คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ ๐.๒ | ของขวัญ
“ุยาย หนูิถึัเลย ิถึมา ิถึที่สุเลย่า”
รสรินพุ่ายเ้าไปสวมอผู้ที่มีำแหน่เป็นยายอย่าเ็มรั นหิรานานั้นสะุ้เบา ๆ นมีสับหมูในมือนาหล่นลไปอยู่บนพื้น
“ยัยริน! มีเือบบาแล้วเห็นไหมลู บาไปนี่ไ้หามส่โรพยาบาลันทัู้่” หิรานานั้นบ่นอุบพลาเอื้อมมือไปีแม่หลานัวี
“แหม ุยาย็ ไม่นานั้นัหน่อย สับหมูอยู่เหรอะ มา หนู่วย”
รสรินเอื้อมมือไปหยิบมีเล่มนั้นึ้นมาาพื้น ่อนะนำไปล้าเสียใหม่แล้วเอามาใ้สับหมูบนเียแทนที่ผู้เป็นยายที่ยอมหลีทาให้หลานสาวเ้ามาทำหน้าที่แทน นเป็นยายมอหลานยิ้มๆอย่าเอ็นู หิมาวัยนานั้นเินไปที่โ๊ะทานอาหาร่อนะลำหาอในระเป๋าผ้าประำายอยู่รู่หนึ่ึเออที่้อาร นามีหยิบล่อำมะหยี่สีแสึ้นมายื่นให้นวัยอ่อนว่าที่ำลัเปลี่ยนาารสับหมูเป็นล้ามีและเียอยู่
“สุสัน์วันเิลู ยายอาะมา้าไปหน่อย แ่ยาย็มีอมาให้นะ” หิมาวัยพูยิ้มๆ
รสรินหันวับมาามเสียเรียอบุพารี พลาว้าผ้ามาเ็ไม้เ็มือ เ้าอวหน้าพริ้มเพรายิ้มว้าเห็นฟันาวเรียบเรียสวยทุี่อหล่อน นวัยอ่อนว่ายมือไหว้อีฝ่ายอย่าอบุ ่อนะ่อยๆรับล่อำมะหยี่สีแนั่นมา
“แหวนเหรอะยาย”
“เอ้า เปิูสิ เอาแ่ถามอยู่นั่น” นมาวัยพูไปำไป
มือาวผ่ออหล่อน่อยๆเปิล่อำมะหยี่สีแสออมาอย่าใเย็น พลันเห็นเ็มลัิ้นามสีทออร่ามที่ถูทำเป็นรูปอแ้วอาม มีพลอยเพทายสีาวใสสะอาประับประาอยู่อย่าพอเหมาะพอี เ็มลัิ้นนี้แลูวิิรบรรามเสียยิ่ว่าอะไรี รสริน่อยๆหยิบเ็มลัิ้นสวยออมาาล่อำมะหยี่อย่าเบามือ ่อนะยึ้นมาพิารา
“สวยัเลย่ะยาย แ่เหมือน...หนูเยเห็นที่ไหนมา่อนเลย” หล่อนหันมายิ้มให้ผู้มาวัย
“หนูเยเห็นที่บ้านยายละมั ็มันเป็นอเ่าเ็บ ยายเ็บมานานแล้ว าหนูเ็บบ้า รัษามันี ๆ นะลู” นามีพูพลาลูบศีรษะนเป็นหลานสาวอย่าเอ็นู
“หนูะพยายามนะะ” หล่อนำร่าอย่าสนุสนาน
หลัาทั้สามนรับประทานอาหารเ้าันเสร็สรรพ รสริน็เป็นผู้ัวนมาราและผู้เป็นยายไปนั่เล่นที่ศาลาริมน้ำ บรรยาาศยัแลูมืรึ้มอยู่ หาแ่สายฝนหยุที่ะโปรยปรายลมาแล้ว
“อแ้วอออเ็มเลย เ็มาสั่อิยัยริน” นามีสั่หลานสาวพลาี้ไปที่้นแ้วที่อออาวูสะพรั่อยู่ทั่วทั้้น
รสรินพยัหน้ารับเบาๆ่อนะเอื้อมมือไปว้าอแ้วมา่อหนึ่อย่าระมัระวั ้วยเพราะอแ้วบอบบาเหลือเิน โนนิโนหน่อยลีบ็โรยเสียแล้ว
“เย็นีริ เห็นแล้วิถึเมื่อ่อน” นามีปรารภอย่าเลื่อนลอยพลามอไปทาสายน้ำลำลอ
ความคิดเห็น