The Room

ลำดับตอนที่ #3 : All \'re Mirror

สวัสดี..

      ฉันยังไม่ตาย ใช่ คุณคงทายถูก ถ้าฉันตาย เรื่องนี้ก็จบตั้งแต่เริ่มแรกไปแล้ว ฉันนอนลืมตามองดูเพดานมาได้ชั่วโมงกว่าๆ แล้ว มองดูเพดานสีขาว ในห้องนอนตัวเอง มองดูมันอยู่ทุกวัน ทุกวัน ตั้งแต่จำความได้ มองดูมันทุกวันจนจำได้ขึ้นว่ามีรอยร้าวกี่แห่ง มีรอยเปื้อนสีดำกี่แห่ง ที่ตรงไหนบ้าง

      จริงสินะ ฉันยังไม่ได้บอกคุณเลยว่าฉันรอดมาได้อย่างไร…..

      วันนั้น แม่ตบแก้มฉันไม่หยุด และคงจะตบฉันไปจนกว่าฉันจะตายจริงๆ แต่พ่อก็เข้ามาห้ามแม่ไว้ เปล่าๆๆๆ พ่อไม่ได้เข้ามาห้ามแม่เพราะสงสารฉัน ท่านกลัวว่ามือของแม่จะหยาบกร้าน และท่านก็กลัวว่าอาการป่วยของแม่ท่านจะกำเริบ โชคดีเลยเป็นของฉัน พี่แอน คนรับใช้เข้ามาประคองฉันขึ้นห้องไป อย่างน้อยในบ้านนี้ก็ยังมีคนที่พอจะเป็นปกติบ้าง

      สงสัยงั้นเหรอ ว่าทำไม….ทุกๆคนจึงเกลียดชังฉัน…

      …..

      ….

      ….

      ….

      ….

      ฉันทำให้คุณตากับคุณปู่ เสียชีวิตพร้อม ๆ กัน …..

      …….และ เป็นเพราะฉัน พ่อกับแม่จึงเสียหุ้นในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดที่พวกท่านเคยลงทุนด้วย นั่นก็เท่ากับว่า เงินจำนวนมหาศาลที่ท่านลงทุนในหุ้นตัวนี้ หายไปกับสายน้ำ ทำให้พวกท่านเกือบสิ้นเนื้อประดาตัว รู้อย่างนี้แล้ว ฉันคงห้ามไม่ให้ทุกคนในบ้านเกลียดฉันไม่ได้ คุณเองก็คงเริ่มจะเกลียดฉันแล้วเหมือนกัน

      ตอนนี้กี่โมงแล้ว?? คุณดูนาฬิกาให้หน่อยสิ ตี 4 ครึ่งเหรอ อืม ขอบคุณ ถึงเวลาต้องอาบน้ำแล้ว ฉันลุกจากเตียงช้าๆ ลากเท้าเดินไปที่ห้องน้ำ

      

      ในห้องน้ำ….

      ฉันยืนมองตัวเองในกระจก พลางถอดเสื้อออกช้าๆ และเหวี่ยงมันข้ามห้องน้ำไปกองที่มุมห้องนอน ร่างกายที่บอบบาง ซึ่งสะท้อนอยู่ในกระจก ดูอมทุกข์ ตามร่างกายมีบาดแผลรอยฟกช้ำเต็มไปหมด ในสมองแล่นไปมา  

      ฉัน… ไม่ได้โดนพวกเขาทำร้าย แต่คนอื่นต่างหากที่ทำให้ร่างกายของฉันเป็นแบบนี้ ไม่ต้องกังวลหรอก คุณมีเรื่องกังวลพอแล้ว อย่าเอาเรื่องของฉันไปทุกข์กับเรื่องของคุณด้วยเลย

      ฉันอายุ 16 ปี ในโรงเรียนมีชื่อของจังหวัดหนึ่งในทางตอนใต้ ประเทศเล็กๆ  สุดขอบโลก

      ฉันเป็นโรคภูมิแพ้ละอองเกสรดอกไม้ ดอกไม้ทำให้ฉันจามไม่หยุด  โดยเฉพาะกุหลาบ  ฉันเคยไข้ขึ้น เพราะมัน  ฉันเลยสั่งคนสวนให้ถอนกอกุหลาบ  และพวกดอกไม้ออกแล้วเผาไฟ  ฉันเกลียดดอกไม้ !! ฉันเกลียดวันวาเลนไทน์ !!  ฉันเกลียดที่คนอื่นมีความสุขมากกว่าฉัน !! ฉันเกลียดดอกกุหลาบ!!

    ฉันเป็นไมเกรน   ....แต่ที่บ้านมีหมอประจำ  จะมาที่บ้านทุกวันเสาร์    เปล่าๆ แม่ไม่ได้จ้างมา  แต่ฉันเป็นคนจ้างมา  

    ความจริงแล้วพวกท่านอยู่ที่อเมริกา  พร้อมกับน้องชาย และพี่สาวของฉัน   พวกท่านทิ้งฉันไว้ประเทศไทย  ให้ฉันดูแลคฤหาสน์ร้างคนเดียว    มันไม่ได้ร้างจริงๆ หรอก ฉันแค่พูดเปรียบเทียบ  อย่าซีเรียส    อย่ามองฉันอย่างนั้น  อย่ามองฉันด้วยสายตาสงสาร  ฉันทนไม่ได้  มันทำให้ฉันสมเพชตัวเองยิ่งขึ้น  

    

                คุณอาจสงสัย  พวกท่านออกจะเกลียดฉันแต่ทำไมฉันจึงยังมีเงินใช้ .... ดูแลคฤหาสน์ร้าง

    





                ขอสารภาพ ว่า  ฉันค้ายาเสพย์ติด  

    

                ล้อเล่น ๆ   ฉันไม่ทำอะไรให้ตัวเองสมเพชตัวเองยิ่งไปกว่านี้หรอก  มันสิ้นคิดเกินไป  งี่เง่าสิ้นดีที่จะไปลงทุนกับธุรกิจความเสี่ยงก้อนมหึมาขนาดนั้น ใครลงทุนกับมันก็บ้าตายไปซะ



    แม่ของฉันเป็นฮิสทีเรียอ่อนๆ บุคลิกภาพแบบฮิสทีเรีย ไม่ ไม่ ไม่ !!! คุณกำลังเข้าใจผิด ฮิสทีเรียไม่ใช่อาการต้องการทางเพศสูง แต่เป็นความต้องการความรัก แม่โหยหาความรัก  และเมื่อเจอพ่อ แม่ก็รู้สึกเหมือนยังคงถมความรู้สึกนั้นไม่เต็ม  และคงจะมาลงเอากับฉัน  ระบายทางไหนไม่ได้  เลยมาระบายกับฉัน  ทำไมท่านจึงเป็นอย่างนี้... ฉันก็ไม่รู้ เพราะฉันมันลูกนอกคอกของท่าน   ท่านจึงไม่เคยเล่าอะไรให้ฉันฟัง

    …………

                จะพยายามอ่านฉันไปถึงไหน   คุณออกไปได้แล้ว  ฉันจะอาบน้ำ  ยืนมองคนอื่นโป๊อยู่ได้

      ฉันออกจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวผืนสีขาวพันตัว   ค่อยๆ บรรจงแต่งตัว  ฉันยืนส่องกระจกอีกครั้ง  รอบห้องฉันมันเป็นกระจกทั้งหมด   ทำไมน่ะเหรอ   ฉันอยากมองเห็นตัวเองตลอดเวลาไงล่ะ  



                ไม่มีใครยอมมองเห็นฉัน   ฉันคงต้องมองตัวเอง...



    ตอนนี้มันก็ 6 โมงแล้ว  ฉันต้องไปโรงเรียนอีก  แล้ว......  นรกของจริงมันเริ่มต่อไปนี้ต่างหาก....  

    แล้วเจอกันที่โรงเรียน

    .......





















    เกือบลืม ชื่อของฉัน....



    ......  สัตตบงกช.....

    



                ......  สัตตบงกช.....    

              

              

                ......  สัตตบงกช.....



---------------------------------------------------------------->>>>>

เรื่องราวของนรกจะเป็นอย่างไรต่อไป



ตอนหน้านะคับ