คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 16
ายหนุ่มหน้าาีห้านยืนุมเิ้านหลัแอเิ้ลอย่าไม่พอใเมื่อเห็นว่าสาวน้อยอห้อโนรุมรัแอย่าไม่มีทาสู้เพราะเธอูใสื่อเอามาๆ ิว่าไม่น่าะทันพวสาวๆ ปาัอย่าห้อ6
“เล่นเป็นพระเอี่มาาวเหรอเลวิน” พิสเสมออย่าบันนึว่าละรหลั่าว
“พวเธอรัแอะไรแอเิ้ล”
“รัแบ้าอะไรยะยัยนั่นแหปาร้อเอ”
“็พวนั้นมาว่าเอเิ้ลเป็นลูเมียน้อย” ลี่น่าฟ้อทันที
“เินไปแล้วนะพิสเส”
“ไหนน้ำา” อยู่ๆ เฮล็ไปยืน้อหน้าแอเิ้ลที่เียบไปโยที่ทุนไม่รู้ัว แอเิ้ลในสะุ้สุัวทันที
“ว๊าย”
“ถ้าไม่มีน้ำาะแหปาทำไม” เฮลพูบ็เอาฮู้ลทำให้ทุนในโรอาหารเห็นหน้าเธอัึ้น วามสวยที่เหมือนไม่มีริรหน้าทำให้ทุนา้าอยู่ในภวั์รวมถึแ๊เลวิน้วย
“มันหนวหูนะ” พูบ็้อไปที่วาอแอเิ้ล เธอเห็นวาู่นั้นวาววาบเป็นสีแ่อนะเปลี่ยนเป็นสีเิมเหมือนว่าเธอาฝาไป
“นั่นสิ...หิวมาะินไ้ทั้โรอาหารแล้ว” เลล่าเินเ้ามาออเฮล
“ไปเถอะเสียเวลา” ไพลอทบอเพื่อนๆ ทุน
“เฮลเธอไปทำสีผมที่ไหนมาน่ะ” พิสเสเ้ามาวแนอี้าถามเธอ
“ในท้อแม่”
“ฮ่าๆๆ” เลล่าหัวเราะท้อแ็
“ิ” พิสเสแล้อน่อนะพาันเินไปหาอะไริน
ทิ้ระยะไปไ้ไม่นานนัทั้ลุ่มลับไม่ละสายาาลุ่มพิสเสเลยทุน่ามอไปที่หิสาวผมบรอน์ที่นั่ิน้าวเียบๆ ้าๆ เลล่า
“นเหระวะเหมือนุ๊าเลย”
“สวยว่านาฟ้าเลยนะ”
ทุเสีย่าพูไปในทำนอเียวันหมทำให้แอเิ้ลำมือแน่นและลอบมอเลวิน แม้แ่เาเอ็ไม่ละสายาาเ็ใหม่นนั้นรวมไปถึลีน่าที่ริษยาในวามสวยอเฮล
หมาบพัเที่ยทั้สี่สาวลับึ้นห้อมาอย่าอารม์ีแ่พิสเสเินไปีหลัโลแนไม่แรมาแ่พอให้เารู้สึัว โลแนนอนนาบับโ๊ะรู้สึัวแ่เาไม่ไ้ลุึ้นมาสนใพิสเสเท่าไหร่นั
“น้อสาวแเอาอีแล้วนะหาเรื่อให้พวันเป็นนาร้ายทุวัน”
“อืม”
“น้อสาวเหรอ” เฮลถามพิสเส
“็ที่เลล่ามันหลุปานั่นแหละ” พิสเสบอ
“ื่อแอเิ้ลใ่มั้ย” เฮลถามอีรั้
“ื่อสวนทาับนิสัยยัยนั่นมา” ไพลอทบ่นอุบ
“ันอยาินหมูระทะ” อยู่ๆ เฮล็เปลี่ยนเรื่อ
“อี๋หน้ามัน” พิสเสหน้ายู่
“อนเย็นเหรอ” ไพลอทถามไปพลาเ็เวลาในโทรศัพท์
“ันไปแน่นอนเลสโ” เลล่าาเป็นประาย
“ไป้วยันสิ” เฮลเอียหน้าให้รับโลแนพอเาลืมาึ้น็เห็นหน้าสวยๆ อเฮลราวับอยู่ในวามฝันเลยเผลออบไป “ไ้”
“นาย้อไป้วยันับันแอแลน์เพราะาลับะไ้รวไปส่ันเลยบ้านนายับันไปทาเียวันโอเีลามนี้” พิสเสสรุปทันทีที่แอแลน์เินเ้าห้อมาอย่าุน
“ห้ะ? ไปไหน”
“ไปเรียนสิยะ ไ้เวลาแล้วเนี่ย” พิสเสผลัอออเบาๆ และเินหลบไป
“ไปินหมูระทะ้วยัน” เฮลไปยืนหยุรหน้าและเยหน้าึ้นวนเา
“อ่ะ...อื้ม” แอแลน์โยเสน่ห์อเฮลนปารับำโยไม่รู้ัว
“มีใรอยาไปมั้ยินหมูระทะ” เลล่าะโนถามเพื่อนในห้อ
“ไม่ว่า้า”
“เรียนพิเศษน่ะ”
“ัน้อไปทำเล็บ”
“ันมีนัับหมอีโบท็อ์อ่ะ เสียายะมั”
“นั่นีแล้วเหรอไวเล” แอแลน์ถามอย่าสสัยเพราะูรวมๆ แล้ว็ไม่แ่าับอนไม่ีเท่าไหร่นั
“ไอ้แอแลน์แอยาายใ่มั้ย” ไวเล็ี้หน้าแอแลน์อย่าเอาเรื่อ
“โทษ”
ความคิดเห็น