เรื่องบ้าบ่น..ของคนทำงาน เมื่อฉัน "เปลี่ยน"

บันทึกระบายอารมณ์

เมื่อข้าพเจ้า “เปลี่ยน”  

คุณเคยได้ยินสำนวนว่า “ดูหนัง ดูละคร แล้วย้อนกลับมาดูตัว” บ้างหรือไม่ ?

ถึงแม้จะเป็นก้าวเล็กๆ ที่เริ่ม “เปลี่ยน” แต่ผลสะท้อนกลับจากการ “เปลี่ยน และทำในบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยทำ” กลับทำให้ข้าพเจ้าได้อะไรหลายๆ อย่าง เป็นประสบการณ์มีค่า ที่หาจากไหนไม่ได้  และบางทีก็ไม่คาดคิดว่า จะได้รับจากการเปลี่ยนแปลงตัวเองในครั้งนี้

คุณอาจจะไม่เชื่อว่า ก็แค่นิยาย หรือ ภาพยนตร์ มันก็เป็นแค่สิ่งบันเทิง จะมีสิ่งใดทำให้วิถีชีวิตเปลี่ยนได้ แต่ชีวิตของข้าพเจ้า เปลี่ยนเพราะ นิยายและซีรี่ย์จริงๆ (ในบางเรื่อง)

สาเหตุที่บรรยายเรื่องต่างๆ ขึ้น ไม่ใช่เพราะเขียนเอามันส์ หรือประชดชีวิต ด่ากระทบใคร แต่เขียนเพื่อเป็นการเตือนใจตนเอง และเผื่อย้อนกลับมาอ่าน ในวันที่ชีวิตบัดซบที่สุด หรือ อะไรหลายๆเพื่อคลายเครียด และใช้มันปลอบประโลมความรู้สึกดีๆ ณ ตอนที่สติ สตังยังดีอยู่  ส่วนมากก็จะเป็นเรื่องราวของผู้เขียนเองนั่นล่ะค่ะ บางตอนอาจมีคำไม่สุภาพ ก็ขออภัยมา ณ โอกาส นี้

ดังนั้น หากคุณผู้ที่หลงเข้ามาอ่าน เห็นว่าบางเรื่อง บางตอนมันช่างขัดแย้งกันกับข้อคิดที่ข้าพเจ้าโม้เอาไว้จริงๆ ก็จงอย่าได้แปลกใจ เพราะชีวิตคนเรา มันก็อย่างนี้แหละ ขึ้นบ้าง ลงบ้าง บทมีจิตสำนึกก็สำนึกตัวกลับใจ หากวันไหนงอแง ปรี๊ดแตก มันก็จะมีบ้างที่เป็นดัง “เรือตามกระแส” ปล่อยตัวไปตามกระแสน้ำ เอาง่ายเข้าว่า “กูเหนื่อย”

แต่ท่านโปรดรู้ว่า ความรู้สึกนึกคิด คำพูดบางคำ มันก็ไม่ได้ดีไปทุกด้าน  ข้าพเจ้าไม่ได้เขียนเพื่อให้ท่านคล้อยตาม หรือเพื่อให้ใครๆ คิดว่าเป็นคนดี สำนึกได้ ถ้าหากท่านคิดวิเคราะห์แล้ว ว่าสิ่งใดเรื่องไหนดี จะนำไปใช้ในชีวิตของตนเอง ข้าพเจ้าก็ยินดียิ่ง แต่หากเรื่องไหนคิดแล้วมันไม่น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ก็จงอ่านแล้ว แค่ผ่านตาไป  มันก็เป็นเพียงเรื่องระบายอารมณ์ของคนทำงานคนหนึ่งเท่านั้น

ขอขอบคุณที่เสียสละเวลามาอ่านเรื่องที่อาจจะไร้สาระ

หากเรื่องนี้จะมีอานิสงค์ความดีใดๆ เกิดขึ้นมาบ้าง ข้าพเจ้าขอยกประโยชน์ให้กับ บิดามารดา – ครูบาอาจารย์ เจ้ากรรมนายเวร  และ เจ้าเมฆ กระต่ายดื้อที่เคยเลี้ยง