ความทรงจำผมไม่มีอะไรมากหรอกครับ [จบ]

ลำดับตอนที่ #9 : การลางาน และTimeskip 6 วัน

---

ควรเปิดดู

"……" พูดปกติ

'……' พูดในใจ

[……] คอมเม้น

‘……’ เสียงย้อนอดีต

"""""………""""" เสียงฝูงชน

"……" พูดคุยในความทรงจำ

'……' พูดในใจในความทรงจำ

""""………"""" เสียงฝูงชนในความทรงจำ

*…… เสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนินเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูด *ยกเว้นเสียงคำราม

---

ด้วยภาพแรงระเบิดอันทรงพลังที่ทำลายไปทั้งทวีป และภาพอำนาจของพระเจ้า ที่ปรากฎออกมาก่อนที่ไทโยจะสลบคาห้องนักบินลงไปนั้นเองทำให้ในเน็ตถึงกับอยู่ไม่สุข

[สว่างมาก!!!]

[ดังจนหูเด็กนี้อื้อไปเลยแฮะ!]

[ดังโคตร!!!]

[นี่คือสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมาได้จริงหรอ?]

[เล่นทวีปหายไปทั้งทวีปได้เลย แถมยังไม่หยุดอีก เดี๋ยวแล้วพวกเขาล่ะ]

[แรงระเบิดนั้นแรงและสูงราวกับการท้าทายพระเจ้าอย่างในตำนานหอคอยบาเบลเลย!]

[เห้ย!!!]

[นี่คืออำนาจของพระเจ้าสินะ]

เรน"อย่างน้อยพี่ก็ถอยออกมาทันแล้ว"

.

ประธานาธิปดีUS"…พวกเรามีโครงการบ้านั้นไหม"

"อ่า…เพิ่งเริ่มไปไม่นานมานี่ครับ-"

ประธานาธิปดีUS"หยุดมันซ่ะ! มันเป็นภัยต่อโลกทั้งใบ! แล้วติดต่อพวกผู้นำประเทศCNกับRuมาให้ด้วย พวกเราต้องไม่ให้ใครสร้างมันมาได้ไม่งั้นโลกไม่สงบแน่!"

"ครับท่าน!"

.

ตัดกลับไปที่ความทรงจำ

ไทโย"เช้าแล้วหรอ…!!!- เฮือก"

เทสทารอสซ่า"นายหลับไปทั้งสัปดาห์เลยนะนอนเก่งสุดๆไปเลยนี่"

ไทโย"อะ-สวัสดีครับ หัวหน้าเทสทารอสซ่า-"

ไทโยพยายามลุกจากเตียงแต่เทสทารอสซ่าได้พูดห้ามไว้ก่อน

เทสทารอสซ่า"ไม่ต้องหรอก คุณคือวีรบุรุษ ไม่จำเป็นต้องทำอย่างงั้นหรอก…พวกคุณได้ช่วยโลกจากการล้มสลายโดยการเสียสละไปมากมายไม่ว่าจะเป็นชีวิตของคนที่รู้จักหรือไม่ก็ตาม คุณได้เสียสละแรงกายและแรงใจในการเข้าต่อสู้กับสิ่งที่แทบจะเป็นไปไม่ได้ในการเอาชนะ คุณได้สร้างปาฏิหารย์ที่สามารถรักษาชีวิตนักบินได้เป็นจำนวนมาก…"

ไทโย"จำนวนมาก…เฮอะๆ มากที่ไหนกันเล่า! ผมรักษาชีวิตนักบินได้มากที่ไหนกันเล่า!"

เทสทารอสซ่า"ไม่หรอก…พวกเราคาดการณ์เอาไว้ว่าพวกเราจะไม่สามารถเอาชนะศึกนี้ได้และจะสูญเสียนักบินทุกคนไปต่างหาก การที่คุณหรือคนอื่นๆที่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจมันไปได้…มันก็ทำให้นักบินมีโอกาศรอดมากกว่าเดิมแล้วคะ"

ไทโย"…"

เทสทารอสซ่า"ถึงแม้ว่าคุณจะไม่ยอมรับแต่ว่าพวกเขาทุกคนต่างยอมรับคุณกันหมดแล้วล่ะ…"

ไทโย"…ผมตื่นคนสุดท้ายหรอ"

เทสทารอสซ่า"ถูกต้องแล้วคะ เพราะงั้นฉันจะให้เวลาคุณพักผ่อนไม่กวนล่ะ-"

ไทโย"เดี่ยวครับผมมีเรื่องจะขอครับ"

เทสทารอสซ่า"ถ้ามันไม่เกินไปฉันก็ให้นะ"

ไทโย"ผมขอพักงานชั่วคราวครับ แต่ผมก็จะเป็นที่ปรึกษาให้ต่อยู่ดีครับ"

เทสทารอสซ่า"กี่วันล่ะ"

ไทโย"…1 เดือนในโลกเบื่องหน้าเริ่มหลังจากที่กลับไปครับ ขอให้ผมได้มีเวลาทำใจก่อนครับ"

เทสทารอสซ่า"ก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเกือบทุกหน่วยได้ขอพักกันแบบเธอกันหมดแหละ เนื่องจากว่าพระเจ้าได้มาพักผ่อนที่โลกกระจกอยู่พวกเรดมอสเตอร์มันเลยไม่กล้าบุกเข้ามาน่ะ"

ไทโย"ขอบคุณครับ"

แล้วเทสทารอสซ่าก็เดินออกไปทิ้งไทโยให้อยู่คนเดียว ซึ่งไทโยก็เปิดดูรายการเกมโชว์ในทีวี ซึ่งภาพก็ตัดไปอีก 6 วันต่อมา ไทโยในสภาพสมบูรณ์ได้เดินออกจากโรงพยาบาลก่อนจะโทรหาเพื่อน

แจ็ค"โอ้ว นายออกจากโรงบาลแล้วไปหาอะไรดื่มไหม?"

ไทโย"ได้สิ ช่วนพวกนั้นมาด้วย"

แจ็ค"อยู่แล้ว แหม จะไปกันสองคนก็กระไรๆอยู่ ต้องมีเพื่อนไปเยอะๆสิ!"

ไทโย"ฮ่าๆๆ นั้นก็จริงไปร้านประจำกันงบที่จะใช้เที่ยวเล่นกันในอีก 3 สัปดาห์ต่อจากนี้อยู่ที่หนึ่งร้อยล้านเยน! พกมากันพอรึป่าวพวก!"

แจ็ค"พออยู่แล้วน่า!"

ไทโย"งั้นก็ไปกัน! รวมตัวที่ร้านขาประจำ!"

แล้วไทโยก็วางสายไปและเดินไปแตะกระจก และวาร์ปไป

[แสดงว่าตอนนี้ก็พักงานอยู่น่ะสิ]

[เงินเยอะชิบหาย!!!]

[ก็สมกับต่ำแหน่งและฝีมือของเขาล่ะนะ]

[ขอสักนิดนึงดิ]

เรน"ร-รวย!!!"

แล้วภาพต่อมาก็คือภาพที่ไทโยและเพื่อนกำลังสรรสันกันอย่างสนุกสนานแบบแปลกๆ ไม่ว่าจะเป็นการเช่าโรงแรมหรูวิวสวยอากาศดี เพื่อและเอาแชมเปญที่ราคาขวดนึงไม่ต่ำว่าแสนเยนมาเทรวมๆกันก่อนจะทำให้มันอุ่นเป็นออนเซ็นและลงไปแช่ ส่วนอาหารก็มีท้องปลาแซลมอนเครื่องดื่มสาเกญี่ปุนชั้นเลิศ

เมื่อภาพซูมออกมาแล้วหมุนวนเป็นวงกลมก็เผยให้เห็นรูปร่างของเหล่าชายชาตรีกล้ามโตทั้งหกคนรวมถึงไทโยเองก็รวมอยู่ในนั้นด้วย ซึ่งทั้งหกกำลังนั่งแช่ออนเซ็น

ไอซ์แมน"เปลืองเงินไหมเนี่ย? เอาเวลาไปลงอ่างยังจะดีกว่า"

มาเวอร์ลิค"แบบนี้แหละดีแล้วใช่ไหมเจม"

ไทโย"แน่นอน สาเกฉันดื่มได้เยอะแล้วล่ะแต่อย่างอื่นไม่ไหวจริงๆ"

กรูสเตอร์"ค่อยๆฝึกไปพวกเดียวก็คอแข็งเองแหละ ฉึบ…อ่า ชุ่มคอดีว่ะ"

แซม"คิดถึงเพื่อนเก่าเลยแฮะ-"

แจ็ค"ไม่เอาน่านี่งานฉลองนะ เราไม่ควรพูดเรื่องเศร้าๆนะเพื่อน"

แซม"ก็จริง…แซมมอนคำโตของฉัน- อ่ะ"

ไทโย"ช้าไปๆ ง่ำ"

แซม"ชิ เอาคำรองก็ได้"

ไทโย"นี่ไอซ์แมนนายเอากีต้ามาไหม?"

ไอซ์แมน"เอามาสิทำไมหรอ"

ไทโย"ขอฉันเล่นหน่อยสิ"

ไอซ์แมน"รอแปปนะเพื่อน…อูย หนาวๆ"

มาเวอร์ลิค"หิมะตกหรอก็ดีนะบรรยากาศกำลังดีเลย"

แจ็ค"ให้ฉันช่วยป่าว"

ไทโย"ก็ดีฉันดีดและก็ร้องส่วนนายก็เป็นเสียงพื้นหลังนะ อะนี่แผ่นเนื้อรอง"

แจ็ค"อ่าๆๆ…อ่า โอเค"

ไอซ์แมน"อ่ะนี่"

*จุ๋ม

ไอซ์แมน"หิมะตกแล้วหนาวชะมัดเลย"

ไทโย"เอาล่ะ มาเริ่มกันเลย"

แล้วไทโยก็เริ่มดีดกีต้า

(ของคนแรกนะ)

เพลงได้ถูกบรรเลงขึ้นพร้อมกับเสียงร้องอันไพเราะหูได้ดังขึ้น พร้อมๆกับบรรยากาศหิมะตกรอบๆ

มาเวอร์ลิค"โว้วๆๆๆ บลาโว้!!!"

กรูสเตอร์"เพลงชิวเหมาะกับตอนนี้มากเลย สุดยอดเหมือนเดิมเลยนะด้านเพลงเนี่ย"

ไทโย"ไม่รู้สิอยู่ๆก็คิดออกน่ะ"

[คนมีเงินเขาทำกันแบบนี้เองหรอ?]

[รสนิยมส่วนตัวของพวกเขามั้ง?]

[เห้ย! รอบนี้ดื่มแล้วไม่น็อคว่ะ]

[เพราะมาก! แถถมยังเข้ากับบรรยากาศชิวๆได้อีก]

[นึกว่าร้องเป็นแค่แนวร็อคนะเนี่ย! แนวอื่นก็ได้หรอสุดยอด!]

เรน"อยากฟังอีกจังเลย"

ตัดกลับไปที่ความทรงจำ

ไอซ์แมน"คืนนี้อีกยาวโว้ย!!!"

มาเวอร์ลิค"เลิกตอนกี่โมงดี?"

ไอซ์แมน"อะไรถามเวลาเลิกแล้วหรอไปเลยตีสี่เลย!"

กรูสเตอร์"จะบ้าเรอะจะแช่ให้ตัวเปื่อยเลยรึไง?"

ไทโย"เข้าใจนะโว้ยแต่ว่าหลังเที่ยงคืนอากาศจะหนาวขึ้นเรื่อยๆนะ คิดว่าห้าทุ่มเที่ยงคืนก็แยกย้ายได้แล้วนะ"

แจ็ค"นั้นก็ดีนะ คืนนี้ก็จะเย็นลงกว่าปกติด้วย"

แซม"นั้นสินะ"

ไอซ์แมน"ก็ได้ๆฉันก็ไม่ได้อยากหนาวตายเท่าไหร่หรอก"

แล้วพวกเราก็เฮฮาปาร์ตี้ตามภาษาวัยรุ่น พอเวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงคืนทุกคนก็สัมผัสได้ถึงอากาศที่เย็นลงจึงลุกขึ้นมาและปล่อยน้ำแชมเปญออกและเดินเข้าไปในโรงแรมซึ่งระหว่างทางก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน

ไทโย"พรุ่งนี้ไปเล่นหิมะกันดูท่าแล้วคืนนี้ตกหนักแน่"

แซม"โอ้ เอาด้วยๆ"

ไอซ์แมน"เตรียมตัวโดนฉันเล่นได้เลยมาเวอร์ลิค"

มาเวอร์ลิค"รอบที่แล้วไม่เข็นหรอเพื่อน"

กรูสเตอร์"ปั้นสโนวแมนกันป่าวแจ็ค"

แจ็ค"เอาด้วยคนแล้วกัน"

.

เช้าวันต่อมา

*ฮ่าๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆ

เสียงหัวเราะของความสุขได้ดังไปทั่วบริเวณ

ไอซ์แมน"เอาไปกิน!"

มาเวอร์ลิค"หลบได้น่า เอาคืนไป!"

ไทโย"เอาด้วยสิ! ไม่ได้เล่นแบบนี้มาตั้งแต่เด็กแล้ว!"

แซม"พวกเราก็เหมือนน่า ระวังนะเจม เอาไปกิน"

ไทโย"โว้ว! หลบได้น่า เอาไปท่ากระสุนหิมะสาด!"

แล้วไทโยก็เอามือขวาไปข้างหลังและไถ่เอาหิมะขึ้นมาและปาเข้าใส่ด้วยความที่ไม่ได้ปั้นให้เป็นก้อนมันก็เลยกระจายเป็นลูกซอง

แซม"ขี้โกงนี่หว่าเอาไปคืนมั้ง!"

ไทโย"ฮ่าๆๆๆ โดนจนได้ มาต่อๆ!"

กรูสเตอร์/แจ็ค"ย้ากกกกกกก!!!"

ต่างจากกรูสเตอร์และแจ็คที่กำลังวิ่งมาพร้อมกับหิมะทรงกลมขนาดใหญ่ และช่วยกันทุ่มลงไปทำสโนวแมนขนาดมหึมา

ไทโย"จบนี่แล้วไปไหนต่อดี"

มาเวอร์ลิค"ไปล่องเรือที่น้ำตกไนแองการ่ากันป่าว"

ไทโย"ก็ดีนะ- ฟู่ว หลบได้ๆ"

กรูสเตอร์"แล้วต่อด้วยแว้นมอไซข้ามทะเลทรายในพื้นที่ที่ 5 กัน"

ไทโย"โอ้! ได้เวลาเป็นเด็กแว้นแล้วสิ"

มาเวอร์ลิค"โอ้! ความเร็ว!"

พอเล่นกันเสร็จก็กลับเข้าโรงแรมไปอาบน้ำและเก็บของเตรียมตัวเดินทางไปที่ต่อไป 

[เหมือนเล่นกันเป็นเด็กเลยแฮะ]

[ไม่รู้สิสมัยก่อนพวกนั้นคงมีอะไรไม่ดีทำให้ฝั่งใจนั้นแหละ]

[โอ้! ใครพูดถึงเรื่องแว้นมอไซนะ!?]

เรน"ลืมไปเลย…วันนั้นที่ทุกคนทิ้งพี่ไว้คนเดียวแล้วพวกเราก็ไปเที่ยวภูเขาไฟฟูจิกัน…"

.

.

.

6 วันต่อมา…

ตลอดเวลาหกวันไทโยก็นั่งอ่านความทรงจำไปทั้งหมด 12 ชั่วโมงวันล่ะสองชั่วโมงเพื่อความปลอดภัยของสมอง ซึ่งก็ไม่ได้มีอะไรมาก มีเพียงภารกิจการต่อสู้ต่างๆ การรับเงินในแต่ล่ะภารกิจ เงินสุทธิทั้งหมดที่มีพร้อมใช่ และการให้คำแนะนำ

รวมไปถึงการช่วยออกแบบรูปทรงเครื่องบินยุคที่ 4 ซึ่งที่ออกแบบมาให้ก็จะมีF-14,F-15,F-16,F-18,J-10,MiG-29,Su-27,mirage 2000,Tornado ADVที่ให้ไปแต่ละเขต

ตอนนี้ไทโยกำลังนอนไม่หลับอยู่เพราะวันนี้เป็นวันที่พี่มิซารี่กำลังจะเข้าไปทำภารกิจในเรทเกด

*ครืดดดด…

"จะไปก็รีบไปซ่ะ…"

ไทโย"เอ่อ…ขอบคุณครับ"

"พยายามเข้าล่ะเจ้าหนูพาพี่สาวเธอกลับมาอย่างปลดภัยให้ได้นะ"

ไทโย"ครับ…ผมพยายามเต็มที่…แต่ว่าคุณไม่กลัวโดนทันบนหรือโดนหัวหน้าคุณไล่ออกอะไรหรอ"

"ก็กล้วแหละ…แต่ว่าชีวิตคนสำคัญกว่าจริงไหมล่ะ"

ไทโย"…ก็จริงครับ"

"ทำให้ได้ล่ะฉันไปก่อนล่ะ…จริงสิเอาเครื่องนี่ไปด้วยอย่างน้อยน้องสาวคุณก็จะเห็นมันได้"

ไทโยก็พยัคหน้าและเก็บเครื่องส่งความมทรงจำขนาดเล็กขึ้นมาก่อนจะวิ่งไปที่กระจกข้างนอกและเข้าไปในทันที

ไทโย'ถึงผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร…แต่ก็ขอบคุณด้วยนะครับ!'

พอเข้ามาแล้วก็หาตำแหน่งของทีมของเขาทันที

ไทโย'พวกนั้นน่าจะอยู่…โอเคเจอแล้ว!

และไทโยก็วาร์ปไปในทันที'

มาเวอร์ลิค"โอเพื่อนรัก! มาเร็วกว่าที่คาดไว้อีกนะ"

ไทโย"ขอโทดด้วยที่-"

ไอซ์แมน"เรื่องนั้นไม่สำคัญเพราะงั้นไม่ต้องหรอกตอนเป็นวิญญาณไปแล้วค่อยไปทำตามสัญญาก็แล้วกัน"

กรูสเตอร์"ใช่แล้วเรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก เพราะตอนนี้เรากำลังจะแหกกฎครั้งแรกกันแล้ว"

ดร.อาโนว"ผมยินดีที่พวกเราทำงานด้วยกันนะครับ…ขอบคุณสำหรับทุกอย่างในการแนะนำด้วย"

ไทโย"ไม่เป็นไรครับ…เพราะพวกเราก็ต้องพึ่งพวกคุณเหมือนกัน"

ช่าง"ติดตั้งใกล้เสร็จแล้วครับเหลือแค่เติมน้ำมัน"

ของที่ติดตั้งบนเครื่องก็จะมีระเบิดนาปาล์ม 2 ลูก มิซไซล์อากาศสู่อากาศนำวิถีด้วยความร้อน 6 ลูก และระเบิด 1000lb 2 ลูก

ไทโย"ขอบคุณที่อยู่มาตั้งแต่ตอนแรกนะครับช่าง"

ช่าง"ไม่เป็นไรครับ…นี่คือสิ่งที่พ่อบุญธรรมคุณได้ฝากฝั่งไว้ก่อนตาย เพราะงั้นในฐานะเพื่อนเก่าขอทำงานนี้ให้เต็มที่ครับ"

หัวหน้าช่าง"พ่อของคุณเป็นคนดีนะ เป็นที่รักของทุกคน และทำงานเก่งเสมอๆด้วย"

ไทโย"ผมรู้ครับ…"

หัวหน้าช่าง"เพราะงั้น…ทำงานให้เก่งเหมือนพ่อเธอล่ะ"

ไทโย"ครับ! ผมจะทำให้เต็มที่ครับไม่ว่ามันจะการแลกชีวิตผมก็ยอมครับ!"

*พรึบ!…พรึบบบ!

ยูคิ"โอยย่า…ให้ฉันอวยพรให้ไหมล่ะ?"

ไทโย"นี่เป็นงานของผม ผมไม่-"

ยูคิ"ถึงไม่ก็จะทำว่ะ…อาวุธไม่มีวันหมดกับน้ำมันไม่มีวันหมด…นี่คือสิ่งที่ฉันให้ไปล่ะ"

ไทโย"อ่ะ-อ้าว!"

แซม"อะ-ทำความเคารพท่านพระเจ้า!"

ยูคิ"บอกแล้วว่าไปแล้วไงไม่ต้องมากพิธีอะไรแบบนั้นหรอก"

แล้วยูคิก็หายไป

ไทโย"เอาเถอะเป็นคำอวยพรที่โกงมากถ้าให้ไม่ต้องนอนมาด้วยจะดีมาก"

แจ็ค"แค่นี่ก็พอแล้วล่ะ"

หัวหน้าช่าง"พวกเราเตรียมเสร็จแล้วครับอีกไม่ถึง 5 นาทีเรดเกทที่พี่เธอจะเข้าไปจะเปิดขึ้นแล้ว!"

ไทโย"ขอบคุณนะครับสำหรับทุกอย่าง…ไปกันเลยนี่คือที่ปลายทางของการเดินทางของพวกเรา!!! ใครไม่พร้อมก็ลงไปและกลับบ้านไปได้เลย!!!"

แจ็ค/แซม"เรื่องอะไรจะกลับกันเล่า!"

ไอซ์แมน"จะตายก็ตายด้วยกันนี่แหละ!…จะได้ไปเข้าผับด้วยกันไงเล่า!"

มาเวอร์ลิค"คิดว่าพวกเราเป็นใครกันล่ะ?"

กรูสเตอร์"…ใครมันจะพลาดเที่ยวบินอันหน้าตื่นเต้นนี่ได้ลงกันล่ะ!"

Fox-1"ถ้างั้น…Foxteamขอออกปฏิบัติงานครั้งสุดท้าย! เตรียมปิดวิทยุทันทีเมื่อโดนตรวจจับได้ ตอนนี้ปิดเรด้าซ่ะเราจะลดการตรวจจับของพวกนั้นให้มากที่สุด และเตรียมปิดอุปกรณ์สื่อสารทุกชนิดเราจะเปิดอีกทีเมื่อเข้าไปในเรดเกทได้แล้ว และเราจะบินต่ำเพื่อหลบเรด้าไปที่สนามรบกัน!"

Fox-2/Fox-3"โอว!!!"

และตอนนั้นไทโยก็ได้ทำการเปิดเครื่องที่นักวิทยที่ปล่อยเขาให้หนีออกมาได้ให้มาทันที

แล้วเครื่องบินทั้งสามลำก็ได้ทยานขึ้นฟ้าไปพร้อมๆกัน และมุ่งหน้าสูงเรดเกทที่กำลังจะเปิดที่อยู่ห่างไป 500 กิโลเมตร ซึ่งระหว่างทางที่บินก็จะมีภูเขาสูงจำนวนมากและเรด้าอยู่บนภูเขา แต่ถ้าบินไปตามช่องเขาก็จะสามารถหลบเลี่ยงมันมาได้ซึ่งก็จะใช้เวลาประมาณ 25 นาทีในการไปถึงเรดเกท แต่ที่ปลายภูเขาหรือที่ห่างจากเรดเกทประมาณ 1 นาทียังไงก็ไม่สามารถหลบได้เพราะมันตั้งดักไว้เลย

เมื่อมาถึงจุดที่ภูเขาสูงเยอะก็เริ่มลดความเร็วลงเพื่อที่จะซ่อกแซกเข้าไปตามช่องภูเขา

*ฟ้าว ฟ้าว ฟ้าว 

ทั้งสี่ยังคงพูดคุยกันตามปกติและบนหลบภูเขาไปด้วยซึ่งก็ต้องใช้เวลาอีกนาน รอบนี้ไทโยบังคับเครื่องบินไปทางซ้ายเพื่อหลบและบินเรียบพื้นไป ก่อนบินหลบซ้ายหลบขวาไปตามทาง บินหลบไปหลบมาเพื่อไปให้ถึงที่หมายโดยไม่ถูกตรวจจับก่อน

*ฟ้าว ฟ้าว ฟ้าว 

ถึงแม้ว่าแรงGจะเยอะเวลาเลี้ยวรอบนึงแต่ก็ไม่ทำให้พวกเขาช้าลงไปได้

ไทโย"มิซารี่รอฉันก่อนนะอย่าพึ่งรีบตายล่ะ…"

*ฟ้าว ฟ้าว ฟ้าว 

[TBC]

ตัวอย่างตอนต่อไป!

"Foxteamพวกคุณกำลังบินโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติ! เอาเครื่องลงจอดเดี๋ยวนี่!"

Fox-1"ฉันขอปฏิเสธ!!! พวกเราขอขัดคำสั่งครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตใช่ไหมพวก!"

Fox-2/3"ใช่แล้ว!!! พวกเราขอไปตายก่อนล่ะ!"

เทสทารอสซ่า"ปล่อยพวกเขาไปเถอะ…ฉันไม่ลงโทษพวกเขาหรอกนี่คือการตัดสินใจของพวกเขาเราหยุดไม่ได้หรอก"

มิซารี่"แฮกๆๆๆ เยอะเป็นบ้าเลย"

ลูมินัส"ฉันเห็นจุดที่เราต้องเอาระเบิดไปวางแล้ว!"

"ยิงสกัดไว้!!!"

มิซารี่"แย่แล้ว! ว้ายย!…?"

ไทโย"ขอโทดที่ให้ค่อยนาน…ตอนนี้กลับไปซ่ะ พวกเราจะยื้อเวลาเอาไว้ให้เอง"

เรน"ฮือๆๆๆๆ"

(ตอนต่อไป…เป็นตอนสุดท้าย)