ตำนานรัก นางฟ้ารักซาตาน

ลำดับตอนที่ #2 : จูบแรกทำเรื่อง

             วันนี้อากาศแจ่มใส่ ท้องฟ้าก็สว่างโล่งไร้ซึ่งเมฆปกคุลมที่มืดมิดใดๆ  ชั่งเป็นฤกษ์งามยามดีสำหรับการไปโรงเรียนวันแรกของฉันจริงๆ ฉันตื่นนอนแต่เช้า หลังจากอาบน้ำแต่งตัวและทานข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็รีบคว้ากระเป๋าใส่รองเท้าบอกลาคุณแม่และน้องชายของฉัน พร้อมกับออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว เพราะไปโรงเรียนวันแรกจะสายไม่ได้เสียด้วยสิ ต้องรีบกันหน่อยแหละ เอ้า..! พูดเสร็จก็รีบย่ำเท้าสาวเท้า หน้าเดินฉับๆไม่สนใจใครทันที ในใจหวังว่าจะได้เจอเรื่อง ดีๆ ในชีวิตวัยเรียนใน
มหาลัยในแบบเด็กสาวธรรมดากับเขาบ้าง ความจริงแล้วฉันเป็นนางฟ้าค่ะ (ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาหรอก) นี่ฉันไม่ได้โกหกหรือเพราะหลงตัวเองนะ >0< ฉันเป็นนางฟ้าจริงๆ พ่อฉันเป็นมนุษย์ธรรมดา 
            แม่ฉันเป็นนางฟ้าระดับสาม เรียกได้เลยว่าเป็นนางฟ้าชั้นสูงเลยล่ะ จริงๆแล้วฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกท่านชอบกันได้ยังไง แต่ถึงอย่างนั้นพ่อกับแม่ของฉันก็รักกันมาก ถึงตอนนี้พ่อของฉันจะเสียไปแล้วก็เถอะ เพราะพ่อฉันป่วยด้วยโรคหัวใจ ท่านตายตอนฉันอายุได้แค่ 12 ส่วนน้องฉันเพิ่งอายุแค่ 7 ขวบ โชคดีที่เราได้สายเลือดของแม่มาทั้งคู่เลย ทำให้ฉันกับน้องสามารถมีชีวิตอยู่ได้นานกว่าคนอื่นๆ มันก็ดีอยู่หรอกนะ ที่ฉันจะได้อยู่กับแม่ไปนานๆ แต่ถ้าเกิดแฟนฉันเป็นแค่คนธรรมดาขึ้นมา ฉันก็คงจะต้องหนักใจหน้าดูเลย แต่ก็ชั่งเถอะ 6 ปีผ่านมาแล้ว ฉันจะมามัวกังวลอยู่แบบนี้ไม่ได้หรอก ความรักจะเป็นไงก็ปล่อยให้มันเป็นตามชะตาลิขิตเถอะ (พูดแบบคนปลงตกจังเลยแหะ 0_0)

           และก็อย่างที่ฉันได้บอกไปแล้ว ว่าฉันไม่ใช่เด็กสาวธรรมดา ถ้าคิดว่าพวกหนุ่มๆ จะมาจีบหรือทำอะไรฉันได้ง่ายๆละก็ ฝันไปเถอะ พลังของฉันน่ะสามารถเอาชนะผู้ชายร่างสูงตัวใหญ่ให้กระเด็นไปได้หลายเมตรเลยนะจะบอกให้ (เอ...แล้วแบบนี้จะมีหนุ่มมาชอบฉันไหมเนี่ย.....? >0< ชักกังวลอีกแล้วสิ) อีกอย่างเดี๋ยวนี้เขาก็ไม่ได้มีกฎห้ามใช้พลังเพื่อปกป้องตัวเองสักหน่อย เพราะในปัจจุบันนี้  โลกเทพและโลกปีศาจได้มาร่วมใช้ชีวิตกับโลกมนุษย์ได้อย่างถูกต้องแล้ว กฎในการใช้ชีวิตบนโลกก็มีอะไรหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไป แต่ก็ยังดำรงไว้ซึ่งความสันติและความสงบสุขของโลกเหมือนเดิม (คราวนี้พูดเป็น การ์ตูนเลยแหะ) แต่ฉันจะพยายามนะ ยังไงซะฉันก็ต้องหาแฟนเป็นตัวเป็นตัวกับเขาบ้างให้ได้ ฉันไม่ยอมเป็นโสดหรอก เพราะความใฝ่ฝันของฉันก็คือการได้เป็นเจ้าสาวแสนสวยสุดเลิศ (^0^ โฮะๆๆ) ด้วยการฉะนี้ฉัน ซากุมิโนะ อายากะไม่ยอมแพ้หรอกค๊า~~~

                 "อายะจัง~~~"เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของอายากะ

                 "อ้าว....!  รูมีนะ นี่เธอจริงๆหรือเนี่ย ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม....!!!"อายากะตะโกนสุดเสียง สองสาวจับมือกัน ก่อนจะกอดกันละกันด้วยความคิดถึง รอยยิ้มแห่งความดีใจปรากฏออกมาจากใบหน้าของทั้งสอง

                "ช่ายแล้ว.....! ความจริงฉันก็นึกว่าฉันฝันไปเหมือนกันแหละ ไม่นึกเลย ว่าเธอกับฉันจะได้มาเรียนอยู่ที่โรงเรียนเดียวกัน  แถมคาดไม่ถึงเลยว่าจะได้เจอเธอ ตอนนี้ด้วย"รูมีนะพูดขึ้นด้วยความดีใจ

         เธอคนนี้ชื่อว่า งานาเสะ รูมีนะ เป็นเพื่อนของฉันตั้งแต่สมัยที่เราเรียนอยู่ในโรงเรียนชั้น ม.ปลายด้วยกัน เธอเห็นเด็กสาวตัวเล็ก ผมสั้นสีตาลเข้ม ดวงตาสีฟ้าสดใส เธอเป็นคนที่น่ารักมากแถมยังนิสัยดีมากด้วย เธอเองก็เป็นนางฟ้าเหมือนๆกับฉัน เราเป็นเพื่อนกันมานานแล้ว เรียกได้ว่าเธอคนนี้แหละเพื่อนซี้ย่ำปึ้ก เพื่อนแท้ เพื่อนที่แสนจะจริงใจ และหวังดีของฉันคนหนึ่งเลยละ ไม่มีใครรู้หรอกว่าเราสองคนนั้นสนิทกันมากแค่ไหน เพราะตอนนั้นโลก เพิ่งมีพวกเทพกับพวกปีศาจเข้ามา มนุษย์ลูกครึ่งอย่างเราเลยมีน้อย ฉันก็มียาย รูมีนะ นี่แหละที่เป็นเพื่อนฉันตอนที่ฉันยังเป็นเด็กอยู่เลย

             "ว่าแต่เธอนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ อายะ สวยยังไงก็ยังสวยอยู่แบบนั้น ไม่เคยเปลี่ยนเลย ฉันน่ะนะอิจฉาเธอจริงๆ  ทำยังไงถึงจะสวยได้แบบเธอกันน๊า~~ บอกเคล็ดลับหน่อยสิ"รูมีนะพูดเสียงอ้อนพลางเกาะแขน

             "นี่ๆ ...! อย่ามาพูดยอฉันหน่อยเลยน่า เธอเองก็สวยเหมือนกันแหละ อย่ามาถ่อมตัวหน่อยเลย"อายากะพูดตอบ

               "แหม....ไม่สวยเท่าเธอหรอกจ้า.....!"รูมีนะตอบกลับพร้อมกับยิ้มหน้าแป้น

              "เอาล่ะๆ อย่ามัวเสียเวลาอยู่เลย รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายนะ"

              "จ้าๆ...ฉันรู้จ้า..."

จากนั้นทั้งสองก็เริ่มเดินไปโรงเรียนด้วยกัน แต่แล้วทันใดนั้นเอง

อายะจัง~~~~

          เสียงแห่งความซวยเริ่มเรียกหาฉันแล้ว เพราะเจ้าของเสียงของคนนี้คือเสียงของผู้ชายที่ฉัน
รำคราญมากที่สุดเลย ทำไมถึงได้โชคร้ายแบบนี้นะ (+_+) นี่อุตส่าห์ได้เจอเพื่อนเก่าแล้วทั้งที แล้วทำไมนายนี่จะต้องโผล่ออกมาด้วยนะ ทำเอาฉันอารมณ์เสียไปเลย ฉันหันตัวกลับไปเพื่อผเชิญหน้ากับเขาคนนั้น

             "โชคดีจังเลยนะ  ไม่นึกเลยว่าฉันจะได้เจอเธอเร็วขนาดนี้"เสียงของเด็กหนุ่มพูดขึ้น เขาเป็นนักเรียนมหาวิทยาลัย เซย์ริว เหมือนกัน เขาตัวสูงหน้าตาก็พอรับได้ ผมตั้งเป็นแฉกสีทอง รอยยิ้มมุมปากดูเจ้าเล่ห์ที่มีเขี้ยวโผล่ออกหน่อยด้วย น่ารังเกียจชะมัดเลย นี่ฉันไม่ได้ชมนะ...!

              "นายเป็นใคร....?"ฉันแกล้งถามอย่างอารมณ์เสีย ความจริงแล้วจำได้

              "อะไรกัน... เธอจำฉันไม่ได้หรือไง คนที่จีบเธอตอนปฐมนิเทศยังไงละ...?"เขาพูดอย่างไม่อายปากเลยสักนิด

        กล้าดียังไงถึงมาบอกว่า คนที่จีบฉันตรงๆแบบนี้  ใช่แล้วหละนายนี่ คือ โฮโจ มุราคามิ เขาเป็นเทพแต่ก็แค่เทพระดับสองเท่านั้นแหละ นายนี่เจอฉันครั้งแรกตอนปฐมนิเทศ จากนั้นนายนี่ก็ตกหลุมรักฉันเข้าอย่างจังเล่นตามคุยตามยุ่งกับฉันอยู่ตลอดเวลาเลย แถมพอตอนจบปฐมนิเทศแล้วยังอุตส่าห์หาที่อยู่บ้านฉันเจออีก มาหาได้แทบทุกวัน แถมแต่ละครั้งมีของกินมาฝากเพียบ กะทำคะแนนสุดๆเลยละสิ ฝันไปเถอะ ฉันไม่หลงกลนายหรอก เชอะ! (<.<)  แถมแม่ฉันก็บอกแล้วด้วยว่านายนี่คบไม่ได้  แม่ฉันยิ่งเป็นคนดูคนเก่งอยู่ด้วย ยังไงฉันก็ไม่ยอมรับนายเด็ดขาด หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ยอม พูดชายขี้หลีเจ้าชู้แบบนี้ฉันเกลียดที่สุด เพราะผู้ชายในสเป็คของฉันต้องใจดี สุภาพและอ่อนโยน ยอมเชื่อฟังเหตุผลที่ฉันพูดและเข้าใจตัวฉันด้วย นายน่ะไม่ได้มีคุณสมบัตินั้นเลยสักข้อเดียว เพราะฉะนั้น หมดสิทธ์

              "โธ่...อย่าใจร้ายนักสิ เธอเองก็น่าจะพูดดีๆกับฉันบ้างนะ"โฮโจพูดพร้อมกับยื่นมือมาสัมผัสแก้มฉัน

ฟุบ...!

       ฉันปัดมือของเขาออกไปอย่างรวดเร็วก่อนจะตีหน้าโมโหอย่างสุดขีดใส่เขา นี่นายถือสิทธ์อะไรมาแตะต้องตัวฉัน อย่าคิดว่านายเป็นเทพแล้วฉันจะไม่กล้าสู้นะ แค่เทพระดับสองธรรมดาๆ ฉันสู้นายได้แน่อยู่แล้วแหละยะ

            "อะไรกัน...! นี่เธออย่ามาเล่นตัวไปหน่อยเลยน่า เดี๋ยวก็โดนดีหรอก"นายโฮโจขึ้นเสียงก่อนจะจับข้อมือฉันยกขึ้น ฉันพยายามใช้แรงดึงออกแต่ไม่เป็นผลเลย นายนี่แรงเยอะชะมัด ข้อมือฉันเริ่มเจ็บแล้วด้วย

             "อายะจัง....!"รูมีนะร้องขึ้นด้วยความหวาดกลัว

             "ปล่อยฉันนะ ฉันเจ็บ...!"อายากะสั่งเสียงแข็ง

             "ไม่ปล่อย จนกว่าเธอจะยอมเป็นแฟนฉันก่อน....."นายโฮโจพูดขึ้นทันที

      นี่นายไม่ใช่พ่อฉันนะ ที่จู่ๆก็จะมาสั่งให้คบกับนายได้ง่ายๆแบบนี้ ฉันเริ่มออกแรงอีกครั้งแต่ก็ยังไร้ประโยชน์ ทำยังไงดีละ ใครก็ได้ช่วยที ฉันหลับตาปี๋สวมมนต์ภาวนา ขอให้มีคนมาช่วย แต่ทำยังไงดีละ ไม่ได้นะ อายะ! เธอจะยอมแพ้ไม่ได้ เธอต้องสู้สิ ฉันลืมตาขึ้นมาเพื่อสู้หน้ากับนายโฮโจด้วยความกล้าหาญ และสวรรค์ก็มอบทางออกให้แก่ฉัน เพราะเมื่อฉันเหลือบมองผ่านไปทางไหล่ของนายนี่ ก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มสุดหล่อสามคน กำลังเดินมาพร้อมกันราวกับนายแบบหนังสือแม็กกาซีนอย่างนั้นแหละ พวกเขาทั้งสามคนหล่อมากๆ หล่อยังกับเทพบุตรเลย คนทางขวาเป็นชายหนุ่มร่างสูง ทรงผมสั้นสีน้ำเงิน ม่วงตาสีม่วงหน้าตาดูอ่อนวัยสดใสเหมือนกับเด็กไม่มีผิด ส่วนทางซ้ายเป็นชายหนุ่มผมยาวสีทองอร่ามยาวลงมาจนเกือบถึงเอว ดวงตาสีฟ้าครามหน้าตาสวยยังกะผู้หญิงแน่ะเขาตัวสูงไม่แพ้คนทางขวาเลยด้วย และคนสุดท้ายเข้าตาฉันมากที่สุด (อ๊าย....หล่อจังค่า~~~>0<)

  
        สถานการณ์น่ากลัวแบบนี้ยังมีจิตกะใจชอบได้อีกนะเรา และหนุ่มหล่อคนสุดท้ายคนนี้เขาเป็นชายหนุ่มที่ตัวสูงที่สุดและหุ่นดีมากที่สุด เขาเป็นชายหนุ่มหน้าตาคมคมเข้ม หน้าผากเบิกกว้าง จมูกโด่ง คางสวยจนได้รูป ทรงผมสั้นทำเป็นทรงผ่ากลางสีดำขับเป็นเงา ดวงตาสีแดงสวยงามราวกับพลอยทับทิม ทันทีที่มองไปที่ดวงตาของเขา ก็ชั่งราวเหมือนกับตกอยู่ในมนต์สะกด มันดูล้ำลึกและก็ดูปาดเปลี่ยวเดียวดายเหลือเกิน แถมเขาดูท่าทางไม่ค่อยยิ้มเสียด้วยสิ

             "ฉะ...ฉันว่านายรีบปล่อยฉันซะก่อนดีกว่านะ เพราะตอนนี้แฟนฉันเค้ากำลังเดินมาทางนี้แล้วหละ"โกหกหน้าด้านๆเลยนะเราเนี่ย (>0<)

            "ว่ายังไงนะ นี่เธอมีแฟนแล้วงั้นหรือ ใครกัน....! มันเป็นใคร....?"โฮโจถามเสียงดังด้วยความโกรธมือข้างหนึ่งที่จับแขนของฉันไว้ก็บีบเสียแน่นจนข้อมือฉันเริ่มระบมไปหมดแล้ว

           "นายก็หันไปมองดูข้างหลังเองสิ....!"ฉันบอกเขา นายโฮโจหันไปอย่างรวดเร็ว ฉันก็รีบฉวยโอกาสนี้ดึงมือหลุดออกมาทันที พร้อมกับวิ่งไปยังสามหนุ่มหล่อตรงนั้น

ตึกๆ.....!

            "เอ๋....?"ชายหนุ่มหล่อทางด้านซ้ายขวาทำหน้าฉงนเมื่อเห็นฉันวิ่งกรูมาหาพวกเขาอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะคนตรงกลางทำหน้าตาปละหลาดกว่าใครเลยด้วย

     แต่จะให้ทำยังไงได้หละ ขืนบอกว่าเป็นแฟนเฉยๆใครเค้าจะเชื่อ ยังไงมันก็ต้องแสดงหลักฐานว่าเราเป็นแฟนกับเขาจริงๆ คิดได้แล้วฉันก็ไม่รอช้า ดำเนินการเลือกเป้าหมายทันที (ที่ชั้นไม่ได้ ร่านนะ >0< แค่เอาตัวรอดเฉยๆ)

    มองไปคนซ้ายมองคนไปขวาแล้วก็มองคนตรงกลางมองไปมองมา เอาว่ะ! เอาเเม่งคนที่หล่อที่สุดในกลุ่มนี่แหละ  (น่าน~~~เห็นไหม หน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ยังจะมาเลือกคนอีกแน่ะ....! เหลือเกินจริงๆ)  ด้วยความรวดเร็วปานสายลมฉันกระโดดเข้าหาพ่อหนุ่มหล่อคนกลางก่อนจะจูบเขาที่ปากควับเข้าทันที

จุ๊บ.....!

      ราวกับโลกทั้งใบหยุดชะงักลงในบัดดล สายฟ้าฝ่าลงมาดังเปรี้ยง ผู้คนทุกคนในที่นี้ต่างพากันหยุดกึ่ก ประมาณเลยได้เลยว่า ท.อ.น (ทึ่ง + อึ้ง + นิ่ง) ไปตามๆกัน เมื่อฉันกระโดดขึ้นไปโอบคอของชายหนุ่มคนกลางเข้ามา พร้อมกับมอบจูบแรกของฉัน (ฮื่อๆ จูบแรกที่แสนจะสำคัญของฉัน (ๆ _ๆ)) ตอนนี้ฉันได้เสียมันไปเสียแล้ว เพราะความทำอะไรไม่ยั้งคิดของฉันแท้ๆเลย มันถึงได้เป็นแบบนี้ แต่จะทำยังไงได้ละ และก็เป็นจริงอย่างที่ฉันคิด นายโฮโจ ตะลึงจนเป็นไก่ตาแตกไปเลย สองหนุ่มที่เดินมาข้างๆเขาก็อึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

                     "อายะจัง...."รูมีนะร้องขึ้นเสียเบาด้วยความตกใจ

                     "ทัตสึยะ....?"ชายหนุ่มคนขวาพูดขึ้น นี่เป็นชื่อของเขางั้นหรอ

                    "นี่แฟนของเธอเป็น.....???"นายโฮโจพูดเสียงตะกุกตะกักหน้าตาถอดสีอย่างเหลือเชื่อ

ขอโทษด้วยคร้าบ.............!!!!

นายโฮโจตระโกนลั่นด้วยความกลัว ก่อนจะรีบให้เกียร์หมาวิ่งโกย เผ่นหนีไปยังกับนักวิ่งแชมป์โลก

                   "เอ่อ....ยังไงฉันก็ขอโทษด้วยนะคะ....!"ฉันพูดขอโทษเขาด้วยความอาย โอ้...! อะไรฉันจะทำเรื่องหน้าอายได้ขนาดนี้ (อ๊าย~~~ หน้าอายจริงๆ เลย~~~ (>0<!!!!)

                  "รูมีนะ เรารีบไปกันเถอะนะ....!"ฉันพูดเสียงดังก่อนจะคว้ามือเพื่อนสนิทและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว

                  "เฮ้ย...! ดูเด่ะ เจ้าทัสตึยะมันงงจนแข็งทื่อไปเลยวะ"ชายหนุ่มคนซ้ายบอก

                  "จริงหรือเนี่ย....?"ชายหนุ่มด้านขวาพูดพร้อมกับทำมือโบกไปที่ใบหน้าของทัตสึยะ

ฮึ่ม.........!!!!

ทัตสึยะหลังจากนิ่งไปได้ประมาณ 2-3 วินาที สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนกลายเป็นสีหน้าแห่งความโกรธเกี้ยวในทันที ตอนนี้เขาโกรธมากจนควันออกหูแล้ว 

                "ยายนั่นเป็นใครกัน.....!"ทัตสึยะถามขึ้นด้วยความโมโห

                "ท่าทางจะชื่อ ซากุมิโนะ อายากะ เป็นเด็กใหม่เหมือนกับพวกเรา โชคดีที่ฉันเป็นหัวหน้าห้องนะ มองดูชื่อชั้นของเธอ บนเสื้อของเธอแล้ว ตรงกับห้องของเราพอดีเลย"ชายหนุ่มคนขวาพูดขณะกำลังดูใบรายชื่อ

                 "ซากุมิโนะ อายากะ เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ แน่"ทัตสึยะพูดขึ้นเสียงก่อนจะรีบเดินหน้าต่อไป

     ชายหนุ่มสองคนที่เดินมากับเขาหัวเราะชอบใจกันใหญ่ เพราะตอนนี้ อายากะได้ทำเรื่องเข้าให้แล้ว เพราะดันมาจูบเจ้าชายหัวโจกที่เป็นตัวอันตรายที่สุดของโรงเรียนเข้า อายากะไม่รู้หรอกว่าก่อนที่เขาจะเข้ามาเรียนที่โรงเรียนนี้นั้น ทัตสึยะคือหัวโจกลูกชายคนเดียวของซาตาน ที่เคยสร้างชื่อเสียงโด่งดังด้วยการทำลายโรงเรียนจนเกือบพินาศมาแล้วครั้งหนึ่ง แถมเขายังเป็นนักเลงชอบชกต่อยตัวยง และชอบมีเรื่องกับพวกเทพแม้กระทั่งพวกปีศาจด้วยกันอีกด้วย อายากะได้ไปสะดุดขาเจ้าพ่อแห่งการทำลายล้างเข้าเสียแล้ว
                                                       จบตอนที่ 2