คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 04 | Unwelcome Guest.
สวนหย่อมเล็กๆ ณ
ชั้นบนสุดของอเวนเจอร์ทาวเวอร์ โทนี่รีบขึ้นมาด้านบนโดยมีเด็กสาวติดสอยห้อยตาม
แองจี้น้อยเกาะหนึบอยู่ด้านหลังดุจทากาวไว้ เขามองอัสนีบาตรวมเป็นกลุ่มก้อนส่งเสียงเปรี๊ยะปร๊ะ
แสงสว่างตรงหน้าค่อยๆจางลงจนปรากฏร่างของเทพเจ้าสายฟ้า เขาเลิกคิ้ว เลื่อนสายตาขึ้นลงมองตั้งแต่หัวจรดเท้า เรียกได้ว่ามาเต็มยศอย่างกับจะมานิทรรศการชาววัง ตอนนี้ไม่มีเรื่องคอขาดบาดตายให้ช่วย ไม่ได้ส่งเทียบเชิญพี่แกมาเยือนโลก
ก็คงมีแต่ต้องถามว่ามาทำอะไร
“ยินดีต้อนรับฝ่าบาท—ไม่ทราบว่าท่านมาทำอะไรที่นี่” โทนี่ก้มหัวลง แสดงท่าทียียวนสมเป็นตัวเขา
“ข้ามีเรื่องให้เจ้าช่วยสหายโทนี่” ธอร์ตอบ “ และเรื่องใหญ่มากด้วย ”
“อ๋อ.......ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย แล้วเรื่องใหญ่ขนาดไหนล่ะ” โทนี่ลากเสียง
ธอร์ไม่ได้ตอบอะไร แต่เบี่ยงข้าง เผยให้เห็นอีกบุคคลที่อยู่ด้านหลัง
โทนี่อ้าปาก เบิกตากว้าง “โอเค—งานช้างเลย” พี่ท่านดันพ่วงพ่อน้องชายตัวดีของพี่แกมา
โลกิตัวแสบที่สร้างเรื่องไว้ครั้งที่แล้ว
โทนี่ยังขยาดเหตุการณ์เมื่อครั้งก่อนไม่หาย
นาทีเฉียดตายที่เขาแบกจรวดปรมาณูเข้ารูหนอน
มันทำให้เขานอนไม่หลับจนต้องพึ่งยาอย่างทุกวันนี้
“แล้ว........นายต้องการอะไร” โทนี่ถาม
“ข้าอยากฝากโลกิไว้ที่นี่
ให้เขาอยู่มิดการ์ด ซึ่งมันเป็นบทลงโทษที่เสด็จพ่อสั่ง” ธอร์อธิบาย “แต่เจ้าอย่าได้กังวลไป โลกิยามนี้ ไร้ซึ่งพิษสง เพราะถูกลิดรอนพลัง”
“ถามจริง? พวกนายคิดว่าฉันเปิดสถานสงเคราะห์รับเลี้ยงเด็กมีปัญหาหรือไง” โทนี่ทำหน้านิ่ว
ไม่ว่าใครหน้าไหนก็ชอบเอาทุกอย่างมากองไว้ที่เขา
ถ้าไม่มีโทนี่ สตาร์คสักคน ใครจะทำหน้าที่ตรงนี้แทนกัน อีกเรื่องหนึ่งคือถึงธอร์จะบอกว่าไอน้องชายของพี่ท่านโดนยึดพลังเวทไปแล้ว
แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะไม่แผลงฤทธิ์อีก
ประเด็นโลกิไม่ได้เป็นตัวแสบเพราะเวทมนตร์
แต่มันสมองอันร้อยเล่ห์ตังหากล่ะ ที่ทำให้เขากังวล โทนี่ถอนหายใจรอบที่ล้าน
ก่อนจะปฏิเสธเสียงแข็งเป็นคำตอบให้แก่เพื่อนเทพ
“ไม่เอาเด็ดขาด”
“เถอะน่า
สหายโทนี่” ธอร์อ้อนวอน
ส่งสายตาน่าสงสารชวนให้คนมองเวทนา “ข้าไว้ใจเจ้านะ ข้าถึงได้มาหาเจ้า ไม่มีใครละเอียดรอบคอบหรือชาญฉลาด
รอบรู้เท่าเจ้าอีกแล้ว”
“หยุดเลย.....เพิ่งรู้นะเนี่ย
ว่าเทพก็รู้จักยกยอ” โทนี่ยืนกอดอก เงียบครู่หนึ่งเพื่อใช้เวลาไต่ตรอง เฮ้อ—แอนโทนี่ เอ็ดวาร์ด โทนี่
สตาร์ค นี่แกเป็นคนใจอ่อนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“ตกลงฉันจะรับฝากโลกิให้” สุดท้ายเขาก็ใจอ่อน “แต่มีข้อแม้ว่านายต้องโผล่หัวมาดูแลน้องของนายสักหนึ่งถึงสองครั้งต่ออาทิตย์นะ” นั่นมันจะช่วยให้เขาเบาใจได้มาก
“ข้ารักเจ้าที่สุดเลยสหาย!!!” ธอร์โผเข้ากอดคนตัวเล็กกว่า อุ้มและหมุนโทนี่ไปรอบๆ
ถึงแม้ว่าโทนี่จะร้องท้วงหรือพยายามแกะวงแขนของเทพหนุ่มเท่าไหร่ก็ไม่ได้ผล
“ปล่อยธอร์!! นายจะหักซี่โครงฉันหรือไง”
โทนี่โวยวายหนักกว่าเก่าและเริ่มหาผู้ช่วยอย่างแองเจล่า “แองจี้น้อยช่วยด้วย!”
เธอเหรอ?
แองเจล่าชี้นิ้วหาตัวเอง ไม่เอาด้วยหรอก—ขืนธอร์เสกสายฟ้าใส่เธอ มีหวังช็อกตายพอดี เด็กสาวส่ายหัวเบาๆและกำลังเดินหนีออกไปเงียบๆ “สาวน้อยตัวจ้อยนั่นใครเหรอโทนี่?” แต่ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเป็นใจเสียเลย ธอร์วางโทนี่ลง เดินรี่หาเธอพร้อมกับหิ้วปีก
อุ้มเธอลอยสูง หมุนไปมาไม่ต่างจากคุณสตาร์ค แองเจล่ากระพริบตาปริบๆ
สำรวจใบหน้าของเทพสายฟ้า
เขาฉีกยิ้มตาหยีจนไม่เห็นสีตา
แอบกลัวว่าเขาจะทำเธอตกกระแทกพื้น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า
สหายโทนี่ ข้าจากไปไม่นาน เจ้าก็มีลูกเสียแล้ว” ธอร์หัวเราะร่า สำรวจเด็กสาวเช่นกันและเธอทำให้เขารู้สึกถึงความคุ้นเคยบางอย่าง “รู้อะไรไหมสาวน้อย
เจ้าทำให้ข้านึกถึงพวกเอลฟ์ในอัล์ฟเฮล์มเลย” บางอย่างรอบตัวเธอชวนให้คิดแบบนั้น
“คุณก็เหมือนหมีกริซลี่เหมือนกัน
อีกอย่างช่วยปล่อยหนูลงด้วยค่ะ” เธอพูดจริงนะว่าเขาเหมือนหมีกริซลี่ ตัวโต หนวดรุงรัง ขนปุย มันใช่เลย
“อ่า ตกลงสาวน้อย” ธอร์อุ้มเด็กสาวลงพื้นและหันหาโทนี่ “ลูกสาวเจ้าน่ารักนะโทนี่”
“ไม่ใช่ลูกฉัน” โทนี่เดินเข้าหาแองเจล่า
โอบไหล่และแนะนำเธอให้ธอร์รู้จัก “นี่แองเจล่า เธอเป็น.....เธอเป็นเด็กในความดูแลของอเวนเจอร์” เขาเกือบจะหลุดพูดความจริงออกไปแล้ว
“พวกเจ้าอย่ามัวพิรี้พิไรจะได้หรือไม่” โลกิที่ยืนเป็นส่วนเกินอยู่นาน
ขัดขึ้น เทพแห่งการหลอกลวงในคราบโซ่ตรวนกรอกตาไม่พอใจ “จะทำอะไรก็รีบทำ
ข้าเมื่อยและอยากพักเต็มทน”
เหมือนการบ่นของโลกิจะได้ผล
เจ้าบุรุษเกราะเหล็กส่งสายตากับพี่ชายจอมบื้อหนึ่งที ก่อนที่มันจะนำพาเขาไปสู่ห้องพัก “ได้เลยฝ่าบาท
ตามมาสิท่าน” ถึงรู้แก่ใจว่าอีกฝ่ายประชด
แต่เขาไม่มีแรงแม้แต่จะเถียงใครทั้งสิ้น
“ไว้จะเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน
ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มก็บอกละกัน” โทนี่พูด
อยากได้อะไรเพิ่มเหรอ? เขาไม่ต้องการอะไรเลย
นอกจากอยู่คนเดียว ที่นี่และตอนนี้ บานประตูปิดลง
โลกิรอจนพวกเขาไปหมด กวาดสายตาสำรวจรอบห้อง
มันไม่เล็กไม่ใหญ่แต่มันก็ยังดีกว่าห้องขังที่แอสการ์ด ธอร์ได้ปลดพันธนาการไปหมดแล้ว
ห้องเองก็เข้าสู่ความเงียบ
โลกิได้มีเวลาส่วนตัว ย้อนนึกถึงทุกวาจาที่โอดินกล่าว ทุกการกระทำ ทั้งยึดเอาพลังเวทไป
แล้วยังบังอาจร่ายมนตร์สะกดตอนที่เขาไร้สติ มันเจ็บใจที่เขาไม่รู้ว่าร่ายอะไรใส่
แถมยังทำให้ท่านแม่ลำบากอีก
นอกจากท่านแม่ก็ไม่มีใครเข้าใจเขาจริงๆเลย เขาผิดอะไรมากงั้นเหรอ?
ก็แค่อยากเรียกร้องสิทธิอันน้อยนิดที่สมควรได้รับบ้างแค่นั้น โลกิเทดิ่งลงที่นอน ขดตัว กอดตัวเองกลม ห้องนี้ช่างหนาวเหน็บพอๆกับชาติกำเนิดของเขา พอนึกถึงนีลเฮล์มที่เขาเคยทำลายก็พลันเจ็บวาบ ทำลายทิ้งไปแล้วอย่างไรเล่า? ในเมื่อความจริงก็ไม่เปลี่ยนแปลง ต่อให้พยายามเท่าไรก็เทียบกับเจ้าบื้อนั่นไม่ได้
เกลียด
“ข้าเกลียด....ข้าเกลียดทุกสิ่ง”
เกลียดจนอยากให้ทุกอย่างมันหายไปหมด ไม่เหลืออะไรเลยยิ่งดี
กลับมาอัพแล้วค่ะ
สงสารนุ้งกิ ถ้าไม่มีใครปลอบ เดี๋ยวไรท์ปลอบเอง(กอดนะกอด)
โลกิ : ไปให้พ้นหน้าข้านังมนุษย์!!!
ความคิดเห็น