ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER3: วาคิวลี่
Chapter3: วาคิวลี่
ติ๋งๆ
เสียงเลือดอุ่นๆสีแดงไหลออกจากปลายมีดกระทบกับพื้นกระเบื้องในห้องอาหาร เลือดสีแดงกระเด็นไปทั่งทุกทิศ วีนัสนั่งเขี่ยร่างที่มีใบหน้าบูดเบี้ยวผิดจากรูปเดิมด้วยความบันเทิง เธอค่อยๆไล่ปลายดาบ ตัดผ่านเนินอกจรดไปถึงท้อง ซุยแสดงสีหน้าเจ็บปวดแต่ไม่อาจจะร้องออกมาได้เพราะปากเธอมันเบี้ยวผิดรูปจนร้องไม่ได้
“ยอๆๆๆ เย็นไว้วีนัส”อิเกิ้ลเดินมาล็อกหลังของวีนัสเพื่อหยุดการกระทำที่อาจทำให้เค้ากินข้าวไม่ลง วีนัสช้อนสายตาที่กลับมาเย็นชาอีกครั้งมองอีเก้ล และทิ้งมีดในมือลงกระทบกับพื้นเสียงดัง วีนัสก้มลงไปมองสาวน้อยตรงพื้นที่ถูกซุยทำร้ายเธอมีท่าทางหวาดกลัวหนักกว่าเก่ามาก วีนัสแสยะรอยยิ้มออกมาพร้อมทั้งหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและเดินจากออกไปพร้อมอีเกิ้ล
ซ่าๆๆ
วันัสค่อยๆช้อนน้ำในอ่างชำระไปบนใบหน้า เลือดสีแดงที่เปรอะเปลื้อนอยู่บนมือของเธอถูกน้ำชำระจนสะอาด วีนัสก้มลงมองมือของเธอด้วยแววตาเย็นชาเช่นเคย โดยไม่รู้ถึงการมาของเพื่อนชายที่ยืนพิงประตูเพ่งมองเธออยู่ไม่ละสายตาและไม่คิดจะร้องทัก
“อีเกิ้ล”วันัสหันไปมองอีเก้ลด้วยสายตาเย็นชาเช่นเคย “มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่า แค่ยืนชมวิว”อีเก้ลนึกสบทในใจหลังจากพูดจบ ยืนชมวิวในห้องน้ำเนี่ยนะแกโง่รึไง “แล้วเริ่มทำงานเมื่อไหร่”อีเกิ้ลรีบตั้งคำถามทันทีเพื่อปกปิดความหน้าแตกของตัวเอง
“เดี๋ยวนี้”วันัสเดินออกไปทันทีที่พูดจบโดยไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าอีเก้ล
“ขอโทษนะคะ”วีนัสชะงักเล็กน้อยมองตรงไปยังผู้พูดหล่อนคือผู้หญิงที่เกือบถูกซุยทำร้ายนั่นเอง วันัสทำสีหน้าฉงนเล็กน้อยก่อนจะมองไปรอบๆแต่เมื่อเห็นว่าไม่มีใครจึงมั่นใจว่าหล่อนพูดกับเธอจริงๆ
“…………”วีนัสส่งสายตาดุๆให้กับหญิงคนนั้น
“ขอบคุณมากเลยนะคะ ถึงแม้ว่าคุณไม่ได้ช่วยแต่ฉันก็รอดมาได้เพราะคุณวีนัส”หญิงคนนั้นอมยิ้มอ่อนหวานออกมาพร้อมทั้งเพ่งมองเธอตรงๆหล่อนเป็นคนแรกที่กล้าสบตาเธอตรงถ้าไม่รวมอีเก้ล
“……………”วีนัสยังคงยืนนิ่งและเริ่มหันไปมองทางอื่นอย่างไม่ใส่ใจนัก
“เอ่อ…..”สาวน้อยคนนั้นเริ่มประหม่ามากขึ้นเมื่อเห็นวันัสไม่มีท่าทีจะบอกและยังคงทำตัวเย็นชาเช่นเคย “จริงด้วยสินะคะ ฉันต้องแนะนำตัวเองก่อน โค้ดเนมของฉันคือวาคิวลี่ค่ะ”หญิงคนนั้นชักมือไปด้านหน้าแต่ก็ต้องหดมือกลับมาเพราะสีหน้าของวีนัส
วีนัสเพ่งมองหญิงสาวดูใสซื่อตรงหน้าด้วยความฉงน เพราะปกติโค้ดเนมจะมีก็เฉพาะพวกที่มีความสามารถหรือไม่ก็จบหลักสูตร และพวกที่เข้ามาใหม่ส่วนใหญ่จะไม่มีชื่อคนเหล่านั้นจะถูกเรียกว่าซุยตามด้วยหมายเลย เช่น SUI253462 จะมีก็แต่เธอกับอีเกิ้ลที่มีความสามารถขนาดได้โค้ดเนมมาทันทีที่มาถึง แต่เมื่อเพ่งดูโดยรวมหญิงคนนี้ไม่น่าจะได้โค้ดเนมได้ นอกจาก เป็นผู้มีพลังพิเศษ “………….”
“เอ่อ วาคิวลี่ทำให้พี่วีนัสโกรธเหรอคะ”เสียงของวีนัสเรียกให้เธอหลุดออกจากความคิด พรางมองหน้าที่มีท่าทีกล้าๆกลัวๆไม่น้อย ถึงวีนัสจะไม่สนใจนักแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าพลังของวาคิวลี่คืออะไร
“เปล่า”วีนัสตอบด้วยน้ำเสียงขุ่นมัวพร้อมทั้งเดินออกไปเพื่อจบการสนทนาทันที
“วันัส”เสียงเรียกของอีเกิ้ลทำให้วีนัสหยุดฝีเท้าเหลือบสายตามองอีเกิ้ลเล็กน้อย
“ฉันจะไปทำงานสาย”วีนัสตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ไม่เอาน่าเธอไม่มีทางไปสายหรอก”อีเกิ้ลโบกมือเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้ม วาคิวลี่อดตกใจไม่ได้กับการกระทำเป็นกันเองชองอีเกิ้ล “เพียงแต่ว่าบอสฝากให้เธอมาบอกว่าวาคิวลี่เป็นรูมเมทใหม่ของเธอ”วีนัสหันมามองวาคิวลี่ที สลับมองอีเกิ้ลทีด้วยสายตาเย็นชา พรางนึกในใจว่า
มีแค่คนเดียวก็พอแล้ว นี่ยังมีเพิ่มอีกคนพวกนกแก้วนกขุนทอง วีนัสสบัดใบหน้าหนีพรางถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “อือ”วีนัสตอบรับคำพร้อมทั้งเดินตรงออกไปก่อนที่เธอจะไปสาย
…………………………………………............................................
ติ๋งๆ
เสียงเลือดอุ่นๆสีแดงไหลออกจากปลายมีดกระทบกับพื้นกระเบื้องในห้องอาหาร เลือดสีแดงกระเด็นไปทั่งทุกทิศ วีนัสนั่งเขี่ยร่างที่มีใบหน้าบูดเบี้ยวผิดจากรูปเดิมด้วยความบันเทิง เธอค่อยๆไล่ปลายดาบ ตัดผ่านเนินอกจรดไปถึงท้อง ซุยแสดงสีหน้าเจ็บปวดแต่ไม่อาจจะร้องออกมาได้เพราะปากเธอมันเบี้ยวผิดรูปจนร้องไม่ได้
“ยอๆๆๆ เย็นไว้วีนัส”อิเกิ้ลเดินมาล็อกหลังของวีนัสเพื่อหยุดการกระทำที่อาจทำให้เค้ากินข้าวไม่ลง วีนัสช้อนสายตาที่กลับมาเย็นชาอีกครั้งมองอีเก้ล และทิ้งมีดในมือลงกระทบกับพื้นเสียงดัง วีนัสก้มลงไปมองสาวน้อยตรงพื้นที่ถูกซุยทำร้ายเธอมีท่าทางหวาดกลัวหนักกว่าเก่ามาก วีนัสแสยะรอยยิ้มออกมาพร้อมทั้งหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและเดินจากออกไปพร้อมอีเกิ้ล
ซ่าๆๆ
วันัสค่อยๆช้อนน้ำในอ่างชำระไปบนใบหน้า เลือดสีแดงที่เปรอะเปลื้อนอยู่บนมือของเธอถูกน้ำชำระจนสะอาด วีนัสก้มลงมองมือของเธอด้วยแววตาเย็นชาเช่นเคย โดยไม่รู้ถึงการมาของเพื่อนชายที่ยืนพิงประตูเพ่งมองเธออยู่ไม่ละสายตาและไม่คิดจะร้องทัก
“อีเกิ้ล”วันัสหันไปมองอีเก้ลด้วยสายตาเย็นชาเช่นเคย “มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่า แค่ยืนชมวิว”อีเก้ลนึกสบทในใจหลังจากพูดจบ ยืนชมวิวในห้องน้ำเนี่ยนะแกโง่รึไง “แล้วเริ่มทำงานเมื่อไหร่”อีเกิ้ลรีบตั้งคำถามทันทีเพื่อปกปิดความหน้าแตกของตัวเอง
“เดี๋ยวนี้”วันัสเดินออกไปทันทีที่พูดจบโดยไม่แม้แต่จะหันมามองหน้าอีเก้ล
“ขอโทษนะคะ”วีนัสชะงักเล็กน้อยมองตรงไปยังผู้พูดหล่อนคือผู้หญิงที่เกือบถูกซุยทำร้ายนั่นเอง วันัสทำสีหน้าฉงนเล็กน้อยก่อนจะมองไปรอบๆแต่เมื่อเห็นว่าไม่มีใครจึงมั่นใจว่าหล่อนพูดกับเธอจริงๆ
“…………”วีนัสส่งสายตาดุๆให้กับหญิงคนนั้น
“ขอบคุณมากเลยนะคะ ถึงแม้ว่าคุณไม่ได้ช่วยแต่ฉันก็รอดมาได้เพราะคุณวีนัส”หญิงคนนั้นอมยิ้มอ่อนหวานออกมาพร้อมทั้งเพ่งมองเธอตรงๆหล่อนเป็นคนแรกที่กล้าสบตาเธอตรงถ้าไม่รวมอีเก้ล
“……………”วีนัสยังคงยืนนิ่งและเริ่มหันไปมองทางอื่นอย่างไม่ใส่ใจนัก
“เอ่อ…..”สาวน้อยคนนั้นเริ่มประหม่ามากขึ้นเมื่อเห็นวันัสไม่มีท่าทีจะบอกและยังคงทำตัวเย็นชาเช่นเคย “จริงด้วยสินะคะ ฉันต้องแนะนำตัวเองก่อน โค้ดเนมของฉันคือวาคิวลี่ค่ะ”หญิงคนนั้นชักมือไปด้านหน้าแต่ก็ต้องหดมือกลับมาเพราะสีหน้าของวีนัส
วีนัสเพ่งมองหญิงสาวดูใสซื่อตรงหน้าด้วยความฉงน เพราะปกติโค้ดเนมจะมีก็เฉพาะพวกที่มีความสามารถหรือไม่ก็จบหลักสูตร และพวกที่เข้ามาใหม่ส่วนใหญ่จะไม่มีชื่อคนเหล่านั้นจะถูกเรียกว่าซุยตามด้วยหมายเลย เช่น SUI253462 จะมีก็แต่เธอกับอีเกิ้ลที่มีความสามารถขนาดได้โค้ดเนมมาทันทีที่มาถึง แต่เมื่อเพ่งดูโดยรวมหญิงคนนี้ไม่น่าจะได้โค้ดเนมได้ นอกจาก เป็นผู้มีพลังพิเศษ “………….”
“เอ่อ วาคิวลี่ทำให้พี่วีนัสโกรธเหรอคะ”เสียงของวีนัสเรียกให้เธอหลุดออกจากความคิด พรางมองหน้าที่มีท่าทีกล้าๆกลัวๆไม่น้อย ถึงวีนัสจะไม่สนใจนักแต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าพลังของวาคิวลี่คืออะไร
“เปล่า”วีนัสตอบด้วยน้ำเสียงขุ่นมัวพร้อมทั้งเดินออกไปเพื่อจบการสนทนาทันที
“วันัส”เสียงเรียกของอีเกิ้ลทำให้วีนัสหยุดฝีเท้าเหลือบสายตามองอีเกิ้ลเล็กน้อย
“ฉันจะไปทำงานสาย”วีนัสตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ไม่เอาน่าเธอไม่มีทางไปสายหรอก”อีเกิ้ลโบกมือเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้ม วาคิวลี่อดตกใจไม่ได้กับการกระทำเป็นกันเองชองอีเกิ้ล “เพียงแต่ว่าบอสฝากให้เธอมาบอกว่าวาคิวลี่เป็นรูมเมทใหม่ของเธอ”วีนัสหันมามองวาคิวลี่ที สลับมองอีเกิ้ลทีด้วยสายตาเย็นชา พรางนึกในใจว่า
มีแค่คนเดียวก็พอแล้ว นี่ยังมีเพิ่มอีกคนพวกนกแก้วนกขุนทอง วีนัสสบัดใบหน้าหนีพรางถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “อือ”วีนัสตอบรับคำพร้อมทั้งเดินตรงออกไปก่อนที่เธอจะไปสาย
…………………………………………............................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น