ความทรงจำผมไม่มีอะไรมากหรอกครับ [จบ]

ลำดับตอนที่ #2 : บ้าน่าอย่างเจ้าไทโยเนี่ยนะ!!?!

---

ควรเปิดดู

"……" พูดปกติ

'……' พูดในใจ

[……] คอมเม้น

‘……’ เสียงย้อนอดีต

"""""………""""" เสียงฝูงชน

"……" พูดคุยในความทรงจำ

'……' พูดในใจในความทรงจำ

""""………"""" เสียงฝูงชนในความทรงจำ

*…… เสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนินเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูด *ยกเว้นเสียงคำราม

---

ในความทรงจำไทโยนั่งเขียนภาษาEมาสักพักระยะนึงแล้ว ซึ่งก็ไม่มีใครสังเกตุรอบๆว่ามีอะไรทั้งๆที่เป็นมุมมองบุคคลที่ 3 ก็ตาม ราวกับว่าถูกมนต์สะกดให้มองมาที่ไตโยเพียงอย่างเดียว ซึ่งมีเพียงยูคิเท่านั้นที่กำลังมองชุดที่โคตรหล่อเท่ ชุดนึงที่แขวนเอาไว้อยู่ข้างหน้าต่าง 

เมื่อเขียนอะไรเสร็จก็ทำการจัดไมค์หูฟังครอบที่สั่งทำมาในราคาที่สูงพอตัว และเข้าโปรแกรมในคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะที่ทำขึ้นมาใช้เอง

ไทโย"เสร็จสักทีเอาล่ะกดเริ่มอัดเสียงเลยก็แล้วกัน"

ไทโยได้พูดขึ้นมาหลังจากที่จัดไมค์อะไรเสร็จก็ฉีดสารอะไรบ้างอย่างเข้าคอ และกดปุ่มเริ่ม… เสียงเพลงดนตรีหนักได้ดังขึ้นมา

เสียงของไทโยได้เริ่มร้อนขึ้นมาก็พบว่าเสียงของเขาเปลี่ยนไป แต่มันก็เข้ากับดนตรีอย่างรุนแรง… จนกระทั่งเพลงได้จบลงไป…

ไทโย"ฟู่ว!…รู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ ยี้ห่า!!! …เพลงนี้ขอตั้งว่าHot Wind Blowingก็แล้วกันนะ!"

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน

สึคาสะ"บ้าน่า- ไอบ้านั้นเก่งภาษาEขนาดนี้เลยหรอ!"

ยูคิ"วู้ว หู้ว!!! นะ-นี่มันสมบูรณ์แบบ!!!"

"""""แปะๆๆๆๆๆๆๆๆ"""""

ทั้งห้องประชุมก็ลุกขึ้นมาตบมือแบบที่ไทโยไม่เคยได้รับมาก่อน แต่ก็มีพวกที่แค้นอยู่เหมือนกัน

ผอ."สุดยอดมาก…ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเธอร้องเพลงได้สุดยอดขนาดนี้…"

แล้วภาพก็ได้หมุนค่อยๆมาให้เห็นหน้าของไทโยอย่างชัดๆซึ่งด้านหลังก็มีเครื่องดนตรีอยู่เต็มห้องและก็ยังมีแผ่นเก็บเสียงคุณภาพสูงติดอยู่อีกต่างหาก

"เจ้านั้นเอาเงินที่ไหนไปซื้อว่ะนะ!"

"หมดนั้นก็ล้านกว่าเลยนะ!"

[ไหนบอกว่าเป็นอันทพาลไง? ไหนสามารถแต่งเพลงภาษาสากลได้กันละ]

[เขาร้องเพลงได้สุดยอดจริงๆ!]

[ไม่รู้สิอาจจะเป็นเมื่อก่อนรึป่าว?]

[ฉันอยากฟังอีก!]

[ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนนี้เขาปรับปรุงตัวไปแล้วนะก็ควรให้อภัยเขาได้แล้วนะ]

[เลือกคำได้สุดยอดมากเก่งพอๆหรืออาจะมากกว่าเจ้าของภาษาอีก!]

ตัดกลับไปในความทรงจำ

หลังจากที่ไทโยร้องเพลงเสร็จก็กระโดดลงไปนอนบนเตียงพร้อมหยิบรูป รูปนึงขึ้นมาและยิ้มขึ้นมา ซึ่งมุมกล้องก็ปรับไปเป็นมุมมองบุคคลที่ 1 ก็เผยให้เห็นชายหกคนที่ยืนใส่ชุดเหมือนกันที่อกมีอักษรภาษาEเขียนว่าGP.อยู่และยืนยิ้มแบ่งกันเป็น 2 ฝั่งซ้ายขวาคนล่ะ 3 คน

และชูนิ้วGoodเข้าหาตรงกลาง ซึ่งไทโยก็ยืนอยู่ตรงกลางด้านฝั่งซ้าย โดยทั้งหกก็ถือหมวกกันน็อคลายสุนัขจิ้งจอกพ่นไฟอยู่ และมีลายเซ็นเขียนว่าFoxteamเป็นสีแดง

ไทโย"ช่วงนี้ไม่ค่อยมีงานเลยแฮะ… พวกนั้นคนขาดหรือเศรษฐกิจไม่ดีล่ะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ…ช่างมันเถอะสงบๆแบบนี้แหละดีแล้ว'

เมื่อพูดจบก็เก็บรูปแผ่นนั้นลงกระเป๋าไป แล้วลุกขึ้นไปอาบน้ำ 

และภาพก็ตัดไปตอนเย็นของอีกวัน

"นั้นใครน่ะ ไม่เห็นรู้จักเลย?"

"อาจจะเป็นเพื่อนมันก็ได้ บางทีอาจจะนิสัยเดียวกันก็เลยอยู่ด้วยกันได้ก็ได้นะ"

[งาน? อ้อ ลืมไปเจ้านั้นพ่อแม่ไม่ให้เงินแล้วเลยไปหางานทำเองสินะ]

[ถ้าเป็นอย่างเม้นบนแล้วทำไมต้องบอกว่าสงบๆดีแล้วด้วยล่ะ? หรือว่าทำงานรักษาความปลอดภัย?]

[ไม่รู้สิ เศรษฐกิจช่วง 10 ปีนี้กำลังดีก็ไม่น่าประชดว่าเศรษฐกิจไม่ดีมั้ง]

ตอนนี้ไทโยกำลังเตรียมทำอาหารอยู่บนโต๊ะมีวัตถุดิบหลายแบบให้เลือก

ไทโย"วันนี้กินอะไรดีล่ะเนี่ย…อืม ข้าวหน้าแกงกระหรี่หมู่ก็แล้วกัน"

แล้วไทโยก็กระชากผ้ากันเปื้อนออกมาแล้วสบัดให้ใส่แขนซ้ายและแขนขวาได้อย่างรวดเร็ว และไทโยก็นั่งทำอยู่ประมาณ 30 นาทีก็ทำจนเสร็จจัดจานจนดูหน้ากิน แต่นักวิทยาศาสตร์ก็เร่งความเร็วให้ทำให้ผ่านไปแค่ 30 วินาที

ไทโย"ฝีมือฉันยังอร่อยไม่เปลี่ยนเลยนะเนี่ย…ฮ่าๆๆๆ รีบๆกินดีกว่านี่ก็ถึงหนึ่งทุ่มแล้วต้องไปทำการบ้านอีก"

สึคาสะ"หน่อย! เมื่อไหร่จะโผล่ออกมาสักที!"

[ให้เรามาดูวิถีชีวิตคนธรรมดาทั่วไปเนี่ยนะ! มันน่าเบื่อจะตาย!]

[ถ้ามันไม่เป็นอย่างที่ดาวโรงเรียนบอกแค่ 5 นาทีฉันก็จะออกแล้วนะ]

[ก็ไม่เห็นมีอะไรร้ายแรงแบบที่เจ้าหนู่นั้นว่าเลยนี่หว่า แถมชีวิตเจ้าหนู่นั้นมันก็ค่อนข้างออกไปทางอาตติสอีกนะ]

[ให้พวกเราเสียเวลามาดูเรื่องกิจวัตรประจำวันง่ายๆอย่างงี้เนี่ยนะ!]

เรน"แต่ก็แปลกนะถ้าดูจากของที่อยู่บนโต๊ะนั้นแล้วมันมีแต่ของราคาแพงไม่หรอ?"

สึคาสะ"อะไรนะ?"

เรน"ก็ดูที่ฉลากสิ-"

สึคาสะ"นั้นมัน…เนื้อเกรด A5เลยนิ!?"

[ห่ะ! เนื้อเกรด A5?] 

[จริงด้วย! นั้นมันแพงมากเลยนะ! เจ้าเด็กนี่ทำงานอะไรถึงมีเนื้อแพงขนาดนี้แถมยังดูมีความสุขอีก!?]

[ฉันว่าเริ่มไม่ธรรมดาแล้วแฮะ]

[ฉันได้กลิ่นคนรวย…]

เรน"เกิดอะไรขึ้นเงินมาจากไหนไม่ใช่ว่าพ่อแม่ไม่ให้เงินแล้วไม่ใช่หรอ? ใช่ไหมพี่มิซารี่?…พี่มิซารี่…"

มิซารี่"…"

ตัดกลับไปที่ความทรงจำ

หลายวันต่อมาจากวันนั้น…

*ตรู้ดดด… ตรู้ดดด ติ้ด

อยู่ก็ได้มีเสียงลึกลับดังเข้ามา(เนื่องจากเทคโนโลยีนี่เป็นปี 1990) แล้วไทโยก็เอาแผ่นโลหะอะไรสักอย่างขึ้นมาที่ข้างหู

ไทโย"…ผมเซ็นโตคิ ไทโยเจ้าของฉายาเจม เอ็ม คาเมล็อตจากFOXTEAMรายงานตัวครับ!!!"

แล้วก็มีเสียงดังออกมาจากแผ่นเหล็กนั้นสร้างความตกใจให้แก่นักพัฒนาอย่างมากเพราะเขาเข้าใจได้ทันทีว่านั้นคือโทรศัพท์ แต่จากความทรงจำนั้นกลับได้ยินเสียงแต่เสียงอื้อจนฟังไม่รู้เรื่องซึ่งรากศัพท์เหมือนภาษาJก็จริงแต่มันอื้อแบบสุดๆ

ไทโย"…รับทราบภารกิจครับ!!!"

และสายก็ตัดไป ส่วนไทโยที่พึ่งล้างจานเสร็จก็ทำการเก็บจานอย่างรวดเร็ว และวิ่งขึ้นไปข้างบนพร้อมใช้โทรศัพท์ไร้ปุ่มกดนั้นโทรอีกครั้ง

ไทโย"นี่ช่างเช็คสภาพเครื่องหมายเลข32,33,34ของFOXTEAM และเติมน้ำมันเต็มถัง ส่วนที่ติดอาวุธใต้ปีกบรรทุกเป็นจรวดไม่นำวิถีMk4 FFARทั้งหมดซ่ะ!!!"

แล้วไทโยก็ตัดสายไปเมื่อวิ่งมาถึงบนห้องพอดี เมื่อเปิดประตูไปก็พบกับสัญญาณแจ้งเตือนที่เรืองแสงและหมุนอยู่ ซึ่งเรนก็ไม่ได้สนใจรีบเข้าไปสวมชุดที่แขวนอยู่ในทันทีซึ่งก็ใส่ภายใน 8 วินาทีทั้งตัวก่อนจะหยุดสัญญาณและถือหมวกรูปจิ้งจอกพ่นไฟ แล้วเดินมาหยุดที่กระจกบานใหญ่บานนึง

ไทโย"เอาล่ะ…งานของฉันมาแล้ว"

แล้วไทโยก็เดินเข้าไปกระจกก่อนจะไปโผล่ที่ห้องพักที่ค่อนข้างโครงเครงไปมานั้นแสดงให้เห็นว่าเขาอยู่บนเรือแล้ว

"ดะ-ได้ยังไงกัน!?…"

[เห้ย! เกิดอะไรขึ้นฉันยังตามไม่ทันเลย!?]

[ไอที่เจ้าเด็กนั้นถือฉันมั่นใจเลยว่ามันคือโทรศัพท์มือถือแน่นอนเพราะพวกเราบริษัทxxxพึ่งได้ไอเดียนี้มาเมื่อวาน!]

[ว่าไงนะ! ถ้ามันเป็นโทรศัพท์จริงแล้วปุ่มกดมันอยู่ไหนล่ะ!?]

[ฉันคิดว่าเราไม่ควรโฟกัสตรงนั้นนะ เราควรโฟกัสตรงที่เด็กกคนนั้นเข้าไปในกระจกได้ยังไงมากกว่า!]

[จริงด้วย! เจ้าเด็กนี่เข้าไปได้ยังไง?]

[จะว่าไปแล้วคอมตั้งโต๊ะนั้นก็ด้วยคุณภาพจอมันคมชัดสุดๆไปเลยด้วย!]

[แล้วอะไรคือจรวดล่ะ? ใช่ที่ติดเป็นอาวุธอยู่ในเครื่องบินปีกสองชั้นของประเทศUSรึป่าว?]

[ตรวจสอบประวัติเขาด่วนเลย!](ไรท์:คำพูดประโยคเด็ดประโยคดังในนิยายแนวนี่555+)

สึคาสะ"นี่มันเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย!!!"

ขณะที่ทุกคนกำลังอึ้งกับสิ่งที่ตนได้เห็นไปก็ได้มีสึคาสะชายที่โยนไทโยเข้าเครื่องยืนอยู่ข้างเวทีพร้อมขอให้มันเป็นเรื่องโกหก

ส่วนโลกภายนอกต่างๆคนที่ดูอยู่ก็ได้ไปเรียกเพื่อนมาดูด้วย ทั้งไปแปะในคอรั้มต่างๆ

ตัดกลับไปที่ความทรงจำ

เพลงที่ดังออกจากลำโพงต่างๆทั้งลำเรือก่อนที่จะมีเสียงดังออกมาจากลำโพงพร้อมเพลง

กัปตัน"ผมกัปตันเรือมิซ จอนสั้นผู้บัญชาการเรือUNS SaragotaหรือCV-60ชั้นForrestalแห่งกองเรือที่7ของUNITEDNATIONผู้เป็นปราการปกป้องโลกเบื้องหน้าจากการรุกรานขอประกาศการเตรียมพร้อมเป็นระดับ4 เหล่าGuardian Pilotไปเตรียมตัวออกเครื่องและข้อเจ้าหน้าที่ทุกนายประจำสถานีรบนี่ไม่ใช่การซ้อมรบ!!! ขอย้ำนี่ไม่ใช่การซ้อมรบ!!!"

ไทโซที่ตอนนี้ออกมาจากห้องแล้วกำลังวิ่งตรงปไที่ดาดฟ้าเรือโดยที่ระหว่างทางก็อาจจะมีชนกันบ้างเล็กน้อย

ไทโซ"โทดที…โทดที…โทดที"

แต่คนที่โดนชนก็ไม่ได้บ่นคืนแต่กลับวิ่งต่อไปอย่างเร่งรีบซึ่งแต่ละคนก็ตั้งใจกันทำงานกันหมด

แต่เมื่อออกมาจากจุดที่คนเยอะมาได้ก็พบกับFOXTEAMของเขาพอดี

แซม"ว่าไงคุณคาเมล็อต"

ไทโย(คาเมล็อต)"ว่าไงเป็นพวกไงบ้างช่วงนี้"

แซม"ก็กำลังไปได้สวยล่ะนะ"

แจ็ค"ก็ไม่ได้แย่ แต่ก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่"

ไทโย(เจม)"ไม่เอาน่าเพื่อนฉัน18พอดีเลยเสร็จงานแล้วไปดื่มกันเพื่อน แล้วพวกนายล่ะ"

กรูสเตอร์"กำลังอยู่ในขาขึ้นน่ะ"

ไทโย(คาเมล็อต)"ก็ดีเลยนิ"

มาเวอร์ลิค"กำลังดีเลยแต่พอดีต้มน้ำทิ้งเอาไว้หวังว่าคงไม่ไหม้บ้านนะ…"

ไทโย(คาเมล็อต)"ฮ่าๆๆๆ นายนี่เนอะ"

ไอซ์แมน"กำลังอึบกับแฟนสาวอยู่เลย"

ไทโย(คาเมล็อต)"ให้ตายสินายมีแฟนตั้งแต่เมื่อไหนเนี่ย"

ไอซ์แมน"ปลอกหมอนข้างต่างหาก…"

FOXTEAMยกเว้นไอซ์แมน"อ้าาาา…ฮ่าๆๆๆๆ"

ไทโย(คาเมล็อต)"อะโด้ นึกว่ามีอะไรจริง"

เมื่อจบททสนธนาก็ทั้งหกก็วิ่งมาถึงดาดฟ้าพอดี

หัวหน้าช่าง"พวกเราทำอะไรเสร็จทุกอย่างแล้วครับ!"

ไทโย(คาเมล็อต)"ดีมาก! ไปขึ้นเครื่องเตรียมtake offได้เลย"

แล้วทุกคนก็ขึ้นไปเตรียมอย่างรวดเร็วกับเครื่องบินที่ดูรูปร่างอันปราดเปรียวอย่างF-4s Phantom IIซึ่งไทโยก็นำเครื่องไปจุดTakeoffคนแรกและรอสัญญาณ

ไทโย(คาเมล็อต)"นี่ถึงหอบังคับการบินFOX-1ขอการอนุมัติในการtakeoff"

หอบังคับการบิน"รับทราบอนุญาคิให้FOX-1และลูกทีมขึ้นบินได้!"

แล้วไอพ่นเครื่องก็ถูกเปิดใช้งานไฟถูกพ่นออกมาจากท้ายลำและรางปล่อยตัวก็เตรียมตัวดีดส่ง

(FOX-1ไทโยกับแจ็ค FOX-2 มาเวอร์ลิคกับกรูสเตอร์ FOX-3 ไอซ์แมนกับแซม)

FOX-1"ออกปฏิบัติการ!"

FOX-2"ออกปฏิบัติการ!"

FOX-3"ออกปฏิบัติการ!"

มิซ จอนสั้น"ขอให้ปฏิบัติการสำเร็จเหล่าGuardian Pilotทั้งหลาย"

แล้วเครื่องบินของFOXTEAMก็ออกตัวและทะยานขึ้นฟ้าไป ก่อนจะเร่งเครื่องให้ความเร็วเข้าที่ก่อนจะทยานขึ้นสู่ความสูง 12,000 เมตร และรักษาระดับเอาไว้ที่เท่านั้นพร้อมกับความเร็วเข้าสู่ย่านSubsonicแล้วก็เข้าสู่ความเร็วระดับSupersonicและบัดนี้…เครื่องบินได้ทิ้งเสียงไว้ข้างหลังเป็นที่เรียบร้อยหลัง จากนั้นเวลาได้ผ่านไปไม่นานและก็เร็วขึ้นเรื่อยๆจนมีความเร็วถึง 2.2 มัด

*ฟ้าวววว!!!!

FOX-1"นี่FOX-1เราจะเติมน้ำมันกลางอากาศก่อนเข้าเขตปะทะ!"

FOX-2"นี่FOX-2รับทราบภารกิจ"

FOX-3"นี่FOX-3รับทราบภารกิจ"

ตัดกลับไปที่ข้างนอก

"เครื่องบินนั้นมันอะไรกันน่ะเร็วโคตร!"

[นั้นมันเครื่องบินอะไรวะนะโคตรเท่เลย!]

[นั้นมันอะไรกันรูปร่างช่างปราดเปรียวและเซ็กซี่สุดๆไปเลย!]

[อยากขับโว้ย!]

[ถ้ากองทัพมีเครื่องนี้ฉันจะสมัครทันทีเลย!]

[บินสูงมาก!!]

หลังจากพวกที่เข้ามาใหม่ก็มีหลายประเภทที่เข้ามาคอมเม้นโดยพวกแรกๆที่พิม์ส่วนใหญ่จะเป็นสายทหารก็ได้เข้ามาดูกันเต็มไป

[นั้นมันSonicBoomนิ!]

[อะไรคือSonicBoomครับลูกพี่ช่วยอธิบายหน่อยครับ!]

[มันคือ บลาๆๆๆๆ](ไรท์:เอาง่ายๆไอหมอนี้เป็นนักวิจัยที่กำลังอธิบายให้ฟัง)

[พอก่อนมันยาวไปสรุปก็คือมันเร็วจนกำแพงเสียงแตกใช่ไหม]

[นั้นแหละ!]

[จริงสิเห็นว่าพวกนั้นเรียกพวกนั้นว่าGuardian Pilotนิมันอาจจะมีอะไรอย่างอื่นด้วยรึป่าว?]

[แล้วที่เข้าไปในกระจกแล้วไปโผล่ที่อื่นอาจจะเป็นมิติกระจกเหมือนกับพวกนิยายอะไรพวกนั้นรึป่าว?]

[จริงด้วยมีความเป็นไปได้อยู่นะ]

แล้วมันก็ตามมาด้วยคอมเม้นของเหล่านักวิชาการ

[ดูเหมือนพวกนั้นจะไปทำสงครามเลยแฮะ…]

[จริงเหมือนจริงแหละ]

[ว่าแต่ไม่มีใครคิดเลยหรอว่านี่อาจจะเป็นแค่จินตนาการก็ได้นะ?]

[เอ็งไม่ได้อ่านรึไงว่าเครื่องนี้มันจะอ่านความทรงจำแท้เท่านั้นจะอ่านไม่ได้ก็พวกจำไม่ได้กับจินตนาการเท่านั้น!]

[แล้วพวกเขากำลังบินด้วยความเร็วขนาดนั้นไปที่ไหนล่ะ?]

ในห้องประชุมทุกคนได้แต่นั้นเงียบกับภาพความทรงจำที่ปรากฎออกมา

ตัดกลับไปที่ความทรงจำ

หลังจากที่เติมน้ำมันกลางอากาศเสร็จก็ผ่อนกำลังเครื่องเพื่อลดความเร็ว

TIGER-1"นี่ฝูงบินTIGERTEAMรายงานตัว! ขออนุญาติเข้าร่วมขบวนบินด้วยครับ!"

FOX-1"อนุญาติให้เข้าร่วม!"

GHOST-1"นี่ฝูงบินGHOSTTEAMรายงานตัว! ขออนุญาติเข้าร่วมขบวนบินด้วยครับ!"

FOX-1"อนุญาติให้เข้าร่วม!"

RED-1"นี่ฝูงบินREDTEAMรายงานตัว! ขออนุญาติเข้าร่วมขบวนบินด้วยครับ!"

FOX-1"อนุญาติให้เข้าร่วม!"

Delta-1“นี่ฝูงบินDeltaTEAMรายงานตัว! ขออนุญาติเข้าร่วมขบวนบินด้วยครับ!”

FOX-1"อนุญาติให้เข้าร่วม!"

Bullet"นี่ฝูงบินBulletTEAMรายงานตัว! ขออนุญาติเข้าร่วมขบวนบินด้วยครับ!"

FOX-1"อนุญาติให้เข้าร่วม!"

เมื่อเห็นว่าฝูงบินโจมตีภาคพื้นทั้ง 5 ฝูงเข้าร่วมขบวนจึงส่งคำขอไปที่ฐาน

FOX-1"นี่FOX-1เรียกฐานขออนุญาตินำขบวนบินพิเศษเข้าสู่สนามรบครับ!"

หอบังคับการบิน"รับทราบอนุญาคิให้FOX-1นำขบวนได้!"

FOX-1"รับทราบครับ!…ตามข้าพเจ้ามา!"

แล้วเครื่องบินF-4sทั้ง 15 ลำก็บินตรงเข้าสู่เขตเมือง…เมื่อบินมาได้ 5 นาทีFOX-1ก็สั่งลดความเร็วให้อยู่ในระดับSubsonic

FOX-1"เข้าช่วยเหลือหน่วยGuardian Infantry(GI)ข้างล่างนั้นซ่ะ…Gun Gun Gun!!!(ไร้ความปราณี)"

เครื่องบินทั้ง 15 ลำก็ได้บินผ่านหมู่ก้องเมฆลงมาเพื่อเข้าช่วยก่อนจะพบกับเมืองหลวงของประเทศJกำลังไฟไหม้หลายจุดราวกับหนังวันสิ้นโลก และเมื่อมองลงไปข้างล่างดีก็พบกับหน่วยGIที่กำลังยิงต่อสู้ด้วยชุดเกราะเบากับปืนM16A1ที่กำลังปะทะกับพวกสัตว์ประหลาดที่สูงประมาณ 0.3-4 เมตรอยู่ข้างล่าง ก่อนจะแยกกันไปจัดการสัตว์ประหลาดที่อยู่ข้างล่าง

FOX-1"โชคดีที่พวกRaidmonsterเป็นแค่พวกระดับ 1-2 ล่ะนะ…เอาล่ะFOX-1จะไปถล่มแนวกลาง"

FOX-2"FOX-2จะไปถล่มแนวปีกซ้าย"

FOX-3"FOX-3จะไปถล่มแนวปีกขวา"

FOX-1"ขอให้โชดีแล้วก็…เริ่มงานได้!"

เมื่อออกคำสั่งเสร็จFOX-1ก็เริ่มการยิงจรวดไม่นำวิถีFFARใส่พวกระดับ2ผสมกับปืนกลM61vulcanขนาน 20x102 มม. ที่เอาไว้ถล่มพวกระดับ 1 ในทันที

Raidmonster ระดับ 1

Raidmonster ระดับ 2

*ปรอดดดดดด!!! ปึก! ปึก! ฟิ้ว! ฟิ้ว! ตู้มม!! ตู้มม!! ปรอดดดดดด!!! ฟ้าววว!!!

ลูกจรวดแบบFFARสามารถจัดการระดับ 2 ได้อย่างง่ายดายถึงแม้บางตัวสามารถเอาขามาป้องกันได้แต่นั้นก็คือส่วนน้อย แม้ว่าพวกระดับ2จะเหลือขาแค่ข้างเดียวแต่ก็สามารถสู้รบได้ดีประมาณ40%จากเดิมก็ตามแต่เวลามันล้มมันก็มีเวลามากพอให้พวกGIจัดการได้ 

แถมระดับ 1 เองก็อันตรายพอตัวอยู่มันสามารถกินอะไรเข้าไปก็ได้ไม่ว่าจะมีชีวิตหรือไม่และมันก็สามารถสำรอกของที่กินเข้าไปเป็นกรดรุนแรงได้อีกด้วยแต่มันพ่นได้แค่ระยะใกล้ 1-2 เมตร ซึ่งที่อธิบายมานั้นมาจากการสังเกตุโดยจากบนเครื่องบิน

เมื่อFOX-1กดหัวลงไปยิงประมาณ 2 วินาทีก็เชิดหน้าขึ้น แล้วก็กดหน้าลงไปไล่ยิงเรื่อยๆจนเห็นตึกสูงที่อยู่ข้างหน้าจึงเชิดหัวขึ้นสูงพร้อมเร่งเครื่องให้เพิ่มกำลังเพื่อที่จะมีแรงในการต้านแรงโน้มุถ่วงจนแรงGสูงถึง6

จนบินขึ้นเลยตึกสูงไปจนแต่สายตาของไทโยนั้นดันเหลือบไปเห็นผู้หญิงคนนึงและทหารGI 1 คนที่ถูกระบุข้อมูลด้วยเหรียญตราที่ติดบนอกได้แสดงเข้ามาที่หมวกและกำลังโดนล้อมอยู่

ซึ่งหญิงสาวคนนั้นมีผมเป็นสีฟ้า และด้วยความสามารถทางกายภาพที่สูงกว่าคนธรรมดา 10 เท่าจึงมองเห็นหน้าได้อย่างชัดเจน

ไทโย'นั้นมันเรน!!!'

(ฝากนิยายอีกเรื่องที่เปิดใหม่มาด้วยนะเกิดใหม่ในยุคสงครามโลกครั้งที่สอง...แต่ทำไมต้องเป็นระบบปฏิบัติการบนกองเรือด้วย!!!)

[TBC]

ตัวอย่างตอนต่อไป!

ไทโย"แย่แล้วเธอก็โดนดูดมาที่นี่ด้วยหรอ!!!"

แจ็ค"นั้นน้องสาวของนายที่นายบอกหรอ?"

เรน"ห่ะ- นั้นฉันหรอ!?"

สึคาสะ"เธอรู้เรื่องพวกนั้นไหม!?"

มิซารี่"…เห้อ"