ความทรงจำผมไม่มีอะไรมากหรอกครับ [จบ]

ลำดับตอนที่ #5 : เส้นทางการเป็นไปของโลกที่วุ่นวายแห่งนี้...กับการตัดสินใจของมิซารี่

---

ควรเปิดดู

"……" พูดปกติ

'……' พูดในใจ

[……] คอมเม้น

‘……’ เสียงย้อนอดีต

"""""………""""" เสียงฝูงชน

"……" พูดคุยในความทรงจำ

'……' พูดในใจในความทรงจำ

""""………"""" เสียงฝูงชนในความทรงจำ

*…… เสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนินเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูด *ยกเว้นเสียงคำราม

---

ตัดไปที่กลางอากาศที่ตอนนี้ไทโยกำลังแว้นF-14และหมุนตัวควงไปมาอย่างสนุกสนานอยู่

ไทโย"วู้ หู้วว!!!"

ยูคิ"โยว นั่งด้วยสิ"

ยูคิที่หลังจากวาร์ปออกมาก็ได้มานั่งที่นั่งด้านหลังของเครื่องก็ได้ขออนุญาติไทโยนั่ง

ไทโย"ได้เลย!!! มาแว้นกลางอากาศด้วยกันเถอะ"

ยูคิ"ได้เลย!!! วู้ หู้วว!!!"

ถึงแม้ว่าจะไม่ต้องขอเลยก็ได้ตามทีเถอะ แต่วาสมันก็เป็นมารยาทล่ะนะ

ไทโย"คงจะโดนประธานาธิปดีนั้นพูดเรื่องส่วนตัวของนายมาอ่ะดิ"

ยูคิ"ก็ประมาณนั้นแหละ"

ไทโย"แล้วนายจะไปหยู่ไหนต่อล่ะ?"

ยูคิ"อาจจะไปจักรวาลคู่ขนานไม่ก็ออกจากพหุจักรวาลนี่ไปเลย"

ไทโย"ไม่อยู่ดูหน่อยหรอ?"

ยูคิ"ไม่อ่ะ สิ่งที่ฉันต้องการก็คือให้ผู้คนเชื่อในตนเองมากกว่าจะเชื่อในพระเจ้าน่ะ เพราะงั้นตอนนี้มันผิดความตั้งใจเดิมของฉันไปแล้วล่ะนะ…เฮ้อ เอาจริงๆก็อยากอยู่ดูนายล่ะนะ นายเป็นคนไม่กี่คนที่ทำให้ฉันนึกถึงวันเก่าๆได้"

ไทโย"เก่าๆนั้นกี่ล้านไม่สิกี่ล้านล้านล้านปีแล้วล่ะ"

ยูคิ"555 มันนานกว่านั้นเยอะมากๆเลยว่ะพวก!"

ไทโย"งั้นหรอ เดินทางต่อให้สนุกล่ะกัน ถือว่านี่คือคำอวยพรของชายธรรมดาต่อพระเจ้าล่ะนะ"

ยูคิ"อ่า ได้เลยฉันจะทำตามที่นายอวยพรให้เองไปล่ะ"

แล้วยูคิก็ลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะวาร์ปหายตัวไป…

ไทโย"อ่า…ลาก่อนแบบตลอดการนะเพื่อน"

แล้วเพลงที่เคยอัดเอาไว้และไม่คิดว่าจะได้เปิดมันก็เล่นขึ้นมา…

ไทโย"…อ่า"

(ไรท์:แขกรับเชิญไปซ่ะแล้ว)

ส่วนสถานการณ์โลกตอนนี้ค่อนข้างวุ่นวายตั้งแต่ระลอกแรกคือการยืนยันว่าโลกกระจกมีอยู่จริง กับการติดต่อครั้งแรกของทั้งสองโลก ส่วนระลอกที่สองก็คือครั้งล่าสุดก็คือการปรากฎตัวของพระเจ้าที่มีการยืนยันไปแล้วด้วยพลังของการสร้างสรรค์จักรวาลแล้วขว้างเล่นโชว์ไปหนึ่งที

(*ไรท์ไม่ได้อยากหรือมีเจตนาลบหลู่นะ)

[อย่างงี้ก็แสดงว่าศาสนาพวกนั้นก็ผิดหมดเลยน่ะสิ!?]

[แล้วพระเจ้าของศาสนาอื่นล่ะ! มีไหม]

[ล้มไปเลย! ฉันจะนับถือพระเจ้านั้นเพียงคนเดียว!]

[เดี๋ยวสิ! ขนาดตัวของพระเจ้าเองยังไม่อยากให้ถูกเปิดเผยเลยนะ แสดงว่าเขาไม่ต้องการให้พวกเรารู้น่ะสิและบูชาน่ะสิ!]

ทางด้านศาสนาต่างๆในโลกกำลังสั่งครอนแบบสุดๆเพราะชายที่ถูกเรียกว่าพระเจ้าได้ปรากฎตัวออกมาแล้วและยังไม่ตรงกับพระเจ้าศาสนาใดเลยด้วย แถมยังแสดงพลังออกมาแล้วด้วยทำให้ไร้การคำโต้แย้งไปโดยปริยาย

ผอ."โลกวุ่นวายไปโคตรเยอะเลยแฮะ…"

ส่วนภายในห้องประชุมทุกคนต่างตกตะลึงไม่หายกับการที่พวกเขาอยู่ใกล้กับพระเจ้ามาโดยตลอด

เรน"ยูคิ คือ พระเจ้า…เรื่องที่ฉันเคยด่าและแกล้งอภัยให้ฉันด้วยเถอะนะ"

ซึ่งตอนนี้เรนกำลังพึมพำอยู่คนเดียว

ตัดไปที่สาขาป้องกันภาคพื้นหลัก

หัวหน้าฝ่ายภาคพื้น"ผมจะขอให้คุณกับเพื่อนร่วมทีมอีก 19 คนเข้าไปในRaidgateให้หน่อยเพื่อที่พวกเราจะหาวิธปิดมันได้ แน่นอนภารกิจครั้งนี้…มันอยู่ที่ตัวคุณด้วยนะว่าจะรับหรือไม่รับ…"

มิซารี่"เรื่องนั้น…งั้นขอตัวกลับไปตัดสินใจที่ห้องของดิฉันเองได้ไหมค่ะ?"

หัวหน้าฝ่ายภาคพื้น"ผมไม่ได้ว่าอะไรอยู่แล้วล่ะ…ผมรู้งานนี้มันอันตรายมากแค่ไหนผมรู้ดีแต่ว่ามันจำเป็นต้องทำเพื่อหาวิธีที่จะปิดRaidgateก่อนที่พวกระดับ 9-10 จะปรากฎตัวออกมาเนื่องจากพระเจ้าได้ออกเดินไปแล้ว…ตอนนี้ไม่มีใครหรืออะไรที่สามารถหยุดยั้งพวกมันได้อีกแล้ว"

มิซารี่"เข้าใจแล้วค่ะ…"

หัวหน้าฝ่ายภาคพื้น"ไปได้แล้วล่ะ"

แล้วมิซารี่ก็เดินออกไปด้วยความหนักใจ

หัวหน้าฝ่ายภาคพื้น"…นั้นสินะ ฉันไม่คิดว่าท่านประธานาธิปดีจะตัดสินใจพูดเรื่องนี้ออกมาได้นะ ท่านคงจะมีไพ่อะไรเหลืออยู่บ้างแหละ…"

ตัดไปที่มิซารี่ที่ตอนนี้กำลังนอนอยู่บนเตียพร้องมองไปที่ชุดเกราะหลักที่กำลังแขวนอยู่ที่ราวตากผ้า และกำลังคิดอย่างหนักกับเรื่องนี้อยู่

มิซารี่'ถ้านายเป็นฉัน…นายจะตัดสินใจยังไงดีล่ะ…ช่วยบอกฉันให้หน่อยสิไทโย…'

ระหว่างที่นอนคิดอยู่มิซารี่ก็เอารูปถ่ายหมู่ 20 คนที่ทุกคนใส่ชุดพร้อมรบเหลือเพียงแต่หมวกที่ยังไม่ได้ใส่

มิซารี่"นี่ตอบฉันหน่อยสิ…"

'ถ้าตอนนั้นคณะกรรมการเลือกฉันล่ะนะฉันจะตอบตกลงไปอย่างไม่ลังเลเลยล่ะ…ทำไมอะไรน่ะหรอ เพราะว่ามันจะทำให้ทุกคนในโลกปลอดภัยไม่ต้องกังวลเรื่องนี่ยังไงล่ะ…ก็นะเสียงดายที่คณะกรรมการไม่เลือกฉันล่ะนะ'

มิซารี่'ถ้าเป็นนาย…นายจะตอบอย่างงี้ใช่ไหมเพื่อคนแรกในหน่วยของฉัน…'

ถึงอย่างงั้นมิซารี่ก็ยังตัดสินใจไม่ได้อยู่ดี ตกเย็นมิซารี่ก็ได้เดินออกจากห้องเพื่อลงไปกินข้าวอย่างเงียบๆแต่เมื่อเรนกลับมาก็วิ่งกระโดดเข้ามาร้องไห้ใส่ในทันที

เรน"ทำไมพี่ถึงไม่บอกฉันล่ะ ฮือๆๆๆ"

มิซารี่"มันเป็นเรื่องที่บอกกันไม่ได้น่ะ…"

เรน"จริงด้วย! วันนี้พ่อแม่บอกว่าจะเดินทางกลับมาจากต่างประเทศนิ!"

มิซารี่"…งั้นหรอเอาเถอะ นี่เรนฉันมีเรื่องจะขอน่ะ"

เรน"พูดมาได้เลยคะ"

มิซารี่"ถ้าวันใดวันหนึ่งพี่ไม่กลับมาบ้านตลอดการ…ก็ขอให้เธอดูแลตัวเองด้วยละ"

เรน"หมายความว่ายังไงจะเกิดอะไรขึ้นหรอ!?"

มิซารี่"เพื่อความปลอดภัยของโลกในนี้ฉันจำเป็นต้องเข้าไปในRaidGateนั้นเพื่อหาทางปิดมันก่อนที่พวกระดับสูงๆจะโผล่ออกมาแล้วพวกเขาจะรับมือไม่ไหว…แล้วมันจะลามมาที่โลกใบนี้จนถูกทำลายและไม่มีใครเหลือรอด"

เรน"!!! ไม่นะอย่าไปนะ! ถ้าเธอไปแล้วฉันจะอยู่ยังไงล่ะ! พี่จะปล่อยให้ฉันอยู่พี่ไทโยสองคนจริงหรอ ถึงเขาจะเป็นคนดีแต่หนูอยากอยู่กับพี่และให้ทุกคนกลับมาอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งนะ!?"

มิซารี่"ฉันก็ไม่ได้อยากพูดแบบนั้นหรอกนะ…แต่ว่าไทโยก็อาจจะรับภารกิจนี้ด้วยก็ได้เพราะว่าถ้าเขารู้ว่าฉันจะไปเขาต้องอาสาไปด้วยแน่ๆ"

เรน"แล้วหนูจะอยู่ยังไง…"

มิซารี่"ไม่ต้องห่วงพี่น่ะเก่งอยู่แล้ว นี่พี่แค่พูดเวลาถ้าพลาดขึ้นมาเฉยๆน่ะ…สัญญากับพี่สิ"

เรน"ค่ะ! หนูสัญญาแต่ว่าพี่ต้องรอดกลับมาให้ได้นะ!"

มิซารี่"แน่นอนอยู่แล้ว หรือว่าไม่เชื่อในฝีมือพี่หรอ?"

เรน"หนูเชื่อค่ะ! เพราะงั้นหายห่วงแล้ว"

มิซารี่"ขอบคุณนะ…คืนนี้ฉันอยากอยู่เธอตลอดทั้งคืนเลยล่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปเตรียมตัวฝึกพิเศษที่นั้นเพิ่มอาจจะไม่ได้กลับมาเลยจนเริ่มปฏิบัติการล่ะนะ"

เรน"หนูก็อยากอยู่กับพรี่ตลอดเหมือนกัน"

แล้วมิซารี่ก็ล้างจานก่อนจะเดินไปอาบน้ำ และกลับไปทำกิจกรรมครอบครัวอย่างดูหนัง ดูรายการทีวี เล่นเกมกับเรน พร้อมพูดคุยปรับความเข้าใจตลอดจนดึก ซึ่งหนึ่งในรายการนั้นก็คือการอ่านความทรงจำของไทโย

ตัดไปที่ไทโยก่อนหน้านี่

ไทโย"อา…เวลาสนุกกำลังจะหมดลงแล้วแฮะ น้ำมันกำลังจะหมดแล้วแฮะ…เอาไปจอดโลกกระจกแล้วให้คนมารับไปแล้วค่อยออกมาแล้วกัน"

แล้วไทโยก็ขับชนตึกกระจกและมันก็ได้เข้าไปในโลกกระจกก่อนจะเอามันลงจอดที่ถนนใหญ่แล้วเรียกให้คนมาเอาเครื่องนี้กลับไป

ไทโย"ขอโทดที่ประมาทครับ!"

"ไม่เป็นไรเรื่องมันผ่านไปแล้ว แถมตอนนี้มีคำสั่งระดมพลครั้งใหญ่อยู่ด้วยเรื่องของนายก็เล็กๆน้อยอยู่แล้วล่ะ"

ไทโย"คำสั่งระดมพล? อ้อ ที่ยูคิหายไปใช่ไหมเข้าใจแล้ว…ถ้างั้นก็บอกพวกนักวิจัยด้วยนะว่าให้อัพเกรดไปเรื่อยๆได้เลยเพราะตอนนี้ใกล้เสร็จสมบูรณ์ล่ะ"

"รับทราบครับ ขอให้โชคดีครับ!"

ไทโย"เช่นกันครับ ขอให้โชคดีกับการทำงานครับ!"

แล้วไทโยก็หันหลังเดินกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงไป

เมื่อกลับออกมาก็เดินตรงไปที่ทำเนียบรัฐบาลทันที และพอมาถึงก็เห็นคนของรัฐบาลมารออยู่ก่อนแล้ว ก่อนที่หนึ่งในนั้นจะเดินเข้ามาหา

ไทโย"สวัสดีตอนเย็นครับ…"

"ในที่สุดคุณก็มานะครับเชิญเข้ามาได้เลยครับ"

เนื่องด้วยที่ไทโยยังใส่ชุดนักบินอยู่ทำให้ถูกสังเกตุได้ง่ายแบบสุดๆ(เพราะมันเด่นกว่าชาวบ้านไง)

ไทโย"ครับ จริงสิผมมีเงื่อนไขของผมอยู่นะ"

"เงื่อนไข?"

ไทโย"ช่วยถ่ายทอดสดทีครับ ผมอยากให้น้องสาวกับพี่สาวผมได้ดูเรื่องราวความทรงจำผมที่เหมือนกับนิยายไซไฟนั้น เผื่อพวกเขาจะได้มีความสุขอะไรบ้าง…"

"ผมจะบอกเรื่องนี้ให้กับเหล่าผู้บริหารเองครับ"

ไทโย"ฝากด้วยนะครับ"

แล้วไทโยก็เดินเข้าไปพร้อมกับเจ้าหน้าที่คนนั้น เมื่อมาถึงห้องไทโยก็เข้าไปนั่งในเครื่องอ่านความทรงจำ

"ผมจะฉีดยาแล้วนะครับ"

ไทโย"อ่า…"

แล้วไทโยก็หลับไป พร้อมกับรายการทีวีก็ได้ฉายขึ้นมา

.

.

.

ตัดกลับมาที่เรนกับมิซารี่

(ไรท์:ความทรงจำผมจะเขียนให้อ่านตอนหน้านะครับ:) ตอนนี้ก็ค้างๆกันไปก่อนนะครับ อิอิ)

หลังจากที่รายการได้จบลงไป

ทั้งสองก็ได้กลับมานั่งพูดคุยกันอย่างสนุกสนานพร้อมทั้งกินขนมกันไปด้วย ก่อนจะมานั่งเล่นเกมไพ่ด้วยกัน

มิซารี่"นี่ก็ดึกขนานนี้แล้วหรอเนี่ย พวกเราไปนอนกันเถอะ"

เรน"ค่ะ วันนี้ขอนอนด้วยได้ไหม"

มิซารี่"ได้เลยพี่ก็อยากอยู่กับเธอด้วยนานๆเหมือนกัน"

แล้วทั้งสองก็นอนในห้องเดียวกัน

เรน"พี่ต้องไปจริงๆงั้นหรอ?"

มิซารี่"เพื่อความปลอดภัยของเธอและโลกใบนี้น่ะ…พวกระดับ 9 ยังพอจัดการได้อยู่ถ้ามันมาตัวเดียวแต่ทันทีที่ยูคิหายตัวไปแล้ว หลังจากนั้นไม่เกินหนึ่งปีพวกมันต้องออกมากันเพียงแน่นอน ส่วนระดับ 10 แค่มันออกมาก็ทำให้โลกล่มสลายได้ในทันทีเลยล่ะ…มันจำเป็นจริงๆ"

เรน"แล้วไม่มีคนอื่นแล้วหรอ?"

มิซารี่"ที่เหลือบางคนก็ตัดสินใจเข้าด้วยแต่เป็นRaidgateอื่นจนเหลือแค่ที่นี่แล้วด้วย…"

เรน"…"

มิซารี่"เอาเถอะไม่ต้องเครียดหรอก ตอนนี้นอนกันเถอะ"

แล้วทั้งสองก็หลับไปเช้าวันต่อมา

เรนก็ตื่นมาก็ไม่พบว่ามิซารี่อยู่ในบ้านแล้วพร้อมกับชุดประจำการหลักก็ได้หายไปแล้วด้วย ซึ่งข้างล่างก็มีข้าวผัดที่มิซารี่ทำเอาไว้ให้พร้อมมีกระดาษที่เขียนเอาไว้ว่า‘ขอให้โชคดี’วางไว้อยู่ ซึ่งหลังจากที่เรนได้อ่านก็ร้องไห้ออกมาก่อนจะกินข้าวที่อาจจะเป็นฝีมือของมิซารี่ครั้งสุดท้าย

ตัดไปที่มิซารี่

ที่ตอนนี้กำลังคุยโทรศัพท์กับหัวหน้า

มิซารี่่"ค่ะ…ค่ะ…ค่ะ ดิฉันขอเข้าร่วมปฏิบัติการในครั้งนี้ด้วยค่ะ"

แล้วมิซารี่ก็คุยกับเรื่องข้อตกลงต่างๆราว 10 นาทีก่อนจะวางสายไปแล้วเดินทางไปสนามฝึกทันที

เมื่อมาถึงลูมินัสเพื่อนคนแรกในหน่วยของเธอก็ได้เดินมาหาเพราะเห็นว่าหน้าของมิซารี่ดูเศร้าหมอง

ลูมินัส วาเลนไทน์

ลูมินัส"ไม่เอาน่า อย่างน้อยเธอก็ตัดสินใจไปแล้วนะ ถ้าน้องของเธอมาเห็นหน้าเศร้าหมองของเธอเขาจะว่ายังไงล่ะ ตอนนี้เราไปหาที่ดื่มกันให้มีความสุขกันจะดีกว่านะ!"

มิซารี่"…นั้นสินะนั้นกันเถอะ พรุ่งนี้ก็เริ่มการฝึกจนไม่มีเวลาแล้ว ไปกันเถอะ!"

ลูมินัส"ต้องอย่างงั้นสิ! ไปร้านที่น้องชายเธอเข้าประจำกันดีกว่าเผื่อจะเจอเพื่อนในหน่วยของน้องชายเธอด้วย"

มิซารี่"ถ้างั้นก็นำทางไปได้เลย!"

ตัดไปที่ฝั่งFOXTEAM

แซม"เหมือนว่าเจ้าคาเมล็อตจะมาไม่ได้แล้วว่ะ"

แจ็ค"งั้นเราไปดื่มกันแค่นี้ที่ร้านประจำนั้นแหละเผื่อพี่สาวของเจ้านั้นจะมาด้วย"

กรูสเตอร์"อืม ก็จริงแหละฉันอยากจะคุยด้วยและให้กำลังใจเธอจริงๆนั้นแหละ"

ไอซ์แมน"รอบนี้นายไม่ได้ต้มน้ำทิ้งไว้ใช่ไหม?"

มาเวอร์ลิค"แน่นอนเดี๋ยวนี่ฉันไม่ได้กินกาแฟแล้ว แต่ติดแชมเปญแทน"

ไอซ์แมน"ติดหรูขึ้นนะนาย"

มาเวอร์ลิค"ก็แน่สิ เงินก็ไม่รู้จะได้ใช่รึป่าวเพราะยังไงก็ตามไทโยก็ต้องโยนตัวเอางเข้าไปช่วยพี่สาวของตัวเองถึงในRaidgateอยู่แล้วนี่เนอะ"

แซม"ก็จริงนั้นแหละ งั้นรอบนี้สั่งของแพงสุดเลยแล้วกัน!"

แจ็ค"เอาด้วย!"

ไอซ์แมน"เอาด้วยคนสิ!"

กรูสเตอร์"ฉันด้วยอีกคน!"

มาเวอร์ลิค"ฮ่าๆๆ พวกนายนี่นะ"

แล้วทั้งห้าก็เดินไปที่ร้านซึ่งก็พบกับมิซารี่ที่หน้าทางเข้าพอดี

ไอซ์แมน"นี่น้องสาวมานั่งโต๊ะเดียวกับพี่ไหมจ๊ะ- โอ๊ย!"

*โป๊ก!

มาเวอร์ลิค"นี่นายจะหน้าหม้อก็ให้้มันน้อยๆหน่อยสินี่เธอคือพี่สาวคาเมล็อตนะโว้ย!"

ไอซ์แมน"ขอโทดคร้าบ!"

มาเวอร์ลิค"เจอกันพอดีเลยนะมาคุยด้วยกันดีไหม"

มิซารี่"ก็ดีคะ กำลังตามหาพอดีเลย"

ไอซ์แมน"โอว รอบนี้มีสาวๆมาตามหาฉันด้วยฉันนี่มัน- โอ๊ย!"

*โป๊ก!

กรูสเตอร์"เล่นไม่เลิกนะ พวกเราต้องขอโทดแทนไอหน้าหม้อนี้อีกคนด้วยนะครับ"

ลูมินัส"ไม่เป็นไรคะ พวกเราก็อยากมาคุยด้วยกันอยู่แล้ว"

แซม"งั้นก็เชิญเข้าไปก่อนได้เลยครับเดี๋ยวพวกเราจะลากไอหมอนี้เข้าไปทีหลังเองครับ"

ไอซ์แมน"อย่าเรียกฉันว่าไอหมอนี่นะ!- โอ๊ย!"

แจ็ค"เงียบมันเสียงดัง"

แล้วทั้งสี่ก็ยกแขนยกขาคนล่ะข้างของไอซ์แมนเข้าไป ก่อนจะวางไอซ์แมนลงไปที่พื้น

แซม"อย่าก่อเรื่อง"

ไอซ์แมน"ครับ…"

แจ็ค"ขอเป็นแชมเปญที่แพงที่สุดในร้านให้ทุกคนทีครับ…"

บาร์เทนเดอร์"รับทราบครับ"

แจ็ค"เอาล่ะคุยเรื่องอะไรก่อนดีล่ะ"

มิซารี่"ขอเรื่องน้องชายของฉันน่ะว่าเขาเป็นคนดีไหม"

แจ็ค"อืม…จะว่าเป็นคนดีก็ได้แต่จะเป็นที่เลวก็ได้"

มิซารี่"ทำไมถึงเป็นอย่างงั้นล่ะ?"

แจ็ค"ก็เพราะว่า-"

[TBC]

ตัวอย่างตอนต่อไป!

Fox-1"ไปกันเลยF-4ของฉันไป!"

Fox-2"ฝีมือไอหมอนี้แข็งแกร่ง!"

BAT-1"คิดว่าจะหลบR-60ฉันได้หรอ!"

Fox-1"ไม่เห็นเท่าไหร่เลย!"

ไทโย"สงสัยจะได้งานยากแฮะ…เอาเถอะไปกันเถอะF-9Fของฉัน"