คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่13
ไฮเลลำลันอนฟัราธรายานเรื่อ่าๆโยมีพระเอที่รัอยบีบอยนวามัวให้
เาวรสมน้ำหน้าพระเอที่รัีหรือเปล่า? เป็นนลโทษเานเมื่อยไปทั้ัวเอ มาอนนี้ลับ้อมาบีนวเาที่โนน้ำหนัอเ้าัวทับนปวไปหมอี ะใ้เวทย์รัษาน็ไม่ยอมบอะนวให้ ยุ่ยาริพระเอที่รั สาวนนี้ไม่เ้าใในัวท่านริๆ
หรือท่านพระเอำลัอยู่ใน่ววัย่อ้านอวัยรุ่น?แ่เพิ่มาเป็นเอาอนนี้? ่ามันเถอะ!ิอะไรวุ่นวาย มีนมานวให้็สบายเหมือนัน ปัเรื่อไร้สาระออ นอนฟินๆับน้ำมือพระเอที่รัยิ่ีว่า สบาย
" ไฮล์ ่วเหรอ? "
" หืม? นิหน่อยน่ะ "
สบวาที่ล้ายะัวลในัวเา ไฮเลลลูบหัวพระเอที่รัเบาๆ ลอสามปีมานี้ฮาเรียนมัะัวลเสมอเวลาที่ไฮเลลหลับ มัน่วยไม่ไ้ อนนั้นสำหรับไฮเลลแล้วารหลับะ่วยให้เารัษาัวเอไ้เร็วึ้น แ่อนนี้มัน่าันนะุพระเอ เาหายแล้ว แ่ที่ะหลับเพราะพระเอที่รันวให้นเลิ้มนี่แหละ
" เราไม่เป็นไรแล้ว ัวฮาร์เถอะ แน่ในะว่าทำไ้? "
" แน่นอนรับ! "
แม้ยััวลในัวเาไม่หาย แ่น็อบอย่ามั่นใ่อสิ่ที่เลือ ไฮเลลัวลเล็น้อย พระเอที่บูาื่อแบบนี้ะหลอพวนั้นไ้หรือเปล่านะ?
" เราเื่อในัวฮาร์ พยายามเ้าล่ะ "
" รับ! "
สุท้ายแ่้อามใ ปล่อยให้นไปทำามสิ่ที่ไ้เลือ ในมือยัถือใบประาศับปีศาหน้าาเหมือนพระเออนเ็ สามปีมาแล้ว็ยัรัวานพระเออเาไม่เลิรินะเ้าพวนี้
เหลือบมอมัรที่ยัยืนนิ่อยู่ที่เิม น้ำเสียเย็นาเอ่ยึ้นอย่าริั
" ูแลเาให้ี ราธ "
" รับท่าน "
เพียให้ัวแทนแอบอยูเอาไว้ ส่วนเาะอยระวัอยู่ไลๆแทน เพราะเหมือนเา็มีานเ้ามาเล็น้อยเหมือนัน
' เราะเริ่มส่รายื่อสถานที่ให้ท่านไฮเลลเพื่อไปัารพวัวปัหาิสร้าวามเือร้อน่อโล '
เป็นานที่.....โรน่ารำาเลย
โล่าเพีย้าวเท้าเร็วๆ หลัไปอธิบายและลับพวพ้อน่ารัเียอเธอ โหล่นใส่พวเธอแล้ว แ่มันเป็นโที่นอ่อนแอแบบเธอไม่สามารถทำนเียวไ้ ึ้ออาศัยวามร่วมมือานอื่นๆ้วย ฟันเล็บอย่าอทน แม้ะเลียมาแ่ไหนแ่เ้านั่นะเป็นถุเินให้พวเธอไ้ในอนา ึ้ออทนไว้่อน
" ม มาแล้วเหรอ โล่า "
มอใบหน้าูบอบที่หลบอยู่ในเสื้อลุมเ่าๆอะยะแยไม่ไ้ เ้าปีศาน่ารัเีย! อทนไว้โล่า มันมีประโยน์่อเธอ ิแบบนั้นึส่ยิ้มหวานให้เ้าอวาแ่ำน่านลุนั่น น้ำเสียอ่อนโยนเปล่ออมาล้ายะปลอบใ่อปีศานนี้
" อื้ม! อโทษที่ให้รอนะฮาเรียน เรา้อสำรวให้แน่ใน่ะว่าะสามารถพานายลับบ้านไ้อย่าปลอภัย "
" อบุนะ "
" เรื่อเล็น้อย นายเป็นเพื่อนอันนะันย่อม้อ่วยนายอยู่แล้ว "
ฮาเรียนเพียส่รอยยิ้มอบุให้ ร่าสูให่แ่ผอมแห้าผลอเวทย์มน์ลุึ้นอย่า้าๆ ุลุมาวิ่นเผยให้เห็นปลายเาแหลมมเล็น้อย ้าวเินามร่าสปรนั่นไปสู่สถานที่ในอี ที่ๆเาเยิว่ามันือบ้าน ที่นั่นมีพวพ้อที่รอะ่าเาอยู่ ยับรอยยิ้มมาึ้นเมื่อิว่าะ่าพวนั้นแบบไหน ะทรมานยัไ ัวเาอื่นเ้นไม่ไ้ริๆ
ในวามมื
.
.
มือ่อยๆสัมผัสนน่ารัอย่าอ่อนโยน
ไฮเลลเป็นแบบนี้เพราะเา
แ่ไม่้อารให้นรีบรัษาัวเอ
เพราะเา...ะ่วยทำให้รู้สึีึ้น้วยมืออเา
อยาทำให้....นรู้สึีเพราะเา
ัวล!!ไฮเลลอเาะหลับอีแล้ว
นปลอบโยนเาว่าไม่เป็นไรและมาห่วเาแทน...ในใอบอุ่น....มันีมา
มาเหลือเิน
อย่าห่วเลยฮะไฮเลลอผม
สำหรับพวมัน....เาทำไ้ทุอย่าอยู่แล้ว
เพื่อให้มั่นใ....ว่าพวมันะ้อาย
อย่าทรมาน...ที่สุ!!!!!!
.............................
[ หลัา ]
ไฮเลล : " นายทำไ้แน่นะ? " ัวลไม่หายเพราะพระเอื่อมา
ฮาเรียน : " รับ! เื่อผมนะ " มอาใสนไฮเลล้อลูบหัวอย่าอไม่ไ้ เ็น้อยนี่น่ารัริๆ
มี่เม่ย : "......."พูไรไม่ออเมื่อเหลือบไปเห็นสมุอฮาเรียนที่เ็มไป้วยวิธีทรมานนอันแสนะหลาหลายที่ถู่อนไม่ให้ไฮเลลเห็น.....
สั้นๆไป่อนนะะ~~
ความคิดเห็น