ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 ทัศนศึกษา 2
โรานร้า
"ายาโนะั"ันาิร้อ้วยวามัวล
"ปล่อยเาเถอะนะ ันอร้อ"
"็ไ้! อย่ามาทำเป็นปาีอีละ" านั้นพวเา็ปล่อยายาโนะ
"ายาโนะเป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่เป็นไร"ายาโนะพู้วยเสียสั่นมา
"เอาละ พวเราอสนุับพวุหน่อยแล้วัน"
"พวนายะทำอะไร"
"็แ่อะไรนิหน่อย"ึๆ ู่ๆ็มีเสียเินมาาทาเ้า
"อะ ันถ่ายมาถึ-"แ่่าถ่ายภาพที่เาเห็นอยู่ในสภาพโนอั
"ู่มือทัศนศึษาหน้า 1243 'ุทำอย่าไรเมื่อนในลุ่มโนลัพาัว ถ้าไม่มีรอลอย ให้ฟัาารสนทนาว่าใ่นในท้อถิ่นไหม' แล้วเปิไปที่ 1334 บาทีอาเป็นลุ่มทัศนศึอีลุ่มที่อบ่อเรื่อ็เป็นไ้'
"ทุน นาิสะ"
"พวนายรู้ไ้ไว่าพวเราอยู่ที่นี่"
"ออ ถ้าเรื่อนั้น'ในรีที่ไมุ่้นเยับสถานที่
นร้ายหนีไปไหนไม่ไล แล้วเปิไปหน้า 134 แผนที่วามเร็ว 20 มัอผม ะแสุพิัที่่อนัวอพวลัพาัว'ประมานี้ละ"
"เป็นู่มือที่ีมาเลยนะเนี่ย"
"เห๋~ แบบนี้ันน่าะพมาบ้านะ พวพี่ายะเอาไ่อละ ทำับผมไว้เยอะเลยนิ ทัศนศึษาอพวพี่้อไปในโรพยาบาลแล้วละ"แล้ว็มีนเิน
"หึๆ เป็นเ็แล้วทำเป็นร่า ลอเอพวอันหน่อยเป็นไ พวมันเป็นนที่ไม่แร์ใรและเล- เอ๋!!!!"
"ไม่มีใรเลวร้ายหรอรับ"
"อาารย์โโระ"
"อโทษที่มา้านะรับ"
"แล้วทำไม้อเอาผ้าปิหน้า้วย"
"ผมลัวว่าารระทำอผมมันะป่าเถื่อนนะรับ" อาารย์โโระเป็นแร์สายทาสัมนะ
"ฮึ 'ปวหัวั แ่ไม่ไ้' อาารย์ฝา้วยนะรับ"
"รับ"
"อย่ามาูถูนัเรียนมี.ปลายนะเว้ย"
และอาารย์็โว์เทพใหู้ ้วยวามเร็ว 20 มัอเา
"ทุนอนนี้แหละ ไป่วยายาโนะับันาิออมา"
"รับทราบ"นาิสะไป่วยายาโนะและึิโนะไป่วยันาิ
"อบในะนาิสะ ึิโนะ"
"ไม่เป็นไร อนนีุ้รามะุับอาารย์ำลัถ่วเวลาให้ รีบหนีไป"
"โอเร"แ่ในะที่ำลัหนี็มีนหนึ่เินมาพร้อมับมี
"ายาโนะ อันราย"แ่นาิสะ็เอาัวไป่วยทัน แ่ไม่โนแทนะ เพราะนาิสะเอาระเป๋ามาบัทัน
"อบุนะนาิสะ"
"ไม่เป็นไร รีบหนีเถอะ"
"อืม"หลัาที่ันาิและายาโนะหนีออมาสำเร็ อนนี้็ปลอภัยแล้วนะและำรว็มาับนัเรียนม.ปลาย ้อหาลัพาัว
้านนออโรานร้า
"อบุ่ะ อาารย์โโระ"
"ไม่รับ านนี้้ออบุทุนรับ"
"อบุทุนมานะ่ะ"ันาิและายาโนะอบุทุนที่มา่วยรู้ทั้รู้ว่ามันอันราย
"นาิสะ อบุนะ ที่มา-"
"ายาโนะ"นาิสะรับทันแ่ายาโนะสลบไปน่าะเพราะโนับและวามลัวที่สะสมทำให้สลบ
โรพยาบาล
"อืม ที่นี่ที่ไหน"
"โรพยาบาลรับ ายาโนะ"นาิสะพู้วยหน้าาที่เป็นห่วายาโนะ
"ผมอโทษรับ ที่ไป่วยอนที่ายาโนะลัวไม่ไ้ ผมอโทษ"นาิสะ น้ำาเือบะเออล้นออมาาวาสีฟ้า
"ันเอ็อโทษนะที่ทำให้นายไ้รับบาเ็บ"
"แผลแ่นี้ไม่เป็นไรหรอรับ"
"็นายอึนี่นะ"
"ายาโนะ เมื่อี้พูแล้ผมหรอรับ"
"็นายอึรินี่น่า 555"
"555"ทั้สอหัวเราะอย่าสนุสนานในห้อผู้ป่วย แ่พวเาไม่รู้ว่าใรอยู่้านนอและพวเา็ไม่อยาวนสอนที่ำลัหวานในห้อ
"เฮ้อ ทำให้เ้าไปไม่ไ้เลยและออรานี่ืออะไรเนี่ย"ารุมะบ่นเพราะมันมีออร่าอ วามรัเ็มไปหมเลย
ทา้านอาารย์โโระ
[ั้นหรอ พวเาปลอภัย็ีแล้วละ]
"รับ แ่ีนะรับที่นัเรียนไม่ล้นลานไปบุเลย"
[นั้นสิ ไม่ั้นไ้เ็บหนัว่านี้แน่]
"รับ ผมเอ็อยาอโทษพวเาที่ปป้ออนำลัลำบาไม่ไ้"
[แ เอ็รู้สึผิเป็นหรอเนี่ย]
"แน่สิรับ ั้นแ่นี้นะรับ"
[อืม ไปละ] อาารย์โโระอยาอโทษพวเาที่ไป่วยไม่ไ้ริๆ
"ทุนรับ ผมอโทษริๆรับที่ไป่วยอนำลัลำบาไม่ไ้ อโทษริๆ"
"ไม่เป็นไรหรอรับอาารย์"
"แ่ว่า นาิสะุ นายบาเ็บเพราะปป้อายาโนะ นมีแผลารุมะับึิโนะ็้วยนะรับ"
"แ่มีใรว่าอาารย์บ้ารับ"
"หืม?"
"ไม่มีใรว่าอาารย์สัหน่อยนะรับ"
"แ่..."
"ไม่มีแ่รับ เียวืนนี้ผมเฝ้าายาโนะเอรับทุนลับไปที่โรแรม่อนเลย"นาิสะอาสาเฝ้าายาโนะทำให้ทุนในลุ่แปลใมา แม้แ่อาารย์็ใ
"อืม ั้นพวเราลับไปที่โรแรม่อนเถอะ ฝา้วยนะ นาิสะ"
"รับ วาใผมไ้เลย"นาิสะพูอย่ามั่นใ
และพวารุมะ็ลับไปที่โรแรมและในห้อ็เหลือแ่ นาิสะับายาโนะ
"นาิสะ นายะเฝ้าันริๆหรอ"
"รับ แน่นอน"
โรแรม
"ารุมะ ันาิ ึิโนะ โอุะ โีัที่พวนายปลอภัย แล้วนาิสะับายาโนะละ"
"ออ ายาโนะอยู่ที่โรพยาบาลับนาิสะ"
"สอนนั้นไม่ไ้รับบาเ็บใ่ไหม"ทุนเป็นห่วมาเพราะในระหว่าที่นอื่นำลัท่อเที่ยวอย่าสนุสนานยเว้นลุ่มนาิสะที่อยู่ในอันรายทำให้พวเาเป็นห่วมา
"อืม ายาโนะับนาิสะไ้รับบาเ็บนิหน่อยนะ"
"หรอ ทุน พรุ่นี้พวเราไปเยื่ยมสอนนั้นันนะ"
"อืม แ่ะไปันเลยหรอ"ใ่ถ้าไปหมมันะรบวนนอื่นในโรพยาบาล
"ั้น ส่ัวแทนไปนะ อิโไุับนาามุระ"
"โอเร พวนายเหนื่อยแล้วไปอาบน้ำและนอนเถอะนะ"
"อืม..."
"ทุนเ้านอนไ้แล้วนะ"อาารย์าราึมะมาบอให้เ้านอน หลัานั้นทุน็เ้านอนและรอให้ถึพรุ่นี้ ทา้านนาิสะุเป็นยัไอะหรอั้นวาปไปที่โรพยาบาลัน
"อึ หยุเถอะ้อร้อละ เฮือ! ฝันหรอ ทำไมเราฝันร้ายั"
"ายายโนะเป็นอะไรหรอ"
"ฝันร้ายนะ นอนไม่หลับเลย"
"ั้นผมะุมมือนว่าายาโนะะหลับเอนะ"
"อะไรนะ =/////="
"็ายาโนะฝันร้ายไม่ใ่หรอ ุมมือผมไว้ะฝันีไ"
"เออ ือ...'เินอะ แ่็..' ็ไ้"นาิสะ็ุมมือายาโนะและรอนว่าะหลับและ็หลับไปแล้ว
"อนหลับน่ารัันะ ายาโนะ"นาิสะมอายาโนะ้วยสายาอ่อนโยนและอบอุ่นและหลัานั้น็หลับไป
อนเ้า
"ั้นพวเราไปละนะ"
"โีนะ"
โรพยาบาล
แ่พออิโไับนาามุระเ้าไป ็เห็นภาพที่นาิสะุมมือายาโนะอนำลัหลับและ
'แะ' ถ่ายรูปไว้ในโทรศัพท์เอาไว้แวนาิสะและายาโนะแล้วน่าะไปบอเพื่อน
"นาิสะ ายาโนะเ้าแล้วนะื่นไ้แล้ว"
"ืม~ เ้าแล้วหรอ"
"เ้าแล้ว นาิสะ"นาิสะมอทั้สอนที่ำลัปลุ
"อะ ้อปลุายาโนะ้วย"
"แ่นายไปล้าหน้า่อนเถอะ"
"อืม ั้นเียวมานะ" พอนาิสะไปล้าทั้สอน็รอนาิสะนว่าะลับมา
"ลับมาแล้ว"
"ไปเร็วั"
"็ห้อน้ำอยู่ใล้แ่นี้เอ"พอนาิสะลับมา็ปลุายาโนะให้ื่น
"ายาโนะื่นไ้แล้วนะ"
"อืม ออี 5 นาทีนะ"
"ไม่ไ้รับ ้อื่นนะรับ ายาโนะ"แ่ทำยัไ็ไม่ยอมื่นั้น้อใ้แผนเียวันับบนรถไฟ
"ะ าเอเะรับ ื่นเถอะรับ"
"หืม มีอะไรหรอ"ว่าะปลุไ้นะายาโนะเนี่ย
"โห เล่นเรียื่อริเลยหรอ"
"ือว่า อะ ายาโนะุหมอบอว่าวันนี้ลับไ้แล้วนะ"
"ั้นหรอ แ่ว่าุละ"
"ุนาามุระเอามาให้แล้วนะ"
"อบในะ ั้นันไปเปลี่ยนุนะ"
"ายาโนะเียวผมพยุให้"
"อบในะ"อิโไับนาามุระมอทั้สอนอย่าับเป็นแฟนัน อยาแวนะแ่ที่นี่ือโรพยาบาล ้อเียบ
12 นาที่ผ่านไป
"เปลี่ยนเสร็แล้วละ"
"ั้น็ลับันเถอะ"
"อืม"
วันนี้วันสุท้ายในารทัศนศึษา และทุน็ไปเที่ยว่อามที่วาแผนไว้ และมัน็ถึเวลาลับโรเรียน ทุนเหนื่อยันสินะ เหนื่อยหน่อยนะ และมัน็ใล้แล้วสินะ สอบมิเทอม
บแล้ว้า
่วนาิสะุยับนัเียนลูัส
นาิสะ : อืม ทำไมนิยายเรื่อนี้้อหวานอะไรนานี้
ลูัส : ็นิยายรัหวานแววนิะใหัไม่หวานไ้ไละ
นาิสะ : มันหวานเินไปแล้วนะ ลูัส
ลูัส : หรอๆ แ่มันะหวานว่านี้อีนะ อน่อไปอะ
นาิสะ : เอาริิ ลูัส
ลูัส : ริ ะหวานให้มึ้นหน้าอเลย
นาิสะ : พอเถอะเียวเป็นเบาหวาน
ลูัส : ไม่เป็นหรอ ั้นไปนะ ไว้เอัน
นาเสธ : อะ อืม บายๆ
"ายาโนะั"ันาิร้อ้วยวามัวล
"ปล่อยเาเถอะนะ ันอร้อ"
"็ไ้! อย่ามาทำเป็นปาีอีละ" านั้นพวเา็ปล่อยายาโนะ
"ายาโนะเป็นอะไรหรือเปล่า"
"ไม่เป็นไร"ายาโนะพู้วยเสียสั่นมา
"เอาละ พวเราอสนุับพวุหน่อยแล้วัน"
"พวนายะทำอะไร"
"็แ่อะไรนิหน่อย"ึๆ ู่ๆ็มีเสียเินมาาทาเ้า
"อะ ันถ่ายมาถึ-"แ่่าถ่ายภาพที่เาเห็นอยู่ในสภาพโนอั
"ู่มือทัศนศึษาหน้า 1243 'ุทำอย่าไรเมื่อนในลุ่มโนลัพาัว ถ้าไม่มีรอลอย ให้ฟัาารสนทนาว่าใ่นในท้อถิ่นไหม' แล้วเปิไปที่ 1334 บาทีอาเป็นลุ่มทัศนศึอีลุ่มที่อบ่อเรื่อ็เป็นไ้'
"ทุน นาิสะ"
"พวนายรู้ไ้ไว่าพวเราอยู่ที่นี่"
"ออ ถ้าเรื่อนั้น'ในรีที่ไมุ่้นเยับสถานที่
นร้ายหนีไปไหนไม่ไล แล้วเปิไปหน้า 134 แผนที่วามเร็ว 20 มัอผม ะแสุพิัที่่อนัวอพวลัพาัว'ประมานี้ละ"
"เป็นู่มือที่ีมาเลยนะเนี่ย"
"เห๋~ แบบนี้ันน่าะพมาบ้านะ พวพี่ายะเอาไ่อละ ทำับผมไว้เยอะเลยนิ ทัศนศึษาอพวพี่้อไปในโรพยาบาลแล้วละ"แล้ว็มีนเิน
"หึๆ เป็นเ็แล้วทำเป็นร่า ลอเอพวอันหน่อยเป็นไ พวมันเป็นนที่ไม่แร์ใรและเล- เอ๋!!!!"
"ไม่มีใรเลวร้ายหรอรับ"
"อาารย์โโระ"
"อโทษที่มา้านะรับ"
"แล้วทำไม้อเอาผ้าปิหน้า้วย"
"ผมลัวว่าารระทำอผมมันะป่าเถื่อนนะรับ" อาารย์โโระเป็นแร์สายทาสัมนะ
"ฮึ 'ปวหัวั แ่ไม่ไ้' อาารย์ฝา้วยนะรับ"
"รับ"
"อย่ามาูถูนัเรียนมี.ปลายนะเว้ย"
และอาารย์็โว์เทพใหู้ ้วยวามเร็ว 20 มัอเา
"ทุนอนนี้แหละ ไป่วยายาโนะับันาิออมา"
"รับทราบ"นาิสะไป่วยายาโนะและึิโนะไป่วยันาิ
"อบในะนาิสะ ึิโนะ"
"ไม่เป็นไร อนนีุ้รามะุับอาารย์ำลัถ่วเวลาให้ รีบหนีไป"
"โอเร"แ่ในะที่ำลัหนี็มีนหนึ่เินมาพร้อมับมี
"ายาโนะ อันราย"แ่นาิสะ็เอาัวไป่วยทัน แ่ไม่โนแทนะ เพราะนาิสะเอาระเป๋ามาบัทัน
"อบุนะนาิสะ"
"ไม่เป็นไร รีบหนีเถอะ"
"อืม"หลัาที่ันาิและายาโนะหนีออมาสำเร็ อนนี้็ปลอภัยแล้วนะและำรว็มาับนัเรียนม.ปลาย ้อหาลัพาัว
้านนออโรานร้า
"อบุ่ะ อาารย์โโระ"
"ไม่รับ านนี้้ออบุทุนรับ"
"อบุทุนมานะ่ะ"ันาิและายาโนะอบุทุนที่มา่วยรู้ทั้รู้ว่ามันอันราย
"นาิสะ อบุนะ ที่มา-"
"ายาโนะ"นาิสะรับทันแ่ายาโนะสลบไปน่าะเพราะโนับและวามลัวที่สะสมทำให้สลบ
โรพยาบาล
"อืม ที่นี่ที่ไหน"
"โรพยาบาลรับ ายาโนะ"นาิสะพู้วยหน้าาที่เป็นห่วายาโนะ
"ผมอโทษรับ ที่ไป่วยอนที่ายาโนะลัวไม่ไ้ ผมอโทษ"นาิสะ น้ำาเือบะเออล้นออมาาวาสีฟ้า
"ันเอ็อโทษนะที่ทำให้นายไ้รับบาเ็บ"
"แผลแ่นี้ไม่เป็นไรหรอรับ"
"็นายอึนี่นะ"
"ายาโนะ เมื่อี้พูแล้ผมหรอรับ"
"็นายอึรินี่น่า 555"
"555"ทั้สอหัวเราะอย่าสนุสนานในห้อผู้ป่วย แ่พวเาไม่รู้ว่าใรอยู่้านนอและพวเา็ไม่อยาวนสอนที่ำลัหวานในห้อ
"เฮ้อ ทำให้เ้าไปไม่ไ้เลยและออรานี่ืออะไรเนี่ย"ารุมะบ่นเพราะมันมีออร่าอ วามรัเ็มไปหมเลย
ทา้านอาารย์โโระ
[ั้นหรอ พวเาปลอภัย็ีแล้วละ]
"รับ แ่ีนะรับที่นัเรียนไม่ล้นลานไปบุเลย"
[นั้นสิ ไม่ั้นไ้เ็บหนัว่านี้แน่]
"รับ ผมเอ็อยาอโทษพวเาที่ปป้ออนำลัลำบาไม่ไ้"
[แ เอ็รู้สึผิเป็นหรอเนี่ย]
"แน่สิรับ ั้นแ่นี้นะรับ"
[อืม ไปละ] อาารย์โโระอยาอโทษพวเาที่ไป่วยไม่ไ้ริๆ
"ทุนรับ ผมอโทษริๆรับที่ไป่วยอนำลัลำบาไม่ไ้ อโทษริๆ"
"ไม่เป็นไรหรอรับอาารย์"
"แ่ว่า นาิสะุ นายบาเ็บเพราะปป้อายาโนะ นมีแผลารุมะับึิโนะ็้วยนะรับ"
"แ่มีใรว่าอาารย์บ้ารับ"
"หืม?"
"ไม่มีใรว่าอาารย์สัหน่อยนะรับ"
"แ่..."
"ไม่มีแ่รับ เียวืนนี้ผมเฝ้าายาโนะเอรับทุนลับไปที่โรแรม่อนเลย"นาิสะอาสาเฝ้าายาโนะทำให้ทุนในลุ่แปลใมา แม้แ่อาารย์็ใ
"อืม ั้นพวเราลับไปที่โรแรม่อนเถอะ ฝา้วยนะ นาิสะ"
"รับ วาใผมไ้เลย"นาิสะพูอย่ามั่นใ
และพวารุมะ็ลับไปที่โรแรมและในห้อ็เหลือแ่ นาิสะับายาโนะ
"นาิสะ นายะเฝ้าันริๆหรอ"
"รับ แน่นอน"
โรแรม
"ารุมะ ันาิ ึิโนะ โอุะ โีัที่พวนายปลอภัย แล้วนาิสะับายาโนะละ"
"ออ ายาโนะอยู่ที่โรพยาบาลับนาิสะ"
"สอนนั้นไม่ไ้รับบาเ็บใ่ไหม"ทุนเป็นห่วมาเพราะในระหว่าที่นอื่นำลัท่อเที่ยวอย่าสนุสนานยเว้นลุ่มนาิสะที่อยู่ในอันรายทำให้พวเาเป็นห่วมา
"อืม ายาโนะับนาิสะไ้รับบาเ็บนิหน่อยนะ"
"หรอ ทุน พรุ่นี้พวเราไปเยื่ยมสอนนั้นันนะ"
"อืม แ่ะไปันเลยหรอ"ใ่ถ้าไปหมมันะรบวนนอื่นในโรพยาบาล
"ั้น ส่ัวแทนไปนะ อิโไุับนาามุระ"
"โอเร พวนายเหนื่อยแล้วไปอาบน้ำและนอนเถอะนะ"
"อืม..."
"ทุนเ้านอนไ้แล้วนะ"อาารย์าราึมะมาบอให้เ้านอน หลัานั้นทุน็เ้านอนและรอให้ถึพรุ่นี้ ทา้านนาิสะุเป็นยัไอะหรอั้นวาปไปที่โรพยาบาลัน
"อึ หยุเถอะ้อร้อละ เฮือ! ฝันหรอ ทำไมเราฝันร้ายั"
"ายายโนะเป็นอะไรหรอ"
"ฝันร้ายนะ นอนไม่หลับเลย"
"ั้นผมะุมมือนว่าายาโนะะหลับเอนะ"
"อะไรนะ =/////="
"็ายาโนะฝันร้ายไม่ใ่หรอ ุมมือผมไว้ะฝันีไ"
"เออ ือ...'เินอะ แ่็..' ็ไ้"นาิสะ็ุมมือายาโนะและรอนว่าะหลับและ็หลับไปแล้ว
"อนหลับน่ารัันะ ายาโนะ"นาิสะมอายาโนะ้วยสายาอ่อนโยนและอบอุ่นและหลัานั้น็หลับไป
อนเ้า
"ั้นพวเราไปละนะ"
"โีนะ"
โรพยาบาล
แ่พออิโไับนาามุระเ้าไป ็เห็นภาพที่นาิสะุมมือายาโนะอนำลัหลับและ
'แะ' ถ่ายรูปไว้ในโทรศัพท์เอาไว้แวนาิสะและายาโนะแล้วน่าะไปบอเพื่อน
"นาิสะ ายาโนะเ้าแล้วนะื่นไ้แล้ว"
"ืม~ เ้าแล้วหรอ"
"เ้าแล้ว นาิสะ"นาิสะมอทั้สอนที่ำลัปลุ
"อะ ้อปลุายาโนะ้วย"
"แ่นายไปล้าหน้า่อนเถอะ"
"อืม ั้นเียวมานะ" พอนาิสะไปล้าทั้สอน็รอนาิสะนว่าะลับมา
"ลับมาแล้ว"
"ไปเร็วั"
"็ห้อน้ำอยู่ใล้แ่นี้เอ"พอนาิสะลับมา็ปลุายาโนะให้ื่น
"ายาโนะื่นไ้แล้วนะ"
"อืม ออี 5 นาทีนะ"
"ไม่ไ้รับ ้อื่นนะรับ ายาโนะ"แ่ทำยัไ็ไม่ยอมื่นั้น้อใ้แผนเียวันับบนรถไฟ
"ะ าเอเะรับ ื่นเถอะรับ"
"หืม มีอะไรหรอ"ว่าะปลุไ้นะายาโนะเนี่ย
"โห เล่นเรียื่อริเลยหรอ"
"ือว่า อะ ายาโนะุหมอบอว่าวันนี้ลับไ้แล้วนะ"
"ั้นหรอ แ่ว่าุละ"
"ุนาามุระเอามาให้แล้วนะ"
"อบในะ ั้นันไปเปลี่ยนุนะ"
"ายาโนะเียวผมพยุให้"
"อบในะ"อิโไับนาามุระมอทั้สอนอย่าับเป็นแฟนัน อยาแวนะแ่ที่นี่ือโรพยาบาล ้อเียบ
12 นาที่ผ่านไป
"เปลี่ยนเสร็แล้วละ"
"ั้น็ลับันเถอะ"
"อืม"
วันนี้วันสุท้ายในารทัศนศึษา และทุน็ไปเที่ยว่อามที่วาแผนไว้ และมัน็ถึเวลาลับโรเรียน ทุนเหนื่อยันสินะ เหนื่อยหน่อยนะ และมัน็ใล้แล้วสินะ สอบมิเทอม
บแล้ว้า
่วนาิสะุยับนัเียนลูัส
นาิสะ : อืม ทำไมนิยายเรื่อนี้้อหวานอะไรนานี้
ลูัส : ็นิยายรัหวานแววนิะใหัไม่หวานไ้ไละ
นาิสะ : มันหวานเินไปแล้วนะ ลูัส
ลูัส : หรอๆ แ่มันะหวานว่านี้อีนะ อน่อไปอะ
นาิสะ : เอาริิ ลูัส
ลูัส : ริ ะหวานให้มึ้นหน้าอเลย
นาิสะ : พอเถอะเียวเป็นเบาหวาน
ลูัส : ไม่เป็นหรอ ั้นไปนะ ไว้เอัน
นาเสธ : อะ อืม บายๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น