บทสรุปความรักระหว่างวิเวียนกับโรเวน

เนื้อเรื่อง

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก

“เออคิล ปิดเทอมปีนี้ หลังจากมากับข้าแล้วนายจะไปไหนต่อวะ “

“นี่จะได้เป้นพระชายาแห่งคาโนวาลอยู่แล้วยังไม่ยอมทำตัวให้เป็นผู้หญิงแบบคนอื่นๆเค้าอีก เดี๋ยวเจ้าคาโลมันก็เบื่อเอาหรอก” ทำพูดที่สวนไปของคิลทำเอาคนถามที่ทำตัวไม่สมหญิง หน้าแดงและแสดงกิริยาอายเยี่ยงหญิงสาวออกมา

“เฮ้ย! นายตอบไม่ตรงคำถามนี่หว่า    อุ๊บ….”   เจ้าคนปากดีเดินชนเข้ากับแผ่นหลังของชายร่างสูงที่เดินอย่างเงียบๆมาตลอดทาง 

“นี่นายจะหยุดเดินหาพระแสงอะไรเล่า” เฟรินด่าอย่างหงุดหงิด เพื่อแก้เขิน

“ถึงแล้ว”   คนถูกด่าตอบอย่างเย็นชา

“เอ๊ะ นั่นใช่เจ้าหญิงวิเวียนหรือเปล่าน่ะ “คิลพูดขึ้นพลางชี้กำกับ

เมื่อเฟรินเห็นว่าเป็นเจ้าหญิงวิเวียนก็รีบวิ่งไปหาโดยเร็ว

“เจ้าหญิงวิเวิยนมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ฮะ    เอะเจ้าหญิงร้องไห้ ใครทำเจ้าหญิงบอกมา เดี๋ยวผมกับไอ้ 2 คนนี้จะไปจัดการให้ “

“เจ้าพี่โรเวน”

“ห่า”

“เรื่องนี้ฉันไม่เกี่ยวนะเว้ย มันเสี่ยง “คิลกระซิบที่ข้างหูของเฟริน

“เอ่อ…คือรุ่นพี่โรเวนเขาทำอะไรหรือฮะ “

“เปล่าเขาไม่ได้ทำอะไรผิดหรอก หญิงเองที่ผิด   ผิดที่ไปรักเขา “วิเวียนพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงท่วมอาบสองแก้ม

“อ๋อเรื่องนี้ ผมว่าผมมีแผนน่ะ    ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวผมจะจัดการให้”

“มีแผนอะไรวะ “

“น่า   เดี๋ยวก็รู้ “

****************************

“โอม...ด้วยพลังแห่งจันทรา…..”  เฟรินร่ายมนต์  แต่ก็โดยโดนคิลขัดไว้ก่อน

“นี่นายจะทำอะไร “

“ก็ร่ายมนต์สื่อสารเพื่อเรียกรุ่นพี่โรเวนให้มาที่นี่ไง “

“ฉันทำเอง “คนที่คิดว่าตัวเองเก่งเวทที่สุดกล่าวขึ้น   แล้วก็ร่ายมนต์สื่อสาร

“มีอะไร “โรเวนถามอย่างไม่สบอารมณ์

“ก็…”คิลพยายามจะพูด

“นายไม่ต้อง ฉันพูดเอง ก็คือตอนนี้เจ้าหญิงวิเวียนเป็นอะไรก็ไม่รู้หลับไม่ได้สติมาหลายวันแล้ว   พวกเราสงสัยว่าจะโดนมนต์ดำสาป ไอ้คาโลมันพยายามจะช่วยแต่เวทมันไม่แข็งพอก็เลยอยากให้รุ่นพี่มาช่วย”  

“ท่านจักรพรรดินีจะมีใครคิดสาป”

“ก็พวกที่คิดอยากจะได้เวนอลนะซิถามอะไรไม่คิด…”

 “ไม่ว่าง” คนถูกขอร้องตอบขึ้นอย่างฉับพลัน

“แต่หมอในไม้เท้าของไอ้คาโรมันบอกว่า ถ้าไม่รีบแก้คำสาบอาจจะอยู่ได้ไม่ถึง 3 วันนะ “

“ว่าอะไรนะ “

“ก็ได้ยินแล้วนิ”

“เป็นเรื่องจริงเหรอ”

“แล้วเรื่องแบบนี้ใครเค้าจะเอามาล้อเล่นกัน”

“ก็ได้เดี๋ยวจะรีบไป” แล้วโรเวนก็รับปากยอมช่วย 

“เย้...สำเร็จ” เฟรินตะโกนอย่างดีใจหลังจากที่การติดต่อถูกตัดขาดไป

****************************************

9         นาที  59  วินาที  ผ่านไป

“มาแล้วเหรอรุ่นพี่โรเวน”

“ไหน  ...น้องหญิงอยู่ที่ไหน” คนที่เพิ่งจะมาถึงถามอ่างกระตือรือล้น

“เป็นห่วงล่ะซิ”

“เปล่า”

“แน่..เป็นห่วงเจ้าหญิงวิเวียนก็บอกมาตรงๆเถิด”

“พี่หญิงให้คนไปตามน้องมามีอะไรหรือค่ะ   เอ๊ะแล้วเจ้าพี่มาได้ยังไงค่ะ” เจ้าหญิงวิเวียนถามและทำหน้างงที่สุดเท่าที่เคยเป็นมา

“เอ๊ะไหนไอ้พวกนี้มันบอกว่าท่านจักรพรรดินีป่วยไม่ใช่หรือขอรับ”

“เปล่าหญิงสบายดี”

“นี่...เฟริน   นายอย่าบอกนะว่านายหลอกฉัน”

“ไม่หลอกแล้วรุ่นพี่จะยอมมาเหรอ เอ้าไหนเจ้าหญิงวิเวียนบอกว่ามีเรื่องจะปรับความเข้าใจกับรุ่นพี่ไงรีบๆพูดไปซะ   รุ่นพี่ก็อย่างอนให้มากนักเพราะมันไม่น่ารักเอาซะเลย   ส่วนเรื่องเมื่องเวนอลพวกผมมีคนที่คู่ควรอยู่ในใจแล้วไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวจัดการให้ เฮ้ยพวกเราไปกันเถอะอย่าอยู่เป็น ก.ข.ค.เขาเลย”

หลังจากที่ทั้ง  3 คนออกไปแล้วทั้งห้องก็เงียบ และแล้วโรเวนก็พูดขึ้นทำลายความเงียบไปได้ชะงัก

“เรื่องอะไรเหรอที่ท่านจะพูดกับหม่อมฉัน”

“เลิกพูดด้วยถ้อยคำที่ฟังดูเหินห่างแบบนั้นสักทีได้ไหม” เมื่อพูดจบเจ้าหญิงวิเวียนก็โถมตัวเข้ากอดคนตรงหน้า

“มันไม่ควรนะกระหม่อม”

“หญิงไม่สน หญิงรักเจ้าพี่   เจ้าพี่อย่าใจร้ายกับหญิงได้ไหมคะ หรือว่าเจ้าพี่ไม่เคนรักหญิงเลย”

“เฮ้ย   เฟรินนายทำอะไร”   คิลถาม

“ก็แอบฟังไงไอ้….”

“เอ๊ะ   เจ้าพี่จะทำอะไร”

“ก็สาบคนที่มันแอบฟังให้เป็นหมาหูหนวกไง”

“โธ่...ไม่ฟังก็ได้    ไปแล้ว” เฟรินพูดด้วยท่าทางหงุดหงิด

“เจ้าพี่ตอบมาซิคะ ถ้าไม่รักหญิงจะไม่ยุ่งกับเจ้าพี่อีก”

“เอ่อ…พี่มีหน้าที่ที่ต้องทำมาอยู่กับน้องหญิงไม่ได้หรอก”

“งั้นน้องไปอยู่กับเจ้าพี่ก็ได้ “

“แต่เวนอลต้องมีคนดูแล”

” เวนอลก็ให้คนที่พี่หญิงจัดให้ดูแลไปแล้วกัน แต่เจ้าพี่ยังไม่ตอบเลยว่ารักน้องหรือเปล่า”

“ก็…”

“ก็อะไรคะ”

“ก็ถ้าไม่รักจะรีบทิ้งงานมาหาทันทีที่รู้ว่าน้องหญิงป่วยเหรอ”

“เอ๊ะ...นั่นใคร” วิเวียนถามขึ้นเมื่อหันไปเห็นคนแอบฟังอยู่

“โซมายูอา….”

“อะอย่านะไม่งั้นไม่หาคนมาดูแลเวนอลให้นะ”เฟรินขัดขึ้นก่อนที่จะกลายเป็นหมาหูหนวก

“เออพูดถึงเรื่องนี้พอดี ตกลงใครเป็นคนที่จะมาดูแลเวนอล”

“ก็เจ้าชายรัชทายาทแห่งเวนอลไง”

“ท่านพี่ชาเบรียน”

“ใช่แล้ว ฉลาดขึ้นนะเจ้าหญิง”

“แต่นายนะโง่ลง เพราะเจ้าชายชาเบรียนตายไปแล้ว”

“ใครบอก   รุ่นพี่นะเชื่อคนง่ายเกินไป”

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี่เจ้าชายชาเบรียนอยู่ที่ไหน”

“ขอทานอยู่ที่ทริสทอร์มั่ง”

“อย่าบอกนะว่าโรเป็น….”

“แล้วถ้าบอกอย่างนี้แล้วไม่ดีตรงไหน”

“แต่ทำไมท่านพี่ต้องออกไปเป็นขอทานด้วย”

“เรื่องนี้เจ่าหญิงน่าจะรู้ดีกว่าผมนะ ก็มันเป็นประเพณีของเวนอลไม่ใช่หรือ”

“แล้วเจ้าพี่เขาจะยอมเปิดเผยตัว แล้วดูแลเวนอลให้เหรอ”

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงเพราะมันเคยบอกว่าพอเรียนจบมันก็จะเปิดเผยตัวแล้วมาขึ้นครองราชที่เวนอล แล้วก็จะไล่ให้เจ้าหญิงไปอยู่ที่เจมิไนอยู่แล้ว   แต่นี่ผมสงสารเจ้าหญิงก็เลยบอกก่อน เพราะฉะนั้นเชิญทั้งสองคนรักกันให้สบายไม่ต้องห่วงเรื่องหน้าที่กันได้แล้ว”

“ถ้าจะให้เราสองคนรักกันตามสบายก็ไปได้แล้ว” โรเวนไล่เฟรินกันเพื่อนอย่างซึ่งหน้าไม่อ้อมค้อม

“จะให้ไปที่ไหนดีละครับ” เฟรินกวน

“ไปที่ไหนก็ได้ เพราะถ้าพวกนายอยู่ด้วยใครเขาจะกล้าจู๋จี๋กันละ”

“คร้าบ”

****************************************

จบ

ล้อเล่นคะยังมีอีกนิดหนึ่ง

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก(อีกครั้ง)

“ลูก แม่บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปที่สระน้ำเดี๋ยวก็ตกลงไปหรอก คอยดูนะลูกจะต้องถูกกักบริเวณ 7 วัน”

“นี่น้องหญิงก็ไปว่าลูกมันนักซิ   ลูกกำลังอยู่ในวัยอยากรู้อยากเห็นก็ปล่อยมันไปเถอะ”

“ท่านพี่ก็ชอบให้ท้ายลูกแบบนี้นะซิลูกมันเลยไม่เชื่อฟังน้อง”

“เอ๊ะ...ทำอะไรกันอยู่หรือจะ วิเวียน”

“ท่านพี่มาเยี่ยมหญิงเหรอคะ”

“เปล่ามาดูหน้าหลานตะหาก”

                แล้วทั้ง 5 คน (วิเวียนมีลูก 2 คน) คุยกันไปตามภาษาคนในครอบครัว เราเป็นคนนอกอย่าไปอยากรู้ของเขาเลย   

จบบริบูรณ์ (เฉพาะตอนนี้คะ)

จบคะจบ   ยังจะอ่านอะไรอีกละคะ เอ๊ะยังอีก  ปิดได้แล้ว