ด่ากันข้ามหัว บางทีรุนแรงถึงขั้นตบตีหามส่งโรงพยาบาล เผอิญโรงเรียนตัวเองขนาบข้างด้วยโรงบาลและวัด ถ้าเกิดเลือดตกยางออกก็หามส่งโรงหมอ ถ้าขาดใจตายก็ส่งเข้าเมรุเผาได้เลย



     หรือถ้าโชคร้ายก็อาจโดนลูกหลง



     มีวิธีสังเกตดังนี้ค่ะ



1.หลีกเลี่ยงจากการนั่งโต๊ะใกล้ๆกับพวกรุ่นพี่ผู้หญิงที่หน้าตาละม้ายคล้ายคลึงผีเกาหลี เพราะพวกนี้แหละตัวดีนักแล



2.ถ้าเกิดโดนพวกนี้มองแบบแปลกๆเมื่อไหร่ ให้รีบจองโต๊ะใหม่แล้วเผ่นโดยเร็ว



3.พยายามอย่าไปมองหน้าพี่เค้า จะใครก็ตามแต่ เพราะถ้ามองแล้วอาจเป็นเรื่อง ตัวเองเคยมีประสบการณ์แล้วค่ะ แต่ว่าเพื่อนโดนค่ะ



     “น้อง มองไร”



     “ไม่ได้มองนี่”



     “ไม่ได้มองอะไรน้อง เนี่ยจ้องอย่างงี้ไม่ได้เรียกว่ามองเหรอ หาเรื่องเหรอน้อง”



     “ก็หนูไม่ได้มองพี่นี่ หนูมองสนามฟุตบอลต่างหาก”



     “เถียงเหรอน้อง อยากโดนพี่ตบเหรอ ได้เลยสนองให้”



     ผัวะ! พลั่ก! ฯลฯ……..



     ก็มันเป็นซะอย่างงี้ไงคะ อยากจะบอกพี่ๆเธอเหลือเกินว่า



     คุณพี่สุดสวยคะ คุณแต่งตัวสวยเพื่ออะไรคะ แต่งให้คนมองใช่มั้ย ที่นี้พอคนมองคุณกลับมาด่าเค้าว่าหาเรื่อง พอคนไม่มองก็หงอยเป็นกระดี่ขาดน้ำ ถ้าเป็นแบบนี้อย่าไปแต่งตัวเลยค่ะ ทำลายภาพลักษณ์ตัวเองเปล่าๆ



     จบแค่นี้แหละ ถ้ากระทบใครก็ขอโทษเป็นอย่างสูงนะคะ แต่โรงเรียนของเราเป็นแบบนั้นจริงๆ