ช่วงเวลาที่หลับไหล

เนื้อเรื่อง

ในความมืดมิดของยามค่ำคืน
ฉันมองไม่เห็นใครเลยสักคน
ฉันนั่งลง ก้มหน้าแล้วร่ำไห้
ฉันเดินวน ร้องเรียก เพรียกหา
หาเพียงใครสักคน ที่ตามหาฉันท่ามกลางความมืดมนนี้
ฉันได้ยินเสียง เสียงที่ร้องเรียกฉัน
ฉันเดินหา เขาอยูที่ไหนกัน
ฉันมองไม่เห็น ไม่มีใคร
ฉันทรุดลงนั่ง ฉันถูกทิ้งอีกแล้ว เพียงคิดแค่นั้น
น้ำตาเจ้ากรรมก็รินไหลออกมาช้าๆ
มือนิ่มๆของใครบางคนสัมผัสเบาๆที่แก้มของฉัน
เช็ดน้ำที่รินไหลของฉันด้วยนิ้วเรียวนั่น
เสียงที่คุ้นเคยเรียกฉันเบาๆ
เด็กขี้แย..ร้องไห้อีกแล้ว
ฉันลืมตาที่หนักอึ้งด้วยน้ำตา
ฉันเห็นเขา ...
เขาที่ทิ้งให้ฉันอยู่คนเดียว
เขาที่ชอบทำให้ฉันร้องไห้ในยามที่นึกถึงเขา
เขายิ้ม อ้อมแขนที่อบอุ่นรวบตัวฉันสู่อ้อมอกที่คุ้นเคย
เขากลับมาแล้ว กลับมาแล้วจริงๆ
ขอบคุณฟ้า ที่ทำให้ฉันได้พบกับเขาอีกครั้ง
อ้อมกอดของเขาช่างอบอุ่นไม่เปลี่ยนไปจากเดิม
กลิ่นหอมอ่อนๆก็ยังคงติดตัวเขาอย่างเคย
หรือแม้แต่ของสำคัญที่เขาเคยบอกเขาก็ยังคงสวมไว้
ริมฝีปากนุ่มๆของเขาสัมผัสที่ต้นคอของฉันเบาๆ
ผม. . . กลับมาแล้ว
เขากอดฉันเบาๆ เขากลับมาแล้วจริงๆ
อย่าร้องไห้สิคับ
เขาพูดเบาๆมือใหญ่ลูบผมฉัน
ผมกลับมาแล้ว อย่าร้องไห้สิคับ
ฉันมองหน้าเขา เขาไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด
อย่า . .อย่าไปไหนนะ
เขาถอนหายใจเบาๆ  
  ผม   มีเวลาจำกัดนะ
ผมจะอยู่กับคุณตลอดไปไม่ได้ ผมมาหาคุณ มาเพื่อบอกคุณ
มาเพื่อปลอบใจ
ฉันรั้งเขาไว้
ไม่  ต้องไม่ไปไหนนะ อย่าหายไปไหนอีกนะ
ฉันกอดเขาแน่น ไม่อยากให้เขาหายไปอีกครั้ง
คุณต้องเข้มแข็งนะ  จะต้องสู้ ต้องอดทน
ไม่ใช่เพื่อตัวผม แต่เพื่อนตัวคุณเอง สัญญากับผมได้มั้ย
ฉันส่ายหัว
ฉันจะไม่สัญญา ถ้าคุณจะหายไปอีก
เขาไม่ตอบอะไร เอาแต่เช็ดน้ำตาให้ฉัน
อย่าดื้อสิครับ
เขาพูดเสียงเบา
สัญญาก็ได้   ฉันสัญญา  
เขากอดฉันเบาๆ
แล้วเขาก็จูบที่หน้าผากของฉันอย่างอ่อนโยนเหมือนที่เคย
ผมต้องไปแล้วนะ ...
เพียงคำๆนั้น น้ำตาของฉันก็รินไหลอีกครั้ง
และแล้วเขาก็จากไปพร้อมแสงของวันใหม่
ที่ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่เปื้อนอยู่บนใบหน้า
และความโศกเศร้าที่ไม่จางหาย
เขาจากไปอีกแล้ว จากไปแล้วจริงๆ จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
ฉันจะสัญญา สัญญา
แต่ไม่อยากให้คุณไปไหน ได้มั้ย ขอร้อง
ได้มั้ย  สายลมของฉัน