This or is my Love

ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1

" โอ๊ยยยยยยยยยยยย "

     ช้านส่งเสียงร้องอย่างสุดเสียงหลังจากที่โดนบาทาสวรรค์เข้าเต็มๆ 

 " ใครถีบตรูว่ะ " 

     ขึ้นแล้ว ของขึ้นแล้วใครริอาจมาเล่นของสูง ตายเป็นตาย 

 " ช้านเองอ่ะแก " 

     เอ๊ะ????? งงเลยคัฟเพ่น้อง นี่มันห้องตรูนี่หว่า แล้วมาได้ไง เข้ามาได้ไง ตรูล็อคทุกคืนนะเฟ้ย

 " เนตตี้หรอ ไปไงมาไงถึงได้มาเฝ้าพระอินทร์ที่นี่ "
     (เฝ้าพระอินทร์=หลับ) เนตตี้ ชื่อของนางมารสวรรค์ เฮ้ย พี่สาวสุดสวย(ซวย)ของช้าน

 " ก็เมื่อคืนเปิดประตุแล้วก็เดินมาเตียง นอนหลับ???? " 

     แม่คุณ พูดทั้งๆที่ตายังหลับอยุ่เนี๊ยนะ แล้วนี่หล่อนกินเหล้าด้วยหรอ ตายๆๆๆๆ กลิ่นเหม็นห้องช้านหมด รับไม่ได้

 " เหม็นน่า ไปอาบน้ามไป๊ ออกไปไกลๆ  " 

     รังเกลียดสุดขีดพี่น้อง อะไรก็ม่ายรุ้ วันๆเอาแต่เมานะพี่คนนี้ พระเจ้านี่ทำไมต้องเล่นตลกส่งให้ช้านเกิดมาหน้าตาดียังไม่พอ ยังส่งอีคุณ

พี่สุดซ่ามาอีกคน วุย เซ็ง เครียด ......................

 " โหหหหห ยัยน้องรัก ไล่พี่ตัวเองได้ไงอ่ะ ไม่ยอมนะไม่ยอม " 

     ดูๆ อ้อนกันเข้าปาย ช้านไม่ได้ทำงานให้มูลนิธิรักและพัฒนาครอบครัวนะย่ะ จะได้อาลัยอาวรกะคนในครอบครัวนักหนาอ่ะ

 " ย่ะ ถ้างั้นก็เชิญหล่อนนอนไปเหอะ เด๋วช้านจาไปอาบน้ามห้องหล่อนเอง " 

 " ........................................ "

     เงียบ แสดงว่าตกลงใช่ป่ะ โอเคเรย จากนั้นช้านก็ลงมือเตรียมเสื้อผ้าแล้วไปก็เสด็จพระราชดำเนินมายังห้องของยัยมารสวรรค์ 
จัดการอาบน้ามแต่งตัวอย่างเรียบร้อย แล้วขณะที่ช้านกำลังหวีผมอยู่นั้น

 ~~~~~~~~~โอ้วววววววววววว เยียยย ฮู้ๆๆๆๆๆ ชัดชาดี้ดาชัดชู้อู้ๆๆๆๆ~~~~~~~~~~

 เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น เฮ้ย ฉันไม่ได้เอามือถือมาด้วยนะ แร้วเสียงมันก็ไม่เปนแบบนี้ด้วย แต่เอ๊ะ รึของยัยเนต แต่เมื่อกี้ยัยเนตบอกว่าเข้าห้องม่ายด้ายนี่หว่า - -* 

 ตุ๊ด

 ฮัลโหล / สวัสดีครับ เบอร์คุณเนตรึป่าวครับ ( ว๊ายยยยย ยัยเนสโก6ช้านไหนบอกเข้าห้องม่ายด้ายยยย )

 ค่ะ แต่ตะ............ / เนตตี้ นี่เรียวนะ มารับอยู่สนามบินหน่อยเร็วเข้า ภายในครึ่งชั่วโมง

 แต่ ช้า................... / บ๊ายบาย เร็วๆหล่ะ

 ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด

 " อ๊ายยยยยย โทรมาช้านยังไม่ได้พูดซักคำนอกจากฮัลโหล อีคุณคนนี้หนิ เดี่ยวบัดบอกยัยเนตเลิกคบซะเลย แล้วนี่ ยัยนั้นก็ยังนอนเป็น
ค้างคาวหิวอยู่เลย จะไหวไม๊เนี๊ย "

     หลังจากนั้นฉันก็เดินกลับมายังห้องนอนแห่งเก่า ซึ่งสถาพเหมือนตอนที่เสด็จออกไปยังไงยังงั้น 

 " นี่ยัยเนต เมื่อกี้มีเฟรนหล่อนโทรมาบอกให้ไปรับอยู่สนามบิน ภายในครึ่งชั่วโมง รีบลุกขึ้นแล้วไปอานน้ามแต่งตัวได้แล้วย่ะ " 

 " ............................. " 

     ดู๊ดู ยังมานอนนิ่ง นี่กะจาให้ฉันประสาทขึ้นเลยใช่ไม๊ 

 " ไปรับให้หน่อยดิ " 

     เอ๊ะ เมื่อกี้ยยเนตบอกว่าให้ช้านไปรับงั้นหรอ ฝันเอาเถอะ เพื่อนช้านก็ม่ายช่าย ยาดสนิทมิตรสหายก็ม่ายช่าย เชอะ 

 " ไม่มีทางย่ะ เธอนั่นแหละ ลุกเด๋วนี้นะ " 

     จากนั้นฉันก็กระโดดขึ้นเตียงที่ยัยเนตนอนอยู่ แล้วก็จัดการราก เฮ้ย ประคอง^^พายัยนั้นไปห้องน้ำ อาบน้ามแต่งตัว ( ยัยนั้นอาบน้า
มแต่งตัวเองย่ะ ) จากนั้นฉันก็โยนกุญแจรถไปให้ยัยเนต พอ

ยัยเนตรับได้ก้รีบวิ่งออกไปเอารถ แล้วขับออกไป

 " เหอะๆ โชคดีนะ เนตตี้ อิอิ ไปให้ทันล่ะ " 

     ที่ฉันพูดแบบนั้นไปก็เพื่อเตือนให้ยัยเนตรู้ว่าเหลือเวลาอีกเพียงเล็กน้อยที่จะไปรับเฟรนของหล่อนให้ทัน 5 5 + จากนั้นฉันก็เดินกลับ
เข้ามาในบ้าน นั้งบนโซฟาสำดำที่ตั้งอยู่ใจกลางชั้น 1 ของบ้านมือของฉันด้านนึงจับรีโมต เปลี่ยนช่องไปมา ส่วนอีกข้างก็ถือ ของบำรุงต่างๆนานาอาทิเช่น ช็อคโกแลต น้ำดื่มโคล่า ส่วนปากก็เต็มไปด้วยลูกกวาดหลากสี ฉันนั่งแช่อยู่ที่ตรงนั้นเป็นเวลา สามชั่วโมงกว่าๆได้
แล้วบางสิ่งบางอย่างก้ทำให้สายตาฉันเหลือบไปมอง พร้อมกับเอียงหูฟัง

 " คุณหนูค่ะ โทรศัทพ์ค่ะ " 

     โหตกใจหมดเลย จินนะจิน นึกว่าจาวิ่งมาบอกว่า ไฟไหม้ห้องน้ำ //////// แล้วไมมันต้องไหม้ห้องน้ำด้วยฟร่ะ เออช่างเหอะ

 " เอ๊ะ........ อ๋อ..... คร๊า " 

     ฉันต้องชะงักเล็กน้อยก่อนหยิบโทรศัพท์ออกมมาจากมือของจิน เพราะนี่มันโทรศพท์ของยัยเนต(เครื่องเดียวกะเมื่อเช้า) จากนั้นฉัน
ก้เริ่มการสนทนา

 ฮัลโหล / นี่ยัยเนต ฉันรอเธอจนเมื่อยแล้วรู้ไม๊ ( ชัวร์ๆ คนเมื่อเช้า )

 ตะ........... / นี่อย่าบอกนะว่าเธอขับรถไม่เปน ออกมารับฉันไม่ได้

 เอิม ชะ......... / นี่บ้านเธอก้ออกจารวย ไปหาคนขับรถมาเซ่ 

 นี่คุณ ฟังฉันหน่อยได้ไม๊ / เอ้า มีไรก็พูดมาดิ ก้มีเธอพุดอยู่คนเดียวอ่ะ ( ในที่สุดดดดดด อ๊ายยยย ไม่ต้องปรบมือคร่ะคุณผู้อ่านทุกท่าน 

แล้วเมื่อกี้ใครกันแน่ฟร่ะที่พูดอยู่คนเดียว )

 เออ คือพอดีพี่เนตออกไปข้างนอกอ่ะคร่ะ ลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วย ระ............. / เอ้าทำไมไม่รีบบอกเล่า โธ่เว้ย 

 ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด

     เฮ้ย ไอ้นี้ แล้วทำไมไม่ถามว่าใครก่อนว่ะ อยากรู้ที่สุด ในชีวิตมันเนี๊ย ไม่เคยโทรเบอร์ผิดไงฟร่ะ ชิส์ หลังจากบ่น(ในใจ)จบไปฉันก็
ปิดโทรศัพท์ของยัยเนต แล้วนั้งดูทีวีต่อ หลังจากนั้น ก็หูของฉันก็ได้

ยินอะไรแว่วๆอีกรอบ

 " คุณหนูค่ะ โทรศัพท์ค่ะ " 

 " ค่ะ "

     อานเน้ฉันรับได้อย่างไม่ติดใจไรมากเพราะมันคือมายโมบายโฟนเอง

 ฮัลโหล / หวัดดีคับ เอิม อื้ม ...... ( มาแนวไหนอีกฟร่ะเนี๊ย )   

 ฮัลโหล ฮัลโหล / ไม่ทราบว่าใช่เบอร์นุชรึป่าวครับ ( เฮ้ยนี่ช้านมีเพื่อนที่สุภาพเรียบร้อยกับเค้าด้วยหรอเนี๊ย เหลือเชื่อ )

 เออเหอะ ใครอ่ะ / คือ ผมชื่อ เติ้ล นะครับ ห้องม.3/2  ( เฮ้ย 3/2 ช้านอยุ 5/14 รู้จักกันตอนไหนฟร่ะ รึวันที่ชั้นเมา อย่าบอกนะว่าฉันไป
ลักหลับเด็กอ่ะ โอ๊ยยยยย คิดไรเนี๊ย )

 เอิมคือ แล้วน้องเอาเบอร์มาจากไหนคร่ะ / พี่ครับผมรักพี่ที่สุดผมรักพี่นะครับเปนแฟนกับผมนะ( เฮ้ย หน้าก็ยังไม่ได้เหนมาขอเปนแฟนกัน
ดื้อๆเกิดแกหน้าเหมือนไก่ดำปิ๊ดปี้ขึ้นมาช้านจะ

เอาหน้าไปไว้ไหนเนี๊ย ) 

 ขอโทษนะค่ะน้องถ้าน้องมีธุระแค่นี้ พี่ขออนุญาติตัดสายนะค่ะ 

 ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด 

     แม่เจ้า เมื่อกี้ฝันรึป่าวฟร่ะ มีเด็กโทรมาขอเป็นแฟน เหอะๆ เสน่ห์ฉนนี้แรงเหลือหลายซะจริง แม้แต่เด้กยังชอบ วี๊ดวิ๊ว แต่ฉันก็ไม่ได้
อายุมากขนาดนั้นนะย่ะ แค่ 16-17 เค้าคงยังไม่เรียกแก่หรอก

 และหลังจากที่ฉันหมกหมุ่นกับความงามของตัวเองอยู่นั้น

 " ยัยนุชชี่ ฉันกลับมาแล้ววววววววววววววววววววววววว " 

     เฮ้ย ตัวไม่อยู่เสียงยังหลอนหรอว่ะ TOT // -*- ต๋องและ เสียงยัยมาร ก็แสดงว่า ยัยมารกลับมาแล้วเดะ 

 " เอ้า ไหนบอกไปรับเพื่อนไง " 


     -*- แถมเพื่อนหล่อนก็โทรมาว่าฉันอีก

 " ก็ไปรับเพื่อนมา " 

 " เอ้า ไม่เหนมี รึว่าไปรับมาแล้วไปตัดหางปล่อยวัดเพื่อน อยู่ไหนหล่ะ " 

 " ก็อยู่วัดเดะ "

 " ?-? "

 " ล้อเล่นย่ะ เพื่อนฉันเค้ากำลังเดินเข้ามา นี่เธอดูแลเค้าหน่อยนะ เด๋วฉันไปเข้าห้องน้ามแป๊บ " 

     ทำไมยัยนี่ไม่พูดประมาณว่า น้องรักพี่กลับมาแล้ว กินข้าวรึยัง หิวไม๊ ให้หาให้ไม๊ อะไรแบบนี้ ฉันล่ะอยากจะดักตีหัวตัวเองวันล่ะ 10 

รอบ หลังจากบ่น(รอบที่100ก่าๆ)จบฉันก็เดินออกมายังหน้าประตูเพื่อจะมาดูหน้าคนที่ทำให้ฉันเกิดอารมณ์ ( อย่าคิดลึกเดะ หมายถึง

อารมณ์โกรธอ่ะ) ถึง 2 รอบ 


----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    เปนพระคุณอย่างยิ่งที่อ่านมาถึงตรงนี้ คุณคงคิดว่า " ไอ้นี่ เขียนไรว่ะ ไร้สาระชิหาย " แต่ถ้าคุณอ่านมาถึงตรงเน้ได้ ก็แสดงว่ามันน่าสนใจไม่น้อยหรอกน่า 5 5 5+ แล้วจะเปนพระคุณอย่างยิ่งอีกถ้าคุณ คอมเม้น .......................... อย่าด่าแรงล่ะ

    นิยายเรื่องแต่งเพื่อ แก้เซ็งเฉยๆ ถ้าไม่หนุก ติได้ ............................................... ไม่กัดชัวร์ โฮะๆ