ความทรงจำผมไม่มีอะไรมากหรอกครับ [จบ]

ลำดับตอนที่ #10 : ฉันขอปฏิเสธ!!! และการจากลาครั้งสุดท้าย

---

ควรเปิดดู

"……" พูดปกติ

'……' พูดในใจ

[……] คอมเม้น

‘……’ เสียงย้อนอดีต

"""""………""""" เสียงฝูงชน

"……" พูดคุยในความทรงจำ

'……' พูดในใจในความทรงจำ

""""………"""" เสียงฝูงชนในความทรงจำ

*…… เสียงที่เกิดจากแหล่งกำเนินเสียงต่างๆที่ไม่ใช่เสียงพูด *ยกเว้นเสียงคำราม

---

(ไรท์:พวกเจ้าเชื่อในเรื่องการกดจบบ่)

20 นาทีต่อมา…

Fox-1"เตรียมตัวปิดวิทยุกับเครื่องสื่อสารทุกชนิดต่อจากนี้เราจะคุยกันด้วยภาษามือกัน เดี๋ยวที่เหลือผมคุยกับภาคพื้นเองจะฟังด้วยหรืออะไรก็เชิญ"

Fox-2/3"รับทราบ!…"

แล้วลำอื่นก็ปิดวิทยุลงไป เหลือเพียงแต่เครื่องไทโยเพียงเครื่องเดียว ไทโยมองไปที่เครื่องที่กำลังกระพริบอยู่และเลิกสนใจมันแล้วบินต่อไป

*ฟ้าว! ฟ้าว! ฟ้าว! 

ไทโย"…"

แจ็ค"…"

*ฟูววว ฟูววว…

บรรยากาศตอนนี้ทุกคนกำลังเงียบจนได้ยินแต่เสียงไอพ่น เนื่องจากต้องใช้สมาธิที่สูงมากในการบินลัดเลาะภูเขาที่แคบลงเรื่อยๆ ซึ่งแต่ล่ะคนก็งัดเทคนิคมากขึ้นเรื่อยๆเพื่อไปให้ถึงอีกฝากนึงของเขตภูเขาโดยไม่ชนเสียก่อน ซึ่งไทโยก็บินมาถึงภูเขาลูกสุดท้ายเป็นคนแรก และได้บินผ่านเรด้าไปอย่างตรงๆเพราะตรงนี้ไม่มีทางหลบได้แน่นอน ก่อนที่ลำที่สองและสามจะตามมา

*ฟ้าว! ฟ้าว! ฟ้าว! …

พอออกจากช่องแคบภูเขามาได้พวกเราก็ทำการเร่งเครื่องให้เร็วที่สุดเพื่อไปให้ถึงเรดเกทโดยไว

วิทยุ"คึก..ครืดด นี่เจ้าหน้าที่ศูนย์การบินกรุณาระบุตัวตนและนำเครื่องลงจอดด้วยครับ ตอนนี้พวกคุณกำลังรุกล้ำเขตห้ามบินอยู่ตอนนี้!"

ซึ่งในเวลาเดี่ยวกันทันทีที่ผ่านเขตภูเขามาได้ก็โดนวิทยุจากศูนย์บังคับการบินติดต่อมาในทันที

Fox-1"นี่คือFoxteamจากGuardianPilotแห่งกองกำลังภาคพื้นสมุทรแปซิฟิก…ผมขอปฏิเสธคำสั่ง!"

"หา? เดี๋ยวสิขอปฏิเสธนี่หมายความว่ายังไง- เอาสายมานี่เดี่ยวฉันคุยเอง- เดี๋ยวสินี่หน้าที่ผมนะ!"

ซึ่งระหว่างที่วิทยุกำลังตอบกลับก็มีเสียงคนพูดแทรกก่อนที่เจ้าหน้าที่คนนั้นจะถูกแย่งไมค์ไป

"Foxteamพวกคุณกำลังบินโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติ! เอาเครื่องลงจอดเดี๋ยวนี่!"

Fox-1"ฉันขอปฏิเสธ!!! พวกเราขอขัดคำสั่งครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิตใช่ไหมพวก!"

Fox-2/3"ใช่แล้ว!!! พวกเราขอไปตายก่อนล่ะ!"

"ไม่อนุญาติฉันสั่งให้พวกแกเอาเครื่องลงเดี๋ยวนี่!!!"

Fox-1"ก็บอกว่าไม่ไง! ผมจะไปช่วยพวกเขาให้ได้!"

"แม้ว่าจะแลกกด้วยชีวิตเนี่ยนะ!"

Fox-1"ก็เอ่อสิ! พวกเราก็บอกพวกคุณไปแล้วเมื่อกี้นิ!"

"ชิ ไปตามกัปตันเรือพวกเขามา-"

เทสทารอสซ่า"ปล่อยพวกเขาไปเถอะ…ฉันไม่ลงโทษพวกเขาหรอกนี่คือการตัดสินใจของพวกเขาเราหยุดไม่ได้หรอก"

แล้วเสียงหัวหน้าเทสทารอสซ่าก็เข้าไมค์มา

"แต่ว่าท่านหัวหน้าครับ พวกเราสามารถเรียกกัปตันให้คุยเพื่อหยุดพวกเขาได้นะครับ แถมเวลาก็มี-"

เทสทารอสซ่า"ไม่หรอกต่อให้พากัปตันพวกนั้นมากัปตันนั้นก็ไม่พูดห้ามอยู่ดีฉันรู้นิสัยกัปตันมิซ จอนสั้นดี"

".."

Fox-1"ขอบคุณนะครับหัวหน้า….พวกเราขอบคุณจริงๆนะครับที่ยอมรับการตัดสินใจของพวกเราที่ทำโดยพละการ"

เทสทารอสซ่า"…รีบไปซ่ะสิ ฉันไม่ได้ใจดีจขนาดนั้นนะ…เอาเถอะเอาเป็นว่านี่คือภารกิจพิเศษที่ฉันให้ก็แล้วกัน…ช่วยพวกนั้นให้ได้มากที่สุดไม่ว่าจะแลกด้วยชีวิตหรือไม่ก็ตาม…"

Fox-1/2/3"รับทราบภารกิจ!"

ความเร็วตอนนี้อยู่จุดที่เร็วที่สุดเท่าที่เครื่องจะทำได้แล้ว ก่อนจะเห็นเส้นชัยอยู่อีกฝากของเส้นขอบฟ้าซึ่งมันก็ขยับเข้ามาเร็วขึ้นเรื่อยๆจน…Foxteamทั้งหมดได้เข้าไปในเรดเกทไปเป็นที่เรียบร้อย…

ไทโย"พี่มิซารี่ตอนนี้เธออยู่ไหน…"

.

ตัดไปที่มิซารี่เมื่อ 30 นาทีก่อนหน้านี้

POVมิซารี่:

(เปิดเพลงของTwo Steps From Hell - Victoryเพื่อความEpic)

ที่หน้าประตูเรดเกทหลังจากที่หน่วยอื่นได้มาจัดการไปจนหมดแล้วตอนนี้พวกเรากำลังรอฟังคำสั่งจากผู้บังคับบัญชา

"ทุกคนจงจำเอาไว้เมื่อเข้าไปแล้วถ้าเกิดโดนโจมตีแบบไม่ทันตั้งตัวก็ขอให้วางที่กำบังที่ทุกคนพกไป และถ้าพวกคุณรอดจากหน้าประตูไปได้แล้วจากข้อมูลเก่าของเราที่นักบุกเบิกยุคแรกได้เสียสละชีวิตนับร้อยนับพันเพื่อที่ได้ข้อมูลอันเป็นประโยชน์นี้มา…พวกคุณต้องมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือที่อุปกรณ์พิเศษได้บอกเอาไว้ตรงไปเรื่อยๆจนกว่าเราจะพบกับรอยแยกระหว่างมิติแล้วเอาระเบิดTFFB(Turbulent Force Field Blast)ไปติดตั้งเวลา แล้วออกมาให้ทันก่อนที่ระเบิดจะทำงานไม่งั้นมันจะขังพวกคุณไว้ที่นั้นด้วย…เข้าใจไหม!!?"

"""""เข้าใจครับ/ค่ะท่าน!!!"""""

"ก็ดี…เพื่อเป็นการไม่เสียเวลาและเพื่อเป็นกำลังใจให้ฉันจะเข้าไปด้วยหัวหน้าที่ไหนเขายืนหลังลูกน้องกันใช่ไหมล่ะ! เพราะงั้นไป!!!"

"""""ฮูล่า!!!!"""""

แล้วหัวหน้าได้ถือโล่และวิ่งเข้าไปพร้อมกับชุดแรกที่ถือโล่เหมือนกัน เมื่อเห็นหัวหน้าวิ่งเข้าไปหน่วยหนึ่งก็ได้วิ่งเข้าไปตาม ซึ่งแต่ล่ะหน่วยจะมีหน้าที่ต่างกัน โดยหน่วยหนึ่งจะเข้าไปตั้งปืนกลหนักและยิงกราดเข้าไปเพื่อเปิดทางให้หน่วยสองและจะดันไปที่แนวหน้าเรื่อยๆ(จำนวนคนประมาณ 500 นาย) หน่วยสองจะเป็นหน่วยปืนกลเบาจะเขาไปในที่แคบๆหรือระยะใกล้เพื่อเคลียร์ทางด้วยปืนกลมือที่อัตรายิงที่สูง(จำนวนคนประมาณ 1,000 นาย) ตามมาด้วยหย่วยสามซึ่งก็คือหน่วยที่มิซารี่อยู่

โดยหน่วยนี่จะเป็นหน่วยปืนไรเฟิลจู่โจมค่อยจัดการพวกที่หลุดจากหน่วยสองมาได้และจะเข้าหลังหน่วยสองซึ่งหน่วยสามจะต้องตามหน่วยสองไปเสมอ(จำนวนคนประมาณ 800 นาย) หน่วยสี่จะหาที่ตั้งสไนเปอร์และจรวดประทับบ่าเอาไว้ป้องกันทางอากาศและยิงสนับสนุน(จำนวนคนประมาณ 200 นาย) หน่วยห้าจะเป็นหน่วยที่ป้องกันซ้ายขวาเพื่อไม่ให้โดนล้อมซึ่งหน่วยนี่จะมีคนมากที่สุด(จำนวนคนประมาณ 3450 นาย) 

ต่อด้วยหน่วยหกที่จะเป็นหน่วยกล้าตายเข้าไปวางระเบิดTFFBที่หนักรวมๆกัน 1 ตัน โดยจำนวนคนทั้งหมดที่อยู่ในภารกิจนี้มีเกือบหกพันนาย(จำนวนคนประมาณ 50 นาย) ซึ่งทุกหน่วยก็จะมีหมอประจำอยู่อย่างน้อย 40 คนอยู่แล้ว และสุดท้ายหน่วยที่เจ็ดหน่วยปืนใหญ่ภาคสนามจะทำการช่่วยยิงถล่มทันทีถ้าอยู่ไกลจากแนวปืนใหญ่มากพอ

ซึ่งตอนนี้หน่วยหนึ่งเข้าไปจนหมดแล้วเหลือแค่รอเวลา 2 นาทีเพื่อให้แนวหน้าเคลียร์พื้นที่ให้มากที่สุด ส่วนด้านมิซารี่ตอนนี้กำลังดูรูปครอบครัวที่ไทโยเป็นภาพตัดเปะเข้ามาทีหลัง…

*หมับ

ทันใดนั้นก็มีมือของลูมินัสเข้ามาจับที่ไหล่ แล้วมิซารี่ก็หันไปมองซึ่งลูมินัสก็ยิ้มให้ ก่อนจะปล่อยมือและพยัคหน้าให้ประมาณว่า'สู้ๆนะเพื่อน'ซึ่งมิซารี่ก็พยัคหน้าตอบกลับ แล้วหันหน้ากลับมา… ไม่กี่สิบวินาทีต่อมาหน่วยสองก็วิ่งเข้าไป นั้นทำให้หน่วยสามออกวิ่งตามเข้าไป

*วูมมม… ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ madic!!!

พอเข้ามาเสียงปืนทั้งปืนกลหนัก ปืนกลเบา ปืนกลจู่โจมก็ได้ดังระงมไปทั่วบริเวณ นั้นรวมไปถึงเสียงคนตะโกนไปทั่วเหมือนกัน ซึ่งมิซารี่ก็รู้งานยกปืนขึ้นมาเล็งแล้วเดินตามหน่วยสองพร้อมไล่ยิงตัวที่หลุดมาด้วย พอหน่วยสามออกมาได้หมดสัก 10 วินาที หน่วยสี่ก็วิ่งตามออกมาพร้อมกับหน่วยหนึ่งที่เริ่มขยับตามไปยังแนวหน้าต่อ แล้วหน่วยห้าก็วิ่งตามกันออกไปซ้ายขวาเพื่อป้องกันกันตามแผน

*ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ตึกๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ

ที่แนวหน้าสุดตอนนี้กำลังยิงแบบสุดกำลัง และเริ่มคนบาดเจ็บล้มตายกันไปเกือบร้อยคนแล้วแต่ภารกิจ

มิซารี่"แนวหน้าเริ่มมีคนตายแล้ว เราต้องช่วยยิงไปที่แนวหน้าบ้างไม่ใช่ยิงแต่พวกที่หลุดออกมา!"

"แต่ว่านั้นเป็นคำสั่งของหัวหน้านะครับ!"

มิซารี่"เราต้องช่วยยิงไม่งั้นแนวหน้าได้แตกแล้วพวกเราจะเป็นแนวหน้าซ่ะเองนะ!"

ลูมินัส"เราควรยืดหยุ่นไม่ใช้ทำแต่คำสั่งจำที่ครูฝึกสอนพวกเรามาไม่ได้แล้วรึไง!"

"ก็ได้ๆอยากยิงก็ยิงไปเหอะ!"

*ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ

แล้วแนวหน้าคนนึงก็หันมา

"ช่วยยิงสกัดให้ทีกระสุนแนวหน้าจะหมดแล้ว!"

"ชิ! ก็ได้ช่วยยิงแทนพวกแนวหน้าก่อน!"

"พวกแนวหลังส่งกระสุนให้แนวหน้าหน่อย!"

"กำลังไปครับ!"

*ก๊าชชช!!! ฟูววว อ้ากกก!!!

ทันใดนั้นก็มีไวเวิร์นบินเข้ามาพ่นไฟใส่แนวหน้า

"พวกหน่วยสี่ยิงไวเวิร์นให้หน่อย! แนวหน้าจะตายห่ากันหมดแล้ว!"

"กำลังล็อคอยู่- ได้แล้ว"

*ปึง ฟิ้ววว!!! ตู้มม!

แล้วไวเวิร์นตัวนั้นก็โดนส่อยร่วงลงไปกับพื้น

"แม่งเอ้ย!! เราต้องเข้าไปอีกไกลแค่ไหนว่ะ!!!"

"แย่แล้วแนวรบด้านซ้ายกำลังจะโดนเจาะ!"

"ให้พวกหน่วยหนึ่งกับหน่วยสี่ไปช่วยก่อนแน้วหน้าเหลือแค่ไม่กี่คนก็ได้!"

"ก็แย่แล้ว! จะบ้ารึไงว่ะแบบนี้พวกเราก็ตายดิ!"

"หรือจะให้พวกเราโดนล้อมรึไงห่ะ!"

หลังจากที่เข้ามาได้เพียงแค่ 10 นาที สถานการณ์เริ่มไม่สู้ดีแล้วเนื่องจากแนวรบด้านตะวันตกกำลังจะโดนเจาะ ทำให้สถานการณ์แนวหน้าเริ่มปั่นป่วน ซึ่งนั้นก็ทำให้แนวหน้าต้องหยุดดันและตั้งแถวยิง

"อย่างพึ่งดันไปเราต้องพักก่อน-! เห้ย!"

*ปัง!

มิซารี่"หน่วยสามเข้าสมทบที่แนวหน้าเราต้องยื้อเวลารอหน่วยหนึ่งและหน่วยสี่ให้ได้! ไม่งั้นพวกเราจะแพ้!"

"ก็ได้เข้าไปสมทบกับหน่วยหนึ่งซ่ะ ถ้าหน่วยหนึ่งกับสี่กลับมาค่อยถอยออกมา!"

"ข-ขอบใจนะสาวน้อย-"

มิซารี่"อย่างพึ่งขอบคุณกันตอนนี้ทำภารกิจกันให้เสร็จก่อนค่อยพูดตอนนี้สถานการณ์กำลังไม่ดี!"

"อะ-เข้าใจแล้ว! ยิงต่อไปอย่าหยุดอย่างให้พวกมันเข้ามาได้"

"ซัพพายกระสุนมาแล้ว!!! ซัพพายกระสุนมาแล้ว!!!"

ลูมินัส"พวกคุณไปเอากระสุนก่อนเลยเดี๋ยวพวกเรายือเวลาให้!"

"รับทราบแล้ว! ไปเอากระสุนก่อนให้พวกหน่วยสามเขายื้อเวลาให้ก่อน!"

แล้วหน่วยสองก็วิ่งถอยไปเอากระสุนที่พึ่งมาถึงแนวหน้าสดๆ ซึ่งตอนนี้ด้านหน้าก็มีฝูงไวเวิร์นบินเข้ามาหมายจะพ่นไฟใส่ แต่ก็โดนหน่วยสี่ถล่มด้วยmanpadจำนวนมากจนพวกมันแตกกลุ่มและต้องถอยไปร่วมกลุ่มใหม่

"กำลังรีโหลด! ระหว่างนี้แนวหน้าช่วยตัวเองไปก่อนนะ!"

"รับทราบ!"

*ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ

มิซารี่"แฮกๆๆๆ เยอะเป็นบ้าเลย"

"พวกเราเติมกระสุนเสร็จและกลับมาแล้ว!"

"ตั้งหลักเอาไว้ก่อนเราต้องรอพวกหน่วยหนึ่งกับหน่วยสี่กลับมาครบก่อนเราค่อยดันต่อไป!"

"หน่วยสามพวกเราถอยไปเติมกระสุนก่อน!"

ลูมินัส"ป้องกันให้อยู่ล่ะหน่วยสอง!"

"รับทราบครับ! พวกเราจะพยายามต้านสุดกำลังเองครับ!"

แล้วหน่วยสามก็วิ่งถอยไปจุดที่เติมกระสุนทุกคนก็โยนแม็กเก่าทิ้งพร้อมกับรีบเช็คสภาพปืนและเปลี่ยนส่วนที่เสียหายไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับหยิบกระสุนไป 25 แม็กอย่างเป็นระเบียบ(หยิบไปคนล่ะเท่าๆกันไม่ขาดไม่เกิน) ซึ่งก็ใช้เวลาไปประมาณ 1 นาที ก่อนจะวิ่งกลับไปเติมที่แนวหน้าต่อ

"พวกเรากลับมาช่วยแล้ว!"

"พวกหมอพาคนเจ็บทั้งหมดออกไปก่อน! เราต้องลดคนเจ็บในสนามรบให้มากที่สุด! จะได้ไม่เป็นภาระให้คนอื่น!"

"รับทราบครับ!"

"ยิงพวกมันต่อไป! ระวังซ้าย!"

มิซารี่"เดียวฉันจัดการเอง!"

*ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ก๊าชชช!!

"ชิ พวกระดับ 4 ให้หน่วยปืนใหญ่ยิงถล่มมาได้เลย!"

"รับทราบ! ขอการสนับสนุนด้วยปืนใหญ่พิกัดxxx xxxx xxxพร้อมแล้วยิงได้เลย!"

ตัดไปที่ฐานยิงปืนใหญ่

"รับทราบแล้วกำลังเล็งอยู่!"

"สูงขึ้นอีก 18 องศา! ไปทางซ้าย 12 องศา! พร้อมแล้วยิงได้เลย!"

"ยิง!!!"

*ปัง!! ปัง!! ปัง!! ปัง!!! ฟิ้ว!!! ฟิ้ว!!! ฟิ้ว!!! ฟิ้ว!!!

เสียงปืนใหญ่ขนาด 155 มม. ได้ส่งเสียงคำรามและกระสุนปืนใหญ่ก็ได้พุ่งแหวกอากาศไปอย่างรวดเร็ว

"ชุดต่อไป!"

"รีโหลดแล้ว!!!"

"ยิง!!!"

แล้วแนวปืนใหญ่ทั้งสี่กระบอกก็เริ่มถล่มอีกครั้งและเรื่อยๆ ส่วนกระบอกอื่นก็ทำหน้าที่ของตนอย่างต่อเนื่องเช่นการช่วยถล่แนวปะทะฝั่งซ้ายและขวาอย่างต่อเนื่อง

กลับไปที่แนวหน้า

*ฟ้าววว…ตู้ม!!! ตู้ม!!! ตู้ม!!! ตู้ม!!! ……ฟ้าววว…ตู้ม!!! ตู้ม!!! ตู้ม!!! ตู้ม!!! 

 "นั้นแหละ!!! ถล่มดันไปข้างหน้าเรื่อยๆเลย!"

"รับทราบครับ! เปลี่ยนองศายกปืนขึ้น 1 องศาแล้วยิงสองครั้ง! และทำแบบนี้เรื่อยๆ!"

ไม่นานหลังจากนั้นหน่วยหนึ่งกับหน่วยสี่ก็ได้วิ่งกลับมาถึงทำให้แนวหน้าสามารถดันไปได้ต่อ ซึ่งรอบนี้มาพร้อมกับการถล่มด้วยปืนใหญ่

*ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ปัง!ๆๆๆๆๆๆ ตู้ม!!! ตู้ม!!! ตู้ม!!! ตู้ม!!! 

และเสียงปืนทั้งปืนกลเบาปืนกลหนักปืนกลมือปืลไรเฟิลจู่โจมก็ได้ดังระงมไปทั่วสนามรบ สลับกับเสียงระเบิดจากกระสุนปืนใหญ่ โดยตอนนี้แนวหน้าสามารถรุกคืบเข้าไปได้อย่างรวดเร็วมากยิ่งขึ้น

*ตู้ม!!! ตุบๆๆๆ…

เศษดินเศษหินที่โดนแรงระเบิดก็กระเด็นมาใส่แนวหน้าแต่พวกเขาก็ไม่ได้บ่นสักคำกลับมุ่งหน้าต่อไปอย่างไม่เกรงกลัวต่อความตาย จนในที่สุดลูมินัสที่เป็นคนสายตาที่ดีที่สุดได้มองเห็นรอยแยกมิติที่กำลังเรื่องแสงสีม่วงอยู่ซึ่งนั้นก็คือปลายทางที่ต้องไป

ลูมินัส"ฉันเห็นจุดที่เราต้องเอาระเบิดไปวางแล้ว!"

"จริงด้วย! อีกนิดเดี๋ยวแล้วพวก!"

"รีบดันเข้าไปแล้วบอกให้พวกปืนใหญ่หยุดยิงก่อน!"

"รับทราบ!…นี่หน่วยสองพวกเราถึงจุดที่จะวางระเบิดแล้วขอให้พวกคุณหยุดยิงปืนใหญ่ได้แล้ว!"

"รับทราบแล้ว! พวกเราไปสนับสนุนแนวรบด้านตะวันออกซ่ะ"

"ดันเข้าไปให้ได้! เราต้องยึดทางเข้าและให้หน่วยหนึ่งตั้งปืนกลดักพวกมันเอาไว้! และก็ไปตามหน่วยหกให้มาที่แนวหน้าได้เลย! และพาคนเจ็บกลับออกไปด้วย!"

"รับทราบครับ!"

5 นาทีต่อมาพวกเราก็สามารถดันจนเข้าไปยึดรอยแยกได้สำเร็จ 

ซึ่งหน่วยหกก็มาถึงพอดีและรีบติดตั้งระเบิดในทันที

"ยื้อเวลาให้ได้ 8 นาทีนะครับพวกเราจะต้องติดตั้งและเซ็ตตั้งค่าระเบิดครับ!"

"พวกเรามีเวลาถอยเท่าไหร่!?"

"1 ชั่วโมงเท่านั้นครับ!"

"รับทราบครับ! ปกป้องที่นี่เอาไว้ให้ได้เมื่อพวกหน่วยหกติดตั้งเสร็จพวกเราก็จะถอยในทันทีเข้าใจไหม!?"

"""""รับทราบครับ!!!"""""

แล้วเสียงทั้งปืนใหญ่ปืนกลเบาปืนกลหนักปืนกลมือปืลไรเฟิลจู่โจมก็ได้ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ทางด้านสไนเปอร์คนนึงได้ส่องไปเจอพวกระดับห้ากับหกอยู่ที่เส้นขอบฟ้ากำลังเดินมาจึงหันไปบอกคนอื่นก่อนจะพูดรายงานใส่ไมค์รวม

"เฮ้! หน่วยหนึ่งถึงสามฉันว่าเหตุการณ์เริ่มไม่ดีแล้วว่ะพวกระดับห้ากับหกกำลังตรงมาทางนี้คิดว่าไม่เกิน 15 นาทีพวกมันจะมาถึงตรงนี้แน่นอนเลยว่ะ"

"ว่าไงนะ!…รับทราบ! ถึงแม้พวกเราจะตายที่นี่ก็ไม่เป็นไรเพื่อผู้คนที่อยู่ด้านหลังของพวกเราใช่ไหมทหาร!"

"""""ใช่แล้วครับ!!!"""""

ไม่นานหลังจากนั้นซึ่งก็ประมาณ 5 นาทีพวกแนวหน้าก็เริ่มต้านทานไม่ไหว

"ยิงสกัดไว้!!!"

"อย่าให้พวกมันไปใกล้พวกหน่วยหกให้ได้!"

ทันใดนั้นเองก็มีพวกไวเวิร์นที่บินต่ำหลบสายตาพวกเขาตอนแรกได้บินขึ้นสูงและกำลังจะพ่นไฟใส่

มิซารี่"แย่แล้ว! ว้ายย!…?"

*ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!! ฟูวววว ฟ้าวววๆๆๆๆๆ ฟ้าวววๆๆๆๆๆ ตู้มม!!ๆๆๆๆๆ ตู้มม!!ๆๆๆๆๆ 

ทันใดนั้นก็มีเสียงระเบิดเกิดขึ้น 6 ครั้งและมีเสียงไฟไหม้ดังขึ้นมาก่อนจะมีเสียงบางอย่างพุ่งเข้ามาและระเบิดใส่พวกไวเวิร์นจนร่วงหมดฟ้า

*ฟ้าวว! ฟ้าวว! ฟ้าวว! 

แล้วก็มีเสียงเครื่องบินข้ามหัวไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะมีเสียงดังออกมา

ไทโย"ขอโทดที่ให้ค่อยนาน…ตอนนี้กลับไปซ่ะ พวกเราจะยื้อเวลาเอาไว้ให้เอง"

"นั้นมันFoxteam!!! พวกคุณเข้ามาได้ยังไง!?"

Fox-1"พอดีแหกกฎมาน่ะตอนนี้พวกคุณก็ถอยไปได้แล้วเดียวผมทิ้งระเบิดนาปาร์มคุ้มกันระหว่างทางกลับให้เอง"

Fox-2/3"ไม่ต้องห่วงพระเจ้าได้อวยพรให้พวกเราใช้อาวุธได้ไม่มีวันหมดไปแล้วเเพราะงั้นสบายใจได้เลย!"

"ไม่ใช่ว่าพระเจ้าจะไม่ยืนมือเข้ามาช่วยหรอ?"

"ช่างมันพวกเราถอย!"

*ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!! ตู้มม!! ฟูวววว

แล้วเครื่องบินทั้งสามก็ทำการทิ้งระเบิดนาปาร์มเพิ่มเป็นวงกลมล้อมรอบจุดตรงกลางที่มีหน่วยหกทำงานอยู่ ก่อนจะบินไปกระหน่ำระเบิดใส่พวกระดับ 5 ที่ใกล้จะมาถึง แล้วบินกลับมาช่วยกันทิ้งระเบิดนาปาล์มทำเป็นทางที่ตรงกลางเอาไว้ถอยให้พวกแนวหน้า และกลับไปถล่มด้วยจรวดอากาศสู่อากาศใส่ไวเวิร์นที่กำลังบินมา

Fox-1"ไปซ่ะ…"

ลูมินัส"พวกเราไปกันเถอะ"

มิซารี่"อืม…แต่เธอต้องรอดกลับมาให้ได้นะ!"

"พวกเราขอปรับเวลาให้เร็วขึ้นเป็น 30 นาทีเพราะพวกเราสามารถถอนกำลังได้เร็วกว่าเดิม!"

"รับทราบคำขอ!"

Fox-1"…"

แต่ไทโยก็ไม่ได้ตอบกลับไปและไล่ยิงพวกเรดมอสเตอร์ต่อแล้วปิดไมค์ไป

POVไทโย:

ไทโย"ขอโทดนะ…แต่ฉันรับคำขอนั้นไม่ได้จริงๆ"

แจ็ค"ช่างมันเถอะ เพราะพวกเราก็มาตายที่นี่อยู่แล้วนี่ แถมเครื่องนั้นก็จะหมดสัญญาณไปทันทีที่น้องของนายคงห่วงแย่เลย"

ไทโย"อย่างน้อยเธอก็จะได้หมดห่วงเรื่องพี่สาวของฉันล่ะนะ"

ไอซ์แมน"เป็นผีแล้วไปที่ไหนก่อนดี?"

มาเวอร์ลิน"ต้องให้เจมไปหาครอบครัวก่อนสิ"

แซม"หวังว่าจะไม่กลัวจนหนีไปหรอกนะ555+"

กรูสเตอร์"ไม่รู้สิแต่ตอนนี้ฉันโคตรตื่นเต้นเลย!"

.

ตัดไปที่ช่องแชทเมื่อ 35 นาทีก่อนหน้านี้

ตอนนี้Foxteamกำลังบังคับเครื่องหลบซอกแซกไปมาตามเขา

[โอโห้! พริ้วจัด!]

[ภูเขาเยอะขนาดนี้หลบได้ยังไงโดยที่ความเร็วไม่ตกเนี่ย!]

[สมรรถนะเครื่องแม่งโคตรสุด]

[จริง สุดในรุ่นแล้วมั้ง?]

[เห็นหลบไปหลบมาหมุนไปหมุนมาแล้วอยากจะอ้วกเลยมึนหัวชิบ]

[จากที่ฟังเมื่อกี้แล้วเหมือนว่าพระเจ้านั้นจะทำให้กระสุนกับน้ำมันไม่มีวันหมดนะแบบนี้ก็โกงอะดิ]

[ไม่หรอกมั้งคนเราก็ง่วงเป็นนะแถมเจ้าพวกนี้ยังไม่ได้รับยานั้นด้วย ได้หลับกลางอากาศสักครั้งแน่]

[เอาจริงๆตอนแรกก็นึกว่าจะไม่มีอะไรให้ดูแล้วนะ เห็นว่าหนีออกไปได้เนี่ย]

[นั้นก็จริงฉันก็เกือบออกแล้วเหมือนกันไม่คิดว่าจะได้เจอออกสนามแบบสดอย่างงี้]

[ว่าแต่พวกนักวิทยาศาสตร์พวกนั้นใช้เครื่องมืออะไรที่ทำให้ส่งสัญญาณมาได้เนี่ย?]

[อุปกรณ์ใหม่ล่ะมั้ง?]

[สู้ๆเพื่อพี่สาวของเธอเจ้าหนู!]

เรน"ไปเลยพี่ไทโย! ช่วยพี่มิซารี่กลับมาให้ได้!"

พ่อแม่"พยายามเข้านะ! พาพี่สาวของลูกมาให้ได้!"

ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็บินออกมาจาเขตภูเขาได้และโต้เถียงกับหอบังคับการมาจนเข้าไปได้

[ต้องขอบคุณหัวหน้าคนนั้นนะเนี่ยเอาเถอะไปช่วยเธอให้ได้!]

[ไปกันเลย!!! เข้าไปช่วยเจ้าหญิง(พี่สาว)ออกมาให้ได้อัศวิน(นักบิน)ขี่(ขับ)ม้า(เครื่องบิน)ขาว]

[เข้ามาแล้ว!!! เห!!!]

[ภาพยังฉายได้อยู่เว้ย!]

[ข้างในมืดชะมัดเลย]

เรน"อย่าพึ่งเป็นอะไรนะพี่มิซารี่…"

ไม่กี่วินาทีต่อมาไทโยก็เจอมิซารี่แล้วและกำลังจะโดนไวเวิร์นพ่นไฟใส่จนล็อคเป้าหมายและระดมอาวุธทุกอย่างใส่ไม้ยั้งระเบิดธรรมดาและระเบิดนาปาล์มก็ได้ตกลงไปที่พื้นสร้างกำแพงระหว่างแนวรบกับพวกเรดมอสเตอร์ ส่วนมิซไซล์ติดตามก็ได้ยิงเข้าไปไวเวิร์นทั้งหมดอย่างจัง ซึ่งก็รวมถึงจรวดของคนในทีมด้วย ก่อนจะสั่งให้พวกข้างล่างถอยไปรวมถึงมิซารี่ด้วย และก็บินไปทำกำแพงป้องกันเอาไว้

[ยอดเยี่ยมมาก!!!]

[เหลือแค่ให้พวกข้างล่างกลับไปแค่นั้นแล้ว!]

[เดียวสิ ทำไมก่อนเข้าบอกว่าจะไปตายกันล่ะเกิดอะไรขึ้น]

[นั้นสิจริงด้วย!]

เรน"ฟูวว…พี่มิซารี่ปลอดภัยแล้วที่เหลือก็แค่รอ!"

ตัดไปที่ฝูงบินFoxteamที่ตัดสินใจจบชีวิตพวกเขาลงที่นี่

ไทโย"ได้เวลาร้องเพลงปลุกใจกันแล้ว! ได้เวลาช่วยกันขับขานเสียงเพลงกันแล้ว!"

แล้วอยู่ๆทั้งห้าก็สามารถจำเนื้องเพลงได้โดยที่ไม่ได้ดูเนื่องร้องและเริ่มร้องด้วยกันอย่างสนุกสนาน

*ตู้มมม!!! ฟูววว

Fox-2"มันดีนี่หว่า เอาอีกสักเพลงกัน!"

Fox-1/3"ได้เลย!"

Fox-1"นี่คือวันที่มีความสุขที่สุดในโลกเลย!"

*ปรอดดด ตู้มๆๆๆ!!!

Fox-2/3"เหมือนกัน!!!"

หลังจากนั้นเวลาก็ได้ผ่านไปหลายสิบนาทีจนตอนนี้เหลือเวลาก่อนที่ระเบิดจะทำงานเพียง 1 นาที

มิซารี่"กลับมาได้แล้วประตูมันจะปิดแล้ว! ไทโย!!"

ไทโย"เรียกผมว่าเจมตอนนี้ผมอยู่ในฐานะเจม"

มิซารี่"ไม่ว่าเธอจะอยู่ในฐานะไหนก็ช่างกลับมาเถอะ! ประตูจะปิดแล้ว!"

ไทโย"…"

ลูมินัส"อีกแค่ 50 วินาทีประตูจะปิดถาวรแล้วนะ!"

กรูสเตอร์"นายจะไม่าพี่สาวของเธอหน่อยหรอ?"

ไอซ์"ลาเธอหน่อยก็ได้"

ไทโย"ก็ได้…ไม่ต้องหรอกมิซารี่พยายามไปก็ไม่เป็นผลอะไรหรอก…"

มิซารี่"หมายความว่ายังไง?"

ลูมินัส"เธอจะทำจริงหรอ แล้วพวกเขาจะอยู่ยังไง?"

ไทโย"ก็คงเหมือนเดิมนั้นแหละ……ฟังนะมิซารี่ผมเป็นห่วงพี่นะ และก็เป็นห่วงทุกคนเลยล่ะไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ที่ไม่เคยเหลี่ยวแล…ไม่ว่าจะเป็นน้องสาวที่ไม่เคยอยากให้ผมทำอะไรในฐานะพี่ชายเลย…ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมห้องที่ค่อยสาปแช่งทุกวัน…เอาเป็นว่าฝากความคิดถึงไปถึงพวกเขาหน่อยก็แล้วกันนะ…"

มิซารี่"เธอจะทำอะไรกลับมานะ! กลับมาเถอะพวกเราต้องกลับไปหาครอบครัว!-"

ไทโย"เธอคนเดียวต่างหาก ฉันน่ะ-ไม่สิพวกเราน่ะ…มาไกลเกินกว่าที่จะหันหัวกลับแล้วล่ะ กลับไปซ่ะ"

มิซารี่"ไม่นะ กลับมา!"

ลูมินัส"15 วินาที ไม่ทันแล้ว! ออกมาเร็วมิซารี่!"

มิซารี่"ไม่ลูมินัสเธอต้องปลอยฉัน+"

ลูมินัส"ไม่เธอจะทำให้ความต้องการของน้องเธอไม่สำเร็จ!"

แล้วลูมินัสก็เดินมาลากมิซารี่ออกมาทั้งน้ำตา

แซม"…พวกเราได้มาเจออีกกันแล้วนะ…น้องของพี่…จากนี้ก็ดูแลตัวเองด้วยล่ะถึงแม้เงินเก็บพี่จะไม่ได้เยอะเท่าไหร่…แต่ว่าเอาไปใช้เถอะ"

ลูมินัส"ฮืออ…เข้าใจแล้วค่ะ- เดี๋ยว!"

แล้วมิซารี่ก็หลุดออกจากดึงของลูมินัสแต่ก็ถูกเพื่อนในอีกสองคนมาจับและลากถอยไปเรื่อยๆ

ไทโย"มิซารี่ส่วนเงินในบัญชีของฉันนั้นน่ะเอาไปทั้งหมดเลยก็ได้นะ…หรือจะเอาไปบริจาคก็ได้ฉันไม่ได้ว่าอะไร"

แซม/ไทโย"เพราะงั้นก็ฝากดูแลตัวเองด้วยล่ะลูมินัส/มิซารี่"

มิซารี่"ม่ายยย! พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเพื่อเธอเลย!"

ไทโย"เธอน่ะได้ทำแล้วไง…แถมพ่อที่ผมนับถือก็อยู่อีกฝั่งของโลกนี้เพราะงั้นลาก่อน!!!-"

แล้วมิซารี่ก็ได้หายไปพร้อมกับสัญญาณภาพที่ขาดหายไป…

Fox-1"ไปทำหน้าที่ของFoxteamตำนานไร้พ้ายของพวกเราครั้งสุดท้ายกัน!!!"

Fox-2/3"โอว!!!!"

แล้วเพลงLeave It All Behindก็ได้ดังขึ้น

Foxteam"ใครตายก่อนต้องเลี้ยง! 555+"

[เดี๋ยวพวกเขาจะทำอะไร!?]

[แย่แล้วพวกเขาจะจบชีวิตตัวเองที่นั้น!]

[กลับไปหาพ่อแม่ของเธอเถอะ!]

[…ลาก่อนศิษย์รักของอาจารย์](ผอ.)

[ภาพดับไปแล้ว…]

.

.

.

1 สัปดาห์ต่อมา…

ณ ห้องงานศพของไทโย…

เรน"ฮือๆๆๆๆ"

แม่ไทโย"แม่ขอโทด…แม่่ขอโทดที่ไม่เคยเหลียวแล…แม่ขอโทดสำหรับทุกอย่าง"

พ่อไทโย"พ่อขอโทดที่ไม่ได้เลี้ยงดูเธอเหมือนลูกคนอื่นเขา พ่อขอโทดที่ไม่เคยถามอะไร"

งานศพตอนนี้เต็มไปด้วยความโศกเศร้าซึ่งคนที่มาก็มีหลายร้อยคนส่วนใหญ่จะเป็นคนในมิลเลอร์เวิร์ล

ยูคิ'เมื่อมีชีวิตไม่มีใครเค้าสนใจหรือเหลียวแลแต่พอสิ้นชีวาไปพร้อมกับความจริงที่ถูกเปิดเผยกลับร้องไห้แทบเป็นแทบตาย'

ตอนนี้ยูคิได้มางานเพียงแต่ว่าก็นั่งลบตัวตนอยู่เงียบๆ

ยูคิ'ป่าวนี้แล้ว เจ้านั้นไปอยู่ไหนล่ะเนี่ยอุส่าให้พลังงานวิญญาณเพื่อไปทำตามความต้องการของตัวเองแล้วนะ'

ซึ่งสองพี่น้องมิซารี่กับเรนก็ยืนรับแขกด้วยความโศกเศร้าอยู่

"เสียใจด้วยเรื่องพี่ชายของเธอ…"

เรน"ขอบคุณค่ะ…"

"น้องชายเธอเป็นคนดีนะ"

มิซารี่"ฉันเข้าใจดีค่ะ"

ผอ."ฉันเสียใจแทนพวกเธอด้วยนะ"

มิซารี่/เรน"ขอบคุณค่ะ…"

หลังจากนั้นไม่นานงานก็ได้เริ่มต้นขึ้นซึ่งเป็นวันสุดท้ายของงาน… เพียงแต่แทนที่งานจะสงบกลับมีเสียงท่อมอไซด์ดังมาแต่ไกลจำนวน 6 คัน รบกวนคนในงานอย่างมาก และเสียงนั้นก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

*บรืนนนนนนน!!!!!!x6

"เสียงดังจังโว้ย!!!"

"เป็นพวกไม่มีมารยาทรึไง!!!"

"ไอพวกเด็กเวรพวกนี้นี่!!!"

ยูคิ'โอเค พวกมันมาล่ะ'

*เอี้ยดดด!!!….

และกลุ่มมอไซด์ดังกล่าวก็เบรครถ

เรน"ไม่เคารพงานศพคนอื่นเลยนะ! เดี่ยวไปดูให้ว่าใคร!"

มิซารี่"เดียวพี่ไปด้วยถ้าไม่มีเหตุผลพี่จะอัดให้ยับเลยคอยดู!"

*ปัง!

แล้วมิซารี่ก็พังประตูแล้วเดินออกไปท่ามกลางสายตาทุกคนที่

???"โอยย่าๆ โทดทีๆพอดีมีสิ่งที่จำเป็นต่องานศพมาน่ะ พอจะหลีกทางได้ไหม"

ชายปริศนาว่วมผ้าคลุมสีดำได้พูดขอทางพร้อมกับแบกกล่องงขนาดใหญ่ไว้ที่หลัง

เรน"อะไรของนายคิดว่านายเป็นใครกัน- เห้ย จะไปไหนน่ะ"

มิซารี่"อยู่จะเข้าก็เข้าอย่างงี้ไม่ได้นะคะ"

???"มาเถอะพวกเอาสิ่งจำเป็นต่องานศพมาด้วย"

???x5"ได้เลยพวก"

เรน"เดียวสิ ห้ามพวกเขาไว้!"

"คุณครับเดี๋ยวก่อน- หืม!?"

พอมือของคนนั้นจะพยายามห้ามไว้แต่ก็กลับทะลุผ่านไป

???"ผมมาแปปเดียว ผมมีเรื่องต้องอีกเยอะ"

แล้วชายคนนั้นก็เดินนำไปส่วนอีกห้าคนก็เดินตามมาด้วยท่าทีที่สงบ ก่อนที่คนหน้าสุดจะวางกล่องลงกับพื้นพร้อมหยิบร่างของชายคนนึงขึ้นมาวาง

???"พอดีแต่งหน้าศพนานไปหน่อยยน่ะครับ…พวกนายก็วางและกลับกันไปได้แล้ว"

???"ได้เลย…"

*!!!

เรน"นั้นมันร่างพี่ชายของฉันนิ! พวกนายไปเอามาได้ไง!"

???"ขอโทดด้วยครับแต่พวกเราต้องไปแล้ว"

ทันใดนั้นเทสทารอสซ่าก็ลุกขึ้นมา

เทสทารอสซ่า"ทำความเคารพจิตวิญญาณที่ไม่แตกสลายที่ถูกเลือกโดยพระเจ้าซ่ะ!"

แล้วผู้คนที่มาจากมิลเลอร์เวิร์ลก็ได้ลุกขึ้นมาและทำความเคารพ

ไทโย"เห้อ…ว่าจะมาเงียบๆแล้วกลับไปล่ะนะ"

แล้วทีมFoxteamทั้งหมดก็โยนผ้าคลุมทิ้งไป

ไทโย"…ยังไม่ไปอีกหรอ?"

ยูคิ"ก็มารอพวกแกนั้นแหละ…แค่หนึ่งปีเท่านั้น…ฉันไปก่อนละ"

เรน"พ-พี่เป็นไปได้ยังไง"

ไทโย"แค่ร่างวิญญาณที่จับต้องได้แค่นั้นแหละ…เอาเถอะฉันมาแค่นี้แหละยังมีสิ่งที่ต้องทำอีกเยอะ ไปก่อนล่ะเอาเพลงพวกนี้ไปเปิดฟังเล่นๆก็ได้นะ"

มิซารี่"เดียวสิ! อย่าพึ่งหายไปสิ!"

ไทโย"…ฉันไม่ได้หายไปไหนหรอกนะ…แต่ฉันจะอยู่ในใจพวกเธอตลอดไปและจะไม่หายไปไหนตราบใดที่ยังไม่ลืมฉันล่ะนะ…ฉันไม่มีอะไรจะอีกแล้วล่ะไปก่อนนะ ซาโยนาระ…"

แล้วไทโยหายไปพร้อมกับผ่องเพื่อนfoxteam ซึ่งก็ไปโผล่ที่หน้าผับแห่งนึงด้วยรูปลักษณ์ใหม่

ไทโย"อิ่มจังตังค์อยู่ครบ! ฮ่าๆๆๆๆ!"

แจ็ค/มาเวอร์ลิค/กรูสเตอร์"ฮ่าๆๆๆๆๆ เข้าไปกัน!"

ไอซ์แมน/แซม"ให้ตายเถะตายแล้วยังรึสึกเสียดายเงิยอยู่เลยว่ะ"

-แล้วเพลงจบก็ได้ขึ้นมา- -จบบริบูรณ์-

แล้วทั้งหกก็เดินเข้าไปในร้าน (https://www.youtube.com/watch?v=TwXluULgkLA)