เขาคือฮีโร่ !! (หยุดอัพ)

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่7|ผลกระทบ

สามวันให้หลังทุกคนต่างก็ใช้ชีวิตกันอย่างระวังตัวมากขึ้นเพราะอาจจะมีเอเลี่ยนเข้ามาบุกตอนไหนก็ได้ทางรัฐบาลในประเทศต่างๆ 

ก็ออกมาแถลงการให้ความช่วยเหลือเหล่าอนาคตของเรกะที่คาดว่าจะมีกันหลายคนแต่ก็ทำได้แค่นั้นแหละ 

เพราะไม่มีใครปรากฏตัวออกมาเลยถึงจะมีก็มีแค่ตัวปลอมที่แอบอ้างเท่านั้นแต่ก็ถูกจับได้ ส่วนเรกะในตอนนี้กำลังหลับอยู่ในแคปซูล 

ซึ่งเป็นเครื่องมือแพทย์สมัยใหม่ที่สามารถยื้อและฟื้นฟูเซลต่างๆได้แต่มันก็ใช้เวลานานอยู่ดีแต่ในตอนนี้มีแค่เครื่องนี้เท่านั้นที่สามารถช่วยเรกะได้ 

ถึงแม้จะผ่านมาแล้วสามวันผู้คนก็ยังไม่หยุดพูดเรื่องของเรกะ ทางรัฐบาลประเทศLจะให้การสนับสนุนเรกะเป็นอย่างดี 

ซึ่งแน่นอนทุกคนต่างก็พอใจยกเว้นคนกลุ่มหนึ่งที่อยากรู้มากกว่านี้และกลุ่มคนที่กลัวเรกะเองก็ด้วยในห้องแห่งหนึ่งที่บนโต๊ะเต็มไปด้วยเอกสาร 

มีขายสองคนกำลังจ้องหน้ากันอยู่ซึ่งคนที่นั่งอยู่โต๊ะเอกสารมีท่าทีสบายๆ ส่วนอีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟากลับมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก 

"ทำไมถึงไม่ส่งเขาให้ผมกันท่านนายก"

ชายบนโซฟาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่กดดัน ส่วนชายที่นั่งอยู่โต๊ะเอกสารหรือนายกเทศมนตรีของประเทศLเขาหรี่ตาลงเล็กน้อย 

"ผมรู้ว่าคุณต้องการอะไรท่านจอมพลและเขาก็ไม่ได้เป็นภัย" 

ชายที่นั่งบนโซฟาหรือจอมพลก็ขมวดคิ้วซึ่งหน้าที่ของเขาคือการปกป้องประเทศและไอ้พวกมนุษย์ยักษ์นั่นดูยังไงก็ตัวอันตรายชัดๆ 

"ท่านก็รู้ว่าพวกเราต่อต้านพวกเขาไม่ได้เพราะงั้น-" 

"ท่านนายพล!! สิ่งที่ท่านกำลังจะทำคือการทำให้ประเทศไม่สิโลกเราตกอยู่ในอันตราย!!" 

นายกแห่งประเทศLเริ่มขึ้นเสียงเมื่อได้ยินสิ่งที่นายพลของตัวต้องการมันเรื่องที่ร้ายแรงมากถึงมากที่สุด 

"พวกเขาจะไม่มีทางรู้ถ้าปกปิดอย่างมิดชิด" 

นายกแห่งประเทศLขมวดคิ้วอีดครั้งนี่ชายคนนี้ขึ้นมาเป็นนายพลได้ยังไงกัน ถึงปากบอกอยากปกป้องประเทศแต่ใจจริงกับแสวงหาพลัง 

"ท่านไม่เห็นหรอมนุษย์ต่างดาวพวกนั้น พวกเขามีเทคโนโลยีที่สามารถตามรอยและหาเขาได้อย่างง่ายดาย" 

นายพลที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มขึ้นมาและกล่าว 

"ถ้าเราร่วมมือกับพวกเขาล่ะ ซึ่งการตกลงกับเจ้าเด็กนั่นเป็นเรื่องไร้สาระแต่ถ้าเราได้คุยกันและจับมือกัน วิทยาการทางต่างดาวพวกนั้นจะเป็นของเรา" 

นายกแห่งประเทศLยกมือขึ้นมาดุมขมับและพูดเบาๆในใจ'ค*วเถอะ' เขามองไปยังนายพลและพูดขึ้น 

"คุณคิดน้อยเกินไปท่านนายพล ถ้าได้ดูการถ่อยทอดความทรงจำคุณจะรู้ว่าเรกะไม่ไว้ใจพวกเขา และที่สำคัญพวกเขามีวิทยาการที่สูงกว่าเรา" 

"แน่นอนว่าถ้าพวกเขาให้เครื่องแปลกๆที่ควบคุมมนุษย์มาแล้วพวกเราจะกลายเป็นเครื่องมือของพวกเขาทันที" 

"ท่านนายพลความรู้ของเราสู้พวกเขาไม่ได้มันง่ายต่อการตกเป็นรองท่านควรคิดให้มากกว่านี้"

นายพลมองไปยังนายกแห่งประเทศLอย่างไม่พอใจก่อนที่จะพูดขึ้นและถูกตัดบท 

"งั้นผมขอเด็ก-" 

"ไม่ ก็คือ ไม่ ท่านนายพล ถ้าท่านไม่มีธุระอะไรแล้วเชิญ!!" 

นายพลที่ไม่มีอะไรแล้วก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ประตูและพูดออกมาคำนึงก่อนที่จะจากไป 

"ท่านจะเสียใจ" 

นายกแห่งประเทศLที่ได้ยินแบบนั้นก็พูดออกมาเบาๆในใจอีกครั้ง 'เสียใจพ่*งมึ*สิไอ้ชิ*ห*ย' เขาถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ 

ทางด้านนายพลที่เดินออกมายกมือถือขึ้นมาและติดต่อไปยังแห่งหนึ่ง 

****

ณในห้องแห่งหนึ่งมีกลุมคนที่สวมเสื้อคลุมสีดำทั้งตัวอยู่ พวกเขาต่างก็ปกปิดใบหน้าและร่างกายอย่างมิดชิด 

"มีข่าวอะไรเพิ่มมั้ย" 

ชายคนหนึ่งถามขึ้น ซึ่งคนอื่นๆเองก็รอคำตอบ ทันใดนั้นก็มีคนนึงพูดขึ้น 

"เขาคนนั้นยังอยู่ในแคปซูลรักษา" 

ทุกคนเงียบอีกครั้ง และก็มีคนพูดขึ้น 

"ได้ข่าวมาว่าพวกรัฐบาลเชื่อใจไม่ได้" 

ทุกคนขมวดคิ้วและมองไปยังคนที่พูดเพื่อรอคำพูดต่อไป 

"จอมพลต้องการตัวเขาคนั้น" 

"แล้วเป็นยังไงบ้าง" 

"เขาโดนปฏิเสธ"

ทุกคนที่ได้ยินก็ถอนหายใจแต่ทว่าคำพูดต่อมามันทำให้พวกเขากดดัน 

"คืนนี้เขาจะให้คนนอกเครื่องแบบของเขาบุกเข้าไปเอาตัวเขาคนนั้นมา" 

"เราจะให้เขาทำแบบนั้นไม่ได้" 

ทุกคนพยักหน้าแต่ยังไงล่ะ ทันใดนั้นก็มีชายคนนึงยืนขึ้นและถอดผ้าคลุมออกเผยให้เห็นชายผมดำคนหนึ่งที่น่าจะอายุแค่15-16ปี 

"ให้ผมจัดการเอง ในเมื่อเขาออกมาเป็นแสงผมก็จะเป็นเงา" 

ทุกคนมองไปยังชายคนนั้นด้วยสายตาแปลกๆถึงแม้นิสัยเขาจะเบียวแต่ฝีมือน่ะถือเป็นของจริง!! 

"นายแน่ใจนะว่าคนเดียวไหวน่ะ ซิด"

เด็กหนุ่มยกยิ้มขึ้น ซึ่งทุกก็มองไปยังเขาด้วยตาแปลกๆ 'เผลอไปจนได้' 

"ฮึๆๆๆ ไหวสิผมน่ะคือเงา เงาที่ดำมือที่สุด ไม่มีทางพลาดแน่" 

ซิดพูดออกมาพร้อมกับหันหลังให้คนทั้งห้องและเดินจากไป แต่ก่อนที่จะหายเข้าไปในเงาเขาก็พูดขึ้น 

"ฝากลาโรงเรียนและส่งอาวุธมาให้ผมด้วยนะ" 

และเขาก็เดินหายไปซึ่ง 'มันยังไม่จบการประชุมเลยเฮ้ยจะเดินไปไหน!!!' แต่ซิดก็จากไปไกลแล้ว

****

สวัสดีครับผมชื่อซิด คาเกโน่ ถึงจะไม่รู้ว่ากำลังคุยกับใครอยู่ก็เถอะเอาเป็นว่าผมเป็นผู้กลับชาติมาเกิดครับ 

ซึ่งตอนแรกผมคิดว่าจะได้มาเกิดในโลกแฟนตาซีซะอีกที่ไหนได้มันก็แค่โลกธรรมดานี่แหละสุดท้ายแล้วผมจึงตัดสินใจว่า

ไหนๆก็ไหนๆแล้วผมที่อยากจะเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเลยตั้งใจจะไปเป็นนักฆ่าหรือไม่ก็สายลับแต่เมื่อสิบปีก่อนผมได้เจอกับคนกลุ่มหนึ่ง 

พวกเขาเล่าให้ฟังว่าได้รับความช่วยเหลือจากมนุษย์ยักษ์จากสถานที่แห่งหนึ่งที่เหมือนโลกแต่ก็ไม่ใช่โลก 

ซึ่งแน่นอนว่าคนพวกนี้น่าจะเป็นแบบหายากเหมือนโทโด แต่ผมในตอนนั้นก็คิดว่าองค์กรนี้มันดูจริงจังและตรงคอนเซ็ปต์ที่ผมต้องการเลย 

ผมจึงตัดสินใจเข้าร่วมและเข้ารับการฝึกไม่สิขอให้ฝึกต่างหากและผมก็สามารถเรียนรู้และผ่านมาได้อย่างเร็วเลย 

แต่ก็นะองค์กรนี้มันสร้างมาเพื่อชายที่ชื่อเรกะแต่เมื่อปีก่อนที่ผมฝึกเสร็จมันก็ไม่มีอะไรทำเลยนอกคุยกันผ่านแชทซึ่งมันโคตรน่าเบื่อ 

แต่ว่าเมื่อสามวันก่อนก็เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นเครื่องฉายความทรงจำซึ่งสมาชิกในองค์กรต่างตื่นเต้นมากเมื่อพวกเขาเห็นเรกะ 

แต่พวกเขาก็หน้ามืดลงอย่างช่วยไม่ได้เพราะสปอร์ตแมนและเด็กสามคนนั้นซึ่งพวกเขาต้องเอาคืนไม่สิถ้าทำแบบนั้นเรกะคงไม่พอใจแต่ถ้าเขาไม่รู้ล่ะ... 

เอาเป็นว่าช่างมันเพราะในตอนนี้พวกเขาได้เห็นเรกะแปลงร่างและสู้แต่ ทำไมเขาไม่โจมตี?? จนพวกเขาได้รู้จุดประสงค์ของเรกะพวกเขาก็มองไปยังเรกะอย่างเคารพ 

และทันทีที่เรกะเอาจริงพวกเขาไม่สิรวมถึงผมด้วยที่สั่นสะท้านไปทั้งตัวและความรู้สึกหึกเหิมที่ไม่สามารถอธิบายได้ 

อ๊ะ ถึงเวลาแล้ว สินะเกือบคิดเพลินจนทำงานสายแล้วสิ 

**** 

ในค่ำคืนที่แสนจะธรรมดาได้มีเด็กหนุ่มที่สวมชุดสีดำได้ลักลอบเขามาในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่มีทหารคุ้มกันอย่างแน่นหนา

เด็กหนุ่มเคลื่อนที่ไปตามจุดต่างๆอย่างชำนานและไม่มีใครรู้ตัวแต่ทันใดนั้นเขาก็เดินไปเจอกับกลุ่มคนชุดดำ 

เด็กหนุ่มไม่รอช้ายกปืนพกเก็บเสียงขึ้นมาและยิงออกไปเขาสามารถฆ่าไปได้สองคนก่อนที่คนกลุ่มนั้นจะได้รู้ตัว 

และแล้วการปะทะของเสียงปืนแบบเงียบๆก็เริ่มขึ้น ทั้งสองต่างก็ยิงสวนกันไปมาโดยที่ซิดหลบอยู่นอกระเบียง 

กลุ่มคนชุดดำหลบอยู่หลังเตียงพยาบาลซึ่งโพซิชั่นของพวกเขาเสียเปรียบมากแต่ทันใดนั้นทุกคนก็หยุดยิงเพราะมีมีนางพยาบาลเดินมาเปิดห้อง 

เธอมองห้องที่มือมิดแบบผ่านๆก็ที่จะเดินจากไปกลุ่มคนชุดดำถอนหายใจออกมาแต่ว่าจู่ๆพวกเขาก็โดนมีดปาดเข้าไปที่คอ 

อีกสองคนที่เหลือเล็งปืนไปยังซิดที่ซ่อนอยู่หลังชายที่พึ่งถูกปาดคอแต่เพราะศพของชายชุดดำทำให้ซิดไม่โดนยิง 

และกลิ้งออกไปพร้อมกับลั่นไกสองนัดเข้าที่หัวของทั้งสองอย่างแม่นยำ เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนและยิ้มออกมาภายใต้หน้ากาก 

"อยากทำแบบนี้มานานแล้ว" 

เด็กหนุ่มพูดออกมาก่อนที่จะเดินไปยังห้องแห่งหนึ่งที่ปกติจะมีทหารเฝ้าแต่คราวนี้กลับไม่มีเพราะจอมพลดีลกับพวกเขาไว้แล้ว 

ซิดไม่รอชาเดินเข้าไปในห้องและเจอกับเรกะที่กำลังลอยตัวอยู่ในหลอดแคปซูลที่มีของเหลวสีเขียวเต็มข้างใน 

"อืม... จะเอาไปไงดีล่ะเนี่ย" 

เด็กหนุ่มเดินไปยังแผงบางอย่างที่แสดงสถานะของเรกะหลังจากที่ดูเขาก็พยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะมองไปยังเรกะอีกครั้ง 

"จากความมืดสู่แสงสว่าง ในเมื่อนายกลายเป็นแสงแล้วพวกเราจะกลายเป็นความมืดให้นายเอง" 

พูดจบซิดหยิบเครื่องสื่อสารออกมาและติดต่อไปหาบางคน 

"เตรียมแคปซูลรักษาไว้ผมจะไปถึงในอีก15นาที" 

"รับทราบ" 

ซิดไม่รอช้าอีกต่อไปเขาเปิดเครื่องและเอาตัวเรกะออกมาทันที และเดินลัดเลาะออกไปจากโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว 

###จบตอน### 

^^