ความทรงจำผมไม่มีอะไรมากหรอกครับ [จบ]

ลำดับตอนที่ #4 : ความจริงแล้วโลกนี่มีอะไรเยอะที่คิด

---

ควรเปิดดู

"……" พูดปกติ

'……' พูดในใจ

[……] คอมเม้น

‘……’ เสียงย้อนอดีต

"""""………""""" เสียงฝูงชน

"……" พูดคุยในความทรงจำ

'……' พูดในใจในความทรงจำ

""""………"""" เสียงฝูงชนในความทรงจำ

*…… เสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนินเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูด *ยกเว้นเสียงคำราม

---

เรน"ทำไม?…"

มิซารี่"…'ทำไมพี่ถึงพูดแบบนั้น'ใช่ไหมล่ะ…ก็เมื่อ 6-7 ปีก่อน… ยูคิคุงเขาบอกฉันว่าน้องชายฉันเริ่มเปลี่ยนนิสัยแล้ว ฉันก็เลยไปแอบดูซึ่งมันก็เป็นแบบที่ยูคิพูดจริงๆนั้นแหละ ถึงแม้ฉันอยากจะเข้าไปคุยด้วยมากแค่ไหน…ก็ทำไม่ได้หรอกพ่อแม่สั่งห้ามเอาไว้น่ะ"

ยูคิ"ก็นะในฐานะของหัวหน้าห้องก็ต้องตามดูพฤติกรรมทุกคนอยู่ฉันจะสังเกตุเห็นเป็นแรกๆก็ไม่แปลกอะไรหรอก…"

เรน"แล้วทำไมนายไม่บอกฉัน!?"

ยูคิ"บอกไปเธอก็ไม่ฟังหรอก…ฉันฟังจากที่ไทโยมันเล่ากับฉันแล้วนิสัยเธอน่ะ บอกไปเธอก็ไม่สนใจอยู่ดี…หรือไม่จริงล่ะ"

เรน"ฮึ่ย!-"

มิซารี่"หยุดทะเลาะกันได้แล้วน่าเพราะเรื่องแค่นี้ได้แล้วน่า"

ยูคิ"ก็แล้วแต่…เอาล่ะสึคาสะนายก็คงเห็นแล้วสินะแล้วเตรียมใจไว้แล้วรึยังล่ะ?"

สึคาสะ"หา!? เตรียมตัวใจอะไรของแกวะ!"

ยูคิ"ก็บอกตั้งแต่แรกแล้วไงว่า…'ไม่เกินไปรึไง'ล่ะ"

สึคาสะ"นั้นเรียกบอกหรอ? ห่ะ!"

ยูคิ"นายไม่เชื่อใจหัวหน้าห้องเองนะเดี๋ยวก็คงโดนสังคมตีกลับถ้าพวกนั้นย้อนกลับไปคิดตอนแรกน่ะ"

เรน"เดียวนะ? ทำไมพี่ถึงตอบแบบนี้ล่ะ-"

มิซารี่"เพราะว่าฉันจำได้ดีเลยล่ะ…"

เรน"จำอะไร-?"

*โคลมมม!!!

ประตูถูกพังออกมาอย่างรุนแรง เรียกความสนใจของทุกคนได้เป็นอย่างดีก่อนจะมีชายฉกรรจ์ที่สุดชุดแบบทหารอเมริกันยุคสงครามโลกครั้งที่ 1 พร้อมปืนชักยิงแบบKar98 วิ่งกรูกันเข้ามา ทำให้ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างทันที

หน่วยรบพิเศษ1"ทุกคนหยุดอย่าขยับ!!! ใครมาขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่จะยิงทันที!!!"

"พวกนั้นเป็นใคร!? ไม่ใช่ผู้ก่อการร้ายใช่ไหม!?"

"นั่นปืนจริงใช่ไหม!?"

"อย่านะพวกเราก็แค่นักเรียนนะ!"

"ที่อกนั้นมันเครื่องหมายหน่วยงานราชการนี่! พวกนั้นไม่ใช่ผู้ก่อการร้าย!"

"แล้วพวกเขามาที่นี่ทำไม?"

"หรือว่า!?"

ผอ."พวกคุณจะบุกเข้ามาอย่างงงี้ไม่ได้นะครับ!"

ผอ.ก็วิ่งมาขวาง

หน่วยรบพิเศษ1"พวกเราได้เอกสารอนุญาติมาจากทางการแล้ว เพราะงั้นถอยไป!"

พูดจบหน่วยรบพิเศษก็ทำการโชว์เอกสาร

หน่วยรบพิเศษ2"ยืนยันเป้าหมายยังคงอยู่ทีี่เดิมและไม่ได้สติ"

ส่วนอีกคนก็ทำการยิงกระสุนยาสลบใส่หน้าจอแสดงภาพทันทีเพื่อทำลานเส้นทางการหลบหนีของไทโย

หน่วยรบพิเศษ3"ทำการเข้าจับกุม"

เรน"แย่แล้วยูคิมาช่วยปลดเครื่องนี้หน่อย!"

ยูคิ"ฉันเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย?"

ถึงปากจะพูดอย่างนั้นแต่ยูคิก็ได้มาถึงเครื่องแล้ว ก่อนจะงัดเครื่องออกด้วยมือ

เรน"แรงเยอะสมกับเป็นหัวหน้าชมรมคนรักกล้ามจริงๆ"

ยูคิ"เงียบไปเหอะ ฉันช่วยแค่นี้แหละ พอดีไม่อยากมีเรื่องเท่าไหร่"

พูดจบก็ปลดสายต่างๆออกให้ก่อนจะหันหลังกลับไปนั่งที่เดิม

เรน"เดียวสิ!  !!? -อะพี่"

และเรนสังเกตุแขนที่เข้ามาจับไปที่ไทโยเรนก็หันกลับไปทันที

มิซารี่"เราต้องพาตัวเขาหนีออกไป…"

เมื่อทุกคนเริ่มรวมสติได้ก็เห็นว่าหน่วยรบพิเศษสองคนกำลังเล็งปืนไปที่เรนกับมิซารี่

"เรนมิซารี่ระวัง!!!"

*ปึง! ปึง! ฉึกๆ…

แต่ก็ได้มีภารโรงคนนึงวิ่งเข้ามาบังกระสุนยาสลบให้

ภารโรง"รีบพาเด็กนั้นหนีไป…ครอก…"

หน่วยรบพิเศษ2"ใจเย็นแค่เด็กผู้หญิงสองคนเองไม่ต้องใช้กระสุนยาสลบหรอก"

หน่วยรบพิเศษ4"ก็ได้มากับฉันคนนึงเราจะเข้าไปจับกุมตัวของไทโยให้เร็วที่สุดก่อนที่เขาจะตื่น"

หน่วยรบพิเศษ5"รับทราบ"

แล้วหน่วยรบพิเศษก็เดินลง 2 คน แต่ทันใดนั้นก็มีนักเรียนเดินไปยืนขวางทางนั้นทำให้หน่วยรบพิเศษทั้งหมดหันปืนมาทางเขาทันที

หน่วยรบพิเศษ4"ถอยออกไปด้วยครับ"

"แล้วพวกคุณก็จะไปคุมตัวเขาต่อ?"

หน่วยรบพิเศษ4"เรามาทำตามหน้าที่ที่ได้รับมา"

"หน้าที่ที่ต้องเล็งปืนใส่ผู้บริสุทธิ์? กับจับหนึ่งในวีรบุรุษที่ช่วยพวกเราทุกคนจากอันตรายที่เราไม่รู้เรื่องอย่างงั้นหรอครับ?"

และนักเรียกอีกคนก็เดินขึ้นมาบังทางด้วย

"ใช่ถึงแม้เขาจะเต็มใจทำงานนี้ก็ตาม แต่ว่ามันก็อันตรายและลำบากเกินกว่างานที่พวกคุณทำอีกมาก! ทำไมไม่เห็นใจเขาบ้างล่ะ!"

เมื่อพูดจบนักเรียนอีกหลายๆคนก็เดินขึ้นมาบังทางด้วยเหมือนกัน

"ฉันว่าเขาไม่ควรโดนแบบนี้นะ"

"คุณจะจับเขาไปรีดเอาไถเอาข้อมูลอาวุธพวกนั้นหรอ เขาก็แค่วัยรุ่นคนนึงเองนะ"

"ความยุติธรรมอยู่ไหน"

หน่วยรบพิเศษ4"นักเรียน…ฉันขอเตือนครั้งสุดท้ายหลีกทางซ่ะ…"

"ถ้าไม่ล่ะ-"

*ปึง!… ปึง! ปึง! ปึง! ฉึก ฉึก ฉึก ฉึก 

ทันทีที่กระสุนนัดแรกถูกยิงออกไป ลูกสองลูกสามก็ตามมาในทันที นั้นทำให้เกิดความโกลาหลในทันที

"""""กรี้ดดดด!!!"""""

หน่วยรบพิเศษได้ทำการยิงแล้วชักกระสุนยาสลบอย่างชำนาจ จนยิงออกมาได้อย่างต่อเนื่องราวกับเป็นปืนsami autoกันเลยทีเดียว

แม้ว่าจะมีนักเรียนพยายามเข้ามาแย้งปืนอยู่บ้างแต่ก็โดนพันท้ายเข้าหน้าจนสลบไปแทน และเมื่อหน่วยรบพิเศษเห็นแล้วว่าไม่มีใครมาขวางก็ทำการวิ่งเข้าไปหาไทโยที่เรนและมิซารี่กำลังพยุงตัวไปทางประตูหลังเวที แต่ไทโยก็ได้สติและเข้าใจสถานการณ์แล้วจึงกระซิบบอกแผนให้กับมิซารี่ทันที

ไทโย"เข้าใจไหม?…"

เมื่อมิซารี่ได้ยินแผนการก็ผงกหัวเบาๆทันที

เมื่อหน่วยรบพิเศษคนนั้นวิ่งมาถึงก็เหวี่ยงเรนกับมิซารี่ออกมาด้วยมือคนละข้างก่อนจะใส่กุญแจมืออย่างรวดเร็วและพยายามพากลับไป

เรน"ถอยออกมาห่างจากเขานะ!!!"

แต่ไม่ทันไรหน่วยรบพิเศษคนนึงก็เข้ามาลากตัวของเรนออกไปห่างๆ เมื่อหน่วยรบพิเศษพาไทโยกลับไปได้แค่เกือบถึงหน้าประตูทางเข้า อยู่ก็เกิดความหนักอึ้งบนร่างกายทุกคนพร้อมเสียงมิซารี่ที่ดังขึ้นมา

มิซารี่"กรุณาถอยออกไปจากตรงนั้นด้วยคะ…"

เรน"พี่มิซารี่!"

*ปึง! เปล้ง!! ตึก…

อยู่ๆหน่วยรบพิเศษคนนึงก็ทำการยิงกระสุนยาสลบเข้ามาแต่มิซารี่ก็ได้ใช้มือที่สวมถุงมือเหล็กตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ปัดออกอย่างรวดเร็ว

*!!!

เมื่อยิงหนึ่งนัดไปแล้วปัดได้ก็ทำให้หน่วยรบพิเศษที่เหลือหันมากระหน่ำยิงไม่ยั้งแต่ก็สามารถปัดได้หมดอยู่ดี

มิซารี่"ในเมื่อขอกันแล้วแต่ไม่ถอย… และทางนี้ก็ได้รับคำอนุญาติมาแล้ว…เซ็นโตคิ มิซารี่จากกองพันทหารราบที่ 105 แห่งหน่วยGuardian Infantry(GI) ขอทำการออกปฏิบัติการช่วยเหลือตัวประกัน!!!"

แล้วเหล็กนาโนก็ได้วิ่งออกมาจากถุงมือก่อนจะขยับไปทั่วตัวเพื่อให้กลายเป็นชุดpower armorแบบเกราะเบา พร้อมกับปืนM16A4ที่แต่งปืนเพิ่มด้วยปลอกเก็บเสียง เลเซอร์ แม็กเสริม40นัด สโคปโฮโลสะพายอยู่ที่หลัง

ชุดเกราะเบาที่มิซารี่ใส่ให้จินตนาการว่ามีอักษรคำว่าGIติดอยู่ที่อกซ้ายนะ

มิซารี่"โหมดเข้าปะทะระยะประชิด…ระวังข้างหลังละ!"

เมื่อปรับโหมดเสร็จก็ใช้ความเร็วทั้งหมดของชุดpower armorวิ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็วก่อนจะหลังมือใส่กลางหลังของหน่วยรบพิเศษคนนึงทันทีจนหลังหักและกลิ้งลงไปสลบที่หน้าเวที ก่อนจะศอกเข้าใส่หน่วยรบพิเศษอีกคนที่อยู่ใกล้ๆจนตัวงอพร้อมพ่นเลือดออกมาคำโตและไปชนกับกำแพงจนฝังเข้าไปในกำแพง แต่นั้นก็ทำให้หน่วยรบพิเศษอีกสี่คนรู้ตัสทันและชักปืนกระสุนจริงและเร่งไปหาเธอทันที

ในตอนนี้ไทโยก็ได้พูดออกมาเบาๆว่า

ไทโย"โอ๊ะโอ ระวังรถหน่อยนะพวก…"

แม้จะพูดออกมาเบาๆแต่ตอนนั้นในห้องนั้นเงียบมากทำให้หน่วยรบพิเศษทั้งสี่คนสะดุ้งและหันมาหาทันที

*โคลมม!!! ตึง!!! ตึง!!! ตึง!!! 

ในตอนนั้นเองก็มีรถมอเตอร์ไซค์ที่ถูกแต่งมาเป็นพิเศษเต็มที่ก็ได้ชนกับกำแพงจนพังเมื่อมอเตอร์ไซค์เข้ามาก็เผยให้เห็นว่ามันไม่มีคนขับ ก่อนจะชนเข้ากับเจ้าหน้าที่ 3 คนจนเหลือแค่เจ้าหน้าที่ที่จับไทโยอยู่ เมื่อได้โอกาศไทโยก็ออกแรงฉีกกุญแจมือที่หนาเป็นพิเศษออกมาได้อย่างง่ายดายก่อนจะหันไปจับหน่วยรบพิเศษคนสุดท้ายทุ้มลงกับพื้นอย่างรุนแรงจนแทบจะสลบคาที่ไป 

ก่อนจะหันไปจับรถมอเตอร์ไซค์แล้วหมุนรถไปรอบๆตัวสองสามรอบก่อนที่จะหยุดรถได้

หน่วยรบพิเศษ5"ป-เป็นได้ยังไง…?"

ไทโย"เพราะว่าความเร็วคือเพื่อนหนึ่งเดียวของฉันยังไงล่ะ!!!…เอาเถอะมิซารี่ก็ไม่คิดนะว่าวันนั้นเธอจะมีอุปกรณ์GIไว้กับตัวน่ะ ถึงว่าทำไมวันนั้นเปลี่ยนความทรงจำไม่ได้…"

มิซารี่"พอดีวันเกิดเหตุนั้นมีคนส่งต่อหน้าที่มาให้น่ะ…"

ไทโย"เชื่อเขาเลย…"

แล้วไทโยก็ใช้GPเรียกชุดนักบินออกมา ก่อนจะสวมใส่มัน

"ข-ของจริงวะ!!!"

"โคตรเท่เลย!!!"

"ขอถ่ายรูปคู่หน่อยครับ!!!"

ยูคิ"วุ่นวายดีแท้…"

[สุดยอด ของจริงจริงๆด้วย!]

[นั้นมันเทคโนโลยีอะไรน่ะ!]

[เหมือนกับในหนังไซไฟเลย!]

[เดียวรถนั้นมาไง?]

[แต่ว่าพวกเขาทำร้ายเจ้าหน้าที่รัฐไปนะมันจะไม่เกิดอะไรขึ้นหรอ?]

[แค่ดูชุดก็รู้แล้วว่ากระสุนพวกทหารทำอะไรพวกนั้นไม่ได้เลยไม่ใช่หรอ?…ยกเว้นของไทโยนะ]

แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรก็มีโทรศัพท์เข้ามา…

*ตรู้ดดด… ตรู้ดดด ติ้ด

ไทโย"มีเรื่องอะไรครับท่าน…ครับเรื่องนั้นผมขอโทษที่ประมาทไปหน่อย…จะให้ถอยเข้าโลกกระจกไปเลยไหมครับ?…ห่า!? เอาจริงดิท่าน! ท่านต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ…เห้อ ก็ได้ครับ"

มิซารี่"มีเรื่องอะไรหรอ?"

แล้วไทโยก็หันไปกระซิบใส่มิซารี่

ไทโย"เรื่องใหญ่โคตรๆเลยล่ะ…ท่านบอกให้เปิดเป็นลำโพงจะได้แจ้งกับโลกท่านี้ได้ แถมยังบอกอีกว่านี่เป็นโอกาศที่หาแทบไม่ได้ด้วย"

ก่อนจะเดินไปข้างล่างที่หน้าเวที แล้วพยุ่งเรนขึ้นมา

ไทโย"มิซารี่ฝากดูแลเธอต่อด้วย…คุณพิธีกรขอไมค์หน่อยครับ"

พิธีกะ"อ่ะ ด-ได้ครับ"

ไทโย"เอาล่ะ…ถึงทุกคนในโลกที่กำลังดูถ่ายทอดสดนี้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นบุคคลธรรมดาหรือจะเป็นเจ้าหน้าที่ต่างๆผมขอให้พวกคุณได้ฟังการแถลงการของท่านผู้นำของUnited Nationจากโลกกระจกต่อโลกทางฝั่งนี้…"

แล้วไทโยก็กดเปิดลำโพงแล้วเอาไมค์ไปวาง ก่อนจะเดินกลับไปนั่งกับมิซารี่ทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอดชุดออก

ประธานาธิบดีบาบาทอส"สวัสดีเหล่าผู้คนจากโลกภายนอกกระจก…ผมประธานาธิบดีคนที่ 364 ชื่อบาบาทอส วี อมาเกด็อน(Barbatos V Armageddon) ที่พึ่งสาบานรับเข้าตำแหน่งเมื่อไม่นานมานี้ แห่งUnited Nationโลกกระจก…พวกเรามีเรื่องอยากจะแจ้งกับโลกทางนั้นมานานแล้วแต่ยังคิดหาวิธีไม่ได้ แต่ตอนนี้พวกคุณคงรู้จักเราผ่านความทรงจำจากGuardian Pilotของเราอย่างนาย เจม เอ็ม คาเมล็อต แล้วสินะ ก็ดีจะได้ไม่ต้องอธิบายอะไรให้มากความ…"

แล้วประธานาธิบดีบาบาทอสก็พูดอะไรหลายๆเรื่องเกี่ยวกับเรื่องต่างๆจนถึงช่วงท้ายๆ

ประธานาธิบดีบาบาทอส"ถ้าพวกคุณอยากรู้เรื่องเกี่ยวโลกกระจกมากขึ้นผมก็อนุญาติให้พวกคุณอ่านความทรงจำของนายเจมต่อล่ะนะ…"

ไทโย"อะไรนะท่าน!? ทำไมเป็นผมได้ล่ะ?"

ประธานาธิบดีบาบาทอส"ในเมื่อคุณถูกเปิดเผยตัวตนไปแล้ว ผมจึงไม่อยากให้คนอื่นต้องเปิดเผยตัวตนเพิ่มเพื่อความเป็นส่วนตัวคุณคงจะเข้าใจล่ะนะ…"

ไทโย"ชิ…ก็ได้ๆงั้นขอผมแว้น- เอ้ย ทดสอบเครื่องF-14ก่อนค่อยไปที่ทำเนียบรัฐบาลเองก็แล้วกัน…มิซารี่ฝากเก็บโทรศัพท์แล้วส่งคืนให้หัวหน้าฝ่ายกองทัพอากาศทางทะเลด้วย…"

มิซารี่"ไม่มีปัญหา- เดียวเธอจะไปไหน"

ไทโย"ก็บอกแล้วไงจะไปทดสอบF-14ไง"

ประธานาธิบดีบาบาทอส"ปล่อยเขาไปเถอะ…คุณมิซารี่เตรียมกลับไปรายงานตัวที่สาขาป้องกันภาคพื้นหลักด้วย"

มิซารี่"ค่ะ…"

เรน"เดี๋ยวพี่จะไปไหน?"

มิซารี่"เขาแค่เรียกฉันกลับไปเองไม่มีอะไรมากหรอก…"

ประธานาธิบดีบาบาทอส"…อย่างสุดท้าย…คุณโอตะ ยูคิคุณก็รู้ว่าคุณไม่ควรอยู่ที่นี่นะ"

สิ้นเสียงนั้นทำให้ทุกคนหันไปให้ความสนใจกับยูคิทันที ส่วนมิซารี่ก็ไม่ได้สนใจเพราะรู้ตัวตนของยูคิมาตั้งนานแล้ว

"เดียวสิหัวหน้าห้องหมายความว่ายังไงที่นายไม่ควรอยู่ที่นี่?"

"หรือว่าเขาก็เป็นพวกการ์เดี้ยนเหมือนกับพวกนั้นหรอ?"

"ก็ว่าอยู่ทำไมถึงงัดเครื่องนั้นด้วยมือเปล่าๆออกมาได้!"

"สุดยอดเลย นี่ขอดูชุดของนายหน่อยสิ!"

มิซารี่"เห้อ เขาไม่ใช่อย่างที่พวกนายคิดหรอก…แต่ท่านจะพูดออกมาจริงหรอ?"

ประธานาธิบดีบาบาทอส"ถึงไม่อยากก็ต้องพูดล่ะนะ เพราะยังไงวันใดวันนึงที่อ่านความทรงจำของเจมยังไงก็ต้องรู้อยู่ดี…เพราะงั้นนั่งอยู่เฉยๆไปนั้นแหละดีแล้ว"

มิซารี่"…ก็ได้คะ"

"หมายความว่ายังไงว่าไม่ใช่อย่างที่คิด?"

ประธานาธิบดีบาบาทอส"หนึ่งในสิ่งมีชีวิตที่ไม่สมควรมีตัวตนอยู่ในทางวิทยาศาสตร์ยิ่งกว่าโลกกระจก หนึ่งในสองของสิ่งมีชีวิตที่มีอายุเก่าแก่กว่าสรรพสิ่งในความเป็นจริง ผู้ที่สร้างสรรความเป็นไปได้อันนับไม่ถ้วนขึ้นมาได้เพียงแค่คิด ผู้ที่เป็นได้ทั้งผู้สร้างและผู้ทำลายล้าง โอตะ ยูคิ หรือที่ทุกคนจะเรียกว่า พระเจ้า ผู้สร้างความเป็นไปได้อันนับไม่ถ้วน"

[ไรท์:ไรท์คุยกับคนเขียนfullbasterแล้วเขาก็แนะนำว่าให้อยู่ในจักรวาลเดียวกันไปเลยเพื่อที่จะได้อะไรหลายๆอย่างเข้าใจง่ายขึ้น(ถ้าไปอ่านเรื่องของทางฝั่งนั้นล่ะนะ)อีกอย่างนี่ก็เป็นแฟนฟิคนักอ่านคงไม่ว่าอะไรไรท์หรอกเนอะ]

ยูคิ"แหม ฉันอยากจะแนะนำตัวให้รู้จัก"

แล้วยูคิก็สร้างระบบดวงดาวขึ้นมา 1 ระบบบนมือ

ยูคิ"…จังเลยโว้ย!!!"

ก่อนจะโยนขึ้นไปบนฟ้าพร้อมตะโกนออกมา

ยูคิ"แม่งเอ้ย! ชีวิตสงบสุขของฉัน!"

แล้วยูคิก็หันหลังด้วยความเร็วก่อนจะเดินชนอากาศจนแตกและหายไป

*!!!!!!

นั้นสร้างความอึ้งได้ในทันที

"หะ-หัวหน้า ห ห้องคือ พ-พระเจ้า…หรอ?"

"พระเจ้ามีจริง?!"

"เรื่องวันนี้มันหนักเกินไป…ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว"

เรน"พ-พี่รู้อยู่แล้วหรอ?"

มิซารี่"ก็รู้มาได้ปีกว่าแล้วล่ะ ตอนแรกก็อาการแบบพวกนายนั้นแหละนะ…ไปรายงานตัวก่อนล่ะ"

แล้วมิซารี่ก็เดินมาเก็บโทรศัพท์ก่อนจะวางสายและเดินหายเข้าไปในกระจก

[TBC]

ตัวอย่างตอนต่อไป!

ไทโย"วู้ หู้วว!!!"

ยูคิ"โยว นั่งด้วยสิ"

ไทโย"ได้เลย!!! มาแว้นกลางอากาศด้วยกันเถอะ"

ผอ."โลกวุ่นวายไปโคตรเยอะเลยแฮะ…"

มิซารี่่"ค่ะ…ค่ะ…ค่ะ ดิฉันขอเข้าร่วมปฏิบัติการในครั้งนี้ด้วยค่ะ"