Erotic

"เชี่ย!!! คบกันจริงดิ!!???" เสียงตะโกนของเพื่อนสุดรักสุดหวงของผมดังกระหึ่มข้างสองหูเต็มๆทำเอาเกือบหูบอด จนคนข้างๆหันมามอง

"พูดเชี่ยไรเสียงดังว่ะไอ่ฟี คนเขาหันมามองเเล้วโว้ย!"

"เห้ย! มองไรกันว่ะ!?" พอหลังมันพูดจบสายตานับสิบคู่ที่หันมามองก็ค่อยๆลดลงอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก็เพราะใครๆก็รู้ว่าไอ่ฟีมันนักเลงเเค่ไหน ขนาดรุ่นพี่มันก็เคยไปท้าต่อยมาเเล้ว

"มึงไม่กลัวเพื่อนมันเกลียดหรอว่ะ พูดซ่ะขนาดนั้นน่ะ" ผมรู้สึกว่าเพื่อนทุกคนก็พลอยหลบสายตาผมด้วยนะเวลาอยู่กับไอ่ฟีมัน

"กลัวทำไมว่ะ พวกมันไม่ใช่พ่อกูนิ" ทุกทีมันจะไม่เป็นเเบบนี้หรอกถ้าเมื่อปีที่เเล้วมันไม่ไปคบกับรุ่นพี่ที่จบไปเเล้ว นี่ก็ขึ้น ม.2 มาได้เทอมเดียวนิสัยไอ่ฟีก็
เปลี่ยนไปด้วยจากที่เฟรนลี่จนมีเพื่อนนับไม่ถ้วนก็กลับกลายมาเป็นว่าทุกคนกลัวมันซ่ะงั้นเเละอีกอย่างผมก็ไม่รู้ด้วยว่าผมคบกับมันได้ยังไง

"ป่ะมึงเเดกข้าวกันเดี๋ยวก็เที่ยงล่ะ"

"ครับๆไอ่คุณเพื่อนสุดหวง!" ขอประจบสักทีเหอะหมั่นไส้มันชะมัดศัพท์ชวนพูดดีๆมีไม่ใช้ อย่าง 'ป่ะไปกินข้าวกัน' ถึงพูดเเบบนั้นก็ขนลุกเปล่าๆขอเเบบนี้ดีกว่า 
คิดเเล้วไม่วายมองมันเดินนำหน้าไปก่อนเเละวิ่งตามไปทีหลัง

.
.
.

"ป้าครับเตี๋ยวชามดิ"

"ได้เเล้วๆ อ่ะนี่ เส้นเล็กน้ำใสไม่ใส่กระเทียม"

"โหป้ารู้ใจผมนิ"

"โหย เห็นเอ็งมาสั่งอย่างนี้ทุกวันเรื่องอะไรจะจำไม่ได้"

"ฮ่าๆๆ นี่คร๊าบ~ 25 ของป้า"


รู้มั้ยว่าการที่นั่งกินข้าวเเล้วดูสกิลการสั่งก๋วยเตี๋ยวของไอ่ฟีฟ่ามันก็หนุกไปอีกเเบบน่ะครับ เหมือนคนล่ะคนกับตอนอยู่ในห้องเลยล่ะ

"เห้ยน้องพี่นั่งด้วยดิ" ผมหันขวับไปมองเสียงที่สะกิดเรียกเเต่ก็ต้องหน้าเเดงเเปร๊บอ่อนๆเพราะคนที่เรียกผมคือคนที่ผมบอกไอ่ฟีว่า 'คบกันเเล้ว' ในตอนเช้า

"อ้าวบูมเองหรอ พี่ก็นึกว่าใคร" รอยยิ้มที่ผุดขึ้นบนใบหน้าเรียวคมของพี่ 'เกมส์' พอมองเเล้วใจผมก็กระตุกเต้นเเทบไม่เป็นจังหวะจนต้องกลบเกลื่อนด้วยการเเหย่คำกวนๆ

"อะโด่ว พี่จำผมไม่ได้เเล้วหรอครับ"

"หึ ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ 'เเฟน' พี่ทั้งคน เเค่ไม่ได้มองจากข้างหน้าสักหน่อย" มือหยาบของพี่เกมส์ยกขึ้นลูบหัวผมเบาๆทำเอาผมหลุดยิ้มเพราะเคลิ้มไปตามๆน้ำ เเต่ไม่นานหรอกครับเพราะเสียงของเพื่อนสุดหวงมันขัดจังหวะซ่ะก่อน

"อ้าว ไงพี่เกมส์" หลังจากที่กล่าวคำทักทายกับพี่เขาเสร็จไอ่ฟีมันก็วางชามก๋วยเตี๋ยวลงเเล้วนั่งฝั่งตรงข้ามผม ก่อนที่เสียงซดเส้นเล็กอย่างตะกละตะกลามของไอ่ฟีจะดังขึ้น จนผมกับพี่เกมส์ต้องส่ายหัวเอือมระอากับท่าทางเเบบนั้นของมัน

"พี่ไปสั่งข้าวก่อนนะเดี๋ยวกลับมา" พูดจบพี่เกมส์ก็เดินไปสั่งข้าวที่ร้านมานั่งกินกับผมสองคน บทสนทนาก็เป็นไปอย่างเรียบง่ายเหมือนคุยกันทั่วๆไป