รักใสใสของนายขี้อ้อน

ลำดับตอนที่ #2 : นี่เหรอ >.,

            

        

            ฉันใช้เวลากว่าสองชั่วโมง   ในการเดินทางหาอพาตเมนต์ของแม่



           ติ๊ง...ต่อง\"แม่คะ...เปิดประตูให้หน่อย  หนูเองค่ะ\"



           ฉันกดออดหน้าบ้าน  จนนิ้วของฉันบวมแดงไปหมด>.,< อืม...คงไม่มีใครอย่บ้านมั้ง[คิดในแง่ดีไว้ก่อน]



หรือว่า...ฉันมาผิดบ้าน  >o< ตายแล้ว  ตายแล้ว



            ปัง!  และแล้ว ประตูบานนั้นก็เปิดออก -o- มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมา -o- -o- -o-เอ๊ะ!ถ้าจะพูดให้ถูดเธอ



คลานมาซะมากกว่า



            \"นั่นใครน่ะ\"



            เด็กผู้หญิงคนนั้น  ค่อยๆเงยหน้าขึ้น>o<โอ้โหตาของเธอเป็นประกายกลมโต  ผมสีน้ำตาลเข้ากับสีผิวของเธอ



ดูเหมือนว่าเธอจะสูงกว่าฉันอีกแฮะ  ว่าแต่เธอายุเท่าไรกันนะ-o-



            \"พี่มาหาใครคะ\"



            -o- -o- -o-



            \"พี่!มาหาใครคะ\"-_-^ ,-_-^^, -_-^^^



            o_o o_o o_o



            \"นี่ตกลงเธอจะพูดไหม๊\" -_-^^^



           -o-\"เอ่อ...ค่ะ ค่ะ คือว่า  ที่นี่ใช่ห้อง ...\"



           ฉันหยิบกระดาษที่จดที่อยู่ของแม่ขึ้นมาดูอีกครั้ง  เด็กคนนั้นมองหน้าฉันด้วยสีหน้ารำคาญใจอีกครั้งเช่นกันT^T



โอยทำไมเธอช่างน่ากลัวแบบนี้TT^TT  เมื่อฉันยิ่งรีบคลี่กระดาษมากเท่าไหร่กระดาษก็ยิ่งคลี่ไม่ออกTT_TT



           ฉึบ!   เด็กคนนั้นดึงกระดาษออกไปจากมือของฉันT_T



           \"อ้อ! ใช่แล้วเธอมาหาใครล่ะ\"



           \"ฉัน...มาหา...\"



           ว่าแต่...แม่ของฉันชื่ออะไรน๊า โอ๊ยลีจูอิน เธอมีชีวิตอยู่ต่อไปทำไมกันนะT^Tนี่คงเป็นเพราะฉันไม่ได้คุยกับแม่บ่อยนัก



TT^TT มีแต่พ่อเท่านั้นที่โทรมาหาฉัน  



           \"เธอรู้จัก ลีดองซอ หรือเปล่าคะ\"



           \"-.,- เอ่อ...ใช่  เธอมาหาเค้าเหรอ...เค้าไม่ได้กลับมาที่นี่บ่อยนักหรอกนะ\"



          หลังจากเธอตอบคำถาม   เธอก็ทำหน้าครุ่นคิดอีกครั้งo.o



          \"หรือว่าคุณคือ...เมียลับลับของพ่อ\"



          อะไรนะ!เธอพูดว่าเมียลับลับ  ของพ่อเหรอ-o-พ่อมีเมียลับลับตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เฮ้ยว่าแต่...ฉันไม่ได้บอกเธอนี่ว่า



ลีดองซอคือชื่อพ่อของฉันซะหน่อย  เฮ้ยหรือว่า ...ฉัน...โอ๊ยทำไมฉันถึง...ช่างเถอะนี่ฉันลืมยุนนาได้ไงกันนี่