คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : -เปิดฉาก-
ตอนที่ 2
-เปิดฉาก-
“ไอ้ซายุ แกไปทำอะไรหน้าห้องพี่” ยูสุเกะมองหน้าน้องสาวตนเอง
“ก็หนู....เออ....” ซายูริกล้าๆกลัวๆ
“เอออะไรคับคุณน้อง” ยูสุเกะว่า
“ก็หนูได้ยินเสียงคิกคักก็เลยไปดู ก็เลยรู้ว่าพี่พาพี่สาวคนนั้นมา ก็เลยแอบฟังสักพักอะ ขอโทษน่ะ น้าค้าพี่ยูสุเกะ” ซายูริทำหน้าอ้อน มองหน้าพี่อย่างหวาดๆ กลัวว่าพี่ชายสุดรักจะตะหวาดใส่
“แกเป็นไร ฉันไม่ว่าแกหรอก แกก็แอบดูบ่อยๆไม่ใช่หรอ”
“ง๊ะ! พี่ยุสุเกะ!!!!~~~” ซายูริทำหน้าๆไม่รับบุญ ทั้งคู่คุยกันอยู่นานในห้องสี่เหลี่ยมๆที่ดูไม่เล็กและไม่ใหญ่ที่เหมาะกับการอยู่กัน2คนพี่น้องเป็นที่สุด
/ เช้าวันต่อมา /
“ซายุจัง วันนี้ตอนสี่โมงเย็น แวะไปหาพี่ที่มหาลัยหน่อยนะ พี่วานช่วยลงสีพื้นหลังเวทีคณะพี่อะ ขอบใจมากน่ะน้องรัก อ้อ!!!~~~ ค่าแรงพี่ทิ้งไว้ให้แล้ว คงเห็นน่ะ” ซายูริอ่านโน๊ตที่พี่ชายเขียนทิ้งไว้โดยไม่ปรึกษาเค้าเลย พร้อมกับเงิน
“โอโห!!! 50000เยนเลยหรอ ถ้าไม่ไปก็ต้องหาว่าเราอมเงิน ถ้าไม่ไปก็หาว่าไม่มีน้ำใจ นี้มันบังคับกันเลยนี้หว่า ถ้าไม่เอาก็เสียดาย ไปก็ไปวะ” เธอว่าก่อนจะยกนมดื่ม แล้วก็จัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะไปโรงเรียน
- ตอนเย็นเลิกเรียน ที่โรงยิมโทได
“กรี๊ด!!!!!!~~~~~~~~~เคตะ น่ารักจังเลยอะ” นาริเอ่ยขึ้นยิ้มแย้มเต็มที่
“อ๊ากกกกกกกกก น่ารักที่สุดเลยอะ น่ารักกกกกก เคตะ ทางนี้!!” โมริเพื่อนของซายูริยืนโบกไม้โบกมือให้กับเคตะที่กำลังซ้อมบาสกับเพื่อนๆ โดยไม่ได้สนใจเธอเลย
“น่ารักที่สุด เท่ที่สุด หล่อที่สุด” มิกิว่าขึ้นทำท่าเพ้อฝัน ซายุมองหน้าเพื่อนสาวหน่ายๆ
“จะลากฉันจากชมรมมาดูแค่นี้หรอ” เธอว่าขึ้น เพื่อนๆต่างมองหน้าเธอเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
“ทำไมหรอ ดูไม่ได้ไง เค้าหล่อบาดใจเธออะดิ” นาริเอ่ยเชิงหยอกพร้อมกระแซะไหล่ของเพื่อนสาว
“นั้นหล่อแล้วหรอ ดูดีๆ สู้พี่ฉันก็ไม่ได้” เธอว่ากับเพื่อนสาว พร้อมทำหน้าตาไม่สนใจคนที่พวกเธอกำลังพูดถึง
“แหมนั้นก็ส่วนพี่ยูสุเกะ แต่นี้เคตะนะเธอ เค้าทั้งหล่อ รวย แถมยังน่ารักมากกกกกกก ใครๆก็ชอบเค้าน่ะ” มิกิยังคงเพ้อไม่เลิก
“เชอะ! เค้าหล่อ รวย น่ารักกกกกกกกกของพวกแก แล้วไม่คิดว่าเค้าจะมีแฟนแล้วหรอ” จึ่ก!!~~~ พูดแทงใจดำเพื่อนสาวเข้าแล้ว คราวนี้ดูท่าทางเพื่อนสาวจะไม่พอใจอย่างแรง
“ยัยซายุ!!!~~~ ไม่มีทางหรอกยะ เค้ายังไม่มีแฟน ฉันเป็นแฟนคลับเค้าน่ะ ฉันรู้ดี” -โห๊ขนาดแฟนคลับเลยหรอเนี่ย อยู่กับมันมาตั้งนาน มันไม่เคยพูดอะไรเลย- ซายูริคิดในใจ
“ก็ขอให้มันจริงเหอะ ถ้าเค้ามีละก็ อย่าหาว่าซายูริไม่เตือนน่ะคร๊าบบบบบบ” เธอว่าเยาะเพื่อน
“ไอ้ซายุ พูดมากนะ ไม่ชอบเค้าก็ไม่ต้องพูดเลย” โมริว่าแล้วหันไปดูเคตะ ประจวบกับที่เคตะหันมาทางพวกเธอแล้วยิ้มให้ พวกเธอหลงยิ้มอันแสนสดใสของนายคนนั้นทันที แต่มีคนหนึ่งเกิดสังเกตว่า.........
“อ๊ากกกกกกกกกก รุ่นพี่มองยัยซายุ” มิกิที่เป็นแฟนคลับของเคตะร้องขึ้น โมริ และนาริหันมาทางเธอ
“ว่าอะไรน่ะ!!!~~~” นาริเอ่ยทวนคำถามอย่างไม่น่าเชื่อ “เคตะมองยัยซายุแหละ เค้ายิ้มแล้วมองซายูริอะ” น้ำเสียงดูอิจฉาน่าดู
“จะบ้าหรอ!!!~~~~ เค้ามองทุกคนแหละย่ะ เค้าไม่รู้จักช๊านนนนนนนน…..” ซายูริปฏิเสธเสียงสูง “ฉันไปดีกว่า เสียเวลาทำงานหมด” เธอเอ่ยปัดๆ เพื่อนสาวมองเธอจนจะกินตับเธออยู่แล้ว
“ซายูริ!…..เค้าชอบเธอแน่ๆ” มิกิเขย่าเพื่อนสาวอย่างรุนแรง “เฮ้ย!!! ก็แค่บังเอิญแหละมั้ง คิดมากแก ฉันไม่ชอบตานั้นหรอก” ซายูริรีบว่าปัด
“เชอะ ฉันจะคอยดู แต่ฉันว่าเค้าชอบเธอแน่ๆ” มิกิยังคงย้ำคำเดิม “นั้นดิ คอยดูน่ะถ้าเค้ามาชอบเธอจริงๆน่ะ จะสมน้ำหน้าให้ คอยดู!!!” โมริเอ่ยเชิงงอนเพื่อนสาว
“มิกิ โมริ นาริ (ทำไมเพื่อนฉันมีแต่ ริๆ กิๆฟะ) มันเป็นไปไม่ได้ ฉันไม่สนหรอกย่ะ อีกอย่างเค้าคงไม่สนฉันหรอก” ซายูริว่า เพื่อนยังคงยืนล้อเธอ ในขณะที่ทั้ง4กำลังสนุกกันอยู่และเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ใช่! เค้าไม่มีทางสนเธอหรอก ซายูริ เธอก็แค่เด็กกะโปโลธรรมดา เค้าไม่มีทางมาสนเธอหรอก เพราะเธอก็งั้นๆ ทำตัวก่อปัญหาได้ทุกวัน เค้าคงชอบเธอหรอกมั้ง” เสียงแหลมของสาวนางหนึ่งเอ่ยขึ้นข้างๆกลุ่มพวกเธอ
“ใช่อายะจังพูดถูก เค้าไม่สมกับเธอหรอก เธอมันไม่น่าสนใจ ไม่เหมือนอายะจัง” สาวกของหล่อนเอ่ยเสริม
“แล้วใครบอกว่าฉันชอบเคตะเค้าไม่ทราบละ แล้วเธอเป็นอะไรกับเค้าไม่ทราบถึงรู้ว่าเค้าชอบไม่ชอบ ขอตัว ฉันมีงานต้องทำ ไม่ได้มีเวลามายุ่งเรื่องของชาวบ้านเค้า” เธอว่าแบบไม่สนใจใครทั้งนั้นแล้วเดินออกจากบริเวณนั้นทันที โดยมีเพื่อนอีก3สาววิ่งตามเธอมาอย่างหวาดๆ
“ซายุ ไปพูดแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนเล่นงานหรอก” โมริเอ่ยหวาดๆ
“ไม่กลัวหรอก เราไม่ผิดน่ะ เค้ามาดูถูกเราก่อนทำไมละ” ซายุว่าแล้วเดินเลี่ยงเพื่อนสาวออกไป
ความคิดเห็น