คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดประตูสู่โรงเรียน
“นี่นางฟ้าน้อยของแม่ตื่นได้แล้วลูก” เสียงเอะอะอะไรแต่เช้าเนี่ย
“นี่แกจะตื่นไม่ตื่นฮ่ะ ชักจะหมดความอดทนแล้วนะ แกจะไม่ไปโรงเรียนใช่ไหมเนี่ย” เสียงคุ้นๆนะเนี่ยเหมือนเสียงแม่เลยอ่ะ
“อะไรอ่ะแม่เค้าจะนอนนะ”
“แกจะไม่ไปโรงเรียนใช่ไหม แล้วตั้งแต่นี้ไปแกก็ต้องอยู่คนเดียวแล้วนะ เพราะแม่จะย้ายไปอยู่ LA เข้าใจไหม” ว่าไงนะแม่จะไปอยู่ เอลเอเนี่ยนะ แล้วฉันล่ะ
“แม่ทำงี้ได้ไงเนี่ย”
“เอาเถอะน่า ยังไงซะแม่ก็ส่งเงินมาให้แกทุกเดือนนั่นแหละ รีบลงมากินข้าวแล้วไปเรียนซะ” โหฉันจะต้องจากแม่แล้วเหรอเนี่ยฉันจะทำไงดีล่ะเนี่ย แล้วฉันจะอยู่ได้รึเปล่ายังไม่รู้เลยอ่ะ
ไม่นานนักฉันก็อาบน้ำเสร็จ
“อ่ะนี่เงินของเดือนนี้ อย่ารีบใช้จนหมดล่ะ เออแล้วเดี๋ยวตอนเย็นนี้หรือไม่ก็พรุ่งนี้จะมีคนมาอยู่เป็นเพื่อนแกนะ ไม่ต้องห่วงเค้าไวใจได้ เรียนเสร็จรีบกลับบ้านนะ”
“ค่ะ แล้วติดต่อมาบ้างนะค่ะ” ฉันอยากจะร้องไห้ที่สุดเลยทำไงดีล่ะเนี่ย
“จ้าแม่จะติดต่อมาทุกเดือน อยู่ดีๆล่ะแล้วอย่าไปกินลูกเพื่อนแม่เค้านะ”
“แม่หมายความว่าไงเนี่ยหนูเป็นคนนะค่ะ เอาล่ะหนูไปเรียนก่อนนะเดี๋ยวไปไม่ทัน”
“จ้าๆ อีก3ปีข้างหน้าค่อยเจอกันใหม่นะลูก”
แม่พูดอะไรนะไม่เห็นจะได้ยินเลยอ่ะ ช่างมันเถอะเดี๋ยวก็เจอกันแล้วอืมๆ ต้องไม่เป็นไรหรอก
หน้าโรงเรียน
“เฮ้ยนั่นไงๆ สาวฮอทโรงเรียนเซนต์ปีเตอร์เห็นยังๆ”
“เออๆ โคตรสวยเลยอย่างที่เค้าบอกกันจริงๆด้วยเนอะ”
“อ้าววีต้าร์มานี่เลยแก ทำตัวสวยแต่เช้าเลยนะเกรงใจเพื่อนของแกบ้างดิ”
หวีดดีค่ะฉันชื่อวีต้าร์อยู่เซนต์ปีเตอร์อยู่เกรด11แล้วค่ะวันนี้เป็นวันที่แม่ของฉันย้ายไปอยู่เมืองนอก แล้วที่สำคัญจะมีคนมาอยู่ที่บ้านของฉันด้วย แต่ฉันยังไม่รู้หรอกวันนี้จะกลับบ้านให้มันดึกๆไปเลย
“ฉันขอโทษ แต่มันช่วยไม่ได้ก็เพราะฉันมันสวย ฮ่าๆๆๆ” คนอะไรหลงตัวเองเป็นบ้า
“ถ้าแกสวยทำไมไม่มีแฟนสักทีล่ะฮ่ะ ขนาดฉันไม่ค่อยสวยยังมีแฟนแล้วเลย หุหุสะใจ” ดูไอ้นาช่ามันพูดดิแทงใจดำชะมัด
“ก็คนสวยๆอย่างฉันมันก็ต้องเลือกเป็นธรรมดาล่ะย่ะใครจะเหมือนเธอล่ะใครเข้ามาก็รีบรับไว้ก่อน หุหุ จริงป่ะล่ะ”
คราวนี้พูดไม่ออกรีบวิ่งเข้าโรงเรียนทันทีเลยล่ะ ขำชะมัด
ชั่วโมงโฮมรูม
“สวัสดีจ๊ะนักเรียนวันนี้ครูจะมาบอกข่าวดีให้ฟังนะจ๊ะ วันนี้จะมีนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามาเรียนที่ห้องเรานะจ๊ะ เอาล่ะงั้นเดวิล เข้ามาได้แล้วจ๊ะ”
กรี๊ดๆ กรี๊ด กรี๊ด
มันจะกรี๊ดอะไรกันนักกันหนานะ มันก็คนไม่ใช่เหรอ
“วี โคตรหล่อเลย สุดยอดเลยอ่ะ”
“เออๆ แต่ไม่เห็นว่าจะหล่อตรงไหนเลยนะ”
ควับ
“แฮะๆ ขอโทษๆจ้าหมอนี่หล่อสุดยอดไปเลยเนอะ” โหยเกือบตายแนะ ฉันว่าฉันพูดเบาๆแล้วนะเนี่ย หรือว่าฉันพูดดังจริงๆเนี่ยไม่หรอกมั่ง
“เอาล่ะทุกคนดูสิว่าตรงไหนว่างบ้างเนี่ย พิมพา ดูที่นั่งตรงไหนว่างบ้างจ๊ะ”
“ข้างๆ วิลาวรรณ ว่างค่ะ” เฮ้ยทำไมเป็นงั้นไปล่ะฉันชอบนั่งคนเดียวนี่น่า
“อาจารย์ค่ะแต่....”
“ไม่มีแต่นะจ๊ะ อ่ะเดวิลไปนั่งข้างๆสาวฮอทของโรงเรียนเราล่ะกันน่ะ”
“ครับ…เนี่ยนะสาวฮอท” เฮ้ยฉันได้ยินนะที่นายพูดนะถึงนายจะพูดเบาๆก็เถอะ หนอยชาตินี้คงไม่มีวันได้ญาติดีกันแน่นอน ยัยวีคนนี้ขอฟันธง
“เอาล่ะงั้นก็เข้าเรียนกันได้แล้วนะจ๊ะ”
ในที่สุดพักกลางวันก็มาถึง
“วีๆ มีคนฝากให้เอาจดหมายมาให้อ่ะ” อีกแล้วเหรอเนี่ยเซ็งจริงๆเลย
“เฮ้ยช่าเอาไปอ่านเล่นไป”
“ไม่เอา ถ้าให้ไปเผาเล่นก็ว่าไปอย่างนะเพื่อน”
“งั้นแกก็เอาไปดิ ฉันยกให้นะ”
“พี่วีค่ะมีผู้ชายคนนึงตะโกนอยู่หน้าตึกพีอ่ะค่ะ” อะไรกันอีกล่ะเนี่ย ทำไมฉันต้องเป็นสาวฮอทแบบนี้ด้วยน้า ทั้งๆที่ฉันก็ไม่ได้สวยอะไรมากมายซะหน่อย เอ๊ะหรือว่าสวยกันน่ะ
“ใครเหรอจ๊ะ พอดีพี่กำลังจะไปกินข้าวนะถ้าไม่มีอะไรพี่ไปนะจ๊ะ”
“ไม่ได้ค่ะพี่ต้องไปกับหนูเดี๋ยวนี้นะค่ะ.../ช่าแกช่วยฉันด้วยซิ”
ยัยน้องคนนี้แรงเยอะดีชะมัดเลยนะเนี่ยลากฉันมาถึงหน้าตึกเรียนได้ด้วยความรวดเร็วเลยอ่ะ แล้วคนมันมุงอะไรกันนักหนาเนี่ยชักอยากรู้
“นี่ๆเค้ามุงอะไรกันอ่ะ”
“อ่อก็มีผู้ชายคนนึงมาบอกรักวีต้าร์สาวฮอทโรงเรียนเราอ่ะ แต่ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงวิ่งเข้ามาต่อยหน้าไอ้คนที่มาบอกรักวีต้าร์อ่ะ”
โหเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ไม่หน้าเชื่อเลยเนอะว่าฉันจะฮอทขนาดนี่ อยู่ๆยัยคนที่ฉันถามมันก็จ้องหน้าฉันตาไม่กระพริบ อยู่ก็
กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด
“พวกเราวีต้าร์ๆอยู่ตรงนี้ๆ กรี๊ดพี่วีต้าร์พวกเราเป็นแฟนคลับพี่เลยนะค่ะ” เฮ้ยอะไรเนี่ยเจอกันออกบ่อยทำไมต้องกรี๊ดด้วยอ่ะ
“ไหนๆวีต้าร์คร้าบบบบบ” เฮ้ยอยู่ๆนายคนที่ตะโกนบอกรักฉันมันก็วิ่งเข้ามาเกาะขาฉันเฉยเลยอ่ะ ทำไงดีเนี่ย ช่วยด้วย
“นี่ปล่อยขาฉานนะช่วยด้วยค่ะ”
ตุบๆตับๆ
“เฮ้ยๆปล่อยเลยนะ แกไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับเพื่อนฉัน” เอ๊ะไอ้นี่มันน่าตาคุ้นๆน่ะ ใครเนี่ย
“วี มานี่เร็ว”
เอาอีกแล้วโดนลากมาอีกแล้ว นายนี่มันเป็นใครกันแน่เนี่ย ชักจะงงแต่ทำไมถึงเรียกเราว่าวีเฉยๆล่ะ ส่วนใหญ่ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทจะเรียกว่าวีต้าร์แต่ไอ้นี่เรียกฉันว่าวีเฉยๆ
“นี่ๆนายอ่ะเป็นใครเหรอ”
“เฮ้ยโดนไอ้ตี๋เกาะขาหน่อยจำชื่อเพื่อนสนิทเลยเหรอว่ะไอ้วี” คุ้นๆอ่ะมันเป้นใครกันแน่เนี่ย ชักจะโมโหแล้วน่ะเอ๊ะหรือว่าเป็น....
“ไอ้จี...ใช่แกรึเปล่าแกหายไปไหนมาตั้งนานอ่ะไม่ติดต่อมหาเลยนะ”
“ไปเมืองนอกมา แค่นี้ทำเป็นคิดถึงนะ”
“แกย้ายกลับมาเรียนนี่แล้วเหรอ”
“ก็เอออ่ะดิ คิดถึงแกนะเนี่ยเลยย้ายกลับมา ได้ข่าวว่าแม่แกไปเมืองนอกแล้วแกอยู่กับใครล่ะ”
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ เห็นแม่บอกว่าจะมีคนมาอยู่ด้วยเป็นลูกของเพื่อนแม่อ่ะ เออถ้างั้นคืนนี้แกไปอยู่ที่บ้านฉันนะ”
ดีใจชะมัดเลยอ่ะเพื่อนเก่าที่สนิทสุดๆกลับมาแล้วจีมันเป็นเพื่อนที่คอยปกป้องฉันตลอดเลย ตะก่อนฉันกับจีเป็นแฟนกัน แต่เลิกกันเพราะว่ามีคนมาแกล้งฉันจีไม่อยากให้ฉันเจ็บตัวก็เลยบอกกับฉันว่าวันไหนที่เค้าจัดการผู้หญิงคนนั้นได้เค้าจะกลับมาหาฉันตอนนี้เค้าคงจัดการได้แล้วล่ะสิถึงได้ย้ายกลับมา
“เออ...ก็ดีนะเพราะว่าฉันก็ยังหาห้องไม่ได้เลยอ่ะงั้นฉันไปอยู่ที่บ้านแกตลอดเลยนะ” มันคิดอะไรของมันเนี่ย รึว่าโอ้ไม่นะ แต่ฉันคิดอะไรของฉันกันเนี่ย
“ได้ดิก็แกกับฉันมัน...เพื่อนกันนิ” T_T ทำไมฉันถึงน้ำตาไหลว่ะเนี่ย
“เป็นไรอ่ะ...เฮ้ยถึงแล้ว” มันพาฉันมาที่ไหนเนี่ย
“นี่ที่ไหนอ่ะ”
“ที่ๆเราเคยมาด้วยกันบ่อยๆไง หลังโรงยิมไง”
“อืม...ฮือๆฮือๆ”
“วีเป็นไรไปน่ะ วีร้องไห้ทำไม”
“จีนายจะกลับมาทำไม ฮึ่กๆ ฮือๆ ทั้งๆทีฮือทั้งๆที่ฉันลืมนายแล้วแต่ฮึ่กแต่นายยังจะกลับมาเพื่ออะไรจี”
“วีทำไมล่ะทั้งที่จีก็พยายามแล้วพยายามที่จะทำใจไม่กลับมาแต่จีก็ต้องกลับมาเพราะฉันลืมเธอไม่ได้เหมือนกัน คิดว่ามันง่ายเหรอที่จะลืมเธอ”
“จี...ฉันขออย่างได้ไหมกอดฉันสักครั้งเหมือนตอนนั้นได้ไหมล่ะจี”
หลังจากที่จีคิดไม่นานนักจีก็รีบจับฉันเข้าไปไว้ในอ้อมกอดเค้าทันที ฉันยังไม่เคยลืมเลือนความรู้สึกครั้งนั้นกับครั้งนี้ได้เลยมันแตกต่างกันมากๆ
“จี จีหมายความว่าไง จีจะไปเมืองนอกแล้ววีล่ะจีเคยคิดถึงวีบ้างไหม แล้วจีไปเมืองนอกแล้วทำไมเราสองคนต้องเลิกกันวีไม่เข้าใจ จีมีคำอธิบายที่ดีกว่านี้ไหมจีมีอะไรจะพูดบ้างไหม”
“วีจีขอโทษแต่ว่าตลอดเวลาที่จีเห็นวีโดนรังแก แต่จีเข้าไปช่วยไม่ได้เลยสักครั้งจีเจ็บนะเจ็บมากๆ ผู้หญิงคนนั้นเค้าบอกกับจีว่าถ้าจีเลิกกับวีเค้าจะไม่ทำอะไรวีรุนแรงกว่านี้ ถ้าวีรักจีวีรอจีได้ไหมรอวันที่จีจัดการเรื่องนี้ได้ จีรักวีจริงๆนะ”
“ฮือๆ จีฮึ่กๆ จีรู้ไหมว่าวีรอจีได้เสมอ แต่มันทรมานนะฮือๆวีจะต้องรอนานขนาดไหนล่ะ”
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจจี จีเลยดึงฉันเข้าไปกอด แต่ความรู้สึกตอนนี้มันเป้นความรู้สึกที่ทำให้ฉันอยากจะตายไปตอนนี้เลยจริงๆหัวใจมันแตกสลายเป็นเสี่ยงๆแต่มันเป้นความอบอุ่นของที่รักฉันจริงๆ
“ฮึ่กฮื่อๆฮื่อๆอย่าปล่อยฉันได้ไหมกอดฉันไว้แบบนี้ได้ไหมฮื่อๆ”
“ฮื่อๆฮื่อๆอย่าปล่อยฉันได้ไหมกอดฉันไว้แบบนี้ได้ไหมฮื่อๆ” ทำไมความรุ้สึกวันนี้มันเป้นความรู้สึกที่เค้ากลับมา กลับมาหาฉันเหมือนครั้งที่เรารักกัน ฉันรู้สึกดีใจสุดเลย
“ถ้าฉันทำได้ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอเด็ดขาด เรากลับ...”
“วีรู้นะว่าจีจะพูดว่าอะไรไม่ต้องบอกต่อหรอกยังไงซะวีจะไม่ไปจากจีแน่นอน....”
อยู่ๆฉันก็เอามือไปโอบคอของจีไว้แล้วเราก็...ความอบอุ่นที่ฉันบอกไม่ถูกกับความรุ้สึกหายใจไม่ออก
“จีพอแล้ว ก่อนที่มันจะมีอะไรมากไปกว่านี้”
“วีขอบคุณที่รอจีนะ งั้นเย็นนี้เราไปฉลองกันเถอะ”
“อืม ชวนนาช่าไปด้วยนะ”
“ของมันแน่ไม่ได้เจอช่าตั้งนานจะเป็นไงบ้างนะ”
“ก็รอดูล่ะกัน”
แต่ตอนนี้ทั้งคู่คงไม่รู้ว่ามีคนกำลังดูฉากรักฉากนี้อยู่ คนๆนั้นกำลังเตรียมตัวแกล้งยัยวีอยู่
ความคิดเห็น