วันนี้เป็นวันที่ผมรวบความความกล้าเข้าไปบอกเธอ แต่แล้วผมก็ยังคงเป็นแค่คนที่ไม่ได้เรื่อง...ผมต้องเสียเธอไปใช่ไหม
ก่อนหน้านี่ผมไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนตัวเองเพื่อใครทั้งนั้น แต่เธอคือข้อยกเว้นของทุกอย่างในชีวิตผมจริงๆ
นี่ผมเหมือนคนโง่ชะมัด ผมทำได้แต่ช่วยเหลือเธอแล้วมองอยู่ห่างๆ ผมขอโทษที่เห็นแก่ตัว ผมต้องการมากกว่านี้
บ้าเอ้ย เธอมองมาทางผม แล้วยิ้มให้ผมครั้งแรก....ผมว่า ผมตายได้เลย เธอเหมือนนางฟ้าชะมัด
[สวัสดีค่ะ นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของ ลาลา นะคะ ยินดีที่ได้รู้จักกับนักอ่านทุกคนค่ะ ถ้าผิดพลาด ณ ประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ]
[ถ้ามีคอมเม้นต์ติชม หรือพูดคุยเล่น สามารถ คอมเม้นต์ไว้ได้เลยนะคะ ^^]
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น