ฟิคบารามอส คู่หูตัวซวย ( เฟริน & คิล )

ลำดับตอนที่ #4 : ซวยพิเศษ นิทานก่อนนอน(ภาคหลัง)

***********ต่อนะ***********



แท้ที่จริงแล้วในวัยเด็กคาโลชอบแอบแปลงร่างเป็นมนุษย์ไปเล่นบนบกนั่นเอง ทำให้ได้พบกับคิล



และกลายเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็ก จนวันหนึ่งพญาจระเข้บาโรซึ่งเป็นพ่อของคาโลจับได้



เลยถูกกักขังไว้ไม่ให้ไปขึ้นบกอีก ส่วนคิลที่จู่ๆเพื่อนซี้กลับหายจ้อยไปก็ต้องย้ายที่อยู่จนไม่ได้เจอะเจอกันอีกถึง3ปี



แต่ก่อนที่ความหลังอันงดงามจะเบียดบังเจตนารมณ์ที่แท้จริงในการมาเหยียบวังบาดาลนั้น



คิลก็สังเกตเห็นหญิงสาวผมน้ำตาลผู้ อยู่ข้างกายเพื่อนรักสมัยเด็กพอดี



ภาระหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายจึงกลับคืนสู่สัมปชัญญะอีกครั้งรีบลากตัวเฟลิโอน่ากลับขึ้นบกโดยทันที



ในขณะที่หญิงสาวกลับออกฤทธิ์เดชไม่ยอมแล้วไม่ยอมเล่า สามีช่วงข้าวใหม่ปลามันอย่างคาโลกลับนั่งนิ่งด้วยท่าที



ที่ตกตะลึงที่เพื่อนรักรู้ความจริงเรื่องชาติพันธุ์ของตน โดยที่ เรนอนคอยส่งสายตาแสดงความเป็นห่วงอย่างเงียบๆ  



เมื่อคิลพาเฟลิโอน่าที่ยังมีชีวิตอยู่กลับขึ้นฝั่งได้สำเร็จ สองสามีภรรยาก็รีบรับขวัญลูกสาว



โดยยกให้คิลไปเลย(เพราะตอนพาขึ้นมาเฟลิโอน่าออกฤทธิ์เดชมากไปหน่อยเลยโดนคิลซัดเสียหนึ่งผลัวะแล้วแบกใส่บ่ากลับมา)



ยังความเคียดแค้นแก่แองจี้ผู้หมายมั่นปั้นมือจะครอบครองคิลเพียงผู้เดียวตั้งแต่แรกเห็นแล้ว



แต่กลับต้องมาใช้สามีร่วมกับพี่สาวต่างแม่ที่แสนชิงชังอย่างเฟลิโอน่าอีก โดยไม่ได้สำนึกเลยว่า



พี่สาวนั้น ใจดีแค่ไหนที่เค้าไม่แฉแผนร้ายถึงขนาดทำการฆาตกรรมคนในครอบครัวเดียวกัน...



ทางด้านวังบาดาล...



ในที่สุดพญาจระเข้คาโลก็ตั้งสติได้ เลยแทบจะฟาดหางใส่ศรีภรรยาที่บังอาจชักศึกเข้าบ้าน



แต่เรนอนกลับโต้กลับเรื่องมิตรภาพอันบริสุทธิ์ในวัยเด็กและความทรงจำอันมีค่ากับคิลนั้น



มีค่าน้อยไปกว่าหญิงสาวต่างเผ่าพันธุ์อย่างเฟลิโอน่าเช่นนั้นหรือ? ถึงได้ โมโหโกรธาขนาดนั้น...



และขณะที่คาโลอึ้งอั้นอับจนคำตอบกลับ เรนอนผู้แสนดีก็ประกาศแยกทางกันด้วยเหตุผลว่าตกหลุมรักกับคิลเข้าแล้ว!!



ในวันแต่งงานของคิลกับสองเจ้าสาว(ไม่บริสุทธิ์เสียหนึ่ง)...



เฟลิโอน่าเอาแต่นั่งเศร้าอยู่ในห้องฝ่ายเจ้าสาวเพราะแม้จะคิดถึงคนึงหาสามีคนแรกเพียงใดก็ไม่กล้าขัดใจพ่อแม่



อีกทั้งเรื่องการชิงสุกก่อนห่ามของตนนั้นหากให้บิดามารดาทราบความก็มีแต่จะต้องโดนจับใส่ตระกร้าล้างน้ำ



และถวายพานให้คิลอยู่ดี เพราะคงไม่มีพ่อแม่คนไหนอยากมีลูกเขยเป็นจระเข้แหงๆ



แองจี้นั้นเล่าก็เอาแต่สบถสาบานสาปแช่งไม่ขอมีสามีคนเดียวกับพี่สาวคนละสายเลือดอยู่นั่น



ด้วยยังปักใจแค้นเรื่องตนเองเป็นลูกเมียน้อยอยู่นั่นเอง พร้อมวาดแผนการถีบหัวพี่สาวออกนอกเรือนหอ



แล้วครองรักกับเจ้าบ่าวคนเดียวต่อไป



คิลครุ่นคิดอย่างหนักถึงเรื่องที่ประสบพบเห็นในถ้ำใต้ดิน เพื่อนรักของตนเป็นจระเข้งั้นหรือ...



รวมถึงนางฟ้าผมม่วงที่ยิงศรรักปักอกเรานั้นก็เป็นจระเข้แถมยังเป็นภรรยาของเพื่อนตนอีกงั้นหรือ...



และเฟลิโอน่าที่กำลังจะแต่งงานกับเราก็กลายเป็นภรรยาของเพื่อนเราไปแล้วเช่นกันอย่างนั้นหรือ...



หลากหลายคำถามและความสับสนที่พลุ่งพล่านอยู่ในศีรษะทำให้สีหน้าเจ้าบ่าวยามพบเจ้าสาวทั้งสองบึ้งตึงพิกล



หากแต่ใบหน้าเฟลิโอน่าก็อมทุกข์โศกจนไม่มีเค้าของคนกำลังจะมีความสุขสักนิด



แม้แต่แองจี้เองก็เปล่งรังสีอำมหิตออกมาทางสายตาจนความงามลดทอนลงไปครึ่งหนึ่งอย่างเห็นได้ชัด



แต่ก่อนที่สาวบ่าวสาวจะได้สวมมงคลและรดน้ำสังข์นั้นเอง...



คาโลและเรนอนในร่างมนุษย์ก็ปรากฏกายพร้อมประกาศขอรับเฟลิโอน่าคืนไปและเอาเรนอนมามอบให้แทน



แม้นว่าคิลจะดีใจแค่ ไหนที่เพื่อนตนเองยกภรรยาให้



และเฟลิโอน่าจะถลาไปกอดสามีตัวจริงโดยลืมหน้าตาพ่อแม่ไปเสียสนิทก็ตาม คิลก็ไม่อาจตอบตกลงในทันทีได้...



ด้วยเหตุนี้งานแต่งงานจึงต้องล้มเลิกไปและตระกูล เกลเดเวล ต้องปิดบ้านประชุมกันเรื่องงานแต่งงานเร่งด่วน



ณ ที่นี้เอง... เฟลิโอน่าที่มีคาโลเคียงข้างจึงกล้าเปิดใจกับพ่อแม่และยืนยันว่าแม้สามีจะไม่ใช่มนุษย์



แต่ก็มีน้ำใจสูงส่งยิ่งกว่ามนุษย์ทั่วไปเสียอีก พร้อมบอกความจริงว่าตนเองไม่ได้โดนลักพาตัวไป



แต่โดนทำร้ายจนจมน้ำหวิดตายหากไม่ได้จระเข้มาช่วยชีวิตต่างหาก เมื่อแองจี้ได้ยินดังนี้



ก็เกิดอาการกินปูนร้อนท้องจนรีบวิ่งออกจากห้องไปหวังฆ่าตัวตายหนีความผิด หากแต่คิลซึ่งมีจิตใจอ่อนโยน



เกิดความสงสารเลยตามไปห้ามปรามไว้ทันท่วงที



และแล้วคาโลกับเฟลิโอน่าก็ได้ครองรักกันอย่างเป็นสุขในวังบาดาล ส่วนคิลก็แต่งภรรยาทีเดียว1คนกับ1ตัว



“ คร่อก….แจ๊บๆๆๆ ” เด็กทั้งสองได้หลับไปแล้ว



“ เฮ้อ งั้นชั้นไปล่ะนะ ” โรว่าพลางโบกมือลาคิล



“ อ้าวโร เข้ามาทำไมอ่ะ ” เฟรินที่เพิ่งมาพร้อมกับคาโลถาม



“ อ๋อ ช่วยคุณพ่อมือใหม่เล่านิทานน่ะ ” โรตอบแล้วเดนกลับห้องไป