รักใสใสของนายขี้อ้อน

ลำดับตอนที่ #1 : ;วันที่ฉันต้องจากบ้านเกิดTT^TT

            ตู้โทรศัพท์หน้าสถานีรถไฟ



            \"แม่เหรอคะ  ตอนนี้หนูอยู่ที่โซลแล้ว  มารับหนูได้ไหมคะ\"



            \"เอ่อ...ขอโทษนะจูอินตอนนี้แม่ออกไปรับไม่ได้น่ะ  แม่ติดธุระ  ลูกโตแล้วนะ



ขึ้นรถมาเองได้ใช่ไหม  แค่นี้ก่อนนะ^ -^;\" ปิ๊บ



            \"อะไรนะคะแม่ -o- เดี๋ยวก่อนค่ะ\"



            เอาไงดีล่ะทีนี้ 1...2...3 ฉนต้องตั้งสติก่อน  นี่ไม่ใช่คั้รงแรกนะที่เธอมาที่โวลน่ะ  ขอคิดกjอนละกัน



ครั้งแรกตอนประถม  ครั้งที่2ม.ต้นมางานศพคุณยาย  แล้วเท่าที่จำได้แม่เป็นคนพาฉันมานะ TT^TT



            ครึ่งชั่วโมงต่อมา...แท้กซี่  เอ๊ะ! วjาแต่...ตอนนี้ฉันมีเงินเท่าไรนะ-.,- สองพัน..สามพัน...หมื่นวอน^ -^;



โอเค  ขึ้นรถเมล์  

            

             รู้สึกว่าเวลาจะผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง  ทำไมผู้คนถึงมากมายขนาดนี้ -.,- นี่กี่โมงแล้วนะ



             \"ขอโทษนะคะนี่กี่โมงแล้วคะ.\"



             \"ฉันไม่มีนาฬิกาหรอก  แต่ก็น่าจะ4โมงแล้ว เห็นมะว่านักเรียนเริ่มออกมาแล้วนี่-_-\"



             \"ขอบคุณค่ะ\"



             \"ฉันจะลงป้ายหน้าแล้วนะ\"



             \"เอ่อ...ลุงคะอพาตเมนต์xxxxลวป้ายไหนคะ\"



             \"เธอเพิ่งเคยมาที่นี่ใช่ไหม?\"



             \"อะไรนะคะ\"



             ปัง! หลังจากประตูปิด  พวกคนที่ใส่ชุดนักเรียนเริ่มมองหาที่นั่ง  แล้วอีกไม่นานนัก  พวกนั้นก็



เดินมานั่งตรงที่นั่งข้างๆฉัน  แล้วคนพวกนั้น ก็เริ่มพูดคุยกันและหนึ่งในนั้น  มีผู้หญิงแค่คนเดียว ที่ควงแขน



นายคนนั้น



             \"นี่เธอ!จะปล่อยแขนฉันซะทีได้ไหม\"



            

              โอ้โห -o- นายเป็นใครกันถึงได้กล้าพูดกับสาวสวยแบบนั้นได้  ฉันลุกขึ้นจากที่นั่ง เพื่อไปมองหน้า



หนุ่มน้อยคนนั้นชัดๆ



              ผลัก>-<รถเบรก



              \"โอ๊ย!  เจ็บจัง\"



             \"ฉันควรจะพูดคำนั้นมากกว่านะ\"



             -_-;ตอนนี้ฉันไม่สงสัยอีกแล้วว่า  ทำไมเขาถึงได้กล้าพูดจาแบบนั้น  -o-กับสาวสวยคนนั้นได้



ช่างเหมือนดาราที่จียองเอามาให้ดู  แล้วประทับรอยจูบวันละร้อยครั้ง  -.,-  เกือบทุกวัน-o- -o- -o-



            -_-;\"นี่เธอกล้าดียังไง - -*นี่เธอกล้าดียังไงมากอดฮานวองของฉันฮะ-o-\"



            และแล้วเกือบทุกสายตา  ก็มองมาที่ฉันเเละผู้หญิงคนนั้น และฉันTT^TT



            \"ToTหนูขอลงป้ายหน้าค่ะ\"



            ฉันรีบวิ่งไปที่ประตู  และได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้น  ตะโกนตามฉันมา T^Tแต่ช่างเถอะ  ว่าแต่...



ตอนนี้ฉันวิ่งมาไกลแค่ไหนแล้วนะ >-< เมื่อยแล้วสิ  อืม...ฉันว่าฉันควรจะถาม  ที่อยู่ของแม่จากป้าคนนั้นนะ



ถึงแม้ว่าน่าตาของเธอจะน่ากลัวแค่ไหนก็ตาม>-<



             \"ขอโทษนะคะ อพาตเมนต์  XXXX ไปทางไหนคะ\"



             \"-_-เธอต้องย้อนกลับไปอีก 2 ป้ายน่ะ\"