คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 จันเจ้าคือชื่อของนาย? (1/2)
บทที่ 3 จันเจ้าคือชื่อของนาย? (1/2)
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ที่ผมเกลียดนัยน์ตาของเขา หน้าตาของเขามันกวนประสาทสิ้นดี รอยยิ้มที่ดูแล้วก็ต้องอึดอัด มันเยาะหยัน? หยาม? คลุมคลั่ง?
ผมเหนื่อยอึ้ง เมื่อมีร่างโตของไบรอันตามหลังมาเพื่อทำรายงานด้วยกัน ที่ห้องสมุดวิทยาศาสตร์
เพราะกิ่งเสนอเพื่อนๆ ในกลุ่มให้ผมมาจับตามองไบรอันทำรายงาน พวกเขาล้วนไม่มั่นใจว่าเด็กเกเรคนนี้ว่าจะทำจริงๆ มั้ย แต่ตัวเองก็ไม่อยากเป็นคนเฝ้า จึงเลือกผมมาแทน
ต่างก็อ้างกันว่าเพราะผมเคยอยู่ห้องเดียวกันกับไบรอันมาก่อน
รองเท้าทั้งสองคู่ถูกวางอยู่ด้านบนชั้นข้างกัน ขนาดไซส์มันค่อนข้างแตกต่างกันมาก ยังไม่ทันจะเดินเข้าไป ร่างเล็กคุ้นเคยก็เดินเข้ามาหา "อ้าว! จัน มาทำไรที่ห้องสมุดล่ะเนี่ย ไม่ไปซ้อมดนตรีหรอ"
อิ๋งอิงมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า ทำเอาผมรู้สึกผ่อนคลายตาม "มาทำรายงานอ่ะเลยไม้ได้ไปชมรม แล้วอิงไม่ไปหาใบไม้หรอ" ผมถาม
"อีกสักพักแหละ ไม้ยังไม่ลงมาเลย เห็นว่าวันนี้มีคาบแปด"
"อ๋อ"
"แล้วนี่ใครอ่ะ" อิ๋งอิงถามขึ้นเมื่อสังเกตเห็นคนเกเรเดินมาข้างๆ ผม ทำตัวราวกับเพื่อน เธอขมวดคิ้วลงเล็กน้อย
"เพื่อนในกลุ่มรายงานเดียวกันน่ะ"
"ห่างเหินจัง" คนที่เงียบมาตลอดพูดขึ้นแทรก ส่งผลให้อิ๋งอิงต้องมองหน้าเราทั้งคู่ไปมาอย่างอึดอัดใจ
"เอ่อ งั้นเราไปก่อนดีกว่า จันอย่าลืมคอลมาล่ะ" เธอแย้มยิ้มออกมาพยายามจะไม่ทำให้บรรยากาศกดดันเพิ่มขึ้น
ผมโบกมือลา ร่างเล็กของแฟนเพื่อนก็ลับตาไปจากบริเวณห้องสมุด
ผินหน้ามามองคนข้างๆ ด้วยความที่สูงไม่เท่ากัน ผมจึงต้องเงยหน้าถาม "เมื่อกี้นายพูดอะไรออกมา" เราประสานสายตากันอย่างไม่ยอมลดละ
"กูพูดผิดหรอ" ไบรอันไม่ได้ตอบ หากแต่ยิ้มกวนๆ ตามฉบับของเขา นัยน์ตาสีน้ำข้าวของเขากำลังมองร่างของผมอยู่
ผมเกลียดสายตาของมัน
"ไม่ต้องปากมาก"
"มึงเกลียดกูตั้งแต่เมื่อไหร่วะ" ไบรอันไม่ยอมเงียบปาก เราทั้งสองเดิมเหลื่อมล้ำกันมาพอสมควร ผมกำลังจะเดินเข้าไปด้านในห้องสมุดก็เป็นอันชะงัก
แต่สุดท้ายผมก็ไม่ได้ตอบ...
เราทั้งสองกำลังนั่งทำรายงานอยู่ในห้องสมุด เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ร่างกายที่ดูดี ใบหน้าแสนหล่อเหลา เดินเข้ามาด้านในห้องสมุดผ่านจุดที่ผมนั่งไปพร้อมกับเพื่อนๆ
พี่ผา...
"เวลาชอบใครเขาบอกไม่ต้องมองเยอะจนเขารู้ตัวนะ" ไอ้คนข้างๆ ผมที่กำลังจดรายงานยิกๆ แต่ไม่ถึงกับไม่เรียบร้อย ตัวหนังสือของไบรอันเป็นระเบียบมาก เขาปล่อยมือจากปากกาพลางผลักหัวของผมอย่างแรง
เฮ้! เราไม่ได้สนิทกันจนต้องเล่นหัวกันอย่างงี้นะ
ผมแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจหยีตาใส่พร้อมย่นจมูก
ไบรอันชะงักไปเล็กน้อย เขาอมยิ้มเล็กๆ หลังจากนั้นผมก็รู้สึกตัวว่าเผลอทำท่าทางแบบนี้อีกแล้ว ...มันน่าอายมากๆ
"อย่าไปทำหน้าอย่างงี้ใส่ใครล่ะ"
"หน้าเรา ยุ่งไรด้วยอ่ะ...โอ้ย" ผมถูกดึงจมูกอย่างหนักหน่วง เขาไม่ยั้งมือ ผมกำลังโดนทำการกระทำแสนเลวร้ายใส่!
ฮือ จะฟ้องพ่อ
"พูดเพราะๆหน่อย"
"เราก็พูดเพราะอยู่ตลอดแหละ"
"เอ่อ น้องๆ ครับพวกพี่ขอหนังสือเล่มนั้นได้มั้ยอ่ะ พอดีมีเรื่องด่วนต้องใช้" ในขณะที่ผมกำลังทะเลาะกับไบรอัานอยู่ เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของพี่ผาก็พลันเดินเข้ามาหา
เล่มไหนกัน? อยู่กับผมก็มีแค่หนังสือเคมีม.5 นะ พวกเขาต้องการอะไรหรือ
"ครับ?" ผมขานรับด้วยความไม่มั่นใจ
"เคมีมอห้าอ่ะ" พี่ผาแทรกเข้ามาในวงสนทนา ผมได้แต่มองอย่างเลิ่กลั่ก ความหล่อทะลุหัวใจนี้มันเกินจะรับไหว
แน่นอนว่าผมไม่กล้าพอจะส่งหนังสือให้กับมือพี่ผา ไบรอันเหมือนจะสังเกตแต่แรกก็เป็นคนหยิบให้เขาแทน "นี่ครับ แต่เอามาคืนจันเจ้าก่อนกลับบ้านด้วยนะครับ เขาต้องใช้อ่าน"
น่าเกลียดที่สุด นัยน์ตาของไบรอันวาววับราวกับคนจับผิดอะไรได้ ผมหลุบตาหนีอย่างขัดเขิน
"จันเจ้า? ชื่อของนายหรอ" พี่ผาถามโดยไม่เกรงใจอะไรมาก ก็แหงสิพี่เขาอยู่มอหกแล้ว แถมยังดังในโรงเรียนนี้มากๆ ทำอะไรก็มีแต่คนชื่นชม
พยักหน้าหงึกหงัก "ครับ ใช่ครับ"
"ชื่อผู้หญิงชะมัด เออๆ เดี๋ยวเอามาคืน" เขาบ่นให้ผมได้ยิน แล้วโบกหนังสือไปมาเป็นเชิงว่าไปละ ผมไม่ติดใจอะไรนอกจาก...ชื่อผู้หญิง?
ฮือ พ่อครับ ทำไมตั้งชื่อนี้ล่ะครับ
แต่ผมคิดในแง่ดีว่านี่อาจจะเป็นความประทับใจในการพบเจอกันครั้งแรกก็ได้ เพราะอย่างไรผมก็ชอบพี่ผาเขาจากชื่อเช่นกัน
ผีผา...
จันเจ้า...
หาความประทับใจจากตรงไหนเอ่ย? หาเจอให้สิบคะแนน โถ่เอ้ย! มันคงจะมีให้หรอก ชื่อของพวกเรามันประหลาดจนน่าน้อยใจแทนพ่อแม่ที่ตั้งให้มากเลยนะ ฮึ่ยๆ
ผมที่กำลังอยู่ในภวังค์ความคิดก็เป็นสะดุ้งเพราะได้ยินเสียงหัวเราะขบขันของไบรอัน
"อะไร"
"ตลก"
"ตลกอะไร"
"มึงทำหน้าเหมือนแดกยาที่แบบพ่อแม่บังคับแดกอ่ะ"
ห้ะ? ผมเอียงคออย่างงงงัน หน้าผมเหมือนอะไรนะ
"เฮ้อ สรุปมึงเป็นคนยังไงวะ"
"ไม่ใช่ว่ารู้อยู่แล้วหรอ" ผมโพล่งถามขึ้น
เขาส่ายหน้าตอบ "ไม่ดิ ใครแม่งจะไปรู้ใจคนอื่นไปซะทุกเรื่องวะ"
ผมนิ่งเงียบไป...ถึงไบรอันจะพูดอย่างนั้นแต่ผมก็ไม่ยอมรับหรอกนะว่าจะเกลียดดวงตาของเขาน้อยลง
มันอยู่ในความทรงจำผมมานานแล้วหนิ จะให้ทำใจลืมๆ ไปก็ยากอยู่ ต่อให้จะเป็นคนละคนแต่ผมก็อยากจะปิดกั้นตังผมกับเขาเอาไว้
"ทำหน้าคิดมากอีกละ มึงนี่" เขาเขกหน้าผากผมเสียงดัง อ่า...ใจลอยอีกละ
อยากจะเถียงไปว่าเราไม่ได้สนิทกันสักหน่อย แต่พูดไม่ออกเลยแฮะ
---------
เรื่องนี้ไม่เชิงว่าหวานแหววนะคะ เพราะมันเป็นเรื่องที่สะท้อนแง่มุมของแต่ละคน เราคิดไว้แล้วว่าแนวมันประมาณนี้ อาจจะไม่ฟินๆ นักแต่ขอบอกว่าท้ายเรื่องนี่แซ่บอยู่ๆ 555
----------
ความคิดเห็น