คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เกือบตาย
"โอ้พระเ้านี่ันรอมาไ้ยัไเนี่ย"
เธอ่อยๆ ลุึ้น ร่าายเ็มไป้วยบาแผลาารวิ่หนี เธอเินเ้าไปในป่า่อนะนั่พิหลั้นไม้ เธอรู้สึหิวและเหนื่อย เธอูบาแผลอเธอ่อน มีระสุนฝัหนึ่นัฟัเ้าไปในา เธอหลับาปี๋อยู่รู่หนึ่่อนะัระสุนออ
"โอ๊ยายสิพระเ้า"
เธอหายใหอบ่อนทีู่่ๆะมีเสียฝีเท้าอทหารรัสเีย/โเวีย2 นเินใล้เ้ามาเ็สาวลุึ้น่อนะเ้าไปหลบในโพรไม้เหล่า้าศึไ้เินลมาที่ายฝั่พวเา่ออไฟ
"ริหรอที่พวเยอรมันับเราไ้เป็นพันธมิรันแล้ว"นายทหารโเวียนหนึ่เอ่ยถาม
"ใ่"เพื่อนอเาอบลับ
"ให้ายสิทำไมเราถึเป็นพันธมิรับพวนี้ล่ะ"
"ันไม่รู้แ่เท่าที่ันไ้ยินนายพลบอว่าะไปบุโปแลน์้วยันละมั้"
"ริหรอวะ"
"นี่ทหารอเราำลัเป็นพันธมิรับรัสเียนะหรอ"ไอริสเอ่ย
“ันว่าอย่านั้นแหละแ่ถึั้นในผละบออย่านั้นัน็ไม่่อยเื่อเสียเท่าไหร่”
พวเาสอนระทืบอไฟนับ่อนะเินาไป
เธอ่อยๆ ลานออมาาโพรไม้่อนะเินไปหยิบระป๋อที่วาทิ้ไว้ เธอนำไปล้าน้ำ
"บาทีนี่อาะใ้ประโยน์ไ้"
เธอหันหลัเินลับเ้าไปในป่า เธอเินไปเรื่อยๆ ่อนะล้มลนอนลาป่าเพราะเิน่อไม่ไหว
เธอมอึ้นไปบนท้อฟ้า ท้อฟ้าำรามเป็นสัาว่าฝนำลัะหล่นลพื้น เธอวาระป๋อไว้้าๆ เพื่อรอฝน ฝนโปรยปราย หิสาวนอนท่ามลาสายฝนอันเย็นยะเยือ เธอยืนึ้นและเินไปที่้นไม้และนอนลอย่าหมแร
ทหารเยอรมันสอนที่ลาระเวนป่าอเัสบัเอิพบเธอนอนหมแรบนพื้น
“โอ้พระเ้า นี่มันบ้าอะไรันเนี่ย”
บัเอร์แห่หนึ่อเยอรมัน
"เออผู้ารอเลอร์รับ"
"เป็นยัไบ้า"
“ปิ แ่ระหว่าที่เราลาระเวน เราพบสิ่นี้่อน”
"อะไร"
อเลอร์เินไปูว่าเ้าหน้าที่พบอะไรเาไ้พบับวาอเ็สาวที่้อมอเา้วยวามอ่อนโยน
"โอ้พระเ้านี่มันอะไรันวะเนี่ย"
บบบบบบบ
เป็นไบ้าสนุหรือเปล่าอนนี้ั้ใแ่มาเลยนะถ้าผิพลารไหน็สามารถิมไ้เลยนะะ
ความคิดเห็น