ทำได้แค่นี้

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ทำได้แค่นี้…

เรื่องนี้เกิดขึ้นในตอนที่ผมนั้นอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ณ โรเรียนแห่งหนึ่ง เรื่องเกิดเมื่อผมนั้นดันมาชอบเพื่อนรุ่นเดี่ยวกันกับตัวเองในห้องเรียนซึ่งผมนั้นก็ขอบอกก่อนเลยว่า ตัวของผมนั้นไม่ได้หล่อหรือหุ่นดีเลย ผมนั้นมีหน้าตาที่อยู่ในเกณกลางๆค่อนลงมาทางแย่หน่อยๆ และก็ยังเป็นคนที่หุ่นไม่ดีเลย แต่ถึงอย่างนั้นผมนั้นก็ได้ชอบเธอคนนั้นไปแล้ว ผมจึงได้เข้าไปทำความรู้จักกับเธอ ซึ้งก็ดูเหมือนว่าจะเป็นไปได้ด้วยดีเพราะเธอก็ดูเป็นคนเข้าหาได้ง่าย และผมกับเธอก็สนิทกันได้ประมาณหนึ่งแล้ว ผมจึงเริ่มแสดงออกมากขึ้นทีล่ะนิดเพื่อให้เธอได้รู้ว่าผมแอบชอบเธออยู่ แต่ก็เหมือนฟ้าแกล้งผม เพราะเธอดันมีแฟนไปก่อนหน้าที่ผมจะบอกชอบหรือบอกความในใจของผมไป และแล้วเวลาก็ผ่านไปได้ประมาณ 1-2 เดือนก็ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ว่าผมนั้นเริ่มตีตัวออกห่างจากเธอ ที่ผมอย่างนั้นเพราะที่จริงแล้วผนั้นไม่อยากให้เธอและแฟนของเธอทะเลาะหรือเข้าใจผิดกันผมจึงเลือกที่จะถอยห่างออกมา หลังจากนั้นเธอกับผมเราก็เริ่มที่จะห่างกันมากขึ้นจนเธอนั้นได้เลิกกับแฟนของเธอ ผมนั้นก็เห็นว่าเธอนั้นกำลังเสียใจผมจึงได้เข้าไปปลอบเธอว่าไม่เป็นไร เธอนั้นจึงพูดกับผมว่า “เธอน่ะ ไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่อกหักหรอกนะ” ผมจึงเงียบและเลือกที่จะไม่ตอบอะไรไป จนเธอนั้นเริ่มที่จะอารมณ์เย็นแล้ว ผมจึงเลือกที่จะพาเธอไปหาอะไรกินกันก่อนที่คุยว่าเธอจะเอายังไงต่อ และหลังจากกินเสร็จผมก็ถามเธอไปว่าจะเอายังไงต่อ เธอก็บอกว่าเธออยากอยู่คนเดียวผมจึงพาเธอไปส่งที่ห้อง หลังจากนั้นมาผมกับเธอก็เริ่มที่จะไม่เหมือนเดิมเพราะว่าผมกับเธอเราแทบจะไม่ได้คุยกันเลย ผมจึงเลือกที่จะไปพูดกับเธอตรงๆเลยว่าผมนั้นรู้สึกยังไงกับเธอ ผมจึงเลืกที่จะบอกกับเธอว่า “เราชอบเธอนะ…เราพอที่จะคบกับเธอได้ไหม” และหลังจากนั้นเธอก็ตอบกลับผมมาแบบที่ผมนั้นก็คิดไว้ว่า “เราว่าเธอก็ดีกับเรานะ แต่ว่าเราคงเป็นแฟนเธอไม่ได้…เราว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่า…” หลังจากที่ผมได้ยินคำตอบจากเธอแบบนั้นแล้วผมก็เลือกที่จะยิ้มและเดินออกไปจากรงนั้น เเละเวลาก็ผ่านมาจนถึงตอนที่ผมนั้นขึ้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ผมนั้นก็ยังคแอบส่องแอบดูเธอคนนั้นเป็นบางครั้งและตอนนี้เธอก็มีแฟนแล้วผมจึงเลือกที่จะ แอบส่องแอบดูแลเธนั้นอยู่ห่างๆอย่างที่เคยทำต่อไป…..

End