พรสวรรค์ตั้งแต่เกิดของเธอ คือการหยั่งรู้ความคิดและการเข้าถึงความทรงจำของผู้คนได้
โลกผู้วิเศษต่างเรียกคนประเภทเธอว่า เลกจิลิเมนส์หรือผู้พินิจใจ
คุณอาจจะคิดว่ามันดีต่อการดำรงชีวิตประจำวันของคุณมาก
ใช่! เธอก็คิดแบบนั้นเช่นกัน แต่ในท้ายที่สุดแล้วพรสวรรค์ไม่ว่าเลอค่าเพียงใด
หากคุณไม่สามารถรับมือกับมันได้หรือใช้มันเป็นเครื่องมือเพื่อฝักใฝ่ต่อความมืด
คุณจะถูกมันกลืนสู่ความมืดได้เช่นกัน
คุณเคยเจ็บปวด เคยมีบาดแผลบ้างหรือเปล่า
แน่นอน! ไม่ว่าจะหกล้มหรืออุบัติเหตุเล็กๆน้อยๆ
มันก็สามารถสร้างความเจ็บปวดได้และใช้เวลาไม่นานความเจ็บปวดเหล่านั้นก็หายไป
แต่ถ้ามันเกิดขึ้นกับจิตใจล่ะ ต้องใช้เวลานานเท่าไรถึงความเจ็บปวดนั้นจะจางไป
เช่นเดียวกันกับเขา ความเจ็บปวดในอดีตผลักดันให้ก่อกำแพงสูงตระหง่าน
กักกั้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขาออกจากโลกความเป็นจริง
เก็บตัวตนไว้ในความมืดแต่เพียงผู้เดียว
ไม่นานมานี้ไรท์เพิ่งจะค้นหาตัวเองเจอว่า ตนเองชอบงานเขียนมาก
จากการเก็บของเพื่อย้ายหอพัก ไรท์เปิดเจอสมุดเก่าๆที่ไรท์เองได้แต่งเรื่องสั้นๆ
และฝึกเขียนแคนโต้ (กลอนสามบรรทัด) อยู่พักหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว
ซึ่งตอนนั้นจำได้ว่ามีความสุขกับมันมาก
แต่กาลเวลาผ่านไป ตัวไรท์กลับหลงลืมมัน
และจมปรักอยู่กับการค้นหาตัวตนและความชอบ
จนกระทั่งไรท์ลองกลับมาเขียนอีกครั้ง และพบว่าถูกเติมเต็มส่วนหนึ่งได้อย่างอัศจรรย์
ขอบคุณเพื่อนนักเขียนของไรท์คนหนึ่งที่ค่อยให้คำแนะนำ
ด้วยความชอบแฮร์รี่ และทุกตัวละคร นิยายเรื่องนี้จึงเป็นเรื่องแรกของไรท์
ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านที่แวะเข้ามาเยี่ยมชม คอมเมนต์ และให้กำลังใจ
ขออภัยหากการเขียนยังไม่ไหลลื่นหรือตกหล่น ไรท์จะพยายามฝึกและพัฒนาต่อไป
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น