ความทรงจำผมไม่มีอะไรมากหรอกครับ [จบ]

ลำดับตอนที่ #8 : Strategic nuke incoming!!!

---

ควรเปิดดู

"……" พูดปกติ

'……' พูดในใจ

[……] คอมเม้น

‘……’ เสียงย้อนอดีต

"""""………""""" เสียงฝูงชน

"……" พูดคุยในความทรงจำ

'……' พูดในใจในความทรงจำ

""""………"""" เสียงฝูงชนในความทรงจำ

*…… เสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนินเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูด *ยกเว้นเสียงคำราม

---

เมื่อเริ่มฉายความทรงจำขึ้นมา 

ภาพก็ตัดไปที่ไทโยกำลังยืนหน้าดำค่ำเครียดอยู่หน้ากระจก และที่มือกำโทรศัพท์แน่นซึ่งดูจากใบหน้าแล้วมันเหมือนกับปัจจุบันพูดง่ายๆก็คือเพิ่งเกิดเหตุการณ์นี้ได้ไม่นานมานี้เอง

ไทโย"เอาจริงดิว่ะ…อึก…นี่คือสิ่งที่เราต้องสู้ด้วยจริงๆหรอ"

แล้ววิดีโอก็ได้ซูมเข้าไปที่โทรศัพท์มันได้บอกเกี่ยวกับข้อมูลของสิ่งที่ต้องเจอพร้อมกับภารกิจ โดยสิ่งจะเจอก็คือเรดมอสเตอร์ระดับ 9 ที่บุกเข้ามาเพียงแค่ตัวเดียว รูปร่างของมันคล้ายมังกรที่มีหลายลิ้น ความสามารถยิงบีมที่มีความเร็ว 1000 เท่าของความเร็วเสียงพลังทำลายมากกว่านิวเคลียร์ยุทธศาสตร์ทั่วไปถึง 5 เท่า

โดยหน้าที่ของGPที่ถูกส่งมาทุกหน่วยทุกภูมิภาคต้องทำก็คือยื้อเวลาให้มันอยู่ที่เดิมจนกว่านิวเคลียร์ที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่หนัก 250 ตันทั้งหมด 6 ลูกเครื่องบินทิ้งระเบิดยุทธศาสตร์ที่กำลังดัดแปลงใหม่ให้บรรทุกระเบิดเหล่านั้นได้บินเข้าไปทิ้งใส่มัน ซึ่งมันอาจจะใช้เวลาในภารกิจนี้อย่างต่ำคือ 1 เดือนเต็มหรือประมาณ 1 สัปดาห์ในโลก…

ซึ่งครั้งนี้ทางรัฐบาลได้เรียกปฏิบัติการครั้งนี้ว่า…"ปฏิบัติการแห่งกาลเวลาและความตาย"(Operation Of Time and Death) และแน่นอนว่าเป็นการระดมพลครั้งใหญ่ที่สุดในช่วงเวลาตลอดหนึ่งสหัสวรรษเต็มๆ ไม่ว่าจะเป็นทัพบก ทัพอากาศ ทัพเรือ ไม่แม้แต่กองกำลังอวกาศที่พึ่งติดตั้งปืนใหญ่วงโคจร

ไทโย"ฟู่ว…ไปกันเถอะตัวฉัน ผมเซ็นโตคิ ไทโยเจ้าของฉายาเจม เอ็ม คาเมล็อตจากFOXTEAMพร้อมปฏิบัติงานแล้วครับ!!!"

แล้วไทโยก็วิ่งเข้าไปในกระจกอย่างรวดเร็วและวิ่งตรงไปออกประตูในทันที ซึ่งรอบนี้แต่ล่ะคนวิ่งแทบแบบสุดแรงเกิดในทันที แถมเรือตอนนี้โครงเครงแบบสุดๆด้วยราวกับกำลังเลี้ยวแบบสุดกำลังอยู่

กัปตัน"ผมกัปตันเรือมิซ จอนสั้นผู้บัญชาการเรือUNS SaragotaหรือCV-60ชั้นForrestalแห่งกองเรือที่7ของUNITEDNATIONผู้เป็นปราการปกป้องโลกเบื้องหน้าจากการรุกรานขอประกาศการเตรียมพร้อมเป็นระดับสูงสุดขอให้เหล่าGuardian Pilotไปเตรียมตัวออกเครื่องและข้อเจ้าหน้าที่ทุกนายประจำสถานีรบนี่ไม่ใช่การซ้อมรบ!!! ขอย้ำนี่ไม่ใช่การซ้อมรบ!!! แต่นี้คือความเป็นไปต่อจากนี้ของเผ่าพันธุ์และโลกที่เราทุกคนรัก!!!" 

ซึ่งระหว่างทางก็วิ่งไปเจอFOXTEAMของเขาเหมือนเดิมเพียงแต่รอบนี้ไม่มีการพูดคุยมีแต่การวิ่งอย่างเดียว มันสร้างบรรยากาศอึดอัดได้ขั้นสุด เมื่อมาถึงเครื่องก็มีเจ้าหน้้าที่วิ่งมาหาทันที

เจ้าหน้าที่"กินยานี่ด้วยครับ! เพื่อการทำงานตลอด 1 เดือนโดยไม่มีการพักผ่อน"

FOXTEAM"รับทราบครับ!"

พูดจบทุกคนก็รับยาและวิ่งไปที่เครื่องระหว่างทางก็กินเข้าไปโดยไม่ใช้น้ำเพื่อความรวดเร็ว พอเอาเครื่องมาที่รันเวย์ก็พบกับเครื่องนับสิบๆลำกำลังรอเทคออฟอยู่ซึ่งแต่ล่ะคนก็ไม่ได้พูโอะไรนอกจากมองดูรูปภาพครอบครัวของตนเอง…

ซึ่งก็มีกัปตันค่อยพูดให้กำลังใจตลอดเวลา

ไทโย"…"

ซึ่งไทโยก็เงียบไม่ได้พูดอะไรเหมือนคนอื่นพร้อมกับ มองดูรูปที่เขาถ่ายกับพ่อ(รูปเดียวกันกับตอนที่แล้ว)กับอีกรูปที่เป็นรูปครอบรครัวซึ่งมันก็นานหลายปีแล้ว

เมื่อเวลาผ่านไปก็ถึงคิวของFoxteamไทโยก็นำฝูงบินของเขาบินขึ้นทันทีโดยที่ไม่ต้องได้รับอนุญาติหรือทำตามขั้นตอนใดๆ

Fox-1"เมื่อไหร่ที่ถึงที่เติมน้ำมันก็รีบๆเติม ใครเติมเสร็จก่อนก็ไปเลยไม่ต้องรอเพราะยังไงเราก็ต้องบินห่างๆเพื่อลดการสูญเสียอยู่แล้ว"

Fox-2/3"รับทราบครับ!"

ซึ่งคนที่เติมเสร็จคนแรกก็คือFox-1นั้นเองและเขาก็นำเครื่องบินออกไปในทันที

Fox-1"ได้เวลามามาราธอนงานแล้ว"

.

เมื่อบินจนใกล้ถึงสนามรบก็มองเห็นแสงของระเบิดขนาดใหญ่จำนวนมาก บางครั้งที่พื้นก็เกิดระเบิดที่แรงมากพอที่จะเป่าเมืองทั้งเมืองให้หายไปได้

Fox-1"เรามาถึงแล้วสินะ…ไปกันเถอะF-4ของฉัน"

แล้วไทโยก็เร่งเครื่องบินเข้าสนามรบไปอย่างรวดเร็ว พอเห็นตัวมันจากระยะที่โคตรไกลแล้วก็ทำให้ไทโยถึงกับสั่น

ไทโย"นี่เรากำลังเจอกับสัตว์หลาดในการ์ตูนรึไงว่ะ"

แจ็ค"ไม่เอาน่าเพื่อน ไม่ต้องกลัวเพราะ่าพวกเราเก่งที่สุดไม่ใช่รึไง?"

ไทโย"นั้นก็จริง…เอาเถอะก้าวขาเข้าสู่ความตายก้าวนึงกันดีกว่า"

แจ็ค"โอว!"

[ระดับ 9! มันจะโหดขนาดไหนวะเนี่ย]

[บีมของมันเร็วกว่าเสียงหนึ่งพันเท่า! บ้าใครมันจะไปหลดได้กัน!]

[อะไรคือระเบิดนิวเคลียร์?]

[แม่งโหด ยิงกว่าทำโอทีอีก ต้องทำงานในสภาพที่ห้ามหลับ 1 เดือนเต็มเนี่ย]

[งั้นแสดงว่าที่หายไปสองสัปดาห์นั้นก็…](ผอ.)

[ทำไมสถานการณ์ดูเครียดขนาดนั้นว่ะนะ!]

[แรงระเบิดบ้านั้นอะไรวะนะ!!!]

[ใหญ่โคตร!!! นั้นขนาดอยู่ห่างไปเป็นร้อยๆกิโลนะเนี่ย!!!]

เรน"หมายความว่า…ที่พี่หายไปตลอดสองสัปดาห์นั้นก็คือการเข้าร่วมการต่อสู้ครั้งนี้น่ะหรอ!?…แต่พี่ก็ยังรอดกลับมาได้พี่นี่เก่งสุดๆไปเลย!!"

กลับไปที่สนามรบตอนนี้ไทโยได้นำเครื่องบินเข้าไปรบระยะประชิดเพราะว่าถ้าอยู่ไกลก็จะโดนส่อยโดยบีมพวกนั้นแน่ ซึ่งตอนที่กำลังเข้าไปใกล้ก็เกิดปาฏิหาริย์มันได้ยิงบีมมาใส่เข้าแต่ในจังหวะชี้เป็นชี้ตายแบบนี้ไทโยกลับนำเครื่องควงสว่านบินหลบออกมาได้โดยไร้ความเสียหาย

พอหลบได้ไทโยก็ได้บินเข้าไปประชิดได้สำเร็จ

ไทโย"เข้ามาได้เลย!"

ถึงแม้จะเข้ามาได้แล้วแต่ก็ต้องหลบส่วนต่างๆที่มันพยายามเอามาโจมตีใส่เครื่องอยู่ดี แต่ไทโยก็บังคับและหลบมาได้ตลอดซึ่งนั้นก็เปิดโอกาศที่ดึงความสนใจมาได้เครื่องบินที่แบกระเบิดมาทีหลังก็ได้ทำการทิ้งระเบิดนำวิถีไปที่ปีกของมันเพื่อไม่ให้มันบินหนีได้

*ตู้ม!!! ตู้ม!!!x250 

แม้ว่าระเบิดนำวิถีกว่า 500 ลูกได้ลงมาโจมตีใส่ที่เดียวกันแต่มันก็ไม่สามารถตัดปีกของมันได้ และนั้นทำให้มันละความสนใจและไปโจมตีใส่ฝูงบินข้างบนทันทีและนั้นทำให้เครื่องบินนับๆร้อยๆลำถูกระเบิดตายในครั้งเดียวทันที

ไทโย"ไอบ้าเอ้ย!!! จะปไรวมฝูงกันมาทิ้งระเบิดกันทำไมเล่า!!!"

แจ็ค"ใจเย็นก่อนเพือน!!!"

วิทยุ"บินออกมาให้ห่างพวกเราจะถล่มปืนใหญ่จากวงโคจรด้วยกระสุนเจาะเกราะแบบหัวรบนิวเคลียร์ยุทธวิถีแล้ว!"

ไทโย"รับทราบ!!!"

เมื่อทราบว่ากำลังจะถล่มด้วยนิวเคลียร์ไทโยก็เร่งกำลังเครื่องเต็มที่บินไปที่สวนขึ้นไปที่บนหน้าของมันเพื่อถล่มจรวดเข้าที่ตาของจนมันร้องโอดครวญ และทำการบินหนีออกมาซึ่งมันที่โกรธจัดที่ถูกยิงเข้าไปที่ดวงตาถึงแม้ดวงตาของมันจะไม่เป็นอะไรเลยก็ตามทีแต่มันก็เจ็บทำให้มันหันมาหาแล้วยิงบีมใส่ซึ่งไทโยก็ได้ทำจังหวะปาฏิหาริย์อีกครั้งบินควงสว่างหลบมันมาได้ถึงสองรอบ

*ฟ้าวววว!!!x100 ฉึก!!!x100 ตู้มมมมมมม!!!!!x100

กระสุนปืนใหญ่จากวงโคจรได้ยิงลงมาใส่เต็มปีกทั้งสองข้างจนเจาะเข้าไปได้เพียงเล็กน้อยก่อนที่มันจะระเบิดขึ้นมา

*ก๊าชชชชช!!! วืดดด… ปิ้ว!!! วืดดด… ปิ้ว!!! วืดดด… ปิ้ว!!! 

แต่ว่ามันก็ทำได้แค่ปีกเสียหายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น และมันก็หันหน้าขึ้นฟ้าพร้อมกับเปลี่ยนไปยืนสองขาและเริ่มยิงดาวเทียมใส่ แต่ก็ได้มีเครื่องบินเครื่องหนึ่งที่แบบหัวรบนิวเคลียร์อาศัยจังหวะนี้เข้าไปพลีชีพตัวเองและระเบิดเข้าที่ขาของมันเสียหลัก

*ตู้มมม!!!!!

ไทโย"ไอบ้าเอ้ย! ฉันยังไม่อยากเห็นใครตายเพิ่มนะโว้ย!"

แจ็ค"อย่าเข้าไปมันกำลังถล่มลงมาอีก!!!"

หลังจากที่มันล้มลงไปก็เปิดโอกาศให้ปืนใหญ่วงโคจรยิงถล่มลงมาได้อย่างไม่ยั้งแต่ถึงอย่างงั้นใน 1 ดวงมีกระสุนบรรจุเพียงแค่ 6 นัดเท่านั้นเมื่อมันกระสุนหมดก็ทำการบินกลับไปเติมที่ฐานกลางอากาศที่อยู่อีกฝากนึงของโลก

วิทยุ"การยิงถล่มจบแล้ว การยิงถล่มเพิ่มจะมาอย่างเร็วสุดในวันพรุ่งนี้!"

กองพันปืนใหญ่พิเศษ(วิทยุ)"ขอให้นักบินทุกนายอย่างเพิ่มเข้ากระสุนปืนใหญ่นิวเคลียร์เพิ่งกระหน่ำยิงเข้าไป!!!"

*ฟ้าวว!!!x48 ตู้มม!!x48

ไทโย"คลังแสงอาวุธนิวเคลียร์จะหมดลงก็รอบนี้แล้วมั้ง?"

แจ็ค"ก็มันช่วยไม่ได้นิ- หลบ!!!"

แต่ไม่ทันไรมังกรนั้นก็ทำการเปลีี่ยนจากชาร์จยิงเป็นยิงรั่วๆโดยลิ้นแต่ล่ะลิ้นจะยิงกระหน่ำใส่เป็นปืนต่อต้านอากาศยาน ซึ่งไทโยก็พยายามหลบจนมันโดนนิวเคลียร์อีกชุดลงที่กลางลิ้นพอดีจนทำให้ลิ้นเสียหายจนต้องเก็บเข้าไปเพื่อรักษา

Fox-1"ถึงทุกลำในบริเวณนี่Fox-1ขอให้ทุกคนสาดทุกอย่างที่มีถล่มไปที่ดวงตาของมันเพื่อที่ให้มันมองเห็นและตรวจจับพวกเราได้ลดลง!"

เมื่อสั่งเสร็จก็ทำการบินเข้าไปกระหน่ำยิงจรวดยิงปืนใหญ่อากาศใส่ดวงตาอย่างต่อเนื่องเมื่อจบเครื่องแรกเครื่องสองก็ตามมา และมันก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนมัยบอดไปข้างนึงในที่สุดแต่มันก็แลกมาด้วยจรวดหมดกันเกือบทุกคน

วิทยุ"ขอให้ทีม 1 อยู่ต่อไปจนกว่าทีม 2 จะมาถึงด้วยเพื่อยื่อให้มันอยู่กับที่!"

ทุกคน"รับทราบครับ/ค่ะ!!!"

พอได้รับคำสั่งทุกคนก็เริ่มบินกระจายกันอีกครั้งบางลำก็เข้าถล่มอีกรอบไม่นานหลังจากนั้น

วิทยุ"ขอให้ทุกคนล่อมันไปที่จุดที่หนึ่งด้วยเพื่อที่จะระเบิดด้วยนิวเคลียร์ทางยุทธศาสตร์ให้มันติดอยู่ในดิน"

เมื่อได้รับวิทยุอีกครั้งไทโยก็บินเข้าไปปาดหน้ามันและยิงปืนกลอากาศใส่และบินไปทางจุดที่ 1 ทันทีเมื่อมาถึงกลุ่มที่ 2 ก็ได้บินมาถึงพอดี นั้นทำให้ทีม 1 บินกลับ และทีม 2 รับช่วงต่อต่อเลยในทันที

.

พอบินกลับมาที่เรือบรรทุกเครื่องบินก็พบว่าเครื่องบินนับสิบๆลำได้หายไปกว่าครึ่งในปฏิบัติการวันแรก แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้ใครสิ้นหวังได้เพราะพวกเขาคือปราการด่านหน้าถ้าสิ้นหวังขึ้นมาใครจะขึ้นมาปกป้องแทนล่ะ โดยระหว่างที่รอช่างเติมอาวุธและน้ำมันให้ก็นั่งกินMREแบบเยลลี่แบบรีบๆเพื่อที่จะบินต่อในอีก 5 นาที

เมื่อครบแล้วก็ทำการบินขึ้นในทันที

[หลบได้ไงว่ะนะ!!! ปาฏิหาริย์ชัดๆ]

[เห้ย!!! แย่แล้วตายกันเป็นเบือเลย]

[นั้นคือพลังของระเบิดนิวเคลียร์หรอ!!]

[บ้าชัดๆเลยลูกก็ไม่ได้ใหญ่แต่กลับสร้างแรงระเบิดขนาดนี้ได้]

[ไอบ้าเอ้ย ยอมพลีชีพเลยหรอ!]

[นั้นแหละยิงให้มันตาบอดไปเลย!!!]

เรน"พี่มิซารี่…"

แล้วในความทรงจำก็ตัดไปจนถึงการบินครั้งสุดท้าย ซึ่งเป็นตอนกลางคืนพอ

ไทโย"อีกแค่ครั้งเดียว…แฮกๆๆๆ"

แจ็ค"ไหวป่าวเพื่อน แฮกๆๆๆ"

ไทโย"ไหวสิ แฮกๆๆๆ"

แจ็ค"พวกเราทุกคนในตอนนี้คงผอมเห็นกระดูกแบบกันหมดแล้วล่ะ"

แล้วภาพก็ซูมออกมาให้เห็นไทโยในสภาพที่แทบจะกลายเป็ยซอมบี้แล้ว

กัปตัน"แฮกๆๆๆ…ครั้งนี่เป็นปฏิบัติการ…ครั้งสุดท้ายแล้ว…แฮกๆๆๆ ขอให้ทุกคนทำให้เต็มที่…แฮกๆๆๆ จบงานนี้แล้วพวกเรา…แค่กๆๆๆ จะได้หยุดพักแล้ว…ถึงแม้ แฮกๆๆๆ บางคนจะไม่ไหวเต็มกลืนและสลบลงไปแล้ว…แต่ว่าผมในฐานะ…กัปตันที่เป็นตัวแทนของทุกคน…ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน…ไม่ว่า…จะเป็นคนที่สลบลงไปแล้วหรือ…กำลังจะไปทำภารกิจครั้งสุดท้ายนี่…"

ไทโย"ได้ยินแล้วโคตรมีกำลังใจ-…เลยว่ะ ไปกันเถอะ ถึงแม้ว่าอาจจะตาย…แต่ว่าเพื่อนทุกคนที่ฝากชีวิตที่อยู่ด้านหลังของพวกเราแล้ว…ไปกันเถอะ"

แล้วไทโยก็จัดกาแฟชุดใหญ่เข้าปากก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่องพร้อมกับแจ็ค ก่อนจะเทคออฟออกไป

[นั้นยังเป็นคนอยู่หรอว่ะนะ]

[สภาพไม่ต่างจากคนตายเลย]

เรน"เดี๋ยวถ้าพี่ไทโยยังขนาดนี้แล้วพี่มิซารี่ล่ะ!"

.

ไทโย"ได้เวลากระชุมกระชวยหน่อยแล้ว"

แจ็ค"หวังว่าจะช่วยได้นะ"

แล้วไทโยก็เปิดเพลงที่ได้ร้องตอนอยู่บ้านเข้าไปที่วิทยุ

ไทโย"ผมขอให้เพลงนี้ปลุกกำลังใจและขอให้เพลงนี้ทำให้ทุกคนตื่นครับ"

แล้วเสียงดนตรีและคำร้องหนักก็ได้เริ่มต้นขึ้น และไทโยก็ได้เดินหน้าเข้าสู่สนามรบครั้งสุดท้ายก่อนจะพัก

เมื่อมาถึงสนามรบแล้วก็มองเห็นเครื่องบินเพียงแค่ 27 ลำสุดท้ายที่แต่ล่ะคนที่ขับเป็นนักบินชั้นแนวหน้าทั้งหมด และสภาพของมังกรที่เรียกได้เลยว่าล่อแล่ขั้นสุดซึ่งปีกของมันได้หายไปทั้งหมดหางที่ขาดไปครึ่งซีกซ้ายและแขนขวาที่หายไป

วิทยุ"ยื้อเวลาให้มันอยู่ที่ตรงนั้นให้มากที่สุดเพราะข้างล่างนั้นมีระเบิดนิวเคลียร์ 1500 ตันสุดท้ายที่เป็นของเก่าเราจะระเบิดนิวเคลียร์ใส่พร้อมกันทั้งสองทิศทางเพื่อจะสังหารมันลงให้ได้"

ทุกคน"รับทราบครับ!!!"

ไทโย"ตายซ่ะ!ๆๆๆๆๆ"

*ปรอดดดดด ฟิ้วๆๆๆๆๆๆๆ

ไทโยได้บังคับเครื่องเข้าไปถล่มทั้งปืนใหญ่อากาศและจรวดไม่นำวิถี ก่อนจะบินวนเพื่อเรียกความสนใจและด้วยความทั้งสองฝั่งเยินจนแทบดูไม่ได้เหมือนกันทำให้บางครั้งไทโยหลุดออกมาบ้างแต่ก็กลับเข้าไป ส่วนมังกรมันก็ได้ยิงมั๋วๆเพราะเริ่มไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

ซึ่งนักบินที่เหลือก็แทบไม่ต่างกัน… เข้าไปเล่นวงในบางครั้งก็เผลอหลุดออกมาบ้างแต่ก็ไม่มีการสูญเสียหรือยิงใส่เลยเพราะตอนนี้สภาพแต่ล่ะคนเหมือนจะหลับกลางอากาศได้ทุกเมื่อ

ไม่นานเครื่องบินB-52เครื่องบินทิ้งระเบิดขนาดใหญ่ก็ได้บินมาถึง…พร้อมสั่งให้นักบินทั้งหมดบินออกมา ส่วนทหารราบก็ได้ถอยไปรักษาตัวเองหมดแล้ว และแน่นอนเมื่อได้รับคำสั่งทุกคนก็บินกลับไปที่ฐานของตัวเองทันที

3 นาทีต่อมา…

ตุบ….ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!--- วิ้ง แสงสว่างจากระเบิดนิวเคลียร์กว่า 3000 ตันที่ได้ถูกระเบิดพร้อมๆกันจนอุณหภูมิโดนรอบร้อนกว่าสิบล้านองศา และกลุ่มควันจากแรงระเบิดได้ขึ้นไปสูงจนออกนอกอวกาศ ตามด้วยเสียงคำรามของระเบิดอันทรงพลัง แรงระเบิดได้ทำลายทั้งทวีปออสเตรียไปทั้งหมดไม่เหลืแม้แต่พื้นดินให้เหยียบแม้แต่นิดเดียว แต่เสียงก็ได้ดับลงไปเพราะหูอื้ออย่างรุนแรง

แต่พอแรงระเบิดกำลังจะมาถึงกองบินชายที่ถูกขนานนามว่าพระเจ้า"โอตะ ยูคิ"ได้ปรากฎตัวและส่งความเสียหายทั้งหมดให้หายไปในมิติแห่งความว่างเปล่า และทำการฟื้นฟูภูมิประเทศทั้งหมดในทันที

ซึ่งไทโยก็ได้สลบลงไปคาค็อกพิททันทีหลังจากที่ลงจอดได้สำเร็จ

[TBC]

ตัวอย่างตอนต่อไป!

[สว่างมาก!!!]

[เล่นทวีปหายไปทั้งทวีปได้เลย แถมยังไม่หยุดอีก เดี๋ยวแล้วพวกเขาล่ะ]

[นี่คืออำนาจของพระเจ้าสินะ]

ประธานาธิปดีUS"…พวกเรามีโครงการบ้านั้นไหม"

ไทโย"ผมขอพักงานชั่วคราวครับ แต่ผมก็จะเป็นที่ปรึกษาให้ต่อยู่ดีครับ"