New World Online

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

ปี ค.ศ. 2700 โลกได้ถูกอุกกาบาศ พุ่งชนจนทำให้เกิดเพศภัยไปทั่วทุกย่อมหญ้า เป็นความเสียหายมหาศาลที่ทุกชีวิตบนโลกได้รับจนถึงคราวลมสลายของทุกชีวิตบนโลกก็ว่าได้ แต่ได้มีมนุษย์ส่วนหนึ่งประกอบไปด้วยผู้นำของประเทศมหาอำนาจต่างๆบนโลกได้สร้างยานอวกาศ ขนาดใหญ่จำนวน 10 ลำ แล้วพาคนส่วนหนึ่งอพยพไปอยู่บนอวกาศได้สำเร็จ เหตุนี้จึงทำให้ยังไม่ถึงกาลอวศาลของเผ่าพันธุ์มนุษย์  โดยยานแต่ละลำได้สะสมพลังงานจากแร่เวิลไทร์ป ที่ก้อนเล็กๆขนาดกำปั้นสามารถเป็นพลังงาน ได้ถึง 10 ปี เลยทีเดียว โดยเป็นการค้นพบในปี ค.ศ. 2700 อันสำคัญของมนุษย์โลกเลยก็ว่าได้

100 ปี ผ่านไป ณ ห้องวิจัย ที่อวกาศ

“ท่านครับ ทุกอย่างพร้อมหมดแล้วครับ “ นักวิทยาศาสตร์ หนุ่มคนนึงเอ่ยขึ้นในขณะที่ตาของเขายังจับจ้องอยู่กับภาพสามิติเบื้องหน้า ที่มีตัวเลข กับเส้นสายสีต่างๆวิ่งเยอะแยะไปหมด

“เยี่ยม ดีมากทุกคน ในที่สุดเราก็ถึงเวลากลับบ้านกันสักที เซตเครื่องทุกอย่างให้เรียบร้อยแล้วไปพักผ่อน ฉลองกับค่ำคืนแสนสุขก่อนกลับบ้านกัน” ชายวัยกลางคนผิวขาว หน้าตาค่อนไปทางชาวยุโรป หรือ อลัน โฮป ผู้นำของยานลำนี้ เอ่ยขึ้นให้กำลังใจทุกคนพร้อมทั้งปรบมือ จนทำให้ผู้คนกว่า 20 ชีวิต ลุกขึ้นปรบมือตาม จนมีเสียง แปะๆ ดังไปทั่วทั้งห้อง ทุกคนล้วนแสดงหน้าตา ท่าทางดีใจ บางคนกระโดดพร้อมยิ้มไปด้วย บางคนยิ้มทำน้ำตาไหลอาบแก้ม
พวกเขาเหล่านี้คือนักวิทยาศาสตร์ที่ทำงานบนอวกาศ ตั้งแต่อพยพกันขึ้นมาผ่านรุ่นสู่รุ่นในระยะเวลา 100 ปี โดยคอยสำรวจเฝ้าดูโลก ตั้งแต่อุกกาบาศพุ่งชนค่อยๆฟื้นฟูตัวเองทีละนิด โดยเป็นระยะเวลา 100ปี เต็ม จนตอนนี้เวลาที่รอคอยมานานแสนนาน เวลาที่ทุกคนจะได้กลับดาวโลก ดาวที่เรียกว่าบ้านเกิดของพวกเขา

“อ่อ ลูซี่ อย่าลืมส่งข่าวไปยานอีกสองลำด้วยว่าให้ทุกคนเตรียมตัวให้ พร้อม พรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับบ้านกัน ผมจะไปประกาศบอกทุกคนบนยานลำนี้ก่อน แล้วเจอกันในงานฉลองนะ” อลัน เอ่ยกับ ลูซี่ ไวท์ฮาร์ท นักวิทยาศาสตร์สาวผมบลอนด์ ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเครื่องสื่อสาร

“ด้วยความยินดีค่ะท่าน ดิฉันจะติดต่อยานลำอื่นเดี๋ยวนี้ค่ะ” ลูซี่ ยิ้มรับพร้อมติดต่อยานลำอื่นทันที
อลัน พยักหน้า แล้วหันหลังออกประตูไป เขาพึมพำๆคนเดียว สีหน้ามีรอยยิ้มมุมปากประดับไว้ระหว่างเดินไปตลอดทาง โดยจับใจความได้ว่า

“กลับบ้านกันเถอะ…”