ยอดหญิงของจิ๋นอ๋อง

ลำดับตอนที่ #1 : ฉันมาทำอะไรที่นี่

“เอ้าชนนนน…ยินดีด้วยกับคุณหมอหลี ที่ได้เลื่อนขั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญพิเศษที่อายุน้อยที่สุดในโรงพยาบาลเลย เย้!!! เอ้าชนๆๆๆๆๆๆ”บรรยากาศงานเลี้ยงฉลองการเลื่อนขั้นของ ‘หลีหยางลู’คุณหมอผู้ซึ่งมีอายุเพียงแค่29ปี แต่ได้เลื่อนขั้นไปถึงผู้เชี่ยวชาญพิเศษ

“ยินดีด้วยนะคะหมอหลี เอ้าชนเป็นเกียรติกับพวกเราอีกสักแก้วนะคะ”

“โอ้ย…ชนมา4ขวดแล้วนะคะหมอเหมือนจะไม่ไหวแล้วค่ะ” หยางลูกล่าวกับเหล่าเพื่อนรวมงาน

“โถ่หมออออ อีกแก้วนึงนะกรึบๆๆ หมดแก้ว หมดแก้ว!!”เสียงเชียร์ที่ดังขึ้นทำให้หมอสาวต้องฝืนกระดกเพิ่มอีก1แก้ว อีกแก้ว และอีกแก้ว จนที่สุดสติทั้งหมดของหมอสาวก็ได้ดับไป

…………

“ปวดหัวอ่าาาา ”หมอสาวส่งเสียงร้องหลังจากรู้สึกตัว ยังไม่ทันลืมตาก็รู้สึกว่าตนเองไม่ได้นอนบนเตียงนอน แต่เป็นพื้นที่ทังแข็งทั้งร่วน 

“บ้าอะไรเนี่ย..ใครแกล้งเนี่ยไม่น่ากินจนภาพตัดเลยให้ตายสิ พวกนั้นก็ได้ใจกันไปหมด”หยางลู บ่นกับตนเองพลางจับหัวที่ปวดอยู่ 

“ปวดจนแทบลืมตาไม่ขึ้นเลยให้ตายสิ”หยางลูค่อยๆ ลืมเปลือกตาออกมา ภาพตรงหน้าก็ปรากฏเป็นสถาที่ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนและคงไม่ได้อยู่แถวร้านที่ไปฉลองกับเพื่อนร่วมงานหรือระหว่างทางกลับบ้านแน่ๆ ระหว่างที่กำลังสำรวจ สภาพแวดล้อมอยู่นั้นความทรงจำแปลกๆก็แล่นเข้ามาในหัว อย่างรวดเร็วราวกับการรันข้อมูลคอมพิวเตอร์

“นี่มัน…บ้าไปแล้ว เรื่องแบบนี้วิทยาศาสตร์ไม่รองรับนะ ฉันที่ไม่ใช่ฉันเนี่ยนะบ้าไปแล้ว”หยางลูทำตัวไม่ถูกกับข้อมูลที่ได้รับจากความทรงจำของเจ้าของร่างกายที่มาหลับใหลกลางป่า แท้จริงคือสาวน้อยนางนี้ชื่อจริงว่า เหลียนหยางลู เดิมเคยเป็นลูกสาวของฮูหยินเอกของ เหลียนจิ่นสือ หรือก็คือ เหลียนหยางชู มีน้องชาย 1 คนชื่อ เหลียนหยางสือ อายุ10 ขวบส่วนหยางลูนั้นอายุเพียง 17 ปี

“โดนใส่ร้าย สินะน่าสงสารจริงๆ แม่คนนึงที่เคยเป็นคุณหนูมาก่อน ถูกไล่ออกจากบ้านไร้ที่เพิ่งพิง ต้องพาลูกทั้งสองระหกระเหินเดินทางหลายร้อยกิโล เพื่อมาอาศัยบ้านที่เป็นสินเดิมของตัวเองที่ยังไม่ถูกตระกูลสามีโกงไป….เพราะมันไกลและกัลดานสินะถึงไม่สนใจ”หลังจากสติแตกได้สักพัก หยางลู ก็เริ่มยอมรับสถานการณ์ปัจจุบันได้  แล้วค่อยๆคิดอย่างสุขุมตามนิสัยที่แท้จริงของเธอ 

“ปัญหาคือเด็กผู้หญิงตัวคนเดียวเข้ามาทำอะไรในป่าและตอนนี้ก็มืดแล้วด้วย…ควรเดินออกจากป่าเลยหรือรอให้เช้าก่อนดีนะ แต่ถ้ารอเช้า แม่ของเด็กคนนี้เป็นห่วงแน่ๆเลยทำไงดี…นั้นทางเหนือ..ทางออกอยู่ทางทิศตะวันออก งั้นต้องไปทางซ้าย..แต่ก่อนหน้านั้น ของที่เด็กนี่พก มีมีดพก หืม…อุปกรณ์ผ่าตัด เฮ้ย แอลกอฮอล้างแผล มาได้ไงเนี่ย เพี้ยนไปใหญ่แล้ว” ที่หยางลูรู้สึกประหลาดมากยิ่งกว่าที่ตัวเองมาอยู่ในร่างเด็กสาวก็คือ อุปกรณ์ที่ไม่ควรมีอยู่ในยุคสมัยที่ของเจ้าของร่างนี้กลับสามารถหยิบออกมาจากถุงผ้าของตัวของเด็กสาว เพียงแค่เธอคิดว่า ‘ถ้ามีอุปกรณ์พวกนี้ที่นี้ก็ดีสินะ’ เท่านั้นเอง

“หรือว่านี้มัน…กระเป๋าสี่มิติของแมวสีฟ้ากันนะ”หยางลูพูดติดตลกพลางเอามือล้วงไปเรื่อยๆ และเป็นไปตามคาดในกระเป๋านี้มีทุกอย่างที่เธอปรารถนา

“โห้ อย่างดีเลย..ตอนนี้ต้องหาไฟแช็กก่อน อ่าไฟแช็ก ไฟแช็ก โอ้ววเจอแล้วเรามีน้ำมันมั้ยนะ น้ำมัน น้ำมัน อ่ะเจอแล้ว”หยางลูรู้สึกสนุกกับการหาของในถุงผ้า ไม่น้อยเลย หลังจากหาของที่ต้องการพบเธอก็เริ่มตัดชายผ้าของตัวเองก่อนจะนำมาพันกับกิ่งไม้อันขนาดเหมาะมือ เหมาะที่จะทำคบเพลิง และเพื่อให้ ไฟติดได้ง่ายเธอจึงเทน้ำมันจนชุ่มผ้าและจุดไฟ

“อืม…วิชาเอาตัวรอดกลางป่า101 มีประโยชน์จริงๆ”เมื่อคบเพลิงติด วิสัยทัศน์ที่หยางลูเห็นยิ่งชัดเจนขึ้น ระวังที่หยางลูกำลังเดินวนดูรอบ ด้วยความสงสัยใคร่รู้ก็มองเห็นเหงาประหลาดจึงเดินเข้าไปใกล้ พบเป็นร่างชายหนุ่มรูปงามที่เหมือนจะหมดสติรอมร่อ จากอาการบาดเจ็บ

……………………………………………………….
to be continued