ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : THE HOLY
THE HOLY
ในยุคที่โลกอยู่ได้ด้วยพลังของ คริสตัลแห่งชีวิตทั้ง 5 ซึ่งผู้คนปกครองกันเอง ไม่มีการนำกฎหมายมาใช้อย่างเป็นทางการ โลกจึงถูกแบ่งอำนาจออกเป็น 3 ส่วนใหญ่ คือ มนุษย์ ปีศาจ และพวกนอกรีต ทำให้เกิดสงครามแบ่งแย่งดินแดนกันอยู่ไม่ขาดสาย ประชาชนเดือดร้อนและทุกเข็ญ จึงได้มีการก่อตั้งกฎหมาย คัมภีร์สันติภาพ ในช่วง500ปีนี้จะไม่มีการทำสงครามใดๆทั้งสิ้น แต่ก็เพียงแค่500ปีเท่านั้น ในไม่ช้ามันก็จะไม่มีความหมาย
485ปี ผ่านมาทุกคนอยู่กันอย่างผาสุข นอกจากประเทศมหาอำนาจทั้ง 3 แล้วในช่วงเวลา 485ปี ที่ผ่านมา ก็มีประเทศมากมายก่อเกิดขึ้น ได้มีการจัดตั้งองค์ประชุมขึ้นใหม่อีกครั้งแต่ในครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เมื่อเผ่าพันธุ์ปีศาจที่ได้ชื่อว่าเป็นกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดถูกปกครองด้วย เดวิล ชไนเดอร์ ที่ต้องการปกครองทั้ง 3 อำนาจและพลังของคริสตัลแห่งชีวิต เพื่อชีวิตอันเป็นอมตะ และยังประกาศสงครามล้างเผ่าพันธุ์ในอีก 15 ปีข้างหน้า ซึ่งมีเพียงแค่ผู้นำของมหาอำนาจทั้ง 2 เท่านั้นที่รู้ถึงเหตุการณ์นี้
หลังเหตุการณ์นั้นได้มีการประชุม peace ขึ้น ซึ่งรวมประเทศทั้งหมดยกเว้นเผ่าพันธุ์ปีศาจขึ้น แต่พวกนอกรีต ไม่ขอยุ่งกับเรื่องนี้จึงไม่ได้มาร่วมประชุม
ในการประชุมครั้งนั้นก็ได้อะไรไม่มากนัก เนื่องจากประเทศส่วนใหญ่กลัวในอำนาจของเผ่าพันธุ์ปีศาจแต่หลังจากคืนนั้น 3 วันได้เกิด คำทำนายถึง การรวมตัวของนักรบที่ต่างเผ่าพันธุ์ และเกิดจอมราชัญ แห่งการเริ่มต้นทั้งดีและร้ายขึ้น ประวัติศาสตร์หน้าใหม่กำลังกำเหนิดขึ้นโดยที่ไม่มีใครรู้ถึงปรายทางของ อนาคต future
“ท่านพี่แน่ใจเหรอคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น หล่อนอุ้มเด็กน้อยเด็กน้อยนัยตาสีแดงไว้แนบอก เธอเดินออกมาจากซอกตึกเผยให้เห็นใบหน้าอันอิดโรย ซึ่งนองไปด้วยน้ำตากำลังหันไปพูดกับชายคนหนึ่งที่อยู่ในเงามืด
“อือ น่าจะเป็นอย่างนั้น คำทำนายออกมาแล้วนี่ แล้วยังสัญลักษณ์นั่นอีก ไม่น่าจะผิด”ชายแก่อีกคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย ซึ่งใบหน้านั้นดูซูบซีดผิดกับอายุ
“เราคงทำอะไรไม่ได้มากนัก ต้องปิดเรื่องเด็กคนนี้ไม่ให้ใครรู้ เพราะยังไงเธอก็เป็นลูกของฉัน” ชายคนที่อยู่ในเงามืดพูดขึ้นน้ำเสียงดูเย็นชาแต่แววตาของเขากับอ่อนโยนเมื่อมองไปยังลูกของตน
“แล้วเราจะผืนคำทำนายได้เหรอ ซักวัน....ฉันกลัวว่า”ชายแก่พูดขึ้นแต่ครั้งนี้มันดูเศร้ากว่าเดิมมาก
“ไม่ได้ฉันจะไม่ยอมให้ใครรู้ได้เด็ดขาด พาเค้าไปไปในที่ๆปรอดภัยที่สุดภายไต้สายตาของฉันที่จะเอื้อมถึง เจ้าเข้าใจความหมายของข้านะ” ชายคนนั้นพูดอีกครั้ง
“น้อมรับบัญชา” ชายแก่พูดพร้อมรับเด็กคนนั้นมาไว้ในอ้อมกอด และเดินหายไป
..........................................................................................
ในยุคที่โลกอยู่ได้ด้วยพลังของ คริสตัลแห่งชีวิตทั้ง 5 ซึ่งผู้คนปกครองกันเอง ไม่มีการนำกฎหมายมาใช้อย่างเป็นทางการ โลกจึงถูกแบ่งอำนาจออกเป็น 3 ส่วนใหญ่ คือ มนุษย์ ปีศาจ และพวกนอกรีต ทำให้เกิดสงครามแบ่งแย่งดินแดนกันอยู่ไม่ขาดสาย ประชาชนเดือดร้อนและทุกเข็ญ จึงได้มีการก่อตั้งกฎหมาย คัมภีร์สันติภาพ ในช่วง500ปีนี้จะไม่มีการทำสงครามใดๆทั้งสิ้น แต่ก็เพียงแค่500ปีเท่านั้น ในไม่ช้ามันก็จะไม่มีความหมาย
485ปี ผ่านมาทุกคนอยู่กันอย่างผาสุข นอกจากประเทศมหาอำนาจทั้ง 3 แล้วในช่วงเวลา 485ปี ที่ผ่านมา ก็มีประเทศมากมายก่อเกิดขึ้น ได้มีการจัดตั้งองค์ประชุมขึ้นใหม่อีกครั้งแต่ในครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม เมื่อเผ่าพันธุ์ปีศาจที่ได้ชื่อว่าเป็นกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดถูกปกครองด้วย เดวิล ชไนเดอร์ ที่ต้องการปกครองทั้ง 3 อำนาจและพลังของคริสตัลแห่งชีวิต เพื่อชีวิตอันเป็นอมตะ และยังประกาศสงครามล้างเผ่าพันธุ์ในอีก 15 ปีข้างหน้า ซึ่งมีเพียงแค่ผู้นำของมหาอำนาจทั้ง 2 เท่านั้นที่รู้ถึงเหตุการณ์นี้
หลังเหตุการณ์นั้นได้มีการประชุม peace ขึ้น ซึ่งรวมประเทศทั้งหมดยกเว้นเผ่าพันธุ์ปีศาจขึ้น แต่พวกนอกรีต ไม่ขอยุ่งกับเรื่องนี้จึงไม่ได้มาร่วมประชุม
ในการประชุมครั้งนั้นก็ได้อะไรไม่มากนัก เนื่องจากประเทศส่วนใหญ่กลัวในอำนาจของเผ่าพันธุ์ปีศาจแต่หลังจากคืนนั้น 3 วันได้เกิด คำทำนายถึง การรวมตัวของนักรบที่ต่างเผ่าพันธุ์ และเกิดจอมราชัญ แห่งการเริ่มต้นทั้งดีและร้ายขึ้น ประวัติศาสตร์หน้าใหม่กำลังกำเหนิดขึ้นโดยที่ไม่มีใครรู้ถึงปรายทางของ อนาคต future
“ท่านพี่แน่ใจเหรอคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น หล่อนอุ้มเด็กน้อยเด็กน้อยนัยตาสีแดงไว้แนบอก เธอเดินออกมาจากซอกตึกเผยให้เห็นใบหน้าอันอิดโรย ซึ่งนองไปด้วยน้ำตากำลังหันไปพูดกับชายคนหนึ่งที่อยู่ในเงามืด
“อือ น่าจะเป็นอย่างนั้น คำทำนายออกมาแล้วนี่ แล้วยังสัญลักษณ์นั่นอีก ไม่น่าจะผิด”ชายแก่อีกคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใย ซึ่งใบหน้านั้นดูซูบซีดผิดกับอายุ
“เราคงทำอะไรไม่ได้มากนัก ต้องปิดเรื่องเด็กคนนี้ไม่ให้ใครรู้ เพราะยังไงเธอก็เป็นลูกของฉัน” ชายคนที่อยู่ในเงามืดพูดขึ้นน้ำเสียงดูเย็นชาแต่แววตาของเขากับอ่อนโยนเมื่อมองไปยังลูกของตน
“แล้วเราจะผืนคำทำนายได้เหรอ ซักวัน....ฉันกลัวว่า”ชายแก่พูดขึ้นแต่ครั้งนี้มันดูเศร้ากว่าเดิมมาก
“ไม่ได้ฉันจะไม่ยอมให้ใครรู้ได้เด็ดขาด พาเค้าไปไปในที่ๆปรอดภัยที่สุดภายไต้สายตาของฉันที่จะเอื้อมถึง เจ้าเข้าใจความหมายของข้านะ” ชายคนนั้นพูดอีกครั้ง
“น้อมรับบัญชา” ชายแก่พูดพร้อมรับเด็กคนนั้นมาไว้ในอ้อมกอด และเดินหายไป
..........................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น