ยินดีต้อนรับเข้าสู่ระบบนางมาร!!

          "อลิซกลับบ้านกัน"

          "แป้ปนึงนะ เอาล่ะเด็กๆกลับบ้านได้ค่ะ"

           เธอหันไปปรบมือบอกให้เด็กหนุ่มสาววัย17-18ปีซึ่งกำลังซ้อมมวยให้ทยอยกลับบ้าน 

          "ครู เมื่อกี้นี้พวกผมทำกระสอบทรายแตกอ่ะ"

          "ซ้อมอีท่าไหนของพวกแกวะ"

          "ก็ท่าปกตินะครู จะให้พวกผมแพลงกิ้งต่อยมวยอ๋อ"

            อืมนั่นแหละค่ะ...เป็นครูสอนมวยก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนะคะ คุณต้องรู้จักปรับอารมณ์คุยกับลูกศิษย์ผู้กวนตีนทั้งหลายให้เป็น

            "เออๆ เดี้ยวครูบอกค่ายให้เปลี่ยนให้"

             "ขอบคุณค้าบบบ"

            เธอได้แต่กรอกตาไปมา โบกมือลาพวกเด็กๆก่อนจะเดินไปลากเพื่อนสนิทที่ยืนขำจนตัวงอให้ตามกลับบ้าน

            "คลาสมึงลูกศิษย์ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยฮะๆ"

             "ไม่ได้เรียกน่ารักเรียกกวนตีน" อลิซมองบนใส่เพื่อนสนิทจอมเส้นตื้นที่ยังขำไม่เลิกรา

              "มึงๆเดี้ยวแวะกินข้าวต้มลุงลับกัน"

               "โอเคร" ที่ชื่อข้าวต้มลุงลับเพราะลุงแกไปตั้งร้านในซอยเล็กกระจิ๊ดริดก็คือถ้าวันนั้นเธอกับเพื่อนไม่หลงทางคงไม่รู้จักร้านแก

              "ลุงๆเอาข้าวต้มปลาสองถ้วย"

               "ได้ๆนั่งก่อนเลยแม่หนู" ลุงคนขายที่นั่งหลับจนหัวแทบทิ่มหม้อกระเทียมเจียวสะดุ้งตัวโยนก่อนจะเงยหน้ายิ้มแฉ่งใส่เธอ

            "เฮ้ย อลิซระวังกระถาง!!!"

             "แม่หนูข้างบน!!"

           "ฮะ??" เธอเงยหน้าขึ้นมองก่อนจะเจอกับกระถางต้นไม้อันเท่าควายกำลังลอยละลิ่วลงมา

          เธอกำลังจะหลบแต่ดูท่าจะไม่ทันการซะแล้ว

               

           โคร้มม!!

         "อลิซซ!!" และนั่นก็เป็นเสียงสุดท้ายที่เธอได้ยินก่อนทุกอย่างจะดับวูบลง

          แม่งเอ้ยจะตายทั้งที ขอตายท่าดีๆไม่ได้หรอวะ!!